De dunne
darm is een van de meeste gebruikelijke locaties voor
gastro-enteropancreatische neuro-endocriene tumoren. Een retrospectieve studie
in het Rigshospitalet (Kopenhagen) heeft het risico van recidief na chirurgie
en de ziektespecifieke overleving onder patiënten met neuro-endocriene tumoren
van de dunne darm (siNET) geïnventariseerd. Dr. Mikkel Andreassen en collega’s publiceren de studie in Cancers.1De studie includeerde 615 siNET-patiënten die tussen begin 2000 en eind 2020 in het ziekenhuis behandeld werden. De gemiddelde leeftijd was 65 ± 11 jaar en de mediane Ki-67 index was 4% (IQR 2-7). De mediane follow-up was 52 maanden. De mediane DFS was 130 maanden, met DFS-percentages na twee, vijf, tien, en vijftien jaar 89% respectievelijk 77%, 54% en 44%. In de groep van 224 patiënten die chirurgie ondergingen werd ziektespecifiek overlijden gezien in twintig patiënten (9%), met DFS-percentages na twee, vijf, tien en vijftien jaar 98% respectievelijk 94%, 86%, en 80%. De mediane recidiefvrije overleving in deze groep was 138 maanden, met RFS-percentages na twee, vijf, tien, en vijftien jaar 91% respectievelijk 72%, 59%, en 41%. In de groep van 391 patiënten met niet-resectabele tumor of residuele tumor na resectie was de mediane DFS 85 maanden. In deze groep waren leeftijd, Ki-67 index, plasma-chromogranine A, en resectie van de primaire tumor prognostische factoren voor DFS.
De onderzoekers concluderen dat chirurgie de prognose van siNET-patiënten kan verbeteren, hoewel het percentage patiënten met recidief hoog is (ongeveer 40% na tien jaar).
1.Slott C, Langer SW, Møller S et al. Outlook for 615 small intestinal neuroendocrine tumor patients: recurrence risk after surgery and disease-specific survival in advanced disease. Cancers 2024;16:204
Summary: A retrospective study in Denmark found that among patients with neuroendocrine tumors of the small intestine resection of the tumor was associated with improved prognosis, although the recurrence rate was high (40% at ten years).
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Oestrogeenreceptor-laag-positief
mammacarcinoom is gedefinieerd als ER-expressie tussen 1% en 10%. Een analyse
in The Cancer Genome Atlas (TGCA), de
National Cancer Database (NCDB) en de
database van Dana-Farber Brigham Cancer Center (DF/BCC) heeft de biologie van
ER-laag-positief mammacarcinoom onderzocht en de bruikbaarheid van de Oncotype
DX Breast Recurrence Score (RS) in deze populatie geïnventariseerd. Prof. Elizabeth Mittendorf (DF/BCC,
Boston MA) en collega’s 
De
DNA-methyltransferaseremmers azacitidine en decitabine voor patiënten met myelodysplastische syndromen (MDS) of
chronische myelomonocytische leukemie (CMML) zijn beschikbaar in parenterale
vorm. Orale therapie voor deze ziekten zou meer patiënt-vriendelijk kunnen
zijn. De multicenter fase 3-studie ASCERTAIN in Canada en de Verenigde Staten
heeft oraal decitabine-cedazuridine voor MDS en CMML vergeleken met intraveneus
decitabine. Prof. Michael Savona (Vanderbilt University Medical Center,
Nashville TN) en collega’s 
In het
huidige tijdperk van effectieve adjuvante behandelingen en deëscalatie van
chirurgie is het van belang patiënten met melanoom te identificeren die na
excisie van de primaire lesie een verhoogd risico hebben van recidief. Een
retrospectieve studie in Massachusetts General Hospital (Boston) heeft factoren
gezocht die invloed hebben op recidief en overleving onder patiënten met
hoog-risico stadium II melanoom. Dr. Sonia Cohen en collega’s 
Subtypen van
mammacarcinoom (BC), onderscheiden op grond van HR-en HER2-status, verschillen
in klinisch-pathologische kenmerken. Er is geen consensus over de vraag of
HER2-laag BC een afzonderlijk subtype is. Een retrospectieve analyse van een
prospectief bijgehouden database van Memorial Sloan Kettering Cancer Center
(New York) heeft klinisch-pathologische kenmerken van HER2-laag versus
HER2-negatief en HER2-positief BC vergeleken. Dr. Monica Morrow en collega’s 
Patiënten
met gevorderd squameus celcarcinoom van de penis (aPSCC) hebben een slechte
prognose met conventionele middelen. Recente
studies hebben laten zien dat PD-1 remmer gebaseerde combinatietherapie (PCT)
de prognose kan verbeteren. Een retrospectieve studie van Sun Yat-sen
Universiteit (Guangzhou, China) heeft de impact van HPV-infectie op uitkomsten
met PCT voor aPSCC geïnventariseerd. Prof. Hui Han en collega’s 
Uterien
leiomyosarcoom (uLMS) is een agressieve maligniteit met een hoog risico van
recidief en mortaliteit. In 2012 werd de multi-TKI pazopanib voor uLMS
goedgekeurd. Een retrospectieve studie in twee centra in Italië heeft real-life
uitkomsten met pazopanib voor zwaar-voorbehandeld metastatisch uLMS
geïnventariseerd. Dr. Mara Mantiero (Instituto Nazionale dei Tumori, Milaan) en
collega’s 
Veel
patiënten met stadium III inflammatoir mammacarcinoom (IBC) hebben voldoende
respons op eerstelijns (1L) neoadjuvante chemotherapie (NAC) om chirurgie te
kunnen ondergaan, maar sommige patiënten hebben meerdere lijnen NAC nodig. Een
retrospectieve studie in Dana-Farber Brigham Cancer Center (Boston MA) en MD
Anderson Cancer Center (Houston TX) heeft klinische uitkomsten na één versus
twee of drie lijnen NAC voor stadium III IBC vergeleken. Dr. Faina Nakhlis (Dana-Farber) en collega’s 
