De
gebruikelijke behandeling voor platina-gevoelig recidiverend ovariumcarcinoom
is platina-gebaseerde chemotherapie. Deze behandeling is echter geassocieerd
met substantiële toxiciteit. De gerandomiseerde fase 2-studie AVANOVA2 van de Nordic Society of Gynaecological Oncology
heeft de veiligheid en werkzaamheid onderzocht van de PARP-remmer niraparib met
of zonder het anti-angiogene monoklonaal antilichaam bevacizumab als chemotherapievrije
optie. Dr. Mansoor Raza Mirza (Rigshospitalet, Kopenhagen) en collega’s
publiceren de studie online in The Lancet Oncology.1AVANOVA2 werd uitgevoerd in vijftien centra in Scandinavië, Finland, en de Verenigde Staten. De studie includeerde patiënten met hooggradig sereus of endometrioïd platinagevoelig ovariumcarcinoom waarvoor ze eerder platina-bevattende therapie hadden gekregen maar niet meer dan één lijn niet-platina behandeling voor recidiverende ziekte. De patiënten waren 18 jaar of ouder en hadden een ECOG performance status 2 of beter. Ze werden gerandomiseerd naar oraal niraparib 300 mg eenmaal daags plus intraveneus bevacizumab 15 mg/kg eens per drie weken (n=48) of alleen niraparib (n=49), tot progressie van de ziekte optrad. Het primaire eindpunt van de studie was lokaal-beoordeelde progressievrije overleving.
De mediane follow-up was 16,9 maanden (IQR 15,4-20,9). De mediane progressievrije overleving was 11,9 maanden met de combinatie versus 5,5 maanden met niraparib monotherapie (gecorrigeerde HR 0,35; p<0,0001). Graad 3 of hoger adverse events werden gezien in 65% van de patiënten in de combinatietherapiegroep versus 45% van de patiënten in de monotherapiegroep. De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger AEs in de combinatietherapiegroep waren anemie (15% van de patiënten), trombocytopenie (10%), en hypertensie (21%), terwijl de incidentie van any grade proteinurie 21% bedroeg en de incidentie van any grade hypertensie 56%.
De onderzoekers concluderen dat de studie werkzaamheid van de chemotherapievrije combinatie van niraparib en bevacizumab voor platina-gevoelig recidiverend ovariumcarcinoom heeft laten zien. Een fase 3-studie van niraparib plus bevacizumab versus chemotherapie plus bevacizumab is gepland.
1.Mirza MR, Lundqvist EA, Birrer MJ et al. Niraparib plus bevacizumab versus niraparib alone for platinum-sensitive recurrent ovarian cancer (NSGO-AVANOVA2/ENGOT-ov24): a randomised, phase 2, superiority trial. Lancet Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: A multinational phase 2 study evaluated niraparib with or without bevacizumab for platinum-sensitive recurrent ovarian cancer. The median progression-free survival was 11.9 months with niraparib plus bevacizumab versus 5.5 months with niraparib monotherapy (HR 0.35; p<0.0001). The authors conclude that the efficacy observed with this chemotherapy-free combination warrants further evaluation.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
In 15% tot
30% van de patiënten met folliculair lymfoom (FL) wordt progressie van de
ziekte binnen 24 maanden (POD24) van de diagnose gezien. De immuunbiologie van
deze patiënten wordt niet goed begrepen. Onder patiënten met solide tumoren is
lage intratumor-immuuninfiltratie geassocieerd met slechtere uitkomsten. Een
multinationale studie heeft onderzocht of ook in FL een relatie bestaat tussen
immuuninfiltratie van de tumor en POD24. Prof. Maher Gandhi (University of
Queensland, Brisbane) en collega’s publiceren de 
Een fase
2-studie van Dana-Farber Cancer Institute, Harvard Medical School, en
geaffilieerde ziekenhuizen in Boston (MA) heeft de waarde onderzocht van
immuuncheckpoint-blokkade voor mismatch repair-proficient (MMRP) en mismatch
repair-deficient (MMRD) recidiverend of persistent endometriumcarcinoom (EC). Dr.
Panagiotis Konstantinopoulos (Dana-Farber) en collega’s publiceren de 
Adjuvante
bisfosfonaten zijn geassocieerd met verbetering van de overleving van
mammacarcinoom (BC) in postmenopauzale patiënten. De Nederlandse
multicenterstudie NEOZOTAC heeft de waarde onderzocht van toevoegen van
zoledrolinezuur (ZA) aan neoadjuante TAC-chemotherapie (docetaxel,
doxorubicine, en cyclofosfamide) voor HER2-negatief stadium II/III BC. In 2014
is 
Chemotherapie-geïnduceerde
beschadiging van hematopoïetische stam- en progenitorcellen (HSPC) leidt tot
myelosuppressie. Trilaciclib is een intraveneus toegediende CDK4/6-remmer, die
in preklinische studies HSPC transiënt in G1-arrest hield en beschermde tegen
chemotherapie-geïnduceerde beschadiging. De multinationale fase 1b/2-studie
GIT28-02 heeft de waarde onderzocht van toevoeging van trilaciclib aan
eerstelijns chemotherapie voor kleincellig longcarcinoom. Prof. Konstantin
Dragnev (Dartmouth-Hitchcock Medical Center, Lebanon NH) en collega’s
publiceren de 
Chemo-immuuntherapie,
zoals rituximab plus fludarabine en cyclofosfamide (R-FC), is een standaard eerstelijns benadering voor
CLL in patiënten die fit genoeg zijn om de behandeling te kunnen verdragen. De multinationale
fase 3-studie GREEN evalueert de veiligheid van obinutuzumab (G) alleen of G plus
chemotherapie van investigator’s choice
voor eerder behandeld of niet-eerder behandeld CLL in 972 patiënten, waarbij de
keus van chemotherapie onder meer wordt beïnvloed door de fitheid van de
patiënten. Prof. Francesc Bosch
(Academisch Ziekenhuis Vall d’Hebron, Barcelona) en collega’s 
In eerdere
studies is gezien dat sequentiële combinatie van radiochemotherapie/endocriene therapie
gevolgd door cytokine-induced killer cell
(CIK)-therapie na mastectomie voor mammacarcinoom resulteerde in verbetering
van de prognose in sommige maar niet alle patiënten. Een studie van de Sun
Yat-sen Universiteit (Guangzhou) heeft onderzocht of het mogelijk is patiënten
te identificeren met hogere kans op profijt van CIK-therapie aan de hand van
expressie van PD-L1 in tumorweefsel. Dr. Jian-Chuan Xia en collega’s publiceren
de 
