Oncologisch onderzoek.nl

Hormoontherapie is een standaard adjuvante behandeling voor vrouwen in de leeftijd van 70 jaar of ouder met ER-positief HER2-negatief mammacarcinoom. Er is geen consensus over de rol van chemotherapie in deze setting. De fase 3-studie ASTER 70s, in 84 centra in Frankrijk en België, heeft hormoontherapie met of zonder chemotherapie voor 70-plus vrouwen met ER+ HER2- BC met hoog risico volgens een genomisch signatuur geëvalueerd. Prof. Etienne Brain (Institut Curie, Saint-Cloud, Frankrijk) en collega’s publiceren de studie in The Lancet.¹

Tussen april 2012 en april 2016 werden in de deelnemende centra 1696 patiënten gescreen , van wie 1089 patiënten een genomic grade index (GGI) hoog-risico tumor hadden. Deze patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar vier drie-weekse cycli postoperatieve taxaan-gebaseerde of anthracycline-gebaseerde chemotherapie gevolgd door hormoontherapie (‘chemotherapiegroep’; n=541) of alleen hormoontherapie (‘geen-chemotherapiegroep’; n=548). De mediane leeftijd van de patiënten was 75,1 jaar (IQR 72,5-78,7). De mediane follow-up was 7,8 jaar. De overall survival percentages waren 90,5% na vier jaar en 72,7% na acht jaar in de chemotherapiegroep, vergeleken met 89,3% na vier jaar en 68,3% na acht jaar in de geen-chemotherapiegroep (p=0,21). Tenminste één graad 3 of hoger adverse event werd gerapporteerd 34% van de patiënten in de chemotherapiegroep en 9% van de patiënten in de geen-chemotherapiegroep.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van adjuvante chemotherapie aan hormoontherapie voor hoog-risico ER-positief HER2-negatief mammacarcinoom in vrouwen in de leeftijd van 70 jaar of ouder niet resulteerde in significant betere overleving en wel in hogere frequentie van adverse events.

1.Brain E, Mir O, Bourbouloux E et al. Adjuvant chemotherapy and hormonotherapy versus adjuvant hormonotherapy alone for women aged 70 years and older with high-risk breast cancer based on the genomic grade index (ASTER 70s): a randomised phase 3 trial. Lancet 2025-00832-3

Summary: The multicenter phase 3 ASTER 70s trial in France and Belgium found that addition of adjuvant chemotherapy to hormone therapy conferred no survival benefit in women aged 70 years and above with genomic grade index high-risk ER-positive HER2-negative breast cancer, and was associated with higher frequency of adverse events.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Immuuncheckpointremmers gecombineerd met platina-gebaseerde chemotherapie is een standaard-behandeling voor gevorderd of metastatisch urotheelcarcinoom (mUC). Niet alle patiënten kunnen volledige dosering chemotherapie verdragen. De fase 2-studie SOGUG-AUREA in twaalf centra in Spanje heeft split-dosering cisplatine en gemcitabine met atezolizumab geëvalueerd voor mUC in patiënten die geen kandidaat zijn voor volledige cisplatinedosering. Dr. Guillermo de Velasco (Hospital Universitario 12 de Octubre, Madrid) en collega’s publiceren de studie in JCO Oncology Advances.¹



De studie includeerde patiënten met niet-eerder behandeld mUC die niet in aanmerking kwamen voor volledige cisplatinedosering vanwege gevorderde leeftijd, slechte performance status, if gestoorde nierfunctie. De patiënten kregen tot zes drie-weekse cycli van cisplatine (35 mg/m²) en gemcitabine (1000 mg/m²) op dagen één en acht en atezolizumab 1200 mg op dag één, gevolgd door atezolizumab monotherapie tot progressie, niet-acceptabele toxiciteit, of gebrek aan klinisch profijt. Het primaire eindpunt was objective response rate (ORR). Onder de 66 geïncludeerde patiënten was de ORR 48,5% (95%-bti 36-61) met complete respons in zeven patiënten (10,6%). De mediane duur van respons was 9,2 maanden (95%-bti 5,5-16,8+). De figuur laat de overlevingsuitkomsten zien.

De onderzoekers concluderen dat atezolizumab plus split-dosering chemotherapie resulteerde in duurzame responsen en veelbelovende overlevingsuitkomsten in patiënten met mUC.

1.De Velasco G, Garcia-Caronero I, Esteban-González E et al. Split-dose cisplatin plus atezolizumab for patients with urothelial carcinoma who are considered ineligible for full doses of cisplating (SOGUG-AUREA). JCO Oncology Advances 2025-00033

Summary: The multicenter phase 2 SOGUG-AUREA study in Spain found durable responses and promising survival outcomes with atezolizumab plus split doses of cisplatin and gemcitabine for metastatic urothelial carcinoma in patients ineligible for full doses of chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de rol van IDH-remmers in de behandeling van recidiverend hooggradig glioom (rHGG). Een retrospectieve studie van MD Anderson Cancer Center (MDACC, Houston TX) heeft uitkomsten met IDH-remmers voor rHGG geïnventariseerd. Dr Carlos Kamiya-Matsuoka en collega’s publiceren de studie in het Journal of Neuro-Oncology.¹

Tussen december 2019 en december 2024 kregen in MDACC 23 rHGG-patiënten IDH-remmers (één ivosidenib, vijf vorasidenib, en één enasidenib). Alle patiënen hadden eerder chirurgie, chemotherapie en radiotherapie ondergaan. De tumoren waren astrocytoom (n=14; vier graad 4 en tien graad 3) en graad 3 oligodendroglioom (n=9). Twee patiënten discontinueerden de IDH-remmers wegens bijwerkingen (verhoogde leverenzymen respectievelijk diarree). De mediane progressievrije overleving na start van de IDH-remmer was 6,8 maanden en de mediane overall survival was 20,7 maanden.



De onderzoekers concluderen dat IDH-remmers goed vedragen werden en werkzaam waren onder patiënten met eerder-behandeld rHGG.

1.Garcia CR, Highsmith K, Knight S et al. Single center experience of IDH inhibitors in recurrent high-grade gliomas. J Neuro-Oncol 2025-05183-x

Summary: A retrospective study at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found that IDH inhibitors were well tolerated and active in patients with recurrent high-grade gliomas.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Liposarcomen (LPS) vormen een heterogene groep sarcomen. Een retrospectieve studie in Frankrijk heeft presentatie, management, en uitkomsten van verschillende LPS-histotypen geïnventariseerd. Prof. Jean-Yves Blay (Université Claude Bernard, Lyon) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Regional Health Europe.¹

In het NETSARC+ register, een database van 26 Franse sarcoomcentra, identificeerden de onderzoekers 11.132 patiënten met een LPS-diagnose tussen begin 2010 en eind 2023. De geschatte incidentie van LPS was 11,5 per een miljoen Fransen per jaar. De mediane leeftijd van de patiënten was 65 jaar (range 0-97); 58,7% waren mannen. De grootste groep patiënten had gededifferentieerd LPS (DDLPS; 37,9%), gevolgd door atypische lipomateuze tumoren (ALT; 21,8%) en goed gedifferentieerd LPS (WDLPS; 16,5%). Onder vrouwen was de incidentie van DDLPS, myxoïd LPS (myxLPS), en hooggradig myxoïd LPS (HGMLPS) lager na de leeftijd van 50 jaar dan onder jongere vrouwen. De mediane overall survival van DDLPS was 144 maanden; significant slechter dan die van MyxLPS (HR 0,26; 95%-bti 0,21-0,33), HGMLPS (0,30; 0,18-0,50), WDLPS (0,30; 0,24-0,37) niet-geklasseerd LPS (0,53; 0,37-0,75), en pleomorf LPS (0,76; 0,59-0,78). Naast lagere incidentie hadden vrouwen ouder dan 50 jaar betere recidiefvrije overleving en overall survival dan mannen; dit verschil werd niet gezien in de groep patiënten in de leeftijd van 50 jaar of jonger. In multivariate analyse waren grootte en leeftijd onafhankelijke prognostische factoren in de meest-voorkomende subgroepen.

De onderzoekers concluderen dat klinische presentatie en uitkomsten van verschillende LPS-histotypen uiteenlopen.

1.Blay J-Y, Toulmonde M, Valentin T et al. Clinical presentation, management and outcome of 11,132 patients with liposarcoma patients: a population-based study from the NETSARC+ registry. Lancet Regional Health Europe 2025.101403

Summary: Retrospective analysis of the French NETSARC+ registry found that clinical presentation and survival of various liposarcoma histotypes are very different, with age-related sex differences favoring women older than 50 years.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

CDK4/6-remmers gecombineerd met endocriene therapie is standaard-behandeling voor patiënten met HR-positief HER2-negatief gevorderd mammacarcinoom (aBC). Tibremciclib is een nieuwe CDK4/6-remmer met gunstige tolerabiliteit en veelbelovende werkzaamheid voor deze patiënten in een eerdere fase 1-studie. De fase 3-studie TIFFANY, in 69 centra in China, heeft tibremciclib plus fulvestrant vergeleken met placebo plus fulvestrant voor HR+ HER2- aBC. Prof. Shusen Wang (Sun Yat-sen University Cancer Center, Guangzhou) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

TIFFANY includeerde patiënten na progressie op eerdere endocriene therapie en ten hoogste één lijn chemotherapie. De patiënten werden 2:1 gerandomiseerd naar oraal tibremciclib 400 mg eenmaal daags plus fulvestrant of placebo plus fulvestrant. De behandeling werd voortgezet tot ziekteprogressie, overlijden, of discontinuering for various reasons. Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde progessievrije overleving.

De studie includeerde 274 vrouwelijke patiënten (mediane leeftijd 53,0 jaar; IQR 46,0-60,0).De tibremciclib plus fulvestrantgroep telde 184 patiënten en de placebo plus fulvestrantgroep 90 patiënten. Onder deze patiënten werden tijdens mediaan 12,9 maanden follow-up 144 PFS-gebeurtenissen gezien: 80 in de tibremciclibgroep en 64 in de placebogroep. De mediane PFS was 16,5 maanden versus 5,6 maanden (HR 0,37; p<0,001). Onder patiënten met meetbare ziekte was de ORR 45,6% versus 12,9% (p<0,001). De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger treatment-emergent adverse events waren neutropenie (15,2% in de tibremciclibgroep versus 5,6% in de placebogroep), anemie (12,0% versus 4,4%), en hypokalemie (12,0% versus 0). Er waren geen graad 5 TRAEs in de tibremciclibgroep versus één in de placebogroep.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten suggereren dat tibremciclib plus fulvestrant resulteerde in langere PFS dan placebo plus fulvestrant onder patiënten met HR+ HER2- aBC na endocriene therapie, met een manageable veiligheidsprofiel (visual abstract).

1.Tao Z, Zhang J, Zheng Q et al. Tibremciclib or placebo plus fulvestrant in hormone receptor-positive and ERBB2-negative advanced breast cancer after endocrine therapy. A randomized clinical trial. JAMA Oncol 2025.2092

Summary: The multicenter phase 3 TIFFANY trial in China found statistically significant and clinically meaningful improvement in PFS with tibremciclib plus fulvestrant compared with placebo plus fulvestrant among patients with HR+/HER2- advanced breast cancer after prior endocrine therapy, with a manageable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Bij biopsie gedecteerd grade group 1 (GG1) prostaatcarcinoom (PrC) wordt vaak beschouwd als een indolent type PrC, omdat slechts zelden metastase wordt gezien. De frequentie waarmee GG1 PrC geassocieerd is met ongunstige kenmerken is echter niet duidelijk. Een retrospectieve cohortstudie op basis van gegevens in de SEER-database heeft lange-termijn uitkomsten van gelokaliseerd GG1 PrC gestratificeerd naar risicocategorie geïnventariseerd. Dr. Bashir Al Hussein Al Awamih (Weill Cornell Medicine, New York) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 117.162 mannen met een diagnose GG1 PrC op basis van biopsie tussen begin 2010 en eind 2020. De mediane leeftijd was 64 jaar (IQR 58-69). Onder deze mannen hadden 9% gunstig-intermediair-risico ziekte, 3% ongunstig-intermediair-risico ziekte, en 4% hoog-risico ziekte. In de groep van mannen met hoog-risico GG1 PrC hadden 60% ongunstige pathologische kenmerken bij prostatectomie. De prostaatcarcinoom-specifieke mortaliteit onder mannen met ongunstig-intermediair-risico ziekte en hoog-risico ziekte was 2,4% respectievelijk 4,7%. Vergeleken met de groep met laag-risico GG1 PrC was de prostaatcarcinoom-specifieke mortaliteit verhoogd in de groepen met gunstig-intermediair-risico GG1 ziekte (aHR 1,60; 95%-bti 1,30-1,96), ongunstig-intermediair-risico GG1 ziekte (2,10; 1,53-2,89), en hoog-risico GG1 ziekte (3,58; 2,93-4,38).

De onderzoekers concluderen dat ongeveer 1 op de 6 mannen met GG1 PrC intermediair-risico of hoog-risico ziekte heeft. Biopsie-gedetecteerd GG1 ziekte heeft heterogene lange-termijn uitkomsten, en heeft niet in alle gevallen een indolent beloop.

1.Patel NA, Barocas DA, Lin DW et al. Grade group 1 prostate cancer outcome by biopsy grade and risk group. JAMA Oncol 2025.2304

Summary: A retrospective cohort study using the SEER database found that approximately 1 in 6 men with grade group 1 prostate cancer detected on biopsy had intermediate-risk or high-risk disease. Biopsy GG1 prostate cancer had heterogeneous long-term outcomes that were reflected in adverse pathology and prostate cancer-specific mortality.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Immuuncheckpointremmers (ICIs) worden in toenemende mate gebruikt in regimes voor de behandeling van metastatisch colorectaalcarcinoom (mCRC). Een meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde studies heeft toevoeging van ICIs aan chemotherapie plus bevacizumab voor mCRC geëvalueerd. Dr. Akihisa Matsuda (Nippon Medische School, Tokio) en collega’s publiceren de meta-analyse in Cancers.¹



In de literatuur tot april 2025 identificeerden de onderzoekers vier voor het onderwerp relevante RCTs, met tezamen 986 patiënten (651 patiënten in de ICI-groepen en 335 patiënten in de controlegroepen. De figuur laat zien dat in meta-analyse de progressievrije overleving significant was beter in de ICI-groep dan in de controlegroep (HR 0,82; 95%-bti 0,70-0,96) zonder statistische heterogeniteit. De overall survival was niet significant beter in de ICI-groep dan in de controlegroep (HR 0,91; 95%-bti 0,74-1,12). Er waren geen aanwijzingen voor toename van ernstige adverse events door toevoeging van ICIs.

De onderzoekers concluderen dat resultaten van de meta-analyse suggereren dat toevoegen van ICIs aan chemotherapie plus bevacizumab voor mCRC geassocieerd was met betere PFS.

1.Ando F, Matsuda A, Miyamoto Y et al. Efficacy of adding immune checkpoint inhibitors to chemotherapy plus bevacizumab in metastatic colorectal cancer: a meta-analysis of randomized controlled trial. Cancer 2025;17:2538

Summary: Meta-analysis of four randomized controlled trials (986 patients) found that addition of ICIs to chemotherapy plus bevacizumab for metastatic colorectal cancer was associated with significantly improved PFS and a trend toward improved OS.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het celoppervlak eiwit CAECAM5 wordt tot overexpressie gebracht in colorectaalcarcinoom (CRC). Precemtabart tocentecan (Precem-TcT; voorheen M9140) is een op CAECAM5 gericht antibody-drug conjugate met de topoisomerase 1-remmer exatecan als payload. De multinationale fase 1-studie PROCEADE-CRC-01 evalueerde Precem-TcT voor zwaar-voorbehandeld irinotecan-refractair metastatisch CRC. Prof. Scott Kopetz (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

PROCEADE-CRC-01, in Europa, Japan, en de Verenigde Staten includeerde 40 patiënten, die Precem-TcT iedere drie weken kregen in zeven doseringsniveaus (DLs, 0,6 tot 3,2 mg/kg). Zeven patiënten hadden doserings-limiterende toxiciteiten, vooral hematologische gebeurtenissen, met de hoogste DLs (3,0 en 3,2 mg/kg). Eén patiënt met meerdere comorbiditeiten en graad 3 obesitas overleed aan ziekte- en behandelings-gerelateerde oorzaken. De hoogst-verdragen dosering was 2,8 mg/kg iedere drie weken. Na mediaan 19,1 weken behandeling (range 1,7-48,3) hadden drie van veertig patiënten (7,5%) bevestigde partiële respons en zes van veertig patiënten (15,0%) onbevestigde partiële respons.; allen met DLs 2,4 mg/kg of hoger. De mediane progressievrije overleving met alle DLs was 5,9 maanden (95%-bti 4,6-7,2) en met DLs 2,4 mg/kg of hoger 6,7 maanden (4,6-8,8). Veertien patiënten werden tenminste zes maanden behandeld; vijf meer dan negen maanden; en vier werden nog steeds behandeld bij data-cutoff na elf maanden.

De onderzoekers concluderen dat Precem-TcT in DLs 2,4 tot 2,8 mg/kg iedere drie weken veilig was en veelbelovende antitumor-werkzaamheid had onder patiënten met zwaar-voorbehandeld mCRC.

1.Kopetz S, Boni V, Kato K et al. Precemtabart tocentecan, an anti-CEACAM5 antibody-drug conjugate, in metastatic colorectal cancer: a phase 1 trial. Nature Medicine 2025-03843-z

Summary: The multinational phase 1 PROCEADE-CRC-01 trial found safety and encouraging antitumor efficacy of the antibody-drug conjugate precemtabart tocentecan in heavily pretreated patients with irinotecan-refractory metastatic colorectal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)