Het is
bekend dat personen met mentale ziekte vergeleken met de algemene bevolking een
hogere waarschijnlijkheid hebben van overlijden aan maligniteiten. Een
meta-analyse van gepubliceerde studies heeft de wereldwijde frequentie van
screening op maligniteiten onderzocht onder patiënten met mentale ziekte. Dr.
Marco Solmi (Universiteit van Padua, Italië) en collega’s publiceren de meta-analyse online in The Lancet
Psychiatry.1In de literatuur tot en met 4 mei 2019 vonden de onderzoekers 46 voor het onderwerp relevante studies, met tezamen 501.559 patiënten met mentale ziekte en 4.216.280 controlepersonen in de algemene bevolking. Zeventig procent van deze patiënten en controlepersonen waren vrouwen. De studies gaven informatie over screening op maligniteiten van borst, colorectum, long, maag, ovaria, en prostaat. In personen met enige mentale ziekte vergeleken met de algemene bevolking was screening op enige maligniteit significant minder frequent (OR 0,76; 95%-bti 0,72-0,79), evenals screening op mammacarcinoom (OR 0,65; 95%-bti 0,60=0,71), cervixcarcinoom (OR 0,89; 95%-bti 0,84-0,95), en prostaatcarcinoom (OR 0,78; 95%-bti 0,70-0,86), maar niet voor colorectaalcarcinoom (OR 1,02; 95%-bti 0,90-1,15).
De onderzoekers concluderen dat screening op maligniteiten significant minder frequent was in de populatie met mentale ziekte dan in de algmene bevolking.
1.Solmi M, Firth J, Miola A et al. Disparities in cancer screening in people with mental illness across the world versus the general population: prevalence and comparative meta-analysis including 4 717 839 people. Lancet Psychiatry 2019; epub ahead of print
Summary: A meta-analysis of 46 studies, including 501,559 patients with mental illness and 4,216,280 controls, found that the population of people with mental illness receives less cancer screening compared with the general population.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Immuuntherapie
in combinatie met chemotherapie heeft veelbelovende werkzaamheid laten zien
voor veel verschillende typen maligniteiten. De multinationale fase 3-studie
IMpassion130 randomiseerde patiënten met niet-eerder behandeld niet-resectabel
lokaal-gevorderd of metastatisch triple-negatief mammacarcinoom naar
atezolizumab plus nab-paclitaxel of placebo plus nab-paclitaxel. Vorig jaar is 
Er is geen
duidelijkheid over de impact van vruchtbaarheid-sparende chirurgie (FSS) op de
overleving van patiënten met epitheliaal ovariumcarcinoom (EOC). Een analyse
van de SEER-database en de National
Cancer Database heeft deze impact onderzocht. Dr. Sarah Crafton (Allegheny Health Network. Pittsburgh
PA) en collega’s publiceren de 
Tumorgraad,
tumorgrootte, resectiemogelijkheid, en mate van de ziekte zijn van invloed op
de uitkomst van pediatrisch niet-rhabdomyosarcoom wekedelensarcoom (NRSTS). Er
is echter geen systeem beschikbaar voor risicostratificatie, en de
standaard-behandeling is slecht gedefinieerd. De Children’s Oncology Group heeft een risico-gebaseerde
behandelstrategie voor NRSTS ontwikkeld, en de waarde van deze strategie
onderzocht in de prospectieve multicenterstudie ARST0332. Prof. Sheri Spunt
(Stanford University, Palo Alto CA) en collega’s publiceren de 
In eerdere
studies is antitumor-activiteit gezien van pembrolizumab voor PD-L1 positief
metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom (mCRPC). De multinationale
fase 2-studie KEYNOTE-199 heeft pembrolizumab-behandeling geëvalueerd in drie
parallele cohorten van patiënten met eerder-behandeld mCRPC. Prof. Johann de
Bono (Institute of Cancer Research, London UK) en collega’s publiceren de 
Herhaalde
hepatectomie (RH) en percutane radiofrequentie ablatie (PRFA) zijn de
meest-gebruikte behandeling voor vroeg-stadium recidiverend levercelcarcinoom
(RHCC) na initiële resectie. Studies van vergelijking van de werkzaamheid van deze
beide behandelingen hebben tegenstrijdige resultaten opgeleverd. Een
gerandomiseerde studie in China heeft de lange-termijn overleving vergeleken na
RH versus PRFA voor voor vroeg-stadium RHCC. Prof. Feng Shen (Tweede Militaire
Medische Universiteit, Shanghai) en collega’s publiceren de 
De
combinatie van taxaan met trastuzumab en pertuzumab als initiële behandeling
voor HER2-positief metastatisch mammacarcinoom (MBC) is geassocieerd met
verbetering van de progressievrije overleving en overall survival. Na ziekteprogressie is voortzetting van
trastuzumab in therapeutische combinaties algemeen geaccepteerd. De
werkzaamheid van voortzetting van pertuzumab is onbekend. Een fase 2-studie van
Memorial Sloan Kettering Cancer Center heeft de waarde onderzocht van de
combinatie van gemcitabine plus trastuzumab en pertuzumab voor HER2-positief
MBC na progressie op pertuzumab-gebaseerde therapie. Dr. Neil Iyengar en
collega’s publiceren de 
Craniële radiotherapie
voor pediatrische hersentumoren is geassocieerd met verhoogd risico van
ongunstige neuropsychologische uitkomsten. Het is denkbaar dat gebruik van
proton-radiotherapie (PRT) in plaats van foton-radiotherapie (XRT) geassocieerd
is met minder sterke verhoging van het risico. Een multicenterstudie in de
Verenigde Staten heeft veranderingen in intelligentie-scores in de loop van de
tijd na PRT versus XRT voor pediatrisch medulloblastoom. Dr. Lisa Kahalley
(Baylor College of Medicine, Houston TX) en collega’s publiceren de 