Oncologisch onderzoek.nl

Immuuncheckpointremmers (ICIs) verbeteren de overleving van patiënten met gevorderde maligniteiten. Werkzaamheid en veiligheid van ICIs voor gevorderde maligniteiten in ontvangers van solide orgaantransplantatie (SOTRs) is niet duidelijk. Een systematisch overzicht en individuele-deelnemergegevens (IPD)-meta-analyse van gepubliceerde studies heeft de uitkomsten met ICIs in SOTRs geïnventariseerd. Dr. Nida Saleem (Flinders University, Bedfork Park, Australië) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Oncology.¹

In de literatuur tot en met juni 2024 identificeerden de onderzoekers 128 voor het onderwerp relevante studies met tezamen 343 SOTRs die ICIs kregen. De mediane leeftijd was 63 jaar (IQR 14-88); de meeste deelnemers waren mannen (76,9%) en ontvangers van niertransplantatie (70,9%), en de meest-gebruikte ICIs waren PD-1 remmers (72,9%). Binnen drie jaar na de start van de ICI overleden 52,8% (95%-bti 43,9-61,6) van de deelnemers aan hun maligniteit. Objectieve respons een jaar na de start van de ICI was 31,6% (95%-bti 25,0-37,7) met hogere respons onder patiënten met cutaan squameus celcarcinoom (cSCC; 61,0%; 45,5-76,4) dan onder patiënten met melanoom (48,5%; 26,8-70,3) en andere maligniteiten van solide organen (26,9%; 14,5-39,3). SOTRs met melanoom (HR 2,29; 95%-bti 1,31-3,99) en andere solid organ cancers (2,84; 1,70-4,74) had hogere ziektespecifieke mortaliteit dan cSCC-patiënten. SOTRs met melanoom hadden hoger risico van acute afstoting (HR 2,88; 95%-bti 1,69-4,90) dan SOTRs met cSCC. Onderhoudsbehandeling met steroïden en mTOR-remmers was geassocieerd met lager risico van afstoting dan onderhoudsbehandeling met andere immuunsuppressiva.

De onderzoekers concluderen dat uitkomsten van maligniteiten in SOTRs die ICIs kregen verschilden per type maligniteit, met hogere waarschijnlijkheid van respons onder sSCC-patiënten dan onder patiënten met andere maligniteiten. Concurrent gebruik van steroïden en mTOR-remmers tijdens de ICI-therapie zou het risico van acute afstoting kunnen verlagen.

1.Saleem N, Wang J, Rejuso A et al. Outcomes of solid organ transplant recipients with advanced cancers receiving immune checkpoint inhibitors. A systematic review and individual participant data meta-analysis. JAMA Oncology 2025; epub ahead of print

Summary: IPD meta-analysis of 128 studies found that among solid organ transplant recipients receiving ICIs for advanced cancer, the outcomes varied by cancer type, with a higher probability of response among those with cutaneous squamous cell carcinoma than those with other cancers. Concurrent use of steroids and mTOR-inhibitors during ICI therapy may reduce the risk of acute allograft reaction.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De ontwikkeling van nieuwe behandelingen voor cutaan melanoom heeft geresulteerd in langere overleving, zodat ook meer patiënten hersenmetastase (BrM) kunnen ontwikkelen. Een retrospectieve studie van gegevens in de SEER-Medicare database heeft de associatie tussen atopie en het risico van BrM in 65-plussers geïnventariseerd. Dr. Quinn Ostrom (Baylor College of Medicine, Durham NC) en collega’s publiceren de studie in Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention.¹

In de database identificeerden de onderzoekers 23.508 melanoompatiënten in de leeftijd van 65 jaar of ouder. Onder deze patiënten ontwikkelden 6,1% BrM, en hadden 38% een geschiedenis van atopie (gediagnostiseerd voorafgaand aan de melanoomdiagnose). Atopie was geassocieerd met 18% lager risico van overlijden (p<0,001). Onder de patiënten zonder metastase bij diagnose was atopie geassocieerd met 16% lager risico van ontwikkeling van BrM (p=0,006).

De onderzoekers concluderen dat onder oudere patiënten met melanoom geschiedenis van atopie geassocieerd was met betere overleving en lager risico van ontwikkeling van BrM.

1.Neff C, Price M, Pittman CA et al. Atopy improves survival and decreases risk of brain metastasis in cutaneous melanoma. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev 2025; epub ahead of print

Summary: A retrospective study using the SEER Medicare database found that among elderly patients with cutaneous melanoma, those with a preexisting diagnosis of atopy had significantly improved survival and decreased incidence of brain metastasis.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Klinische richtlijnen noemen trimodale therapie (TMT, transurethrale resectie gevolgd door chemotherapie en bestraling) een alternatief voor radicale cystectomie (RC) in het definitief management van spierinvasief blaascarcinoom (MIBC). Een microsimulatie-modelstudie heeft kosteneffectiviteit van TMT en RC vergeleken. Dr. Daniel Joyce (Vanderbilt University Medical Center, Nashville TN) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De indexpatiënt van het model was 71 jaar oud, met klinisch stadium T2-4aN0M0 MIBC, en solitaire tumor kleiner dan 7 cm, adequate blaasfunctie, en geen multifocaal of extensief in situ carcinoom. Voor deze patiënt waren de gemiddelde kosten na vijf jaar $ 30.525 hoger met TMT dan met RC ($ 71.014 versus $ 40.489). De gemiddelde QALYs waren 3,87 respectievelijk 3,94 met RC en TMT. TMT was dus niet kosteneffectief vergeleken met RC, met een ICER van $ 464,291 per QALY na vijf jaar en een ICER van $ 308.638 per QALY na tien jaar. TMT zou kosteneffectief worden als de kosten lager zouden zijn dan $ 17.605 na vijf jaar.

De onderzoekers concluderen dat TMT geassocieerd was met betere kwaliteit van leven dan RC, maar niet kosteneffectief was vanwege de hogere vijf- en tien-jaars kosten van de behandeling.

1.Joyce DD, Wymer KM, Graves JA et al. Cost-effectiveness of trimodal therapy and radical cystectomy for muscl-invasive bladder cancer. JAMA Network Open 2025;8:e2517056

Summary: An economic evaluation study comparing trimodal therapy and radical cystectomy for muscle-invasive bladder cancer found that TMT was associated with improved quality of life but was not cost-effective relative to RC at 5 and 10 years given higher treatment costs.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Salvage radiotherapie na radicale prostatectomie is een curatieve benadering voor patiënten met biochemisch recidief. Uitkomsten met salvage radiotherapie zijn ongunstig voor patiënten met macroscopisch lokaal redicief. De multicenter prospectieve STARR-studie in Italië evalueert salvage stereotactische radiotherapie voor deze patiënten. Dr. Niccolo’ Bertini (Universiteit van Florence) en collega’s publiceren een interimanalyse van de studie in Cancers.¹

De interimanalyse heeft betrekking op de eerste 51 deelnemers van de studie, die werden gerecruteerd in Florence. De patiënten hadden na prostatectomie biochemisch recidief, gedefinieerd als PSA > 0,2 ng/ml) en PET-bevestigd macroscopisch recidief. De behandeling was salvage stereotactisch radiotherapie 35 Gy in vijf fracties naar de zichtbare lesie. Androgeendeprivatietherapie (ADT) was niet toegestaan. Complete biochemische respons (CBR) werd gedefinieerd als PSA < 0,2 ng/ml en biochemische respons als tenminste 50% PSA-afname. De mediane follow-up was 16 maanden. CBR werd bereikt in 45,1% van de patiënten en BR in 80,4%. De mediane biochemisch-recidiefvrije overleving, radiologisch-recidiefvrije overleving, en ADT-vrije overleving werden niet bereikt. De toxiciteit was minimaal, met twee patiënten met acute graad 2 GI-gebeurtenissen, twee patiënten met acute graad 2 GU-gebeurtenissen, en één patiënt met een late graad 2 GI-gebeurtenis, en geen gevallen van graad 3 of hoger toxiciteiten.

De onderzoekers concluderen dat deze vroege resultaten van STARR suggereren dat salvage stereotactische radiotherapie een veilige en werkzame optie is voor macroscopisch lokaal recidief na prostatectomie.

1.Bertini N, Francolini G, De Cataldo V et al. Stereotactic salvage radiotherapy for macroscopic prostate bed recurrence after prostatectomy: STARR (NCT05455736): an early analysis from the STARR trial. Cancers 2025;17:2092

Summary: Interim analysis of the prospective STARR trial in Italy found that salvage stereotactic radiotherapy was a safe and effective option for macroscopic prostate bed recurrence after prostatectomy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De area deprivation index (ADI) is een gevalideerde score die relatieve sociaal-economische deprivatie van woongebieden kwantificeert, met een ADI ≥ 60 als score voor hoge deprivatie. Een retrospectieve studie van Roswell Park Comprehensive Cancer Center (Buffalo, NY) heeft de associatie geïnventariseerd tussen ADI en uitkomsten van patiënten met mammacarcinoom (BC) in het Westen van New York State, een gebied met veel underserved areas. Dr. Shipra Gandhi en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹


De studie includeerde 404 patiënten met een diagnose BC tussen begin 2014 en eind 2018, onder wie 241 (59,6%) die woonachtig waren in een gebied met hoge ADI en 163 (40,3%) in een gebied met lage ADI; 77% had stadium I tot en met III BC en 23% had de novo metastatisch BC. De figuur laat zien dat de prognose van de patiënten in gebieden met hoge ADI slechter was. Deze associatie was niet statistisch significant in multivariabele analyse gecorrigeerd voor leeftijd, ras, ECOG performance status, comorbiditeiten, BC-subtype, en stadium bij diagnose (HR 1,56; p=0,058). Onder de patiënten met stadium I tot en met III BC werden kiemlijn-testen minder frequent uitgevoerd onder patiënten in een ADI ≥ 60 dan onder patiënten met een ADI < 60 (33% versus 45%; p=0,04); een verschil dat niet werd gezien onder patiënten met stadium IV BC. De prevalentie van somatische mutaties in TP53, PIK3CA, en ESR1 was hoger in ADI ≥ 60.

De onderzoekers concluderen dat de studie in trend heeft laten zien van slechtere OS in gebieden met hoge ADI, samenvallend met een lagere incidentie van kiemlijntesten in deze gebieden.

1.Alharbi M, Krishnan J, Roy AM et al. Area deprivation index and breast cancer outcomes among patients in Western New York. Breast Cancer Res Treat 2025-07733-3

Summary: A retrospective study at Roswell Park Comprehensive Cancer Center (Buffalo, NY) found a trend towards worse overall survival among breast cancer patients residing in areas with high deprivation index, coinciding with a lower incidence of germline testing in high ADI areas compared with low ADI areas.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Multitargeted tyrosinekinaseremmers (MTKIs) worden in toenemende mate gebruikt voor solide tumoren in pediatrische en adolescente patiënten. Er is weinig informatie beschikbaar over cardiotoxiciteit van deze behandelingen. Een retrospectieve studie van St. Jude Children’s Research Hospital (Memphis TN) heeft incidentie en uitkomsten van acute cardiotoxiciteit geïnventariseerd van pediatrische en adolescente patiënten die MTKIs kregen voor solide tumoren. Dr. Jessica Gartrell en collega’s publiceren de studie in Cancer.¹

De studie includeerde 112 patiënten die tussen begin 2000 en eind 2021 MTKIs kregen, onder wie 73 (65%) die tijdens de behandeling echocardiografie ondergingen. Onder de 56 patiënten zonder vooraf bestaande cardiotoxiciteit waren er 17 (32,1%) die tijdens de behandeling cardiotoxiciteit ontwikkelden. Onder de 48 patiënten zonder vooraf bestaande hypertensie waren er 36 (72%) die na zes maanden behandeling hypertensie hadden. Abnormale global longitudinal strain was de meest frequente new-onset cardiale bevinding (29,5% na zes maanden). Onder 61 patiënten met sequentiële echocardiogrammen hadden 31 (51%) een meer dan 5% afname van de ejectiefractie, maar MTKI-doseringsreductie wegens cardiotoxiciteit was in slechts twee patiënten (3,6%) vereist.

De onderzoekers concluderen dat ondanks veranderingen in de hartfunctie tijdens MTKI-behandeling doseringsreducties vanwege cardiotoxiciteit infrequent waren. Routinematige monitoring van de hartfunctie in jonge patiënten die MTKIs krijgen voor solide tumoren is van belang.

1.Gartrell J, Mulrooney DA, Hsu C-W et al. Acute cardiotoxicity in pediatric and adolescent patients with soldi tumors treated with tyrosine kinase inhibitors. Cancer 2025.35940

Summary: A retrospective study at St. Jude Children’s Research Hospital (Memphis, TN) found that among pediatric and adolescent patients receiving multitargeted TKIs for solid tumors, despite changes in cardiac function reductions because of cardiac toxicity were infrequent.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Oxaliplatine-gebaseerde adjuvante chemotherapie wordt veel gebruikt na resectie van stadium III coloncarcinoom, maar kan perifere neuropathie induceren (OIPN). In eerdere studies is vastgesteld dat de incidentie van OIPN hoger is in geval van oxaliplatinedosering hoger dan 3,09 per kg lean body mass (LBM). De multicenter fase 2-studie LEANOX in Frankrijk heeft onderzocht of LBM-gebaseerde oxaliplatinedoserings-aanpassing OIPN kan verminderen. Prof. Eric Assenat (Universiteit van Montpellier) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹


De studie includeerde 160 patiënten die na resectie van stadium III coloncarcinoom adjuvant FOLFOX4 kregen. De figuur laat zien dat de 33 patiënten zonder gereduceerde LBM (arm 1) BSA-gebaseerde oxaliplatinedosering 85 mg/m² kregen, terwijl patiënten met lagere LBM gerandomiseerd werden naar BSA-gebaseerde ( n=64; arm 2) of LBM-gebaseerde dosering (3,09 mg/kg LBM; n=63; arm 3) kregen. Het primaire eindpunt was percentage patiënten zonder graad ≥2 OIPN in de eerste zes cycli. Het primaire eindpunt werd bereikt door 67,2% van de patiënten in arm 3 versus 42,1% in arm 2 (p=0,01). Deze figuur laat zien dat de graad ≥2 OIPN-vrije overleving significant langer was in arm 3 dan in arm 2. Met mediaan 38,6 maanden follow-up waren er geen significante verschillen tussen arm 2 en arm 3 voor de eindpunten recidiefvrije overleving en overall survival. De scores voor kwaliteit van leven waren beter in arm 3 dan in arm 2.

De ondezoekers concluderen dat in adjuvante setting voor stadium III coloncarcinoom gebruik van een LBM-gebaseerde oxaliplatinedosering resulteerde in significante vermindering van OIPN zonder ongunstige consequenties voor overlevingsuitkomsten.

1.Assenat E, Ben Abdelghani M, Gourgou S et al. Impact of lean body mass-based oxaliplatin dose calculation on neurotoxicity in adjuvant treatment of stage III colon cancer: results of the phase II randomized LEANOX trial. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 LEANOX trial in France found that in adjuvant settings for stage III colon cancer, using a lean body mass-based oxaliplatin dose significantly reduced oxaliplatin-induced peripheral neuropathy and improved quality of life without affecting relapse-free survival and overall survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Postoperatieve radiotherapie (PORT) voor slokdarmcarcinoom kan de oncologische uitkomsten verbeteren maar is ook geassocieerd met vermoeidheid, verlies van lichaamsgewicht, en afname van het fysiek functioneren. Een gerandomiseerde studie van Sichuan Universiteit (Chengdu, China) heeft multimodale rehabilitatie tijdens PORT voor slokdarmcarcinoom vergeleken met conventionele rehabilitatie. Dr. Youling Gong en collega’s publiceren de studie in The Oncologist.¹

De studie includeerde 70 volwassen patiënten met levensverwachting langer dan drie maanden en een ECOG performance status 0 of 1. De patiënten werden tijdens PORT voor slokdarmcarcinoom gerandomiseerd naar conventionele zorg (n=35) of multimodale rehabilitatie onder begeleiding van een verpleegkundige (n=35). Deze rehabilitatie bestond uit exercise, voedingsbegeleiding, psychologische zorg, en slaapvoorlichting. Voor aanvang van de PORT (T0), na voltooiing van de PORT (T1), en zes maanden (T2) en twaalf maanden (T3) na voltooiing van de PORT werden resultaten van de interventie bepaald. De multimodale-rehabilitatiegroep had vergeleken met de conventionele-rehalbilitatiegroep significant hogere global health scores op T1 (p<0,001); dit verschil bleef significant op T2 (p=0,002) en T3 (p=0,005). De figuur laat zien dat de interventie ook gunstige effect had op vermoeidheid (PFS-R: Revised Piper Fatigue Scale), lichaamsgewicht, angst-, en depressieklachten.

De onderzoekers concluderen dat door verpleegkundigen begeleide multimodale rehabilitatie tijdens PORT voor slokdarmcarcinoom resulteerde in significante verbetering van kwaliteit van leven, vermoeidheid, angst, en depressie.

1.Chen X, Zhong L, Wang J et al. Multimodal rehabilitation to improve quality of life after radiotherapy in esophageal cancer patients: a randomized trial. The Oncologist 2025-oyaf073

Summary: A randomized study at Sichuan University (Chengdu, China) found that nurse-led multimodal rehabiliation significantly improved quality of life, sleep quality, nutrition, fatigue, anxiety, and depression status after postoperative radiotherapy for esophageal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)