Oncologisch onderzoek.nl

Ductaal carcinoom in situ (DCIS) wordt gewoonlijk behandeld met borstsparende chirurgie (BCS) gevolgd door adjuvante radiotherapie (RT). Omdat het geïndividualiseerde risico van lokaal recidief (LR) en invasief LR moeilijk te schatten is op basis van klinisch-pathologische factoren (CPF) wordt DCIS vaak overbehandeld. Een bevolkings-gebaseerde retrospectieve cohort studie van de University of Toronto (Canada) heeft de impact van gebruik van de 12-gene DCIS Score (DS) en de 21-gene Recurrence Score (RS) op de accuratesse van voorspellen van LR en invasief LR geïnventariseerd. Dr. Eileen Rakovitch en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 1226 vrouwen die tussen begin 1994 en eind 2003 BCS met (n=712) of zonder (n=514) RT ondergingen voor puur DCIS. Ipsilateraal LR als eerste gebeurtenis werd tijdens de follow-up gezien in 194 patiënten (15,8%), onder wie 112 met invasief ipsilateraal LR. De onderzoekers vergeleken de voorspellende performance van modellen op basis van alleen-CPF, DS plus CPF, en RS plus CPF. Modellen die DS of RS incorporeerden leverden betere voorspelling van tien-jaars LR dan modellen op basis van alleen CPF. De twee moleculair-gebaseerde modellen voorspelden ook invasief LR beter dan alleen-CPF modellen. Het RS plus CPF model had geen betere voorspellende performance voor invasief LR dan het DS plus CPF model.

De onderzoekers concluderen dat incorporatie van DS of RS in CPF-modellen resulteerde in betere voorspelling van het tien-jaars risico van LR en invasief LR.

1.Hahn E, Sutradhar R, Paszat L et al. Molecular expression assays improve the prediction of local and invasive local recurrence after breast conserving surgery for ductal carcinoma in situ. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A population-based cohort study at the University of Toronto (Canada) found that among patients with pure DCIS treated with breast conserving surgery with or without radiotherapy, models incorporating the 12-gene DCIS score or the 21-gene recurrence score more accurately predicted the 10-year risk of local recurrence and invasive local recurrence compared with models on the basis of clinicopathologic factors alone.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

CBM588 is een bifidogeen levend-bacterieel product. Een pilot gerandomiseerde fase 1-studie van City of Hope Comprehensive Cancer Center (Duarte CA) heeft de combinatie van cabozantinib en nivolumab met of zonder CBM588 als eerstelijns behandeling voor metastatisch niercelcarcinoom (mRCC) geëvalueerd. Dr. Sumanta Pal en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 29 patiënten die 2:1 werden gerandomiseerd naar cabozantinib en nivolumab plus CBM588 (n=19) of alleen cabozantinib en nivolumab (n=10). Het primaire eindpunt was verandering in relatieve abundantie van Bifidobacterium spp. in faecesmonsters na dertien weken. Er werd voor dit eindpunt geen verschil tussen beide groepen gezien. Er was wel een significant verschil tussen beide groepen in objective response rate: 74% in de CBM588-groep versus 20% in de controlegroep (p=0,01). Het progressievrije-overlevingspercentage na zes maanden was 84% in de CBM588-groep versus 60% in de controlegroep. Er waren geen significante verschillen in toxiciteitsprofiel tussen de groepen.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten een preliminair signaal zijn van verbetering van klinische activiteit met toevoeging van CBM588 aan eerstelijn cabozantinib en nivolumab voor mRCC.

1.Ebrahimi H, Dizman N, Meza L et al. Cabozantinib and nivolumab with or without live bacterial supplementation in metastatic renal cell carcinoma: a randomized phase 1 trial. Nature Med 2024-03086-4

Summary: A randomized phase 1 trial at City of Hope Comprehensive Cancer Center (Duarte, CA) found improved response with addition of CBM588 to first-line cabozantinib plus nivolumab for metastatic renal cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Pancreatoduodenectomie is de enige curatieve behandeling voor maligniteiten van de pancreas en periampullaire regio, maar is geassocieerd met aanzienlijke chirurgische complicaties en een onzekere prognose. Een retrospectieve analyse van alle patiënten die tussen begin 1964 en eind 2016 deze ingreep ondergingen heeft temporele trends in uitkomsten geïnventariseerd. Prof. Hans-Olov Adami (Karolinska Instituut, Stockholm) en collega’s publiceren de analyse in het British Journal of Cancer.¹

De analyse includeerde 5923 patiënten met maligniteiten van pancreas (n=3876), duodenum (n=444), galweg (n=504), of papilla duodeni (n=963) die klassieke (n=332) of gemodificeerde (n=1652) Whipple’s procedure of totale pancreatectomie (n=803) ondergingen. De postoperatieve mortaliteit nam af van 17,2% in de jaren zestig van de vorige eeuw tot 1,6% in de periode van 2010 tot en met 2016. De figuur toont de ziekte-specifieke overleving na de ingreep voor alle typen maligniteiten in verschillende tijdsperioden (panel a) en voor de afzonderlijke typen maligniteiten (panel b).

De onderzoekers concluderen dat er tussen 1964 en 2016 een substantiële en aanhoudende verbetering was in de benefit-harm ratio na pancreatoduodenectomie voor maligniteiten.

1.Xu H, Bretthauer M, Fang F et al. Dramatic improvements in outcome following pancreatoduodenectomy for pancreatic and periampullary cancers. Br J Cancer 2024-02757-w

Summary: Analysis of 5923 Swedish patients undergoing pancreatoduodenectomy for pancreatic and periampullary cancers between 1964 and 2016 found a continuous and substantial improvement in outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Neoadjuvante therapie (NAT) resulteert in klinisch complete respons (cCR) is een substantieel percentage van patiënten met lokaal-gevorderd rectumcarcinoom (LARC), hetgeen wellicht nonoperatief management mogelijk maakt. Aanwezigheid van mucine in het tumorbed op MRI na NAT leidt tot onzekerheid over residuele ziekte en de mogelijkheid van watch-and-wait (WW) strategie in patiënten zonder aanwijzingen voor ziekte met proctoscopie (endoscopisch cCR). Een retrospectieve studie van Memorial Sloan Kettering Cancer Center (MSKCC, New York) heeft uitkomsten met WW voor deze patiënten geïnventariseerd. Dr. Martin Weiser en collega’s publiceren de studie in het Journal of the National Cancer Institute.¹

Tussen begin juli 2016 en eind januari 2020 werden in MSKCC 71 patiënten gezien met mucine op MRI na NAT. Van deze patiënten hadden 20 cCR. Van deze 20 kandidaten voor WW koos één niet voor WW, zodat 19 patiënten (27%) de WW-groep vormden en 52 patiënten (73%) de niet-WW groep. Van de 19 WW-patiënten hadden 15 (79%) geen lokale hergroei tijdens mediaan 50 maanden follow-up (range 29-76), terwijl 4 patiënten hergroei hadden tussen 9 en 29 maanden na de NAT. Van de 52 niet-WW patiënten ondergingen 49 chirurgie. Vijf (10%) van deze patiënten hadden pathologisch complete respons.

De onderzoekers concluderen dat aanwezigheid van mucine na NAT voor LARC geen contraïndicatie is voor WW-management in anderszins geschikte WW-kandidaten met een endoscopisch cCR.

1.Judge SJ, Malekzadeh P, Corines MJ et al. Watch and wait in rectal cancer patients with residual mucin on MRI following neoadjuvant therapy. J Natl Cancer Inst 2024.djae152

Summary: A retrospective study at Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York, NY) found that the presence of mucin after neoadjuvant therapy for locally advanced rectal cancer does not preclude watch-and-wait management in otherwise appropriate candidates who achieve an endoscopic clinical complete response.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen informatie over lange-termijn uitkomsten met adjuvant trastuzumab emtansine (T-DM1) voor HER2-positief mammacarcinoom (BC), en er is behoefte aan biomarkers die deze uitkomsten kunnen voorspellen. De multicenter fase 2-studie ATEMPT in de Verenigde Staten randomiseerde patiënten met HER2-positief BC voor de duur van een jaar 3:1 naar adjuvant T-DM1 (n=384) of paclitaxel plus trastuzumab (n=128). Dr. Sara Tolaney (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren vijf-jaars resultaten in de T-DM1 arm van de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De figuur toont resultaten in de T-DM1 groep. Na mediaan 5,8 jaar follow-up waren in de T-DM1 groep elf invasive disease-free survival (iDFS)-gebeurtenissen gezien, overeenkomend met een vijf-jaars iDFS van 97,0% (95%-bti 95,2-98,7), vergeleken met 91,1% in de paclitaxel-trastuzumab arm. Het vijf-jaars recurrence-free interval (RFI)-percentage was 98,3% (95%-bti 97,0-99,7), het vijf-jaars overall survival (OS)-percentage was 97.8% (96,3-99,3), en het breast cancer-specific survival (BCSS)-percentage was 99,4% (98,6-100). De iDFS was niet gecorreleerd met tumorgrootte, HR-status, en HER2 immuunhistochemische score. Onder patiënten met voldoende beschikbaar weefsel voor de HER2DX-test (n=187) waren vijf-jaar uitkomsten significant geassocieerd met HER2DX-risicoscore. Deze figuur laat zien dat onder patiënten met HER2DX-laag versus hoog-risico tumoren de RFI-percentages (98,1% versus 81,8%; HR 0,10; p=0,01) en iDFS-percentages (96,3% versus 81,8%; HR 0,20; p=0,047) significant beter waren.

De onderzoekers concluderen dat één jaar adjuvant T-DM1 resulteert in uitstekende lange-termijn uitkomsten van patiënten met stadium I HER2-positief BC, en dat de HER2DX-risicoscore de waarschijnlijkheid van recidief kan voorspellen.

1.Tarantino P, Tayob N, Villacampa G et al. Adjuvant trastuzumab emtansine versus paclitaxel plus trastuzumab for stage I human epidermal growth factor receptor 2-positive breast cancer: 5-year results and correlative analyses from ATEMPT. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Five-year results from the phase 2 ATEMPT trial showed that adjuvant T-DM1 for one year leads to outstanding long-term outcomes among patients with stage I HER2-positive breast cancer. A high HER2DX risk score predicted a higher risk of recurrence.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het absolute profijt van chemotherapie voor alle patiënten met stadium I triple-negatief mammacarcinoom (TNBC) is onduidelijk, en er zijn geen biomarkers bekend voor het identificeren van patiënten die geen chemotherapie nodig hebben. Een Nederlandse cohortstudie heeft impact van het stromal tumor-infiltrating lymphocytes (sTIL)-niveau op uitkomsten van stadium I TNBC zonder chemotherapie geïnventariseerd. Dr. Marleen Kok (Antoni van Leeuwenhoek, Amsterdam) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹


De onderzoekers identificeerden in de NKR patiënten met een diagnose stadium I TNBC tussen begin 2005 en eind 2015 die geen chemotherapie kregen en voor wie gegevens over sTIL-niveau beschikbaar waren. Het primair eindpunt van de studie was mammacarcinoom-specifieke overleving (BCSS) na vijf, tien, en vijftien jaar bij sTIL-niveaus 30%, 50%, en 75%.

Onder de 4511 geïncludeerde patiënten (gemiddelde leeftijd bij diagnose 64,4 ± 11,1 jaar; mediane follow-up 11,4 jaar) was het mediane sTIL-niveau 5% (range 1-99). sTIL-niveaus van 30% of hoger werden gezien in 25,6% van de patiënten; sTIL-niveaus 50% of hoger in 19,5%; en sTIL-niveaus 75% of hoger in 13,5%. Het BCSS-percentage na tien jaar was 96% onder patiënten met sTIL-niveaus tenminste 30%, vergeleken met 87% onder patiënten met sTIL-niveaus lager dan 30% (HR 0,45; 95%-bti 0,26-0,77). Onder patiënten met pT1c-tumoren en sTIL-niveaus 50% of hoger was de BCSS significant beter dan onder patiënten met pT1c-tumoren en sTIL-niveaus lager dan 50% (HR 0,27; 95%-bti 0,10-0,74). Onder patiënten met sTIL-niveau 75% of hoger was het tien-jaars BCSS-percentage 98%.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met stadium I TNBC en hoge sTIL-niveaus goede tien-jaars BCSS kan worden bereikte zonder neoadjuvante of adjuvante chemotherapie.

1.Geurts VCM, Balduzzi S, Steenbruggen TG et al. Tumro-infiltrating lymphocytes in patients with stage I triple-negative breast cancer untreated with chemotherapy. JAMA Oncol 2024.1917

Summary: A cohort study based on data from the Netherlands Cancer Registry found that patients with stage I TNBC and high level of stromal tumor-infiltrating lymphocytes who did not receive neoadjuvant or adjuvant chemotherapy had excellent 10-year breast cancer-specific survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen consensus over de optimale radiotherapie-techniek voor niet-resectabel lokaal-gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (LA NSCLC). Een secundaire analyse van de gerandomiseerde fase 3-studie NRG Oncology-RTOG 0617 heeft lange-termijn uitkomsten van LA-NSCLC met intensiteits-gemoduleerde radiotherapie (IMRT) vergeleken met de uitkomsten met driedimensionale conformele radiotherapie (3D-CRT), beide met concurrente carboplatine-paclitaxel chemotherapie. Dr. Stephen Chun (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Oncology.¹



De analyse includeerde 483 patiënten (mediane leeftijd 64 jaar; IQR 57-70; 40,2% vrouwen) van wie 47,2% IMRT kregen en 52,8% 3D-CRT kregen. De mediane follow-up was 5,2 jaar (IQR 4,8-6,0). IMRT vergeleken met 3D-CRT was geassocieerd met lager percentage patiënten met graad 3 of hoger pneumonitis (3,5% versus 8,2%; p=0,03). In univariate analyse waren hart V20 (HR 1,06; 95%-bti 1,04-1,09), V40 (1,09; 1,05-1,13), en V60 (1,16; 1,09-1,24) geassocieerd met slechtere overall survival. IMRT versus 3D-CRT was geassocieerd met significante reductie van hart V40 (16,5% versus 20,5%; p<0,001). Hart V40<20% was geassocieerd met betere OS dan V40 ≥ 20% (mediaan 2,5 jaar versus 1,7 jaar; p<0,001). Long V5 en leeftijd waren niet geassocieerd met OS. In de IMRT-groep ontwikkelden 15 patiënten en in de 3D-CRT groep 14 patiënten secundaire maligniteiten.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten standaard gebruik van IMRT voor niet-resectabel LA NSCLC steunen. Long V5 en leeftijd dienen niet te worden beschouwd als contraïndicatie voor chemoradiotherapie.

1.Chun SG, Hu C, Komaki RU et al. Long-term prospective outcomes of intensity modulated radiotherapy for locally advanced lung cancer. A secondary analysis of a randomized clinical trial. JAMA Oncol 2024.1841

Summary: Secondary analysis of a randomized phase 3 trial supports the standard use of IMRT for unresectable locally advanced NSCLC. Lung V5 and age were not associated with survival and should not be considered a contraindication for chemoradiotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Eligibiliteits-criteria voor klinische studies kunnen patiënten die niet geschikt zijn voor deelname beschermen, maar te strikte criteria dragen bij aan lage recrutering van patiënten en beperkte generaliseerbaarheid van resultaten. De Drug Rediscovery Protocol (DRUP)-studie is een Nederlandse multicenter pan-cancer basket trial die off-label gerichte therapie gematcht aan het genetisch profiel van behandelings-refractaire patiënten onderzoekt. Prof. Hans Gelderblom (LUMC) en collega’s publiceren in Clinical Cancer Research de impact van protocol waivers op veiligheid en werkzaamheid van de behandelingen.¹

Tussen begin september 2016 en eind augustus 2021 includeerde de studie 1019 patiënten, onder wie 82 met een protocol waiver. Vijfenveertig procent van de waivers werden verleend voor algemene of drug-gerelateerde criteria; andere categorieën waren out-of-window testing, en behandelings- en testingsuitzonderingen. Het percentage ernstige adverse events was niet significant verschillend tussen de groep patiënten met een waiver (39%) en de groep patiënten zonder waiver (41%; p=0,81). Klinisch profijt (objectieve respons of stabiele ziekte gedurende tenminste zestien weken) werd gezien in 40% van de patiënten met een waiver en 33% van de patiënten zonder waiver (p=0,43).

De onderzoekers concluderen dat veiligheid en klinisch profijt behouden bleven in patiënten met een waiver. Deze resultaten steunen een meer-gepersonaliseerde benadering in het vaststellen van eligibiliteitscriteria, met name in studies met goedgekeurde middelen onder patiënten zonder andere behandelingsopties.

1.Van Berge Henegouwen JM, Zeverijn LJ, Geurts BS et al. Maximizing treatment opportunities: assessing protocol waivers’ impact on safety and outcome in the Drug Rediscovery Protocol. Clin Cancer Res 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter Drug Rediscovery Protocol study in The Netherlands found that among the 8% of patients receiving a protocol waiver, safety and efficacy were not worse compared to the patients not receiving a waiver. 

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)