.jpg)
Een gerandomiseerde
fase 2-studie van de International Breast
Cancer Study Group heeft de GnRH-antagonist degarelix vergeleken met de
GnRH-agonist triptoreline voor ovariumfunctiesuppressie (OFS) in patiënten die
neoadjuvant letrozol kregen voor lokaal-gevorderd mammacarcinoom. Dr. Marco
Colleoni (Istituto Europeo di Oncologia, Milaan) en collega’s publiceren de studie online in het Journal of Clinical
Oncology.1 De studie includeerde premenopauzale vrouwen met
stadium cT2 tot 4b, any M, N0, ER en
PR hoger dan 50%, HER2-negatief mammacarcinoom. De patiënten werden gerandomiseerd naar zes neoadjuvante 28-daagse cycli van letrozol 2,5 mg per dag plus intramusculair triptoreline 3,75 mg op dag één van elke cyclus (n=26) of subcutaan degarelix 240 mg op dag één van de eerste cyclus en 80 mg op dag één van de volgende cycli (n=25). Chirurgie werd twee tot drie weken na de laatste injectie uitgevoerd. Het primaire eindpunt van de studie was tijd tot OFS (serum-estradiol 10 pmol/l of lager). Deze bedroeg mediaan 3 dagen in de degarelix plus letrozolgroep versus 14 dagen in de triptoreline plus letrozolgroep (p<0,001). De OFS was aan het begin van de cycli twee tot en met zes gehandhaafd in alle patiënten in de degarelix plus letrozolgroep, maar was aan het begin van de tweede cyclus suboptimaal in 15,4% van de patiënten in de triptoreline plus letrozolgroep. Er waren geen onverwachte adverse events van de behandelingen.
De onderzoekers concluderen dat in premenopauzale vrouwen die neoadjuvant letrozol kregen voor lokaal-gevorderd mammacarcinoom OFS eerder werd bereikt en meer effectief gehandhaafd met degarelix dan met triptoreline.
1.Dellapasqua S, Gray KP, Munzone E et al. Neoadjuvant degarelix versus triptorelin in premenopausal patients who receive letrozole for locally advanced endocrine-responsive breast cancer: a randomized phase II trial. J Clin Oncol 2018; epub ahead of print
Summary: A randomized phase 2 study of the International Breast Cancer Study Group compared the GnRH antagonist degarelix versus the GnRH agonist triptorelin for ovarian function suppression in premenopausal patients receiving neoadjuvant letrozole for locally advanced breast cancer. OFS was achieved earlier and maintained more effectively with degarelix than with triptorelin.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Het
anti-PD-1 antilichaam pembrolizumab is door de FDA goedgekeurd voor de
behandeling van microsatellite
instability-high (MSI-H) of mismatch
repair-deficient (dMMR) solide tumoren, maar de prevalentie van MSI-H/dMMR
prostaatcarcinoom en de klinische werkzaamheid van immuuncheckpointblokkade in
deze subset van prostaatcarcinomen zijn niet bekend. Een studie van Memorial
Sloan Kettering Cancer Center (New York) is uitgevoerd om op deze punten meer duidelijkheid
te krijgen. Dr. Wasim Abida
(Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s publiceren de 
Anti-PD-1
therapie is een standaard-behandeling voor gevorderd niet-kleincellig
longcarcinoom. Gebruik van deze therapie is tot op heden niet onderzocht in
patiënten met subklinische ziekte met gevorderd NSCLC, en er zijn geen
bruikbare biomarkers bekend voor immuungerelateerde bijwerkingen (irAEs) in
anti-PD-1 behandelde patiënten. Dr. Shunichi Sugawara (Sendai Kousei
Ziekenhuis, Japan) en collega’s hebben onderzocht of auto-immuunmarkers die
voor aanvang van de behandeling aanwezig zijn geassocieerd zijn met klinisch
profijt en/of irAEs in deze patiënten. Ze publiceren de 
Er zijn
aanwijzingen dat verlies van SMAD4 in colorectaalcarcinoom patiënten kan
identificeren met hoog risico van recidief of overlijden. Dr. Joshua Smith
(Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s hebben een
studie uitgevoerd om deze aanwijzingen te valideren. Ze publiceren de 
De
Italiaanse IMPATTO-studie heeft de impact onderzocht van een
FIT-screeningsprogramma op de distributie van verschillende stadia na een
diagnose colorectaalcarcinoom. Dr. Massimo Vicentini (Azienda Unità
Sanitaria Locale Reggio Emilia, Italië) en collega’s publiceren de 
Er is
behoefte aan optimalisering van dosering en toedieningsschema’s van behandelingen
met tyrosinekinaseremmers. Dr. Maria Rovithi (Amsterdam UMC) en collega’s hebben
een fase 1-studie uitgevoerd van hoge-dosering sunitinib eens per week of eens
per twee weken voor gevorderde solide tumoren die refractair waren tegen
standaard-behandeling. Ze publiceren de 
Detectiebias
is een belangrijke oorzaak van aanvechtbare conclusies van epidemiologisch
onderzoek. Dit speelt onder meer een rol in onderzoek van maligniteiten waarop
gescreend wordt, omdat screening de diagnose van een aandoening
waarschijnlijker maakt, maar niet alle individuen in een populatie deelnemen
aan de screening. Dr. Eunyoung Cho (Brown University, Providence RI) en
collega’s hebben de assocatie onderzocht tussen deelnemen aan gezondheidstesten
en het risico van huidmaligniteiten (BCC, SCC, en melanoom). Ze publiceren de 