Triple-negatief
mammacarcinoom (TNBC) is geassocieerd met hoog risico van vroeg recidief. Adjuvante
anthracycline/taxaan-gebaseerde chemotherapie is een standaard-behandeling voor
vroeg-stadium TNBC, maar in 20% tot 40% van de patiënten wordt recidief gezien.
In eerdere studies is gezien dat een signatuur van drie mRNAs en twee lncRNAs
TNBC-patiënten met hoog risico van recidief kan onderscheiden van patiënten met
laag risico van recidief. Een fase 3-studie in zeven centra in China heeft de
uitkomsten van aanpassing van de adjuvante chemotherapie aan de hand van het signatuur
geïnventariseerd. Prof. Zhi-Ming Shao (Fudan Universiteit, Shanghai) en
collega’s publiceren de studie in BMJ.1De studie includeerde vrouwen in de leeftijd van achttien tot zeventig jaar die chirurgie voor TNBC hadden ondergaan. Vrouwen die volgens het signatuur een hoog risico van recidief hadden werden 1:1 gerandomiseerd naar intensieve chemotherapie (vier cycli docetaxel-epirubicine- cyclofosfamide gevolgd door vier cycli gemcitabine-cisplatine; arm A; n=166) of standaard-chemotherapie (vier cycli epirubicine-cyclofosfamide gevolgd door vier cycli docetaxel; arm B; n=170). Vrouwen met een volgens het signatuur laag risico van recidief (arm C; n-168) kregen dezelfde adjuvante chemotherapie als in arm B. Het primaire eindpunt van de studie was ziektevrije overleving (DFS) in arm A versus arm B.
Onder de 504 gerecruteerde patiënten kregen 498 de geplande behandeling. De mediane follow-up was 45,1 maanden. De figuur toont de belangrijkste resultaten van de studie. Het drie-jaars DFS-percentage was 90,9% in arm A versus 80,6% in arm B (HR 0,51; p=0,03). Het drie-jaars recidiefvrije overlevings (RFS)-percentage was 92,6% in arm A versus 83,2% in arm B (HR 0,50; p=0,04). Het drie-jaars overall survival (OS)-percentage was 98,2% in arm A en 91,3% in arm B (HR 0,58; p=0,27). De uitkomsten in arm C waren ondanks hetzelfde chemotherapie-regime significant beter dan die in arm B (DFS: HR 0,57; p=0,04; RFS: HR 0,42; p=0,007; OS HR 0,14; p=0,002). De incidentie van graad 3 of 4 treatment-related adverse events was 64% in arm A, 51% in arm B, en 54% in arm C. Er waren geen graad 5 TRAEs.
De onderzoekers concluderen dat het multigenen-signatuur in staat was TNBC-patiënten die intensieve adjuvante chemotherapie nodig hadden te onderscheiden van patiënten die voldoende profijt hadden van standaard adjuvante chemotherapie.
1.He M, Jiang Y-Z, Gong Y et al. Intensive chemotherapy versus standard chemotherapy among patients with high-risk, operable, triple negative breast cancer based on integrated mRNA-lncRNA signature (BCTOP-T-A01): randomised, multicentre, phase 3 trial. BMJ 2024-079603
Summary: A multicenter phase 3 trial in China found that a multigene signature (3 mRNAs and 2 lncRNAs) had the potential for tailoring adjuvant chemotherapy after surgery for TNBC. Intensive chemotherapy regimens significantly improved disease-free survival with manageable toxicity in women with high-risk disease.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
HER2-gerichte
therapie is standaard-behandeling voor HER2-positief mammacarcinoom, maar de
meeste patiënten ontwikkelen progressieve ziekte. Trastuzumab duocarmazine
(T-Duo) is een derde-generatie HER2-gericht antibody-drug conjugate met
werkzaamheid en acceptabele veiligheid in fase 1-studies van
zwaar-voorbehandelde patiënten met HER2-positief of HER2-laag mammacarcinoom.
De multinationale fase 3-studie TULIP vergeleek T-Duo met physician’s choice (PC) voor niet-resectabel lokaal-gevorderd of
metastatisch mammacarcinoom na tenminste twee eerdere HER2-gerichte behandelingen
of na trastuzumab emtansine. Prof. Nicholas Turner (Royal Marsden Hospital,
London UK) en collega’s 
Prostate-specific membrane antigen positron
emission tomography (PSMA-PET) heeft verbeterde sensitiviteit en
specificiteit laten zien vergeleken met conventionele imaging voor de detectie
van biochemisch recidiverend prostaatcarcinoom (BCR). Een modelstudie op basis
van gegevens in de literatuur en een retrospectieve cohortstudie in twee centra
heeft de lange-termijn uitkomsten met PSMA-PET voor BCR geïnventariseerd. Dr.
Michael Leapman (Yale School of Medicine, New Haven CT) en collega’s 
Studies van
het risico van type 2 diabetes (T2D) in overlevers van mammacarcinoom (BC)
hebben geen duidelijke resultaten opgeleverd. Een bevolkings-gebaseerde
cohortstudie in Denemarken heeft dit risico geïnventariseerd. PhD-student
Kasper Kjaergaard (Universiteit van Aarhus) en collega’s 
Patiënten
met gevorderde chronische leverziekte (ACLD) hebben een hoog risico van het
ontwikkelen van levercelcarcinoom (HCC). Een retrospectieve studie in zeventien
centra in Europa en China heeft geresulteerd in een algoritme voor HCC-risicostratificatie
van ACLD-patiënten. Prof. Jonel Trebicka (Universiteit van Münster, Duitsland)
en collega’s 
Stereotactische
radiochirurgie (SRS) wordt veel gebruikt in het management van patiënten met
hersenmetastasen (BMs). Er is weinig informatie beschikbaar over de kwaliteit
van leven (QOL) in deze patiënten na SRS. Een retrospectieve analyse van een
prospectief bijgehouden database heeft de QOL van deze patiënten
geïnventariseerd. Prof. Camilo
Fadul (University of Virginia, Charlottesville) en collega’s 
De uitkomsten
van de combinatie van anti-PD-1 met fluoropyrimidine/platina-chemotherapie als
eerstelijns behandeling voor gevorderd gastro-esofageaal adenocarcinoom (aGEA)
zijn slecht. De multicenter fase 2a-studie DisTinGuish in de Verenigde Staten evalueerde
de combinatie van fluoropyrimidine-oxaliplatine en tislelizumab (anti-PD-1) met
het DKK1-neutraliserende antilichaam DKN-01 als eerstelijns behandeling voor
aGEA. Dr. Samuel Klempner (Massachusetts General Hospital, Boston) en collega’s
Klinische
studies hebben laten zien dat neoadjuvante chemoradiotherapie gevolgd door
chirurgie resulteert in de beste uitkomsten van lokaal-gevorderd
slokdarmcarcinoom (EC). De waarde van deze studieresultaten voor de klinische
praktijk is onduidelijk. Een analyse van de National Cancer Database heeft
uitkomsten met vier verschillende modaliteiten voor stadium II of III EC
onderzocht. Dr. Dani Castillo (City of Hope Medical Center, Duarte CA) en
collega’s 
