De
multinationale fase 3-studie DESTINY-Breast02 randomiseerde patiënten met
HER2-positief metastatisch mammacarcinoom (HER2+mBC) die eerder trastuzumab
emtansine hadden gekregen 2:1 naar trastuzumab deruxtecan (T-DXd; n=406) of
behandeling naar keus van de behandelaar (TPC; n=202). Vorig jaar is gepubliceerd dat de mediane progressievrije overleving 17,8 maanden was in de
T-DXd groep versus 6,9 maanden in de TPC-groep. Prof. Tanja Fehm
(Universiteitsziekenhuis Düsseldorf, Duitsland) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology
een analyse van patiënt-gerapporteerde uitkomsten (PROs) van de studie.1De follow-up was 21,5 maanden (IQR 15,2-28,4) in de T-DXd groep en 18,6 maanden in de TPC-groep; de mediane duur van de behandeling was 11,3 maanden (IQR 6,2-20,5) respectievelijk ongeveer 4,5 maanden in de twee groepen. De patiënten beantwoordden bij inclusie en regelmatig tijdens de follow-up EORTC QLQ-C30, QLQ-BR45, en HRQoL EQ-5D-5L vragenlijsten. De baseline QLQ-C30 global health status scores waren similar voor de twee behandelgroepen, en bleven tijdens de behandeling stabiel zonder klinisch relevante verandering (gedefinieerd als tenminste 10 punten verandering ten opzichte van baseline). De figuur laat zien dat de mediane tijd tot definitieve verslechtering van QLQ-C30 GHS-QoL 14,1 maanden was in de T-DXd groep versus 5,9 maanden in de TPC-groep (p<0,0001). Ook voor alle andere geprespecificeerde PRO-eindpunten was T-DXd superieur aan TPC.
De onderzoekers concluderen dat de eerder-gerapporteerde gunstige werkzaamheid van T-DXd versus TPC ondanks langere duur van behandeling niet ten koste ging van slechtere kwaliteit van leven van de patiënten.
1.Fehm T, Cottone F, Dunton K et al. Trastuzumab deruxtecan versus treatment of physician’s choice in patients with HER2-positive metastatic breast cancer (DESTINY-Breast02): patient-reported outcomes from a randomised, open-label, multicentre, phase 3 trial. Lancet Oncol 2024;25:614-625
Summary: Patient-reported outcomes of the multinational phase 3 DESTINY-Breast02 trial found that in both the T-DXd and the TPC group, global health status and quality of life were maintained during treatment, while time to definitive deterioration of global health status was longer with T-DXd than with TPC.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Op de immuuncheckpoints
PD-1, PD-L1, en CTLA-4 gerichte
antilichamen, al of niet samen met chemotherapie, zijn standaard-behandelingen
voor de meeste patiënten met metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom
(NSCLC). In de neoadjuvante setting zijn responsen en verbeterde
gebeurtenisvrije overleving gezien. Het is denkbaar dat nieuwe combinaties van
antilichamen tot een nog betere werkzaamheid kunnen leiden. De fase 2-studie NEOpredict-Lung
in Duitsland en België heeft neoadjuvant nivolumab (anti-PD-1) met of zonder
relatlimab (anti-LAG-3) voor resectabel NSCLC geëvalueerd. Prof. Martin Schuler
(Universität Duisburg-Essen) en collega’s 
Er is geen
duidelijkheid over effecten van veranderingen in incidentie van mammacarcinoom (BC)
en vorderingen in screening en behandeling op uitkomsten van verschillende
strategieën voor BC-screening. Een analyse van zes Cancer Intervention and Surveillance Modeling Network
(CISNET)-modellen heeft uitkomsten van verschillende mammografie-screening
strategieën geïnventariseerd. Prof. Amy Trentham-Dietz (University of
Wisconsin-Madison) en collega’s 
Leiomyosarcoom
(LMS) is een agressief subtype van wekedelensarcoom. Chirurgische resectie met
of zonder bestraling is de standaard-behandeling voor gelokaliseerd LMS,
terwijl voor patiënten met lokaal-gevorderd of metastatische ziekte de
eerstelijns behandeling uit anthracycline-gebaseerde regimes bestaat.
Unesbuline is een oraal beschikbare klein-molecuul destabilsator van
tubulinepolymeren en microtubuli. Een multcenter fase 1b-studie in de Verenigde
Staten heeft unesbuline in combinatie met dacarbazine geëvalueerd voor de
behandeling van lokaal-recidiverend, niet-resectabel of metastatisch LMS. Prof.
Brian Van Tine (Washington University in St Louis MO) en collega’s 
Cohortstudies
die een associatie laten zien tussen screening op levercelcarcinoom (HCC) onder
patiënten met cirrose of niet-cirrotische HBV-infectie en verlaagde mortaliteit
kunnen te kampen hebben met lead-time
bias (als screening leidt tot eerdere detectie van HCC, zodat de tijd
tussen diagnose en overlijden langer lijkt dan het werkelijke verschil tussen
gescreende en niet-gescreende patiënten) en length-time
bias (als screening leidt tot detectie van langzaam-groeiende indolente
tumoren en zo resulteert in perceptie van verbeterde overleving). Een
multicenter retrospectieve studie in de Verenigde Staten heeft het klinisch
profijt van HCC-screening in patiënten met verhoogd risico geïnventariseerd na
correctie voor beide typen bias (met gebruik van de Duffy parametric formula). Prof. Amit Singal (University of Texas Southwestern Medical Center,
Dallas) en collega’s 
Observationele
studies onder overlevers van mammacarcinoom en prospectieve studies van
aspirine voor cardiovasculaire ziekte hebben aanwijzingen laten zien voor
betere overleving van mammacarcinoom onder gebruikers van aspirine, maar er
zijn geen prospectieve studies gepubliceerd van aspirine voor preventie van
recidief. De fase 3-studie Alliance A011502 heeft deelnemers met hoog-risico
niet-metastatisch mammacarcinoom dubbelblind gerandomiseerd naar adjuvant
aspirine of placebo. Dr. Wendy Chen (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA)
en collega’s 
Onderzoek op
het gebied van behandeling van multipel myeloom heeft geresulteerd in de
introductie van succesvolle geneesmiddelen, die de overall survival (OS) van de patiënten hebben verlengd. Patiënten
ontwikkelen echter vrijwel onveranderlijk recidiverende of refractaire ziekte (RRMM),
waarna nieuwe therapie vereist is. Een systematisch overzicht van gepubliceerde
gerandomiseerde gecontroleerde studies heeft geïnventariseerd of de progressievrije
overleving (PFS) op middelen voor RRMM een geschikt surrogaat-eindpunt is voor
OS. Prof. Shaji Kumar (Mayo Clinic, Rochester MN) en collega’s 
De
behandeling van patiënten met recidiverend of refractair mantelcellymfoom (R/R
MCL) vormt een majeure klinische uitdaging. Een fase 3-studie van het European Mantle Cell Lymphoma Network
heeft toevoeging van bortezomib (B) aan rituximab, hoge dosering cytarabine, en
dexamethason (R-HAD) voor R/R MCL geëvalueerd. Prof. Martin Dreyling
(Ludwig-Maximilians Universität, München) en collega’s 
