Oncologisch onderzoek.nl

Cabozantiib is een orale multikinaseremmer die is goedgekeurd voor de behandeling van metastatisch niercelcarcinoom. Een fase 2-studie van Emory University (Atlanta GA) heeft neoadjuvant cabozantinib geëvalueerd voor niet-metastatisch lokaal-gevorderd heldercellig niercelcarcinoom (LA ccRCC). Dr. Mehmet Bilen en collega’s publiceren de studie in Nature Cancer.¹

De figuur toont de opzet en resultaten van de studie, die zeventien patiënten includeerde die in de neoadjuvante setting twaalf weken oraal cabozantinib 60 mg eenmaal daags kregen, gevolgd door chirurgische resectie. Het primaire eindpunt was objective response rate na twaalf weken. Partiële respons werd gezien in zes patiënten (35%), terwijl de overige elf patiënten stabiele ziekte hadden. De meest-frequente adverse events waren diarree (70,6%), anorexie (58,8%), vermoeidheid (58,8%), hypertensie (58,8%) en palmoplantaire erytrodysesthesie (52,9%); er waren geen graad 4 of 5 AEs gerelateerd aan cabozantinib of de chirurgie. Eén-jaars percentages voor ziektevrije overleving en overall survival waren 82,4% (95%-bti 54,7-93,9) respectievelijk94,1% (65-99,1). De behandeling was geassocieerd met activering van CD8⁺ T-cellen in het bloed, depletie van myeloïde populaties, en inductie van immuunniches voor TCF1⁺ stem-like CD8⁺ T cells.

De onderzoekers concluderen dat neoadjuvant cabozantinib voor niet-metastatisch LA ccRCC klinische actief en veilig was.

1.Bilen MA, Vo BT, Liu Y et al. Neoadjuvant cabozantinib for locally advanced nonmetastatic clear cell renal cell carcinoma: a phase 2 trial. Nature Cancer 2025-00922-5

Summary: A phase 2 trial at Emory University (Atlanta, GA) found clinical activity and safety of neoadjuvant cabozantinib for locally advanced nonmetastatic clear cell renal cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Trastuzumab deruxtecan (T-DXd) is goedgekeurd voor de behandeling van HER2-positief en HER2-laag metastatisch mammacarcinoom (mBC), en voor HER2-positief maagcarcinoom, HER2-gemuteerd longcarcinoom, en solide tumoren met HER2-overexpressie. Een retrospectieve studie van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) heeft mogelijke verandering van de HER2-status na T-DXd voor HER2-positief mBC geïnventariseerd. Prof. Funda Meric-Bernstam en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 41 patiënten die T-DXd voor mBC kregen en pre- en post-treatment biopsie ondergingen voor immuunhistochemische bepaling van de HER2-status. HER2-verlies werd gezien in 11 patiënten (32,4% van de patiënten met pre-treatment HER2-expressie. Tien andere patiënten (29,4%) hadden verlaging van de HER2-score na T-DXd behandeling.



De onderzoekers concluderen dat HER2-verlies en verlaging van HER2-expressie frequent voorkomen in mBC-patiënten die met T-DXd behandeld worden. Herevaluatie van de HER2-status na T-DXd dient te worden overwogen alvorens een volgende HER2-gerichte therapie te starten.

1.Gouda MA, Gonugunta A, Dumbrava EE et al. Human epidermal growth factor receptor 2 loss following treatment with trastuzumab deruxtecan in patients with metastatic breast cancer. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: A retrospective study at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found that HER2 loss and decrease in HER2 expression were common in mBC patients receiving T-DXd.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Acute promyelocytische leukemie (APL) is een ziekte met cytopenie, infecties, en gedissemineerde intravasculaire coagulatie bij presentatie. Vanwege de acute presentatie, comorbiditeiten, het relatief weinig voorkomen van APL, en gebrek aan ervaring onder de behandelaars kan de mortaliteit in de eerste maand 30% bedragen. De niet-gerandomiseerde ECOG-ACRIN EA9131 studie in de Verenigde Staten heeft een behandelstrategie geëvalueerd om de vroege mortaliteit in APL te verlagen. Prof. Anand Jillella (Universiteit van Augusta, GA) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie werd uitgevoerd in zes APL-expertisecentra en 37 community centers. De onderzoekers ontwikkelden een gestandaardiseerd behandelingsalgoritme dat gericht was op ondersteunende zorg, met 24/7 ondersteuning door experts van de expertisecentra. Bij presentatie van een patiënt met APL werd contact gezocht met één van de experts en werd een behandelplan opgesteld op grond van het algoritme en suggesties van de expert. Tussen augustus 2017 en augustus 2021 includeerde de studie 201 patiënten (mediane leeftijd 53 jaar; range 18-91; 35,8% in de leeftijd van 60 jaar of ouder; 52,2% mannen). Tweeënvijftig patiënten (26,4%) hadden hoog-risico APL. In de eerste maand na de diagnose overleden zes patiënten (3,0%; 95%-bti 1,1-6,4); de één-maands overall survival was 97,0%; 95%-bti 93,5-98,6) en het één-jaars OS-percentage was 94,5% (90,3-96,9).

De onderzoekers concluderen dat gebruik van het algoritme met ondersteuning door een expert resulteerde in ‘dramatische’ afname van vroege mortaliteit onder patiënten met APL.

1.Jillella AP, Lee SJ, Altman JK et al. Academic community partnership in acute promyelocytic leukemia and early mortality. The ECOG-ACRIN EA9131 trial. JAMA Oncol (2025) 2024.7033

Summary: The multicenter nonrandomized ECOG-ACRIN EA9131 trial in the United States found that use of a standardized treatment algorithm combined with expert support resulted in decrease in early death of patients with acute promyelocytic leukemia.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Erdheim-Chester ziekte (ECD) is een klonaal-inflammatoire aandoening die wordt gedreven door veranderingen in genen van de MAPK-route. Een retrospectieve studie in twee histiocytosecentra in Frankrijk en Italië heeft het risico van tweede maligniteiten onder patiënten met ECD geïnventariseerd. Prof. Augusto Vaglio (Universiteit van Florence) en colleag’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

Tussen begin 2000 en eind 2023 werden in de twee centra 515 ECD-patiënten gezien. In 146 van deze patiënten werden maligniteiten gezien: hematologische maligniteiten in 73 patiënten (14%) en solide maligniteiten in 87 patiënten (17%); 14 patiënten (3%) hadden zowel hematologische als solide maligniteiten. In 63 patiënten (43%) werd de diagnose van een andere maligniteit eerder gesteld dan de ECD-diagnose, terwijl in 83 patiënten (57%) de tweede maligniteit gelijktijdig met of na de ECD-diagnose gedetecteerd werd. Vergeleken met ECD-patiënten zonder geasssocieerde maligniteit waren patiënten met tweede maligniteiten op het moment van ECD-diagnose ouder, ze waren meer frequent mannen, en ze hadden een hogere frequentie van cardiovasculaire risicofactoren. Onder maligniteiten die werden gedetecteerd na de ECD-diagnose bereikte de incidentie van hematologische maligniteiten een plateau na tien jaar, terwijl de incidentie van solide maligniteiten toe bleef nemen. De overall waarschijnlijkheid van tweede maligniteiten onder ECD-patiënten bedroeg 36% na twintig jaar. Vergeleken met de algemene Franse bevolking was het risico van een tweede maligniteit onder de ECD-patiënten bijna vijfmaal hoger (SIR 4,84; 95%-bti 4,11-5,62).

De onderzoekers concluderen dat de studie een associatie heeft laten zien tussen ECD en het risico van een tweede maligniteit.

1.Pegorano F, Peyronel F, Errahmani M-Y et al. Risk of second cancer in Erdheim-Chester disease. JAMA Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: A retrospective study in France and Italy found an association between Erdheim-Chester disease and an increased risk of a second cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Na behandeling voor colorectaalcarcinoom (CRC) ondergaan patiënten vijf jaar follow-up met CEA-testen, imaging, en coloscopie. Een retrospectieve cohortstudie in Nederland evalueerde adherentie aan de CRC follow-up richtlijn tot 2021 en de associatie van deze adherentie met curatieve-intentie behandeling van recidief. PhD-student Tara Boute (Amsterdam UMC) en collega’s publiceren de studie in Cancer Medicine.¹

De studie includeerde 430 stadium II of III CRC-patiënten met recidiverende ziekte binnen drie jaar na de diagnose. De figuur laat zien dat onder deze patiënten 18,3% minder CEA-testen hadden ondergaan dan was aanbevolen; 41,3% minder imaging; 56,1% minder coloscopiën, met lager dan aanbevolen adherentie voor de drie modaliteiten tezamen in 71,9% van de patiënten. Factoren die geassocieerd waren met minder follow-up momenten waren locatie van de tumor, leeftijd, comorbiditeiten, tumordifferentiatie, en gebruik van adjuvante chemotherapie. Patiënten die minder dan aanbevolen CEA-testen hadden ondergaan hadden hoger risico van symptoom-gedetecteerd recidief (OR 4,8; 95%-bti 2,9-8,1) en een lagere waarschijnlijkheid van curatieve-intentie behandeling (0,5; 0,3-0,9). Ontvangst van minder dan aanbevolen imaging en coloscopieën was niet significant geassocieerd met curatieve-intentie behandeling.

De onderzoekers concluderen dat de studie inzicht levert in adherentie van follow-up na behandeling voor stadium II of III CRC in Nederland.

1.Boute TC, van Eekelen R, Elferink MAG et al. Follow-up adherence after treatment with curative intent for stage II and III colorectal cancer patients. Cancer Medicine 2025.4.70667

Summary: A retrospective cohort study in The Netherlands investigated follow-up adherence after treatment with curative intent for stage II and stage III colorectal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Immuuncheckpointremmers (ICIs) hebben de uitkomsten van patiënten met metastatisch niercelcarcinoom (mRCC) verbeterd, maar de responsen zijn heterogeen, en er zijn geen betrouwbare predictieve biomarkers. Er zijn aanwijzingen dat de androgeenreceptor (AR)-signalering een rol speelt in de regulering van CD8⁺ T-celfunctie, hetgeen zou kunnen betekenen dat 5α-reductaseremmers (5-ARIs), die de androgeenactiviteit verlagen, de antitumoractivieit kunnen versterken. Een multicenter retrospectieve studie in China heeft de impact van tenminte 12 maanden gebruik van 5-ARIs op werkzaamheid van ICIs voor mRCC geïnventariseerd. Prof. Peng Wu (Southern Medical University, Guangzhou) en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De studie includeerde 185 patiënten die ICIs kregen voor mRCC, onder wie 108 geen 5-ARIs gebruikten en 78 tenminste twaalf maanden voor de start van de ICIs met gebruik van 5-ARIs waren begonnen. De 5-ARI groep had betere respons op ICIs (objective response rate 59,8% versus 39,8%; p=0,0075) en numeriek betere disease control rate (87,0% versus 78,7%; p=0,1747). De figuur laat zien dat progressievrije overleving en overall survival significant beter waren in de 5-ARI groep dan in de controlegroep.

De onderzoekers concluderen dat deze retrospectieve studie suggereert dat geschiedenis van gebruik van 5-ARIs geassocieerd was met versterkte activiteit van ICIs voor mRCC.

1.Cheng B, Wu J, Chen K et al. Association of 5α-reductase inhibitor prescription with immunotherapy efficacy in metastatic renal cell carcinoma: a multicenter retrospective analysis. J ImmunoTher Cancer (2025) 2024-011154

Summary: A multicenter retrospective study in China found that among patients with metastatic renal cell carcinoma, a history of 5-ARI use was associated with improved responses to ICI therapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Zwarte patiënten met metastatisch mammacarcinoom (mBC) hebben hogere mortaliteitspercentages dan blanke patiënten. Een retrospectieve cohortstudie in drie centra in de Verenigde Staten heeft genomische verschillen tussen zwarte blanke mBC-patiënten geïnventariseerd en onderzocht of er dispariteiten zijn in gebruik van gerichte therapie tussen deze groepen. Dr. Andrew Davis (Washington University in St Louis, MO) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹


De studie includeerde 1327 vrouwelijke mBC-patiënten (gemiddelde leeftijd 58,0 ± 12,8 jaar) die tussen begin 2015 en eind 2023 ctDNA genomische profilering ondergingen bij Washington University (n=474), Massachusetts General Hospital (Boston; n= 412), en Norhtwestern University, Chicago IL; n=441). Zwarte patiënten hadden significant hoger percentage van GATA3 single-nucleotide variants (OR 2,31; p=0,02) en CCND2 copy number variants (OR 4,63; p=0,002) dan blanke patiënten. Deze verschillen werden gevalideerd in een bevolkings-gebaseerd cohort van mBC-patiënten (3774 zwart; 23.450 blank). Onder patiënten met PIK3CA SNVs was gebruik van PI3K-remmers significant minder frequent onder zwarte patiënten (1 van 17; 5,9%) dan onder blanke patiënten (45 van 156; 28,8%; p=0,04) terwijl er geen significant verschil was tussen beide groepen in gebruik van CDK4/6-remmers en mTOR-remmers. Zwarte patiënten hadden kortere overall survival vanaf het moment van ctDNA-testen dan blanke patiënten (mediaan 22,0 versus 29,0 maanden; p=5,8 x 10^-22).

De onderzoekers concluderen dat de studie somatische verschillen, verschillen in OS, en dispariteiten in gebruik van PI3K-remmers tussen zwarte en blanke mBC-patiënten heeft laten zien, ondanks vergelijkbare incidentie van PIK3CA-veranderingen.

1.Podany EL, Foffano L, Garratana L et al. Racial differences in ctDNA profiles, targeted therapy use, and outcomes in metastatic breast cancer. JAMA Network Open 2025;8:e2461899

Summary: A retrospective cohort study at three centers in the US, with validation in a population-based cohort, found somatic differences, shorter overall survival, and targeted treatment disparities in PI3K inhibitor use in Black compared with White mBC patients, despite equal incidence of PIK3CA alterations.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over het optimale inductieregime voor nieuw-gediagnostiseerde acute myeloïde leukemie (AML). Een multicenter fase 3-studie in Chinaheeft toevoeging van cladribine aan inductie met idarubicine en cytarabine geëvalueerd. Prof. Depei Wu (eerste geaffilieerde ziekenhuis van Soochow Universiteit, Suzhoo) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 618 patiënten met de novo AML, die 1:2 werden gerandomiseerd naar inductie met idarubicine-cytarabine (IA) of IA plus cladribine (IAC). Het primaire eindpunt was percentage patiënten met complete remissie (CR) na inductie. Dit percentage was 80,5% in de IAC-groep en 72,4% in de IA-groep (p=0,029). Het profijt van IAC boven IA werd vooral gezien in patiënten met ongunstig risico (CR in 69,8% versus 49,1%; p=0,008). De twee-jaars overall survival percentages waren 81,3% in de IAC-groep en 70,0% in de IA-groep (p=0,011); onder de patiënten met ongunstig risico: 80,1% versus 58,1% (p=0,014). Er waren geen verschillen in toxiciteiten tussen beide groepen.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van cladribine aan IA-inductie voor de novo AMLveilig en effectief was.

1.Zhang X, Han Y, Qiu H et al. Cladribine added to idarubicin and cytarabine as an induction regimen for patients with de novo acute myeloid leukemia: a multicenter, randomized phase III trial. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 3 trial in China found that addition of cladribine to idarubicin-cytarabine induction for de novo AML was effective and safe.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)