Problemen
van stem en spraak kunnen in belangrijke mate een negatieve impact hebben op de
kwaliteit van leven. Deze problemen kunnen substantieel toenemen na behandeling
voor orofarynxcarcinoom (OPC). Een retrospectieve studie van MD Anderson
(Houston TX) heeft risicofactoren geïdentificeerd voor patiënt-gerapporteerde
stem- en spraaksymptomen in lange-termijn overlevers van OPC. Prof. Sanjay Shete en collega’s publiceren de studie studie in JAMA Otolaryngology-Head & Neck Surgery.1De onderzoekers benaderden 906 patiënten die vrij waren van maligniteiten nadat ze tussen begin 2000 en eind 2013 bij MDACC curatieve behandeling voor OPC hadden ondergaan. Het mediane interval tussen behandeling en het nu gepubliceerde onderzoek was 6 jaar (range 1-16). Onder de benaderde patiënten waren 881 bereid deel te nemen. De deelnemers (mediane leeftijd 56 jaar; range 32-84; 15,5% vrouwen; 92,4% blanken) gaven informatie aan de hand van de MD Anderson Symptom Inventory-Head and Neck Cancer Module. Matig-tot-ernstige stem- en spraaksymptomen (MDASI-score 5 tot en met 10) werden gerapporteerd door 113 deelnemers (12,8%). Factoren die geassocieerd waren met het risico van matig-tot-ernstige stem- en spraaksymptomen waren langere overlevingstijd, hogere radiotherapiedosering, zwart ras, Hispanic etniciteit, sigaretten roken op het moment van het onderzoek, behandeling met inductie en concurrente chemotherapie, en craniële neuropathie. Split-field IMRT was geassocieerd met lagere waarschijnlijkheid van matig-tot-ernstige stem- en spraaksymptomen.
De onderzoekers concluderen dat de studie risicofactoren heeft geïdentificeerd voor stem- en spraaksymptomen onder lange-termijn overlevers van OPC.
Summary: A retrospective study retrospective study at MD Anderson Cancer Center investigated risk factors for patients-reported voice and speech symptoms among long-term survivors of oropharyngeal cancer. Risk factors included total radiotherapy dose, multimodality induction and concurrent chemotherapy regimens, continued smoking, as well as clinical and demographic factors.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Cardiovasculaire
ziekte (CVD) is niet ongewoon onder patiënten die behandeld zijn voor
mammacarcinoom (BC), vooral onder patiënten die systemische behandeling en
radiotherapie (RT) kregen en in patiënten met vooraf-bestaande
CVD-risicofactoren. Calcificaties in de coronairslagader (CACs) vormen een
sterke onafhankelijke CVD-risicofactor. CACs kunnen geautomatiseerd worden
gekwantificeerd op CT-scans voor RT-planning. Een Nederlandse multicenterstudie
heeft de associatie van CACs op deze scans met CVD en coronairslagaderziekte
(CAD) in BC-patiënten. Dr. Roxanne Gal (UMC Utrecht) en collega’s publiceren de
Er is
behoefte aan betrouwbare en praktisch uitvoerbare methoden voor identificatie
van personen met erfelijk hoog risico onder patiënten met colorectaalcarcinoom.
Een staat-breed programma in 51 ziekenhuizen in Ohio de waarde van universele
screening op erfelijk CRC onderzocht. Dr. Rachel Pearlman (The Ohio State
University, Columbus) en collega’s 
Goedgekeurde
systemische behandelingen voor gevorderde gastroënteropancreatische
neuroëndocriene tumoren (GEP-NETs) resulteren slechts in beperkte afname van de
tumorbelasting, en hebben geen antitumor-werkzaamheid na progressie op gerichte
behandelingen. De multinationale fase 2-studie TALENT heeft lenvatinib (remmer
van VEGFR1, 2, en 3 kinasen) voor eerder-behandelde gevorderde GEP-NETs
geëvalueerd. Dr. Jaume Capdevila (Vall Hebron Universiteitsziekenhuis,
Barcelona) en collega’s publiceren de 
In
cohortstudies is betere overleving gezien na borstsparende chirurgie plus
radiotherapie (BCS+RT) dan na mastectomie (Mx) in patiënten met mammacarcinoom.
Het is niet duidelijk of dit een onafhankelijk effect is of een consequentie
van selectiebias. Een cohortstudie in Zweden heeft het overlevingsvoordeel met
BCS+RT versus Mx geïnventariseerd na correctie voor twee belangrijke
confouders: comorbiditeit en sociaal-economische status (SES). Prof. Jana de
Boniface (St. Görans Ziekenhuis, Stockholm) en collega’s publiceren de 
Fragiele
patiënten met nieuw-gediagnostiseerd multipel myeloom (NDMM) hebben inferieure
uitkomsten, vooral omdat een hoog percentage van de patiënten behandeling
discontinueert vanwege toxiciteit. De Nederlandse fase 2-studie Hovon 143 heeft
de werkzaamheid en tolerabiliteit van de combinatie van ixazomib, daratumumab,
en lage-dosering dexamethason (Ixa-Dara-dex) voor NDMM in fragiele patiënten
geïnventariseerd. PhD-student Claudia Stege (Amsterdam UMC) en collega’s
publiceren de 
De
prevalentie van maligniteiten verandert in de loop van de tijd. Het levenslange
risico van een maligniteit in Groot-Brittannië was 38,5% onder mannen en 36,7%
onder vrouwen die in 1930 geboren zijn, en 53,5% onder mannen en 47,5% onder
vrouwen die in 1960 geboren zijn. Een studie van de University of Cambridge
(UK) heeft geleid tot schattingen van de prevalentie van maligniteiten in de
regio Cambridge in de Middeleeuwen (zesde tot en met zestiende eeuw). Dr. Piers
Mitchell en collega’s publiceren de 
De waarde
van de combinatie van PARP-remming plus chemotherapie voor extensief-stadium
kleincellig longcarcinoom (ES-SCLC) is niet duidelijk. Een multinationale
gerandomiseerde fase 2-studie heeft de combinatie van veliparib met
carboplatine-etoposide chemotherapie voor niet-eerder behandeld ES-SCLC
geëvalueerd. Dr. Lauren Byers
(MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de 
