PD-1 en
PD-L1 remmers worden in toenemende mate ingezet in de therapie voor
maligniteiten. In een subset van de patiënten hebben deze middelen klinische
activiteit. Ze zijn ook geassocieerd met treatment-related
adverse events. Een systematisch overzicht en meta-analyse heeft de
incidentie van de TRAEs geïnventariseerd. Dr. Yucai Wang (Mayo Clinic,
Rochester MN) en collega’s publiceren de resultaten online in JAMA Oncology.1In de literatuur tot en met 15 december 2018 vonden de onderzoekers 125 klinische studies (tezamen 20.128 patiënten) die TRAEs rapporteerden van PD-1 of PD-L1 remmer monotherapie voor maligniteiten. Voor 66% van de patiënten werd tenminste één TRAE gezien, en voor 14% tenminste één graad 3 of hoger TRAE. De meest-gerapporteerde TRAEs waren vermoeidheid, pruritus en diarree. De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger TRAEs waren vermoeidheid (0,89% van de patiënten), anemie (0,78%) en verhoogd aspartaat-aminotransferase (0,75%). Hypothyreoïdie (6,07%) en hyperthyreoïdie (2,82%) waren de meest-frequente endocriene irAEs. Nivolumab vergeleken met pembrolizumab was geassocieerd met hogere gemiddelde incidentie van all-grade TRAEs (OR 1,28; 95%-bti 0,97-1,79) en graad 3 of hoger TRAEs (OR 1,30; 95%-bti 0,89-2,00). PD-1 remmers vergeleken met PD-L1 remmers waren geassocieerd met hogere gemiddelde incidentie van graad 3 of hoger TRAEs (OR 1,58; 95%-bti 1,00-2,54).
De onderzoekers concluderen dat de overall gemiddelde incidentie van TRAEs vergelijkbaar waren voor verschillende maligniteiten maar verschilden tussen verschillende middelen.
1.Wang Y, Zhou S, Yang F et al. Treatment-related adverse events of PD-1 and PD-L1 inhibitors in clinical trials. A systematic review and meta-analysis. JAMA Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: A meta-analysis of 125 clinical trials involving 20,128 patients reviewed the incidence of treatment-related adverse events in patients receiving PD-1 or PD-L1 inhibitors. The analysis found that the mean adverse event incidences werd similar across different cancer types but varied between different drugs.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Vroege
identificatie van maligniteiten in de eerstelijns zorg is van groot belang,
maar vormt ook een uitdaging. Een prospectieve analyse van de Britse Clinical Practice Research Datalink
(CPRD) gekoppeld aan de Cancer Registry
heeft de waarde onderzocht van bepaling van inflammatiemarkers (CRP, ESR, en
plasmaviscositeit) voor het detecteren van maligniteiten in patiënten van de
eerste lijn. Dr. Jessica Watson (University of Bristol, UK) en collega’s
publiceren de 
Diffuus type
tenosynoviaal reusceltumor (TGCT) is een zeldzame, lokaal-agressieve, en
moeilijk te behandelen wekedelentumor. Een multinationale retrospectieve
cohortstudie heeft uitkomsten, complicaties, en functionele resultaten van
chirurgie voor diffuus type TGCT van grote gewrichten geïnventariseerd. Dr. Monique
Mastboom (LUMC) en collega’s publiceren de 
De
introductie van bevolkings-gebaseerde screeningsprogramma’s in
geïndustrialiseerde landen heeft geresulteerd in ruwweg verzesvoudiging van de
incidentie van een DCIS-diagnose. De meeste gevallen van DCIS zullen indien ze
niet worden behandeld zich niet ontwikkelen tot invasief mammacarcinoom. Dit
impliceert dat de meeste vrouwen met DCIS overbehandeld worden. Er is behoefte
aan betrouwbare methoden voor de identificatie van DCIS-patiënten met een
realistisch risico van ontwikkeling van invasief mammacarcinoom. Een
systematisch overzicht van de literatuur heeft gezocht naar factoren die
recidief van invasief mammacarcinoom na de diagnose DCIS voorspellen. Prof. Jelle Wesseling (NKI) en collega’s publiceren
het 
Aangezien
uitkomsten van chirurgie sterk uiteenlopen, zowel tussen chirurgen als tussen ziekenhuizen,
is er toenemende aandacht voor de kwaliteit van chirurgische zorg. Een
multinationale analyse heeft het bereiken van ‘tekstboekuitkomsten’
geïnventariseerd van curatieve-intentie resectie voor intrahepatisch
cholangiocarcinoom. Tekstboekuitkomst was gedefinieerd als composiet-eindpunt
van negatieve marges, geen perioperatieve transfusie, geen postoperatieve
chirurgische complicaties, geen verlengd verblijf in het ziekenhuis, geen
dertig-dagen heropname, en geen dertig-dagen mortaliteit. Prof. Timothy Pawlik (The Ohio State
University, Columbus) en collega’s publiceren de 
Hersenmetastasen
(BM) vormen een complicatie van gevorderd mammacarcinoom (BC). De histologie
van BM van melanoom heeft prognostische betekenis, maar de prognostische rol
van histologische biomarkers van de micro-omgeving van BCBM is minder
duidelijk. Een multicenterstudie in de Verenigde Staten was gewijd aan het
voorkomen en de prognostische rol van vier histologische biomarkers van BCBM:
gliose, immuuninfiltratie, hemorragie, en necrose. Dr. Carey Anders (University of North Carolina,
Chapel Hill) en collega’s publiceren de 
Desmoïd
tumoren zijn zeldzame tumoren die ontstaan in het myofibroblastische weefsel.
In 2017 publiceerde ESMO een richtlijn met aanbeveling van actieve surveillance
als initiële strategie voor de meest frequente DT-locaties. Een studie in vier
centra in Frankrijk vergeleek de uitkomsten van initiële chirurgie versus
actieve surveillance voor borst desmoïd tumoren (BDTs). Dr. Charlotte Vaysse
(Universiteit van Toulouse) en collega’s publiceren de 
Het Vesical Imaging-Reporting and Data System
(VI-RADS) scoresysteem is vorig jaar in het leven geroepen om beeldvorming en
rapportage te standaardiseren van stadiëring van blaascarcinoom met
multiparametrische MRI, voorafgaand aan transurethrale resectie of cystectomie.
VI-RADS levert een score op een vijf-puntenschaal die de waarschijnlijkheid van
invasie van de detrusorspier voorspelt. Een studie van Sun Yat-sen Universiteit
(Guangzhou) heeft de VI-RADS score gevalideerd. Dr. Yan Guo en collega’s
publiceren de 
