Oncologisch onderzoek.nl

Mammacarcinoom-screening kan de ziekte in een vroeg stadium detecteren, waardoor de mortaliteit verlaagd zou kunnen worden. Een bevolkings-gebaseerde cohortstudie in Ontario (Canada) heeft de associatie tussen adherentie aan de screeningsrichtlijnen en de mammacarcinoom-specifieke mortaliteit geïnventariseerd. Dr. Jennifer Brooks (University of Toronto) en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De studie includeerde 48.927 vrouwen in Ontario die tussen begin 2010 en eind 2017 een eerste diagose mammacarcinoom kregen. Op basis van gegevens in de Ontario Health database werden de patiënten onderverdeeld in drie groepen: adherent screeners (n=26.108; 53,4%), non-adherent screeners (tenminste eenmaal gescreend; n=6546; 13,4%) en non-screeners (n=16.273; 33,3%). De mediane follow-up vanaf de diagnose was 3,6 jaar (range 0 tot 8 jaar). Tijdens de follow-up overleden 2.869 deelnemers aan mammacarcinoom. De figuur laat zien dat vergeleken met de adherent screeners, non-screeners (HR 3,59; 95%-bti 3,30-3,90) en non-adherent screeners (1,69; 1,47-1,95) een hogere mammacarcinoom-specifieke mortaliteit hadden. Vergeleken met de non-screeners hadden non-adherent screeners een lagere mammacarcinoom-specifieke mortaliteit (HR 0,47; 95%-bti 0,41-0,54).

De onderzoekers concluderen dat in Ontario deelname aan het screeningsprogramma geassocieerd was met lagere mammarcarcinoom-specifieke mortaliteit, ook onder vrouwen die niet volledig adherent zijn.

1.Christensen RAG, Anderson GM, Kim SJ et al. Adherence to breast screening guidelines and breast cancer mortality: a population cohort study. Breast Cancer Res Treat 2025-07754-y

Summary: A retrospective study found that women screened in the Ontario Breast Screening Program had a lower rate of death from breast cancer than non-screeners, even if they are not fully adherent to the screening guidelines.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de optimale eerstelijns behandeling van niet-heldercellig niercelcarcinoom (nccRCC). Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft verschillende eerstelijns behandelingen voor metastatisch nccRCC vergeleken. Dr. Fausto Petrelli (ASST Bergamo Ovest, Treviglio, Italië) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Oncology.¹

In de literatuur identificeerden de onderzoekers 23 voor het onderwerp relevante studies met tezamen 1470 patiënten, gepubliceerd tussen begin 2018 en eind 2024. Gepoolde resultaten lieten een objective response rate zien van 26,6% en een disease control rate van 57,8%. De mediane progressievrije overleving was 6,59 maanden, en de mediane overall survival was 21,11 maanden. Immuuncheckpointremmers (ICIs) hadden significante werkzaamheid als eerstelijns behandeling voor uiteenlopende typen metastatisch nccRCC. Superieure klinische uitkomsten werden gezien met combinatietherapie, met name tyrosinekinaseremmers.

De onderzoekers concluderen dat ICIs, vooral in combinatie met TKIs, veelbelovende activiteit hadden als eerstelijns behandeling voor verschillende typen metastatisch nccRCC.

1.Petrelli F, Verri E, Ghidini A et al. First-line therapy for advanced non-clear cell renal cell carcinoma. A systematic review and meta-analysis. JAMA Oncol 2025.1891

Summary: Systematic review and meta-analysis of 23 studies found that ICIs, particularly when combined with targeted therapies, showed promising efficacy as first-line treatment for metastatic non-clear cell renal cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Gynecologische heldercellige maligniteiten (CCCs) zijn agressieve neoplasmen met slechte respons op chemotherapie. Er is behoefte aan meer-werkzame behandelingen voor gevorderde gynecologische CCCs. De multicenter MoST-CIRCUIT fase 2 studie, in zeventien centra in Australië en Nieuw-Zeeland, evalueerde de combinatie van nivolumab plus ipilimumab voor gevorderd heldercellig ovariumcarcinoom of endometriumcarcinoom (CCOC/CCEC) na ten hoogste één eerdere lijn systemische behandeling. Dr. Oliver Klein (Olivia Newton-John Cancer Research Institute, Heidelberg VIC) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 28 patiënten (mediane leeftijd 55 jaar; range 34-77; 24 patiënten met CCOC en 4 met CCEC; 19 met eerdere behandeling). De patiënten kregen vier vier-weekse cycli van nivolumab plus ipilimumab gevolgd door nivolumab iedere vier weken gedurende 96 weken of tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. Coprimaire eindpunten waren objective response rate en zes-maands progressievrije-overlevingspercentage.

De overal ORR was 54% (95%-bti 35-71) met complete respons in drie patiënten en partiële respons in twaalf patiënten. De ORR was 55% (95%-bti 35-73) in de CCOC-groep en 50% (9-91) in de CCEC-groep. De mediane duur van respons werd niet-bereikt, met alle responsen ongoing. Het zes-maands PFS-percentage was 58% (95%-bti 39-74) en de mediane overall survival werd niet bereikt. Graad 3 of 4 immuun-gerelateerde adverse events werden gezien in negen patiënten (35%) en één patiënten overleed aan myocarditis.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van nivolumab en ipilimumab bemoedigende activiteit had voor gevorderde gynecologische heldercellige maligniteiten.

1.Gao B, Carlino MS, Michael M et al. Nivolumab and ipilimumab combination treatment in advanced ovarian and endometrial clear cell cancers. A nonrandomized clinical trial. JAMA Oncol 2025.1916.

Summary: The multicenter phase 2 MoST-CIRCUIT trial in Australia and New Zealand found encouraging activity of nivolumab plus ipilimumab among patients with advanced gynecological clear cell cancers.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In 1999 stelde het International Agency for Research on Cancer dat er voldoende evidentie was voor een associatie tussen het gebruik van orale contraceptiva en het risico van lever carcinoom. Deze concludie was gebaseerd op patiënt-controlestudies met weinig patiënten. Een analyse van twee grote prospectieve cohorten in het Verenigd Koninkrijk en een meta-analyse van eerdere studies heeft de associatie opnieuw geïnventariseerd. Dr. Katherine McGlynn (National Cancer Institute, Rockville MD) en collega’s publiceren de resultaten in The Lancet Oncology.¹

De twee prospectieve cohorten zijn de Million Women Study (MWS; 1,3 miljoen deelnemers; 21 ,4 jaar follow-up) en de UK Biobank (een kwart miljoen deelnemers; 12,6 jaar follow-up. Tijdens de follow-up ontwikkelden 0,21% van de MWS-deelnemers en 0,08% van de UK Biobank-deelnemers die bij inclusie vrij waren van maligniteiten levercarcinoom. De figuur laat zien dat in geen van beide studies gebruik van orale contraceptiva geassocieerd was met het risico van levercarcinoom of levercelcarcinoom of intrahepatisch galwegcarcinoom. Ook in meta-analyse van 23 observationele studies, met tezamen 5422 patiënten met levercarcinoom werden geen aanwijzingen gezien voor een associatie tussen gebruik van orale contraceptiva en het risico (RR 1,02; 95%-bti 0,98-1,11). In meta-analyse van duur van gebruik van orale contraceptiva en het risico was er een licht verhoogd risico van levercarcinoom per vijf jaar gebruik (RR 1,06; 95%-bti 1,02-1,10) met subtype-specifieke RRs van 1,07 (1,00-1,14) voor levercelcarcinoom en 1,06 (1,01-1,11) voor intrahepatisch galwegcarcinoom.

De onderzoekers concluderen dat er geen overtuigende evidentie is voor een associatie tussen gebruik van orale contraceptiva en het risico van levercarcinoom of de beide subtypen.

1.Watling CZ, Sweetland S, Wojt A et al. Oral contraceptive use and risk of liver cancer: a population-based study, systematic review, and meta-analysis. Lancet Oncol 2025-00222

Summary: Meta-analysis of observational studies found no association between ever versus never use of oral contraceptives and risk of liver cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn niet veel real-world resultaten bekend van de combinatie van androgeenreceptor-signaalroute remmers en stereotactische radiotherapie (SBRT) voor metastatisch hormoongevoelig prostaatcarcinoom (mHSPC). Een multicenter retrospectieve studie in Spanje heeft de combinatie van apalutamide en SBRT voor mHSPC geëvalueerd. Dr. José Alonso-Romero (Academisch Ziekenhuis Murcia) en collega’s publiceren de studie in Cancers.¹

Tussen februari 2021 en eind 2024 werden in de acht samenwerkende centra 134 mHSPC-patiënten behandeld met apalutamide en SBRT. De meeste patiënten (93,3%) hadden laag-volume ziekte en 97,1% hadden vijf of minder metastasen. Na mediaan 28 maanden follow-up was het percentage patiënten met lokale controle 99,3% en waren 95,5% progressievrij. Complete radiologische respons werd bereikt in 87,5% van de patiënten, en 68,4% hadden ultralage PSA-niveaus, gedefinieerd als ten hoogste 0,02 ng/ml. Niet-detecteerbaar PSA (p=0,010) en radiologisch complete respons (p=0,011) waren onafhankelijk geassocieerd met betere DFS. De behandeling werd goed verdragen, met graad 3 of hoger toxiciteit in slechts 2,2% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van apalutamide en SBRT in mHSPC in een real-world setting geassocieerd was met lokale en systemische ziektecontrole en minimale toxiciteit. Er is behoefte aan prospectieve studies om deze resultaten te bevestigen.

1.Encarnacion JA, Morillo Macias V, De la Fuente Muñoz I et al. Apalutamide and stereotactic body radiotherapy in metastatic hormone-sensitive prostate cancer: multicenter real-world study. Cancers 2025;17:2216

Summary: A multicenter retrospective study in Spain found that the combination of apalutamide and SBRT for mHSPC was associated with local and systemic disease control and minimal toxicity in a real-world setting.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met recidiverend of refractair cutaan T-cel lymfoom (R/R CTCL) hebben slechts beperkte behandelingsopties. Combinatie van middelen die gericht zijn op complementaire oncogene routes zou de werkzaamheid kunnen verbeteren zonder de tolerabiliteit te compromitteren. Een fase 1-studie van Peking Union Medical College Hospital (Beijing) heeft de combinatie van de PI3K δ-remmer linperlisib en de histondeactylaseremmer chidamide voor R/R CTCL geëvalueerd. Dr. Wei Zhang en collega’s publiceren de studie in JAMA Dermatology.¹

De studie includeerde 22 patiënten (19 met mycosis fungoides, 3 met Sézary syndroom; mediane leeftijd 44 jaar; range 27-71) die een ECOG performance status 2 of beter hadden en mediaan 3 (range 1-7) eerdere lijnen van systemische behandeling hadden gekregen. Negen patiënten kregen in een 3 + 3 doseringsescalatiefase oplopende doseringen oraal linperlisib (40, 60, en 80 mg eenmaal daags) plus oraal chidamide 20 mg tweemaal per week. De behandeling werd voortgezet tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit.

Er waren geen doserings-limiterende toxiciteiten, en de aanbevolen fase 2-dosering werd bepaald op 80 mg eenmaal daags plus chidamide tweemaal per week. Met deze dosering werden in de expansiefase 13 patiënten behandeld. De meest-waargenomen treatment-related adverse events waren misselijkheid, pruritus, en rash, voornamelijk graad 1of 2. Graad 3 AEs vonden plaats in 5 patiënten (22,7%); er waren geen graad 4 of 5 AEs. Objectieve respons werd gezien in 13 patiënten (59,1%; 95% 38,7-76,7) onder wie twee met complete respons, en ziektecontrole in 19 patiënten (86,4%). De mediane progressievrije overleving was 5,4 maanden.

De onderzoekers concluderen dat de all-oral combinatie van linperlisib en chidamide een manageable veiligheidsprofiel had en veelbelovende activiteit voor R/R CTCL.

1.Pang Z, Wang Y, Liu Z et al. Linperlisib plus chidamide in relapsed or refractory cutaneous T-cell lymphoma. A nonrandomized clinical trial. JAMA Dermatol 2025.1926

Summary: A phase 1 trial at Peking Union Medical College Hospital (Beijing, China) found manageable safety and promising activity of the all-oral combination of linperlising and chidamide among patients with R/R CTCL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn aanwijzingen voor antigeen-specifieke T-cel responsen op dendritische cellen (DC) in sommige patiënten met gevorderd levercelcarcinoom (HCC). De ImmunoTACE-studie, in drie centra in het Verenigd Koninkrijk, heeft patiënten met intermediair-stadium HCC 1:1 gerandomiseerd naar TACE plus preconditionerend cyclofosfamide met of zonder DC-vaccinatie. Prof. David Adams (University of Birmingham) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 55 patiënten van wie 48 evalueerbaar waren voor werkzaamheid:24 in de DC-groep en 24 in de controlegroep. Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. De mediane PFS was 18,6 maanden in de DC-groep en 10,6 maanden in de controlegroep (p=0,016). Toevoeging van DC-infusies was niet significant geassocieerd met incidentie of ernst van adverse events. Patiënten in de DC-groep hadden een verhoogde antigeen (α-fetoprotein)-specifieke immuunrespons.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van DC-infusies aan TACE plus precondtionerend cyclofosfamide veelbelovende werkzaamheid heeft laten zien onder patiënten met intermediair-stadium HCC.

1.Ma YT, Zuo J, Kirkham A et al. Addition of dendritic cell vaccination to conditioning cyclophosphamide and chemoembolization in patients with hepatocellular carcinoma: the ImmunoTACE trial. Clin Cancer Res 2025-0142

Summary: The randomized phase 2 ImmunoTACE trial, at three centers in the UK, found that addition of dendritic cell infusions to TACE and preconditioning cyclophosphamide for intermediate-stage HCC was associated with promising antitumor activity.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

GFH018 is een nieuwe remmer van de TGF-β type I receptor, met aanwijzingen voor een versterkend effect op antitumoractiviteit van PD-(L)1-blokkade. Een multicenter fase 1b-2 studie in China en Taiwan heeft de combinatie van GFH018 en toripalimab (anti-PD-1) voor eerder-behandeld recidiverend of refractair nasofarynxcarcinoom (R/M NPC) geëvalueerd. Prof. Hai-Qiang Mai (Sun Yat-sen University Cancer Center, Guangzhou) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 46 patiënten met R/M NPC na falen van tenminste één eerdere systemische therapie. De patiënten kregen vier-weekse cycli van GFH018 in dosering 40 of 80 mg tweemaal daags op de eerste veertien dagen, gecombineerd met toripalimab 3 mg/kg op dagen één en vijftien. De behandeling werd voortgezet tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was objective response rate. De ORR was 26,1% (90%-bti 15,8-38,8) en de disease control rate was 43,5% (31,0-56,6) met mediane duur van respons 7,6 maanden (5,6-NR) en mediane progressievrije overleving 2,0 maanden (1,8-8,9). Onder patiënten die niet eerder immuuncheckpointremmers hadden gekregen was de ORR 40% (90%-bti 23,6-58,3), de DCR 60% (41,7-76,4), de mediane duur van respons niet bereikt, en de mediane PFS 9,0 maanden (1,9-NR). Het toxiciteitsprofiel was manageable.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van GFH018 en toripalimab antitumoractiviteit had onder patiënten met R/M NPC, in het bijzonder onder patiënten zonder eerdere blootstelling aan immuuncheckpointremmers.

1.Tang L-Q, Liu S-L, Yang M-h et al. GFH018 and toripalimab combination therapy for previously treated recurrent or metastatic nasopharyngeal carcinoma: results from a phase Ib/II study. Clin Cancer Res 2025-0085

Summary: A multicenter phase 1b-2 trial in China and Taiwan found that the combination of the TGF-β type I receptor inhibitor GFH018 and toripalimab (anti-PD-1) had a manageable toxicity profile and durable antitumor activity in patients with recurrent or metastatic nasopharyngeal carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)