Oncologisch onderzoek.nl

Er zijn aanwijzingen voor een hoge prevalentie van appendixtumoren in patiënten met periappendiculair abces, maar deze aanwijzingen zijn niet gevalideerd in prospectieve studies. De prospectieve Peri-Appendicitis Acuta Tumor studie, in twaalf centra in Finland, heeft de associatie tussen periappendiculair abces en appendixtumoren geïnventariseerd. Prof. Paulina Salminen (Academisch Ziekenhuis Turku) en collega’s publiceren de studie in JAMA Surgery.¹

Tussen 3 december 2020 en 3 december 2022 werden in de twaalf ziekenhuizen 6165 achtereenvolgende patiënten met acute appendicitis gezien, onder wie 396 (6,4%) met periappendiculair abces. Na exclusie van patiënten die weigerden deel te nemen en patiënten zonder appendix-histopathologische gegevens bleven 370 patiënten over voor de analyse (48,8% vrouwen; mediane leeftijd 58 jaar; range 18-90). In 53 patiënten (14,3%) werd een appendixtumor gezien. Patiëntleeftijd was de enige prognostische factor geassocieerd met prevalentie van de appendixtumoren, met slechts één patiënt jonger dan 35 jaar met een appendixtumor. Onder de 54 tumoren in 53 patiënten waren 21 laaggradige mucineuze neoplasmen, 20 adenocarcinomen, 8 adenomen, en 5 neuro-endocriene tumoren.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met periappendiculair abces de prevalentie van appendixtumoren hoog is, met name onder patiënten in de leeftijd van 35 jaar en ouder.

1.Salminen R, Alajääski J, Rautio T et al. Appendiceal tumor prevalence in patients with periappendicular abscess. JAMA Surg 2025.0312

Summary: The prospective Peri-Appendicitis Acuta Tumor study, at 12 centers in Finland, found that among 370 consecutive patients with periappendicular abscess, 53 patients (14.3%) were diagnosed with an appendiceal tumor

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mycosis fungoides (MF) en Sézary syndroom (SS) zijn de meest-voorkomende subtupen van cutaan T-cel lymfoom (CTCL). Een retrospectieve analyse van patiënten van de University of Pennsylvania (Philadelphia) heeft werkzaamheid van pembrolizumab voor recidiverend of refractair MF/SS geëvalueerd. Dr. Stefan Barta en collega’s publiceren de analyse in JAMA Dermatology.¹

Tussen december 2017 en december 2023 werden in het ziekenhuis van de universiteit elf patiënten met SS en negentien patiënten met MF behandeld met pembrolizumab. De mediane leeftijd was 68 jaar (range 52-79), zeventien patiënten waren vrouwen. Het mediane aantal eerdere lijnen van behandeling was drie (range één tot en met acht). Zevenentwintig patiënten (90%) kregen pembrolizumab volgens een schema 200 mg iedere drie weken. Acht patiënten kregen naast pembrolizumab ook andere behandelingen. De mediane duur van behandeling was 4,5 maanden (range 1,6-11,1) en de mediane duur van follow-up was 20,4 maanden (6,4-78,4). Overall response rate kon worden beoordeeld in 29 patiënten: vijf patiënten hadden complete respons en negen partiële respons voor een ORR 48% met een mediane duur van respons 13,1 maanden (3,1-59,5). De mediane tijd tot volgende behandeling was 5,7 maanden (0,8-60,4). De mediane progressievrije overleving was 7,4 maanden (95%-bti 3,5-15,1) en de mediane overall survival was 20,6 maanden (10,0-34,2). Patiënten die pembrolizumab kregen als vijfde of latere lijn van behandeling hadden slechtere overlevingsuitkomsten dan patiënten die pembrolizumab als eerdere lijn kregen. Dertien patiënten (43%) ontwikkelden een irAE; onder wie elf (85%) graad 1 of 2 en geen graad 4 of 5.

De onderzoekers concluderen dat pembrolizumab therapeutische waarde heeft voor patiënten met R/R MF/SS.

1.Elghawy O, Sussman JH, Yang AG et al. Pembrolizumab in relapsed or refractory mycosis fungoides or Sézary syndrome. JAMA Dermatol 2025.0251

Summary: Retrospective analysis of patients with R/R mycosis fungoides or Sézary Syndrome at the University of Pennsylvania (Philadelphia) found that pembrolizumabhas therapeutic value for MF/SS, including in patients with substantial prior treatment.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mirvetuximab soravtansine-gynx (MIRV) is een first-in-class antibody-drug conjugate gericht op folaatreceptor α (FRα). De fase 3-studie MIRASOL, in 253 centra in 21 landen, heeft MIRV vergeleken met investigator’s choice van chemotherapie voor platina-resistent ovariumcarcinoom (PROC) met hoge FRα-expressie. In 2023 is gepubliceerd dat de progressievrije overleving en overall survival significant beter waren met MIRV dan met chemotherapie. Prof. Felix Hilpert (Krankenhaus Jerusalem , Hamburg) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology patiënt-gerapporteerde uitkomsten van MIRASOL.¹

MIRASOL includeerde 453 volwassen patiënten die één, twee, of drie lijnen behandeling hadden gekregen voor FRα-positief PROC en een ECOG performance status 0 of 1 hadden. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar MIRV (n=227) of chemotherapie (n=226). Patiënt-gerapporteerde uitkomsten werden bepaald met de EORTC QLQ-OV28 vragenlijst. De vragenlijst werd beantwoord door 86% van de patiënten bij aanvang van de behandeling en 81% van de patiënten na acht of negen weken. Verbetering van de QLQ-OV28 abdominale en gastroïntestinale scores werd gerapporteerd door 21,0% van de patiënten in de MIRV-groep en 15,3% van de patiënten in de chemotherapiegroep (OR 1,5; p=0,26).

De onderzoekers concluderen dat MIRV vergeleken met chemotherapie niet resulteerde in verslechtering van de kwaliteit van leven. Deze waarneming, in combinatie met de eerder gepubliceerde verbetering van PFS en OS, steunt MIRV als nieuwe optie van FRα-positief PROC.

1.Van Gorp T, Moore KN, Konecny GE et al. Patient-reported outcomes from the MIRASOL trial evaluating mirvetuximab soravtansine versus chemotherapy in patients with folate receptor α-positive, platinum-resistant ovarian cancer: a randomised, open-label, phase 3 trial. Lancet Oncol 2025;26:503-515

Summary: Patient-reported outcomes from the multinational phase 3 MIRASOL trial (mirvetuximab soravtansine versus chemotherapy for FRα-positive platinum-resistant ovarian cancer) found that MIRV did not impair patient quality of life compared with chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Niet-heldercellig niercelcarcinomen (nccRCCs) vormen een heterogene groep van meer dan 20 verschillende entiteiten. Tyrosinekinaseremmers met of zonder immuuncheckpointremmers worden beschouwd als de standard of care (SOC), maar de optimale behandeling is nog niet duidelijk. De multinationale gerandomiseerde fase 2-studie SUNNIFORECAST heeft de combinatie van ipilimumab en nivolumab vergeleken met SOC voor niet-eerder behandeld lokaal-gevorderd of metastatisch nccRCC. Prof. Lothar Bergmann (Academisch Ziekenhuis Frankfurt am Main, Duitsland) en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.¹

De studie includeerde 309 patiënten die werden gerandomiseerd naar vier doses ipilimumab plus nivolumab iedere vier weken gevolgd door nivolumab iedere twee of vier weken (n=157) of naar SOC (n=152). Het primaire eindpunt was overall survival percentage na twaalf maanden. Dit percentage bedroeg 78% in de ipilimumab-nivolumabgroep en 68% in de SOC-groep (p=0,026); de mediane OS was 33,2 maanden versus 25,2 maanden (HR 0.81; p=0,163); de mediane progressievrije overleving was 5,4 maanden versus 5,7 maanden; en de objective response raten was 32,8% versus 25,2%. Er waren geen belangrijke verschillen voor enig eindpunt tussen papillaire en non-papillaire subtypen. Exploratieve analyse liet een significant OS-voordeel met ipilimumab-nivolumab over SOC zien voor patiënten met een PD-L1 CPS score 1 of hoger (HR 0,56; p=0,0072). Discontinuering vanwege toxiciteit werd gezien in 17% van de patiënten in de ipilimumab-nivolumabgroep en 9% van de patiënten in de SOC-groep.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie ipilimumab-nivolumab voor gevorderd nccRCC resulteerde in hoger 12-maands OS-percentage dan SOC, met een acceptabel toxiciteitsprofiel.

1.Bergmann L, Albiges L, Ahrens M et al. Prospective randomised phase-II trial of ipilimumab/nivolumab versus standard of carc in non-clear cell renal cell cancer – results of the SUNNIFORECAST trial. Ann Oncol 2025.03.016

Summary: The multinational randomized phase 2 SUNNIFORECAST trial found that ipilimimab plus nivolumab resulted in higher 12-months overall survival rate compared with standard of care among patients with previously untreated advanced non-clear cell renal cel carcinoma, with an acceptable toxicity profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Programma’s van patiëntnavigatie kunnen patiënten helpen barrières voor colorectaalcarcinoom (CRC)-screening te overwinnen, en de Guide to Community Preventive Services beveelt patiëntnavigatie aan voor onder meer patiënten met lage inkomens. De gerandomiseerde PRECISE-studie (een soort van acroniem voor ‘Predicting and Addressing Colonoscopy non-Adherence in Community Settings’), in 32 klinieken in Washington State, heeft onderzocht of of patiëntnavigatie werkzaam is voor het verbeteren van voltooiing van coloscopie na een abnormaal FIT-resultaat. Dr. Gloria Coronado (University of Arizona Cancer Center, Tucson) en collega’s publiceren de studie in Annals of Internal Medicine.¹

PRECISE includeerde 967 deelnemers in de leeftijd van 50 tot en met 75 jaar, met een abnormale FIT-uitslag in de maand voorafgaand aan inclusie. De patiënten werden gerandomiseerd naar telefoon-gebaseerde navigatie volgens de methode van het New Hampshire Colorectal Cancer Screening Program (n=479) of gebruikelijke zorg (UC; n=488). Het primair eindpunt was voltooiing van de coloscopie binnen een jaar. Dit eindpunt werd bereikt dor 55,1% in de patiëntnavigatiegroep en 42,1% in de UC-groep (verschil 13,0 procentpunten; 95%-bti 6,5-19,4). Als beperking van de studie noemen de onderzoekers dat de studie voornamelijk werd uitgevoerd tijdens de COVID-19 pandemie, die additionele barrières voor coloscopie heeft opgeroepen.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten de werkzaamheid van patiëntnavigatie voor voltooiing van follow-up coloscopie illustreren.

1.Coronado GD, Petrik AF, Thompsom JH et al. Patient navigation to improve colonoscopy completion after an abnormal stool test. Ann Intern Med (2025) 24-01885

Summary: A randomized trial at 32 clinics in Washington State found effectiveness of patient navigation for follow-up colonoscopy after an abnormal stool test result

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mantelcellymfoom (MCL) is een agressieve B-cel maligniteit gekenmerkt door hoge CD20-expressie. Een fase 1-2 studie van het Medical College of Wisconsin (Milwaukee) heeft lentirviraal geproduceerde op zowel CD20 als CD19 gerichte CAR T-cellen (‘LV20.19’) voor recidiverend of refractair (R/R) MCL geëvalueerd. Dr. Nirav Shah en collega’s publiceren publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde MCL-patiënten na twee eerdere lijnen behandeling of met relapse na transplantatie. LV20.19 CAR T-cellen werden geproduceerd volgens een aangepaste CliniMACS Prodigy procedure. Zeventien patiënten (drie in fase 1; veertien in fase 2) kregen een enkele dosis van LV20-19 CAR T-cellen in dosering 2,5 x 10⁶ cellen per kg. Complete respons werd gezien in 88% en partiële respons in 12% voor een objective response rate van 100%. Op het moment van de nu gepubliceerd analyse was relapse gezien in twee patiënten. Met mediane duur van follow-up 15,8 maanden zijn mediane progressievrije overleving en overall survival niet bereikt. Cytokine release syndrome werd gezien in zestien patiënten (94%), alleen graad 1 of 2, en drie patiënten (18%) hadden immune effector cell-associated neurotoxicity syndrome in de eerste 28 dagen, onder wie twee met reversibele graad 3 toxiciteit. Nonrelapse mortality in de setting van B-cel aplasie trof drie patiënten (18%).

De onderzoekers concluderen dat LV20.19 CAR T-cellen feasible, veilig, en werkzaam zijn voor R/R MCL.

1.Shah N, Colina A, Johnson BD et al. Phase I/II study of adaptive manufactured lentiviral anti-CD20/anti-CD19 chimeric antigen receptor T cells for relapsed, refractory mantle cell lymphoma. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: A phase 1-2 trial at the Medical College of Wisconsin (Milwaukee) found activity of anti-CD20 and anti-CD19 CAR T cells for relapsed or refractory mantle cell lymphoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is weinig informatie beschikbaar over uitkomsten van patiënten met nieuw-gediagnostiseerd multipel myeloom die autologe stamceltransplantatie ondergaan na suboptimale respons op inductietherapie. Een retrospectieve studie van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) heeft deze uitkomsten geïnventariseerd. Prof. Muzaffar Qazilbash en collega’s publiceren de studie in het British Journal of Haematology.¹


Tussen begin 2005 en eind 2021 ondergingen 1109 NDMM-patiënten autoHCT na minder dan very good partial response (VGPR) op inductietherapie. De mediane progressievrije overleving en overall survival in het gehele cohort waren 38,6 maanden (95%-bti 35,9-41,9) respectievelijk 103,8 maanden (96,4-113,2). Patiënten met hoog-risico cytogenetische abnormaliteiten hadden een mediane PFS en OS van 24,8 respectievelijk 69,9 maanden. In multivariabele analysie was gebruik van post-transplantatie onderhoudsbehandeling en bereiken van complete respons als beste post-transplantatie respons geassocieerd met superieure PFS en OS.


De onderzoekers concluderen dat patiënten met een pre-transplantatie respons slechter dan VGPR een mediane PFS hadden langer dan drie jaar en een mediane OS langer dan acht jaar, en dat post-transplantatie onderhoud de overlevingsuitkomsten verder verbeterden..

1.Pasvolsky O, Abid MB, Milton DR et al. Outcomes of patients with multiple myeloma undergoing autologous transplant with suboptimal pretransplant response. Br J Haematol 2025.20062

Summary: A retrospective study at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found that patients with newly diagnosed multiple myeloma undergoing autoHCT after less than very good partial response to pretransplant induction had a median PFS of longer than 3 years and median OS of longer than 8 years. Post-transplant maintenance further improved survival outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Kleincellig longcarcinoom wordt voornamelijk gezien in patiënten met rookgeschiedenis. Eerder rapporten suggereren dan SCLC in patiënten die nooit gerookt hebben unieke genmische kenmerken heeft. Een retrospectieve analyse van patiënten in de Tempus klinisch-genomische database heeft het genomisch landschap van SCLC in nooit-rokende patiënten geïnventariseerd. Prof. Jonathan Goldman (University of California Los Angeles) en collega’s publiceren de analyse in Clinical Lung Cancer.¹


In de database identificeerden de onderzoekers 54 SCLC-patiënten die rapporteerden nooit gerookt te hebben (NS) en 608 SCLC-patiënten die current/former smokers waren (C/FS). De tumoren werden gesequenced met the Tempus xT assay, een 648-genen DNA panel en whole exome capture RNA-sequencing. Vergeleken met CF/S-patiënten hadden NS-patiënten een hogere waarschijnlijkheid van vrouwelijk geslacht (70% versus 55%). Tumoren van NS-patiënten hadden lagere prevalentie van TP53-mutaties (59% versus 85%) maar geen significant verschillende prevalentie van RB1-mutaties (57% versus 63%). Tumoren van NS-patiënten hadden hogere prevalentie van EGFR-mutaties (26% versus 2,6%), PIK3CA-mutaties (15% versus 3,6%), en OS9-mutaties (5.6% versus 0). Vergelijkbare verschillen werden gevonden na exclusie van patiënten met transformatie van NSCLC of gecombineerde SCLC-NSCLC presentatie. Tumoren van NS-patiënten hadden lagere tumormutatiebelasting en lagere immuuncelinfiltratie.

De onderzoekers concluderen dat het mutatielandschap van SCLC in NS-patiënten significant verschilt van dat in C/FS-patiënten, hetgeen suggereert dat SCLC in NS-patiënten een afzonderlijke genomische entiteit is.

1.Oh MS, Garon EB, Lisberg AE et al. Brief report: the genomic landscape of small cell lung cancer in never-smoking patients. Clin Lung Cancer 2025.03.011

Summary: Retrospective analysis of the Tempus clinicogenomic database found that the mutational landscape of SCLC in never-smoking patients significantly differs from that of former-smoking and current-smoking patients, suggesting that SCLC in never-smoking patients may represent a distinct genomic entity.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)