Oncologisch onderzoek.nl

De multinationale fase 3-studie CheckMate 214 randomiseerde patiënten met niet-eerder behandeld gevorderd niercelcarcinoom (aRCC) naar nivolumab plus ipilimumab (nivo+ipi) of sunitinib (sun). Eerdere publicaties hebben laten zien dat de overall response rate en de overlevingsuitkomsten beter waren in de nivo+ipi groep dan in de sun-groep. Dr. Nizar Tannir (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren in Annals of Oncology resultaten van de studie na mediaan 99,1 maanden follow-up.¹

CheckMate 214 werd uitgevoerd in 175 centra in 28 landen. De studie includeerde 1096 patiënten die 1:1 werden gerandomiseerd naar eerstelijns nivo+ipi (n=550) of sun (n=546). De figuur laat zien dat de overall survival, progressievrije overleving en duur van respons significant langer waren in de nivo+ipi groep dan in de sun-groep. Ook in afzonderlijke groepen met gunstig-risico ziekte en intermediair/ongunstig-risico ziekte waren de uitkomsten beter met nivo+ipi dan met sun. De incidentie van treatment-related adverse events was consistent met wat eerder is gerapporteerd.

De onderzoekers concluderen dat in deze fase 3-studie met langste follow-up van eerstelijns checkpointremmer voor aRCC, de resultaten met nivo+ipi beter waren dan resultaten met sun.

1.Tannier NM, Albiges L, McDermott DF et al. Nivolumab plus ipilimumab versus sunitinib for first-line treatment of advanced renal cell carcinoma: extende 8-year follow-up results of efficacy and safety from the phase III CheckMate 214 trial. Ann Oncol 2024.07.727

Summary: Long-term follow-up of the multinational phase 3 CheckMate 214 trial found that with median 99.1 months follow-up, first-line nivolumab plus ipilimumab resulted in superior survival, durable response benefits, and a manageable safety profile compared with first-line sunitinib for advanced renal cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

LIBRETTO-001 is een multinationale fase 1-2 registratiestudie van selpercatinib voor patiënten met RET-geactiveerde maligniteiten. Een van de cohorten van de studie bestaat uit 324 patiënten met RET-gemuteerd medullair schildkliercarcinoom (MTC) en 66 patiënten met RET-fusiepositief schildkliercarcinoom van verschillende histologische subtypen (TC). Dr. Philippe Cassier (Centre Léon Bérard, Lyon, Frankrijk) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology lange-termijn resultaten in dit cohort.¹

Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse was de objective response rate met selpercatinib 82,5% onder patiënten met cabozantinib/vandetanib-naïef MTC en 95,8% onder patiënten met behandelings-naïef TC. De figuur laat de progressievrije overleving in de verschillende groepen zien. Na mediaan 42,4 en 44,0 maanden follow-up van patiënten met cabozantinib/vandetanib-naïef MTC respectievelijk eerder-behandeld MTC was de mediane progressievrije overleving niet bereikt respectievelijk 41,4 maanden. Na mediaan 24,9 maanden en 30,4 maanden follow-up van patiënten met behandelings-naïef respectievelijk eerder-behandeld TC was de mediane PFS niet bereikt respectievelijk 27,4 maanden. Het veiligheidsprofiel van selpercatinib was consistent met wat eerder gerapporteerd is.

De onderzoekers concluderen dat met lange-termijn follow-up selpercatinib duurzame en robuuste responsen bleef induceren in behandelings-naïeve en eerder-behandelde patiënten met RET-mutant MTC en RET-fusiepositief TC.

1.Wirth LJ, Brose MS, Subbiah V et al. Durability of response with selpercatinib in patients with RET-activated thyroid cancer: long-term safety and efficacy from LIBRETTO-001. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Long-term results from the registrational phase 1-2 LIBRETTO-001 trial found that with over 40 months of median follow-up, selpercatinib continued to provide durable and robust responses in treatment-naïve and previously treated RET-activated thyroid cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Axicabtagene ciloleucel (axi-cel) is een autologe CD19-gerichte CAR T-celtherapie. In 2020 is een rapport van het US Lymphoma CAR T Consortium gepubliceerd, dat liet zien dat onder patiënten met grootcellig B-cel lymfoom (LBCL) in de klinische praktijk met mediaan 12,9 maanden follow-up de mediane progressievrije overleving met axi-cel 8,3 maanden was en de mediane overall survival niet was bereikt. Dr. Michael Jain (Moffitt Cancer Center, Tampa FL) en collega’s publiceren nu in het Journal of Clinical Oncology vijf-jaars follow-up resultaten in dit cohort.¹



Het cohort includeerde 298 LBLC-patiënten na twee of meer eerdere lijnen behandeling. De patiënten ondergingen leukaferese, waarna 275 patiënten axi-cel kregen. De mediane duur van follow-up na infusie van axi-cel was 58 maanden. Het vijf-jaars progressievrije-overlevingspercentage was 29%, het vijf-jaars overall survival percentage was 40%, en het vijf-jaars lymfoom-specifieke overlevingspercentage was 53%, met infrequente late recidieven. Het vijf-jaars nonrelapse mortality (NRM)-percentage bedroeg echter 16,2%, met meer dan de helft van de NRM-gebeurtenissen meer dan twee jaar na de infusie. Patiënten in de leeftijd van 60 jaar en zouder hadden een lager risico van relapse (p=0,02) maar een hoger risico van NRM vergeleken met jongere patiënten (NRM OR 4,5; p<0,001). Late NRM werd voornamelijk veroorzaakt door infecties en volgende maligne neoplasmen (SMNs). SMNs werden gezien in 24 patiënten (9%).

De onderzoekers concluderen dat in de klinische praktijk uitkomsten met axi-cel voor LBCL vergelijkbaar zijn met resultaten van klinische studies, met duurzame responsen op het vijf-jaars tijdstip. Late infecties en ontwikkeling van SMNs resulteren echter in verminderde overall survival, met name onder oudere patiënten.

1.Jain MD, Spiegel Jym Nastoupil LJ et al. Five-year follow-up of standard-of-care axicabtagene ciloleucel for large B-cell lymphoma: results from the US Lymphoma CAR T Consortium. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A report from the US Lymphoma CAR T Consortium found that in the standard-of-care setting, axi-cel exhibits outcomes consistent with those reported in clinical trials, with durable responses at the 5-year time point. However, late infections and the development of subsequent malignant neoplasms reduced long-term survival, particularly in the elderly.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De associatie tussen obesitas en respons op behandeling voor maligniteiten is niet duidelijk, met tegenstrijdige resultaten van verscheidene studies. Een multicenter retrospectieve cohortstudie in Japan heeft de associatie tussen body mass index (BMI) en respons op eerstelijns immuuncheckpointremmers (ICIs) of conventionele chemotherapie onder patiënten met gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (aNSCLC) geïnventariseerd. Dr. Ayumi Shintani (Gemeentelijke Universiteit Osaka) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde 31.257 volwassen patiënten die ICIs of conventionele chemotherapie kregen voor aNSCLC tussen begin december 2015 en eind januari 2023. Onder deze patiënten waren er 12.816 die ICIs kregen (gemiddelde leeftijd 70,2 ± 9,1 jaar; 80,3% mannen) en 18.441 die conventionele chemotherapie kregen (gemiddelde leeftijd 70,2 ± 8,9 jaar; 76,7% mannen). De figuur laat zien dat onder patiënten met een BMI lager dan 28 kg/m² ICI-therapie geassocieerd was met significante lager mortaliteit dan conventionele chemotherapie (bijvoorbeeld BMI 24: HR 0,81; 95%-bti 0,75-0,87), maar dat een dergelijke associatie niet gezien werd onder patiënten met een BMI 28 kg/m² of hoger (bijvoorbeeld BMI 28: 0,90; 0,81-1,00).

De onderzoekers concluderen dat BMI de associatie van eerstelijn ICI-therapie versus conventionele chemotherapie met overall survival onder aNSCLC-patiënten modificeert.

1.Ihara Y, Sawa K, Imai T et al. Immunotherapy and overall survival among patients with advanced non-small cell lung cancer and obesity. JAMA Network Open 2024;7:e2425363

Summary: A multicenter retrospective cohort study in Japan found that body mass index modifies the survival impact of first-line ICIs compared with conventional chemotherapy for advanced NSCLC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met adenocarcinoom van de slokdarm en slokdarm-maagovergang (AEG) hebben een slechte prognose. Het is niet duidelijk of preoperatieve chemoradiotherapie (CRT) of preoperatieve en/of perioperatieve chemotherapie (CT) resulteren in betere uitkomsten dan alleen chirurgie. Een individual patient data netwerk meta-analyse (IPD NMA) heeft de uitkomsten met preoperatieve CRT en met preoperatieve en/of perioperatieve CT voor AEG vergeleken met die van alleen chirurgie. Prof. Ulrich Ronellenfitsch (Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg, Duitsland) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

In de literatuur tot en met 21 april 2023 identificeerden de onderzoekers 17 gerandomiseerde studies (tezamen 2549 patiënten) die uitkomsten van AEG-patiënten vergeleken na hetzij preoperatieve CRT plus chirurgie, of preoperatieve en/of perioperatieve CT plus chirurgie, of alleen chirurgie. In IPD NMA was de overall survival significant langer met preoperatieve CRT plus chirurgie dan met alleen chirurgie (HR 0,75; 95%-CrI 0,62-0,90) en ook met preoperatieve en/of perioperatieve CT plus chirurgie dan met alleen chirurgie (0,78; 0,64-0,91). Er was geen significant verschil in overall survival tussen de beide CRT/CT-groepen. Voor ziektevrije overleving werden vergelijkbare resultaten gezien. Postoperatieve morbiditeit was meer frequent na preoperatieve CRT plus chirurgie dan na alleen chirurgie (OR 2,94; 95%-CrI 1,01-8,59). Postoperatieve mortaliteit was niet significant verschillend tussen de drie interventies.

De onderzoekers concluderen dat zowel preoperatieve CRT als ook preoperatieve en/of perioperatieve CT geassocieerd waren met betere overlevingsuitkomsten dan alleen chirurgie voor AEG.

1.Ronellenfitsch U, Friedrichs J, Barbier E et al. Preoperative chemoradiotherapy vs chemotherapy for adenocarcinoma of the esophagogastric junction. A network meta-analysis. JAMA Network Open 2024;7:e2425581

Summary: An individual patient data network meta-analysis found that both preoperative chemoradiotherapy as well as preoperative and/or perioperative chemotherapy were associated with better overall survival and disease-free survival than surgery alone among patients with adenocarcinoma of the esophagus or esophagogastric junction.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Inzicht in de associaties van afzonderlijke HPV-genotypen met het risico van invasief cervixcarcinoom (ICC) is van belang voor primaire (vaccinatie) en secundaire (screening) preventie. Een systematisch overzicht van de literatuur heeft bevolkings attributable fractions (AFs) voor ICC van verschillende HPV-genotypen geïnventariseerd. Dr. Gary Clifford (IARC, Lyon) en collega’s publiceren het overzicht in The Lancet.¹

In de literatuur tot en met eind februari 2024 identificeerde de onderzoekers 1174 studies met tezamen 111.902 gevallen van HPV-positief ICC en 2.755.734 gevallen van normale cervixcytologie. De associatie tussen een HPV-genotype en ICC werd causaal geacht in geval van een ondergrens van het 95%-betrouwbaarheidsinterval van de OR hoger dan 1,0. Dit was het geval voor zeventien HPV-genotypen, met ORs uiteenlopend van 48,3 (95%-bti 45,7-50,9) voor HPV16 tot 1,4 (1,2-1,7) voor HPV51. HPV16 had de hoogste wereldwijde AF (61,7%), gevolgd door HPV18 (15,3%) en HPV45 (4,8%). De Afs voor HPV16 en HPV18 gecombineerd waren het laagst in Afrika (71,9%) en het hoogst in centraal-, west-, en zuid-Azië (83,2%).

De onderzoekers concluderen dat deze gegevens HPV-genotypespecifieke vaccinatie- en screeningsprogrammas kunnen geleiden.

1.Wei F, Georges D, Man I et al. Causal attribution of human papillomavirus genotypes to invasive cervical cancer worldwide: a systematic analysis of the global literature. Lancet 2024;404:435-444

Summary: Systematic review of the literature quantified the causal attribution of specific HPV genotypes to invasive cervical cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Trastuzumab deruxtecan (T-DXd) is een antibody-drug conjugate dat is goedgekeurd voor de behandeling van niet-resectabel of metastatisch HER2-positief mammacarcinoom. De multicenter fase 2-studie HERALD/EPOC 1806 in Japan heeft T-DXd geëvalueerd voor patiënten met gevorderde solide tumoren met HER2-amplificatie vastgesteld met celvrij (cf)DNA testen van plasmamonsters. Dr. Yoshiaki Nakamura (National Cancer Center Hospital East, Kashiwa) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

Onder de 4734 patiënten die tussen december 2019 en februari 2022 cfDNA-testen ondergingen werd HER2-amplificatie vastgesteld in 252 patiënten. Tweeënzestig van deze patiënten, met zestien verschillende typen gevorderde solide tumoren en mediaan baseline HER2 copy number (CN) 8,55 (range 2,4-73,9) werden in de studie geïncludeerd. Deze patiënten kregen T-DXd 5,4 mg/kg iedere drie weken tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. Bevestigde overall response werd gezien in 56,5% van de patiënten (95%-bti 43,3-69,0). Respons werd onder meer gezien in één van drie KRAS-mutant colorectaalcarcinomen, vijf van zes PIK3CA-mutant endometriumcarcinomen, en één van twee maagcarcinomen met negatief resultaat van weefsel HER2-testen. Baseline HER2 CN hoger versus lager dan de mediaan was niet geassocieerd met respons, maar klaring van HER2-amplificatie in cfDNA op dag één van de tweede cyclus was wel geassocieerd met hogere respons. De mediane progressievrije overleving en duur van respons waren 7,0 maanden (95%-bti 4,9-9,7) respectievelijk 8,8 maanden (5,8-11,2). De meerderheid van de toxiciteiten waren mild tot matig. Graad 3 interstitiële longziekte werd gezien in één patiënt.

De onderzoekers concluderen dat T-DXd een hoge objective response rate met duurzame respons induceerde in patiënten met gevorderde solide tumoren met in plasma vastgestelde HER2-amplificatie.

1.Yagisawa M, Taniguchi H, Satoh T et al. Trastuzumab deruxtecan in advanced solid tumors with human epidermal growth factor receptor 2 amplification identified by plasma cell-free DNA testing: a multicenter, single-arm, phase II basket trial. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 HERALD/EPOC 1806 trial in Japan found that trastuzumab deruxtecan demonstrated high ORR with durable response in patients with advanced HER2-amplified solid tumors identified with cfDNA testing.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met EGFR-gemuteerd niet-kleincellig longcarcinoom en MET-amplificatie als mechanisme van resistentie tegen eerstelijns osimertinib hebben weinig behandelopties. De fase 2-studie INSIGHT 2, in 179 centra in zeventien landen, heeft de combinatie van de MET-remmer tepotinib plus osimertinib voor deze patiënten geëvalueerd. Prof. Yi-Long Wu (Zuidelijke Medische Universiteit, Guangzhou, China) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde 128 volwassen patiënten met EGFR-gemuteerd aNSCLC met MET-amplificatie, ECOG performance status 0 of 1, en progressie op eerstelijns osimertinib. De patiënten kregen oraal tepotinib 500 mg plus oraal osimertinib 80 mg eenmaal daags. Het primaire eindpunt was centraal onafhankelijk beoordeelde respons in patiënten met tenminste 9 maanden follow-up. Onder de 98 patiënten met tenminste 9 maanden follow-up (mediaan 12,7 maanden; IQR 9,9-20,3) was de bevestigde ORR 50,0% (95%-bti 39,7-60,3). De meest-frequente graad 3 of hoger treatment-related adverse events waren perifeer oedeem (5% van de patiënten), afgenomen eetlust (4%), verlengd QT-interval (4%), en pneumonitis (3%). Ernstige TRAEs werden gerapporteerd voor 13%. Drie procent van de patiënten overleden aan oorzaken die mogelijk gerelateerd waren aan tepotinib of osimertinib.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van tepotinib en osimertinib veelbelovende activiteit en acceptabele veiligheid had onder patiënten met EGFR-gemuteerd aNSCLC met MET-amplificatie als mechanisme van resistentie tegen eerstelijns osimertinib.

1.Wu Y-L, Guarneri V, Voon PJ et al. Tepotinib plus osimertinib in patients with EGFR-mutated non-small-cell lung cancer with MET amplification following progression on first-line osimertinib (INSIGHT 2): a multicentre, open-label, phase 2 trial. Lancet Oncol 2024;25:989-1002

Summary: The multinational phase 2 INSIGHT 2 trial found that the combination of tepotinib and osimertinib had promising activity and acceptable safety in patients with EGFR-mutated advanced NSCLC with MET amplification as mechanism of resistance to first-line osimertinib.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)