Ondanks
vorderingen in de behandelingen voor multipel myeloom worden vaak relapses
gezien. Er is geen standaard-behandeling voor patiënten met ziekteprogressie na
immuunmodulerende middelen, proteasoomremmers, en anti-CD38 antilichamen. Een
multinationale fase 2-studie heeft de BCMA-gerichte CAR T-celtherapie
idecabtagene vicleucel (ide-cel, ook bekend als bb2121) voor deze patiënten
geëvalueerd. Prof. Nikhil
Munshi (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.1De studie includeerde 128 patiënten met recidiverend of refractair multipel myeloom, die mediaan zes eerdere lijnen therapie hadden gekregen (range drie tot zestien), waaronder een immuunmodulerend middel, een proteasoomremmer, en een anti-CD38 antilichaam. De patiënten kregen target doseringen van 150 x 106 tot 450 x 106 CAR-positieve T-cellen. Het primaire eindpunt van de studie was overall respons.
De mediane follow-up was 13,3 maanden. Partiële respons of beter werd gezien in 94 patiënten (73%) en complete respons in 42 patiënten (33%). Minimaal residuele ziekte (MRD)-negatieve status, met minimale afsnijwaarde 10-5 genucleëerde cellen, werd bevestigd in 33 patiënten (26%). De mediane progressievrije overleving was 8,8 maanden (95%-bti 5,6-11,6). Veel-waargenomen graad 3 of 4 toxische effecten waren neutropenie in 91% van de patiënten, anemie in 70%, en trombocytopenie in 63%. Cytokine release syndroom werd gezien in 84%, inclusief graad 3 of hoger in 5%. CAR-positieve T-cellen werden na zes maanden gedetecteerd in 29 van 49 patiënten (59%) en na twaalf maanden in 4 van 11 patiënten (36%).
De onderzoekers concluderen dat ide-cel respons induceerde in de meerderheid van zwaar-voorbehandelde patiënten met multipel myeloom, en dat MRD-negatieve status werd bereikt in 26%. Vrijwel alle patiënten hadden graad 3 of 4 toxiciteiten.
- 1.Munshi NC, Anderson LD, Shah N et al. Idecabtagene vicleucel in relapsed and refractory multiple myeloma. N Engl J Med 2021;384:705-716
Summary: A multinational phase 2 study found that the CAR T-cell therapy idecabtagene vicleucel induced responses in a majority of heavily pretreated patients with refractory and relapsed myeloma, while MRD-negative status was achieved in 26% of treated patients. Almost all patients had grade 3 or 4 toxic effects.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Adjuvante
aromataseremmers (AIs) verlagen het risico van recidief van mammacarcinoom
(BC). De adherentie aan AIs is echter niet optimaal. De multicenterstudie SWOG
S1105 heeft het effect onderzocht van het tweemaal per week ontvangen van een
adherentiestimulerend SMS-bericht (het had 
De huidige
optimale behandeling voor glioblastoom (GBM) is maximale debunking
chirurgie gevolgd door lokale
hoge-dosering radiotherapie en temozolomide chemotherapie. In vrijwel alle
patiënten wordt na de behandeling recidief gezien, gewoonlijk na zes tot negen
maanden. De mediane overleving na recidief is slecht, en er is geen
standaard-behandeling. Een fase 1b-studie in het Verenigd Koninkrijk heeft de
waarde van nabiximols cannabinoïde oromucosale spray in combinatie met
dose-intense temozolomide (DIT) voor recidiverend GBM onderzocht. Prof. Susan
Short (University of Leeds) en collega’s publiceren de 
Obesitas bij
de diagnose mammacarcinoom (BC) is geassocieerd met slechte uitkomsten, maar de
magnitude van dit effect in verschillende BC-subtypen is niet bekend. Een
meta-analyse van gepubliceerde studies heeft de associaties van overgewicht (BMI
25-30 kg/m2) of obesitas (BMI hoger dan 30 kg/m2) met
ziektevrije overleving en overall
survival geïnventariseerd onder patiënten met HR+HER2- BC, HER2+ BC, en
TNBC. Dr. Ana Elisa Lohmann
(University of Western Ontario, London) en collega’s publiceren de 
BAY1436032
is een remmer van gemuteerd isocitraatdehyrogenase 1 (mIDH1), met in
preklinische modellen activiteit voor meerdere IDH1-R132X solide tumoren. Een multinationale first-in-human studie heeft de veiligheid en farmacokinetiek van
BAY1436032 onderzocht, en de antitumoreffecten geëvalueerd. Dr. Antje Wick
(Universiteitsziekenhuis Heidelberg) en collega’s publiceren de 
Lorlatinib
is een brain-penetrant derdegeneratie
ALK-tyrosinekinaseremmer, met substantiële activiteit voor ALK-positief niet-kleincellig longcarcinoom. Een multinationale
fase 2-studie heeft de intracraniële en extracraniële werkzaamheid van
lorlatinib geëvalueerd voor ALK-positief
NSCLC na progressie op tweedegeneratie ALK-TKIs. Prof. Enriqueta Felip (Vall
d’Hebron Instituto di Oncologia, Barcelona) en collega’s publiceren de 
Informatie
over de EGFR-mutatiestatus van
longcarcinoom is vereist voor het bepalen van optimale behandelingen. Testen in
tumorweefsel is niet altijd mogelijk, en wel altijd belastend voor de patiënt.
Testen van de mutatiestatus in circulerend tumor DNA is wellicht een goed
alternatief. Een meta-analyse van gerandomiseerd gecontroleerde studies heeft
de klinische bruikbaarheid van ctDNA-testen met kwantitatieve PCR (qPCR)-assays
onderzocht. Dr. Chee Koon Lee (The University of Sydney, Australië) en
collega’s publiceren de 
CLL-patiënten
met hoog-risico kenmerken hebben slechtere uitkomsten met ibrutinib
monotherapie dan patiënten zonder hoog-risico kenmerken. De multicenter fase
3-studie GENUINE heeft toevoeging van het anti-CD20 monoklonaal antilichaam
ublituximab aan ibrutinib voor recidiverend of refractair hoog-risico CLL
geëvalueerd. Dr. Jeff Sharman (Willamette Valley Cancer Institute, Eugene OR)
en collega’s publiceren de 