Oncologisch onderzoek.nl

Patiënten met nieuw-gediagnostiseerd resectabel lokaal-gevorderd squameus celcarcinoom van hoofd en hals (LA HNSCC) worden gewoonlijk behandeld met chirurgie, gevolgd door bestraling met of zonder chemotherapie. De uitkomsten voor veel patiënten zijn niet bevredigend, aldus dr. Ravindra Uppaluri (Brigham and Women’s Hospital, Boston), die op de Annual Meeting van AACR de multinationale fase 3-studie KEYNOTE-689 presenteert.¹ De studie evalueerde toevoegen van perioperatief pembrolizumab aan standaard-behandeling (SOC) voor nieuw-gediagnostiseerd resectabel LA-HNSCC.

Deze link leidt naar de slides van de presentatie. De studie includeerde 714 patiënten met stadium 3-4 HNSCC die werden gerandomiseerd naar perioperatief pembrolizumab plus SOC (n=363) of alleen SOC (n=351). Het primaire eindpunt was gebeurtenisvrije overleving (EFS). Op het moment van de eerste interimanalyse was de mediane duur van follow-up 38,3 maanden (range 9,0-66,5). Onder de patiënten met PD-L1 combined positive score (CPS) 10% of hoger was de mediane EFS 59,7 maanden in de pembrolizumab plus SOC-groep versus 26,9 maanden in de SOC-groep (HR 0,66; p=0,00217). Onder de patiënten met CPS 1% of hoger was de mediane EFS 59,7 maanden versus 29,6 maanden (HR 0,70; p=0,00140). Onder alle patiënten was de mediane EFS 51,8 versus 30,4 maanden (HR 0,73; p=0,00411). Ook voor het eindpunt majeure pathologische respons (mPR) waren de resultaten significant beter met pembrolizumab plus SOC dan met alleen-SOC. Additionele follow-up voor overall survival is ongoing. Frequentie van graad 3 en hoger treatment-related adverse events was niet significant verschillend tussen pembrolizumab plus SOC (44,6%) en alleen-SOC (42,9%).

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van perioperatief pembrolizumab aan SOC resulteerde in significant betere EFS en mPR onder patiënten met resectabel LA HNSCC, ongeacht CPS.

1.Uppaluri R et al. AACR Annual Meeting 2025; abstr. CT001

Summary: The multinational phase 3 KEYNOTE-689 trial found that among patients with newly diagnosed resectable locally advanced HNSCC, addition of perioperative pembrolizumab to standard of care resulted in significant event-free survival and major pathological response, independent of PD-L1 combined positive score. The safety profile of pembrolizumab was consistent with expectations.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met KRAS G12D-gemuteerd niet-kleincellig longcarcinoom worden gewoonlijk behandeld met chemotherapie en immuuncheckpointremmers, maar hebben niet veel baat bij deze behandeling, en de prognose is slecht. Zoldonrasib is een nieuwe RAS(ON) tri-complex remmer die selectief gericht is op de G12D-mutatie. Een multicenter fase 1-studie in de Verenigde Staten heeft zoldonrasib geëvalueerd voor KRAS G12D-gemuteerd gevorderd NSCLC en andere solide tumoren. Dr. Kathryn Arbour (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) presenteert de studie op de Annual Meeting van AACR in Chicago.¹

Deze link leidt naar de slides van de presentatie. De studie includeerde 211 patiënten met eerder-behandel gevorderde KRAS G12D-gemuteerde solide tumoren, die oplopende doseringen zoldonrasib kregen (van 150 tot 1200 mg eenmaal daags en 300 tot 600 mg tweemaal daags. Er waren geen graad 4 of 5 treatment-related adverse events, en de hoogst-verdragen dosering werd niet bereikt. Als aanbevolen fase 2-dosering werd gekozen voor 1200 mg eenmaal daags. Onder de 90 patiënten die met deze dosering werden behandeld waren de meest-gerapporteerde TRAEs misselijkheid (39% van de patiënten), diarree (24%), braken (18%), en rash (12%). De meeste TRAEs waren graad 1 of 2, met uitzondering van één patiënt met graad 3 diarree en één patiënt met graad 3 ALT-verhoging; die beide resolveerden na dosisinterruptie. Onder de 18 patiënten met NSCLC die zoldonrasib 1200 mg eenmaal daags kregen hadden 11 objectieve respons (61%) en 16 ziektecontrole (89%). De mediane tijd tot respons was 1,4 maanden.

De onderzoekers concluderen dat zoldonrasib bemoedigende antitumoractiviteit heeft laten zien voor KRAS G12D-gemuteerd gevorderd NSCLC. De behandeling werd goed verdragen.

1.Arbour KC et al. AACR Annual Meeting 2025; abstr. CT019

Summary: A multicenter phase 1 trial in the United States found that zoldonrasib showed encouraging antitumor activity in patients with KRAS G12D-mutated advanced NSCLC. Tolerability was manageable.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het volgende-generatie antibody-drug conjugate 9MW2821 levert monomethylauristatine E af bij cellen met expressie van nectine-4. Een multicenter fase 1-2 studie in China heeft 9MW2821 geëvalueerd voor patiënten met gevorderde solide tumoren. Prof. Jian Zhang (Fudan Universiteit Shanghai) en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.¹

De studie includeerde patiënten met gevorderde solide tumoren die tenminste één eerdere lijn systemische therapie hadden gekregen voor urotheelcarcinoom (n=51), cervixcarcinoom (n=62), slokdarmarcinoom (n=49), triple-negatief mammacarcinoom (n=20), of andere solide tumoren (n=92). De patiënten kregen 9MW2821 in doseringen van 0,33 tot 1,5 mg/kg op dagen één, acht, en vijftien van vier-weekse cycli. Tijdens de doseringsescalatiefase was er één doseringslimiterende toxiciteit in de 1,5 mg/kg-groep (graad 4 neutropenie gedurende langer dan vijf dagen). Op basis van afweging van veiligheid en werkzaamheid werd gekozen voor 1,25 mg/kg als aanbevolen fase 2-dosering. De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger treatment-related adverse events met deze dosering waren afname van neutrofielengetal en leukocytengetal, anemie, toename van gamma-glutamyltransferase, rash, en perifere sensorische neuropathie. Onder de 226 voor werkzaamheid evalueerbare patiënten waren de objective response rates 54% in urotheelcarcinoom, 32% in cervixcarcinoom, 14% in slokdarmcarcinoom, en 50% in triple-negatief mammacarcinoom.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten suggereren dat 9MW2821 verdragen werd en klinisch relevante activiteit had onder patiënten met gevorderd urotheelcarcinoom en enige andere typen solide tumoren.

1.Zhang J, Liu R, Wang S et al. 9MW2821, a next-generation nectin-4 targeting antibody-drug conjugate, in patients with advanced solid tumors: a first-in-human, open label, multicenter, phase I/II study. Ann Oncol 2025.04.009

Summary: A multicenter, first-in-human, phase 1-2 study in China found tolerability and promising efficacy of the next-generation antibody-drug conjugate 9MW2821 for advanced urothelial cancer and various other types of solid tumors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

TP53 is het meest-frequent gemuteerde gen in niet-kleincellig longcarcinoom. Een retrospectieve studie van Shizuoka Cancer Center (Shizuoka, Japan) heeft de impact van TP53-comutatie op uitkomsten na resectie van vroeg-stadium EGFR-gemuteerd longadenocarcinoom (LUAD) geïnventariseerd. Dr. Yasuhisa Ohde en collega’s publiceren de studie in Clinical Lung Cancer.¹



Onder 400 patiënten met complete resectie van stadium I tot en met III LUAD identificeerden de onderzoekers met whole-exome sequencing 121 patiënten die positief waren voor EGFR-mutaties, onder wie 22 (18,2%) met TP53 comutatie en 99 (81,8%) met wildtype TP53. De TP53-comutatiegroep had significant meer frequent lymfovasculaire invasie (p=0,037) en hogere tumorbelasting (p=0,007) dan de TP53 wildtype-groep. De comutatiegroep had eveneens slechtere recidiefvrije overleving (HR 2,32; p=0,025) en overall survival (HR 2,54; p=0,047), hoewel onder de patiënten die na recidief EGFR-TKIs kregen de progressievrije overleving niet significant verschilde tussen beide groepen.

De onderzoekers concluderen dat TP53-comutaties een ongunstige impact hadden op prognose van patiënten na resectie van vroeg-stadium EGFR-gemuteerd LUAD.

1.Masuda T, Katsumata S, Isaka M et al. Impact of TP53 co-mutation on clinicopathological features, prognosis, recurrence patterns, and the efficacy o EGFR-TKI treatment after recurrence in resected early-stage EGFR-mutated lung adenocarcinoma. Clin Lung Cancer 2025-00080-4

Summary: A single-center retrospective study in Japan found that TP53 co-mutations may negatively affect the prognosis of patients with resected early-stage EGFR-mutated lung adenocarcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is denkbaar dat onder jonge patiënten (jonger dan 45 jaar) detectie van mammacarcinoom (BC) bij een eerste mammografie geassocieerd is met slechtere overleving dan detectie bij latere mammografie. Een retrospectieve studie van de Cleveland Clinic (Cleveland OH) heeft deze hypothese getoetst. Dr. Avia Wilkerson en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De studie includeerde 738 vrouwen met een diagnose BC op de leeftijd van 40 tot en met 45 jaar die tussen begin 2010 en eind 2019 in de Cleveland Clinic behandeld werden. First mammogram cancers werden gedefinieerd als gediagnostiseerd binnen drie maanden na het eerste mammogram. Dit was het geval voor 218 patiënten (29,5%), terwijl 520 patiënten (70,5%) bij volgende mammograms gediagnostiseerd werden. De mediane follow-up was 72,2 maanden. Deze figuur laat zien dat patiënten met first mammogram cancers slechtere recidiefvrije overleving hadden, en deze figuur laat zien dat dit ook het geval was voor overall survival.

De onderzoekers concluderen dat onder BC-patiënten met een diagnose op de leeftijd van 40 tot en met 45 jaar, detectie van de ziekte bij een eerste mammogram geassocieerd is met slechtere overlevingsuitkomsten dan detectie bij een later mammogram

1.Wilkerson A, Obi M, Gentle C et al. First mammogram-detected cancer portend worse survival in youg women diagnosed with breast cancer. Breast Cancer Res Treat 2025-07703-9

Summary: A retrospective study at the Cleveland Clinic (Cleveland, OH) found that among breast cancer patients diagnosed at ages 40-45 years, first mammogram-detected cancers were associated with worse survival outcomes compared with cancers detected by subsequent mammograms.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Modakafusp alfa is een first-in-class immuuncytokine dat interferon-α aflevert bij CD38-positieve cellen. Een multinationale doserings-optimalisatiestudie heeft twee doseringen van modakafusp alfa als monotherapie voor recidiverend of refractair multipel myeloom (RRMM) vergeleken. Prof. Sarah Holstein (University of Nebraska Medical Center, Omaha) en collega’s publiceren de studie in Blood.¹

De studie randomiseerde 146 patiënten met triple-class refractaire ziekte en tenminste drie eerdere lijnen van behandeling 1:1 naar modakafusp alfa 120 mg (n=71) of 240 mg (n=75) iedere vier weken. Het mediane aantal eerdere lijnen van behandeling was 6; 66% waren penta-exposed; en 45% hadden eerder anti-BCMA therapie ondergaan. In de 120- en 240-mg groepen was de mediane follow-up 7,3 respectievelijk 7,6 maanden; objective response rates waren 32% respectievelijk 41%, en de mediane progressievrije overleving was 4,1 respectievelijk 5,3 maanden. De ORRs waren hoger onder patiënten die niet eerdere BCMA-gerichte therapie hadden gekregen. De meest-gerapporteerde treatment-related adverse events waren trombocytopenie en neutropenie. Farmacokinetische analyse liet een ongeveer tweemaal hogere blootstelling zien met 240 versus 120 mg.

De onderzoekers concluderen dat modakafusp alfa werkzaam is voor RRMM.

1.Holstein SA, Atrash S, Mian H et al. A phase 2 randomized study of modakafusp alfa as a single agent in patients with relapsed/refractory multiple myeloma. Blood 2025; epub ahead of print

Summary: A multinational phase 2 study found that the immunocytokine modakafusp alfa monotherapy was active among previously treated patients with RRMM.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn toenemende aanwijzingen voor een associatie van galsteenziekte (GSD) met het risico van maligniteiten. Een meta-analyse van gepubliceerde studies heeft deze associatie geïnventariseerd. Prof. Xin Wang (Sichuan Universiteit, Chengdu, China) en collega’s publiceren de analyse in Cancer Medicine.¹


In PubMed en Embase tot eind maart 2020 identificeerden de onderzoekers 51 voor het onderwerp relevante studies met tezamen meer dan 13 miljoen deelnemers die werden gevolgd gedurende gemiddeld 2,4 tot 30,0 jaar. Vergeleken met deelnemers zonder GSD hadden deelnemers met GSD een verhoogd risico van alle typen maligniteiten (gepoold RR 1,43; 95%-bti 1,33-1,54), hematologische maligniteiten (1,14; 1,05-1,25), gastroïntestinale maligniteiten (1,28; 1,51-1,41), lever-, pancreas- en galwegmaligniteiten (1,84; 1,62-2,10), en niercarcinoom (1,19; 1,03-1,37). Deze associaties bleven significant na stratificatie naar geslacht, geografische achtergrond, chirurgische status, en duur van follow-up.

De onderzoekers concluderen dat de meta-analyse laat zien dat GSD geassocieerd is met verhoogd risico van maligniteiten.

1.Yu W, Zhou J, Luo J et al. The associations between gallstone diseases and pan-cancer incidence risk based on over 13 million participants. Cancer Medicine 2025.4.70857

Summary: Meta-analysis of 51 studies incorporating over 13 million participants found that gallstone disease increases cancer risk.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is bekend dat immuuncheckpointremmers (ICIs) het risico van het ontwikkelen van cardiovasculaire ziekte verhogen door het versnellen van atherosclerose. Een retrospectieve studie van Erasmus MC heeft ontstaan en progressie van atherosclerose in melanoompatiënten die ICIs kregen geïnventariseerd. Dr. Jorie Versmissen en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De onderzoekers bepaalden met CT-scans ontstaan en progressie van atherosclerose in vijf segmenten van de slagaderboom: de aortaboog, de neerdalende aorta van de thorax, de abdominale aorta, en de linker en rechter iliacale slagaders, voor aanvang van de ICI-behandeling en een jaar (± 3 maanden) na de behandeling. De studie includeerde 244 patiënten. De dikte van de plaques nam toe in alle aortasegmenten, uiteenlopende van 3,0% tot 8,0% per jaar. In 75% van de patiënten werd substantiële groei van plaques in één of meer segmenten gezien. Het aantal plaques bleef gelijk in 64% tot 86% van de segmenten. Drie patiënten (1,2%) ontwikkelden arteriële trombose binnen een jaar na de start van ICIs. ICI-combinatietherapie resulteerde in een trend van verhoogd risico van substantiële plaque groei vergeleken met monotherapie (OR 2,10; 95%-bti 0,95-4,66) terwijl gebruik van antihypertensiva geassocieerd was met lager risico (0,48; 0,24-0,95).

De onderzoekers concluderen dat in de meerderheid van de patiënten die ICIs krijgen voor melanoom substantiële groei van atherosclerotische plaques plaatsvindt. Het aantal plaques bleef relatief stabiel, hetgeen suggereert dat ICIs vooral reeds bestaande plaques aandoen.

1.Van Dorst DCH, Uyl TJJ, van der Veldt AAM et al. Onset and progression of atherosclerosis in patients with melanoma treated with immune checkpoint inhibitors. J ImmunoTher Cancer 2025;e:011226

Summary: A retrospective study at Erasmus MC (Rotterdam, The Netherlands) found that the majority of patients with melanoma experience substantial atherosclerotic plaque growth during ICI therapy. The number of plaques remained relatively stable, suggesting that ICIs particularly affect pre-existing plaques.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)