De fase
3-studie ENZAMET, in 83 centra in zes landen, randomiseerde patiënten met
metastatisch hormoon-gevoelig prostaatcarcinoom (mHSPC) naar
testosteronsuppressie plus enzalutamide of testosteronsuppressie plus een
zwakkere standaard orale niet-steroïdaal antiandrogeen (bicalutamide,
nilutamide, of flutamide; controlegroep). Concurrent docetaxel was toegestaan in beide
groepen. In 2019 is gepubliceerd dat de progressievrije overleving significant
langer was in de enzalutamidegroep dan in de controlegroep. Prof. Christopher
Sweeney (University of Adelaide, Australië) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology
de vooraf-gespecificeerde analyse van de overall
survival in de studie.1De studie includeerde volwassen mHSPC-patiënten met een ECOG performance status 2 of beter. De controlegroep telde 562 patiënten en de enzalutamidegroep 563 patiënten. De mediane leeftijd bij randomisatie was 69 jaar (IQR 63-74). Na mediaan 68 maanden follow-up was de mediane OS in geen van beide groepen bereikt, met vijf-jaars OS-percentage 57% in de controlegroep versus 67% in de enzalutamidegroep (HR 0,70; p<0,0001). OS-profijt met enzalutamide werd gezien in vooraf-gedefinieerde prognostische subgroepen, waaronder behandeling met concurrent docetaxel. Enzalutamide werd goed verdragen.
De onderzoekers concluderen dat toevoegen van enzalutamide aan standaard-behandeling voor mHSPC geassocieerd was met verbetering van de OS.
1.Sweeney CJ, Martin AJ, Stockler MR et al. Testosterone suppression plus enzalutamide versus testosterone suppression plus standard antiandrogen therapy for metastatic hormone-sensitive prostate cancer (ENZAMET): an international, open-label, randomised, phase 3 trial. Lancet Oncol 2023;24:323-334
Summary: The phase 3 ENZAMET trial randomized patients with metastatic hormone-sensitive prostate cancer 1:1 to testosterone suppression plus enzalutamide versus testosterone suppression plus standard antiandrogen therapy (bicalutamide, nilutamide, or flutamide; control group). After a median follow-up of 68 months (IQR 67-69), the median overall survival was not reached, with five-year OS rate of 57% in the control group versus 67% in the enzalutamide group (HR 0.70; p<0.0001).
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Verlies-van-functie
(LOF)-varianten in CDH1 zijn de
meest-frequente oorzaken van erfelijk diffuus maagcarcinoom. Microscopische
foci van invasieve zegelringcellen zijn voorlopers van diffuus maagcarcinoom.
Een prospectieve studie van het National
Cancer Institute (Bethesda MD) heeft veiligheid en werkzaamheid van
endoscopie-surveillance voor interceptie van diffuus maagcarcinoom geïnventariseerd
in personen met kiemlijn CDH1-varianten
die profylactische totale gastrectomie afwezen. Dr. Jeremy Davis en collega’s
publiceren de 
De PD-1
remmer toripalimab is goedgekeurd voor de behandeling van gevorderd squameus
celcarcinoom van de slokdarm (ESCC), maar de werkzaamheid van toripalimab in
lokaal-gevorderde (LA)-ESCC is niet duidelijk. Een fase 2-studie van Sun
Yat-sen University Cancer Center (Guangzhou, China) heeft de combinatie van
toripalimab en definitieve chemoradiotherapie (CRT) voor LA-ESCC geëvalueerd.
Dr. Mian Xi en collega’s publiceren de 
Patiënten
met gevorderd niercelcarcinoom (aRCC) hebben na progressie op anti-PD-(L)1
immuuntherapie weinig behandelopties. Cohort 2 van een fase 2-studie in tien
centra in de Verenigde Staten heeft de combinatie van de HIF-2α remmer
belzutifan en de multi-TKI cabozantinib voor heldercellig (cc) aRCC na eerdere
immuuntherapie geëvalueerd. Prof. Toni Choueiri (Dana-Farber Cancer Institute,
Boston MA) en collega’s 
Er is
behoefte aan informatie over prognostische markers om therapiekeuzen in
squameus celcarcinoom van hoofd en hals (HNSCC) te optimaliseren. Een
systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft de
associatie van expressie van PD-L1 op immuuncellen en tumorcellen met de
overleving van patiënten met niet-metastatisch HNSCC geïnventariseerd. Dr. Tomáš
Blažek
(Universiteit van Ostrava, Tsjechië) en collega’s publiceren de 
Mucosaal
melanoom is een agressieve maligniteit met hoge percentages recidief na
resectie. Er is geen consensus over adjuvante therapie na resectie voor
mucosaal melanoom. Een multicenterstudie in de Verenigde Staten heeft adjuvant
ipilimumab plus nivolumab voor geresecteerd mucosaal melanoom geëvalueerd. Dr.
Lisa Kottschade (Mayo Clinic, Rochester MN) en collega’s publiceren de 
Recidiverend
of refractair extranodal natural killer/T-cell lymphoma (R/R ENKTL) is een
agressief type non-Hodgkin lymfoom met weinig behandelopties. De multicenter fase
2-studie GEMSTONE-201 in China heeft de werkzaamheid en veiligheid van het
anti-PD-L1 monoklonaal antilichaam sugemalimab als monotherapie voor R/R ENKTL
geëvalueerd. Prof. Huiqiang Huang (Sun Yat-sen Universiteit,
Guangzhou) en collega’s publiceren de 
Recente
studies van systemische behandelingen hebben bemoedigende resultaten laten zien
in patiënten met melanoom met extracraniële ziekte of parenchymale
hersenmetastasen. Er is echter weinig succes geboekt voor melanoom met
leptomeningeale ziekte (LMD). Een fase 1-studie van MD Anderson Cancer Center
(Houston TX) heeft concurrent intrathecaal (IT) en intraveneus (IV) nivolumab
voor melanoom met LMD geëvalueerd. Dr. Isabella Glitza Oliva en collega’s 
