Oncologisch onderzoek.nl

Sunvozertinib is een oraal beschikbare irreversibele en selectieve TKI, met in fase 1-studies waargenomen gunstig veiligheidsprofiel en bemoedigende antitumoractiviteit onder patiënten met zwaar-voorbehandeld niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) met EGFR exon 20-insertiemutatie (exon20ins). De fase 2-studie WU-KONG6, in 37 centra in China, heeft sunvozertinib monotherapie geëvalueerd onder patiënten met platina-voorbehandeld lokaal-gevorderd of metastatisch (LA) NSCLC met EGFR exon20ins. Prof. Yuankai Shi (Chinese Academy of Medical Sciences & Peking Union Medical College, Beijing) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Respiratory Medicine.¹

De studie includeerde 104 patiënten, die tenminste één lijn systemische therapie waaronder één lijn platina-gebaseerde chemotherapie hadden gekregen voor LA/M NSCLC met EGFR exon20ins. De patiënten kregen sunvozertinib 300 mg eenmaal daags, tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was centraal-beoordeelde objective response rate. De nu gepubliceerde analyse werd uitgevoerd zes maanden na inclusie van de laatste patiënt, bij mediane follow-up 7,6 maanden (IQR 6,1-9,4). Onder de 97 voor werkzaamheid evaluabele patiënten werd objectieve respons gezien in 59 patiënten (ORR 61%; 95%-bti 50-71). Alle responsen waren partieel. Respons werd gezien ongeacht leeftijd, geslacht, rookgeschiedenis, EGFR exon20ins subtype, baseline hersenmetastase, en eerdere lijnen van therapie. Tijdens de follow-up overleden 19 patiënten. Sunvozertinib 300 mg eenmaal daags werd goed verdragen.

De onderzoekers concluderen dat sunvozertinib onder platina-voorbehandelde patiënten met LA/M NSCLC met EGFR exon20ins antitumorwerkzaamheid heeft laten zien, met manageable veiligheid. Een multinationale fase 3-studie van sunvozertinib versus platina-doublet chemotherapie voor EGFR exon20ins NSCLC is onderweg.

1.Wang M, Fan Y, Sun M et al. Sunvozertinib for patients in China with platinum-pretreated locally advanced or metastatic non-small-cell lung cancer and EGFR exon 20 insertion mutation (WU-KONG6): single-arm, open-label, multicentre, phase 2 trial. Lancet Respir Med 2023; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 WU-KONG6 trial in China found antitumor efficacy with a manageable safety profile of sunvozertinib among platinum-pretreated locally advanced or metastatic NSCLC with EGFR exon 20 insertion mutation.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de waarde van toevoegen van subcutaan daratumumab (D) aan bortezomib, lenalidomide, en dexamethason (VRd) voor nieuw-gediagnostiseerd multipel myeloom (NDMM) in patiënten die in staat zijn hoge-dosering therapie en autologe stamceltransplantatie (autoSCT) te ondergaan. De multinationale fase 3-PERSEUS studie randomiseerde 709 van deze patiënten 1:1 naar D-VRd (n=355) of VRd (n=354), met progressievrije overleving als primair eindpunt. Prof. Pieter Sonneveld (Erasmus MC) presenteerde de primaire resultaten van de studie gisteren in de Late-Breaking Abstracts Session van de Annual Meeting van ASH in San Diego.¹

Alle patiënten kregen zes 28-daagse cycli VRd (vier cycli voor en twee cycli na autoSCT) gevolgd door R-onderhoudsbehandeling tot ziekteprogressie. Patiënten in de D-VRd groep kregen bovendien D eens per week in de eerste twee cycli, iedere twee weken in cycli drie tot en met zes, en iedere vier weken tijdens de onderhoudsbehandeling. Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse hadden in de D-VRd groep respectievelijk de VRd-groep 314 respectievelijk 299 patiënten alle zes cycli voltooid, 309 respectievelijk 294 patiënten autoSCT ondergaan, en 322 respectievelijk 300 patiënten onderhoudstherapie begonnen. De mediane follow-up was 47,5 maanden. De figuur laat zien dat de mediane PFS in geen van beide groepen bereikt werd, met 48-maands PFS-percentage 84,3% in de D-VRd groep en 67,7% in de VRd-groep (HR 0,42, p<0,0001). Complete respons of beter werd gezien in 87,9% versus 70,1% (p<0,0001) en MRD-negativiteit in 75,2% versus 47,5% (p<0,0001). Ernstige treatment-emergent adverse events weren gezien in 57% versus 49,3% en TEAEs die leidden tot discontinuering in 8,8% versus 21,3%.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van subcutaan D aan VRd voor NDMM in transplantatie-eligibele patiënten resulteerde in significante verbetering van PFS toen toename van diepte van respons.

1.Sonneveld P, Dimopoulos MA, Boccadoro M et al. ASH Annual Meeting 2023, abstr. LBA-1

Summary: The multinational phase 3 PERSEUS trial found that among transplant-eligible patients with newly diagnosed multiple myeloma, addition of subcutaneous daratumumab to bortezomib, lenalidomide, and dexamethasone resulted in improve PFS and increased depth of response.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Ibrutinib (Ibr) is een BTK-remmer die in veel landen is goedgekeurd voor de behandeling van patiënten met eerder-behandeld mantelcellymfoom (MCL). Venetoclax (Ven) is een BCL-2 remmer die kan worden gebruikt voor de behandeling van CLL en nieuw-gediagnostiseerd AML. Ibr en Ven hebben uiteenlopende en complementaire werkingmechnisme, en de combinatie heeft veelbelovende klinische activiteit laten zien in vroege-fase studies van MCL. De multinationale fase 3-studie SYMPATICO heeft Ibr+Ven vergeleken met Ibr plus placebo (Ibr+Pbo) voor patiënten met recidiverend of refractair (R/R) MCL. Prof. Michael Wang (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) presenteerde resultaten van de studie gisteren tijdens de Late-Breaking Abstracts Session van de Annual Meeting van ASH in San Diego.¹

De studie includeerde 267 patiënten, die werden gerandomiseerd naar Ibr+Ven (n=134) of Ibr+Pbo (n=133). Op het moment van de nu gepresenteerde analyse was de mediane follow-up 51,2 maanden. Het primaire eindpunt van de studie was door lokale onderzoekers beoordeelde progressievrije overleving. De figuur laat zien dat deze 31,9 maanden bedroeg in de Ibr+Ven groep versus 22,1 maanden in de Ibr+Pbo groep (HR 0,65; p=0,0052). Percentages met complete respons (54% versus 32%) en mediane tijd tot volgende behandeling (niet bereikt versus 35,4 maanden) waren eveneens significant beter in de Ibr+Ven groep dan in de Ibr+Pbo groep. Overall survival data waren nog niet matuur (mediaan 44,9 maanden versus 38,6 maanden; HR 0,85; 95%-bti 0,62-1,19). Graad 3 of hoger adverse events werden gezien in 84% van de patiënten in de Ibr+Ven groep versus 76% van de patiënten in de Ibr+Pbo groep.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met R/R MCL toevoegen van Ven aan Ibr resulteerde in significante verbetering van PFS, CR rates, en TTNT, zonder nieuwe veiligheidssignalen.

1.Wang M et al. ASH Annual Meeting 2023; abstr. LBA-2

Summary: The multinational phase 3 SYMPATICO study found that among patients with relapsed or refractory mantle cell lymphoma, addition of venetoclax to ibrutinib resulted in improved progression-free survival and increased rates of complete response and improved time to next treatment.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn sterke aanwijzingen voor een beschermende rol van vrijetijds fysieke activiteit tegen postmenopauzaal mammacarcinoom, maar de associatie tussen activiteit en het risico van premenopauzaal mammacarcinoom in minder duidelijk. Een multinationale gepoolde analyse van negentien cohortstudies heeft deze associatie geïnventariseerd. Prof. Anthony Swerdlow (Institute of Cancer Research, London UK) en collega’s publiceren de analyse in het Journal of Clinical Oncology.¹

De negentien studies telden tezamen 547.601 premenopauzale vrouwen. Bij inclusie in de studies gaven de deelneemsters informatie over hun vrijetijds fysieke activiteit. Tijdens mediaan 11,5 jaar follow-up (IQR 8,0-16,1) ontwikkelden 10.231 deelneemsters mammacarcinoom. Hoge versus lage (>90^ste versus <10^e percentiel) vrijetijds fysieke activiteit was voor correctie voor body mass index geassocieerd met 6% lager risico van mammacarcinoom (HR 0,94; 95%-bti 0,89-0,99) en na correctie voor body mass index geassocieerd met 10% lager risico van mammacarcinoom (0,90; 0,85-0,95). Testen van nonlineairiteit suggereerden een ongeveer lineaire relatie (p voor nonlineairiteit 0,94). De inverse associatie was in het bijzonder sterk voor HER2-verrijkt mammacarcinoom (HR 0,57; 95%-bti 0,39-0,84). De associaties liepen niet significant uiteen tussen strata van risicofactoren voor mammacarcinoom, waaronder subgroepen van adipositas.

De onderzoekers concluderen dat deze grote gepoolde analyse van cohortstudies bijdraagt aan de evidentie voor een inverse associatie tussen vrijetijds fysieke activiteit en het risico van premenopauzaal mammacarcinoom.

1.Timmins IR, Jones ME, O’Brien KM et al. International pooled analysis of leisure-time physical activity and premenopausal breast cancer in women from 19 cohorts. J Clin Oncol 2023; epub ahead of print

Summary: Pooled analysis of 19 cohort studies with 547,601 premenopausal women found an inverse association between leisure-time physical activity and risk of premenopausal breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Sacituzumab govitecan (SG) is een op Trop2 gericht antibody-drug conjugate, dat is goedgekeurd voor de behandeling van eerder-behandeld metastatisch triple-negatief mammacarcinoom (TNBC). De multicenter NeoSTAR-studie in de Verenigde Staten heeft nu neoadjuvant SG voor gelokaliseerd TNBC geëvalueerd. Dr. Aditya Bardia (Massachusetts General Hospital, Boston) en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.¹

De studie includeerde vijftig patiënten met vroeg-stadium TNBC (mediane leeftijd 48,5 jaar; 13 klinisch stadium I, 26 stadium II, 11 stadium III). Negenveertig patiënten (98%) voltooiden de geplande vier cycli neaoadjuvant GC. Pathologisch complete respons werd gezien in 30% van de patiënten (95%-bti 18-45); de ORR was 64%. Hogere baseline Ki-67 en TILs voorspelden pCR; baseline TROP2-expressie was niet voorspellend. Veel-gerapporteerde adverse events waren misselijkheid, vermoeidheid, alopecie, neutropenie, en rash. Het twee-jaars gebeurtenisvrije-overlevingspercentage was 95% onder alle patiënten en 100% onder de patiënten met pCR.

De onderzoekers concluderen dat in deze eerste neoadjuvante studie met een antibody-drug conjugate voor gelokaliseerd TNBC, SG-behandeling werkzaam en feasible was.

1.Spring LM, Tolaney SM, Fell G et al. Response-guided neoadjuvant sacituzumab govitecan for localized triple negative breast cancer: results from the NeoSTAR trial. Ann Oncol 2023.11.018

Summary: The multicenter NeoSTAR trial in the USA found that neoadjuvant sacituzumab govitecan was efficaceous and feasible for localized TNBC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 2-studie DESTINY-Breast01 evalueerde trastuzumab deruxtecan (T-DXd) in patiënten met HER2-positief metatastatisch mammacarcinoom (mBC) die eerder behandeld waren met trastuzumab emtansine (T-DM1). De primaire analyse van de studie liet een bevestigde objective response rate van 60,9% zien met niet bereikte mediane overall survival na mediaan 11,1 maanden follow-up. Dr. Cristina Saura (Vall d’Hebron Instituut van Oncologie, Barcelona) en collega’s publiceren nu in Annals of Oncology resultaten van de studie na mediaan 26,5 maanden follow-up.¹


De studie includeerde 184 patiënten met HER2-positief mBC, die mediaan zes eerdere lijnen behandeling hadden gekregen, waaronder T-DM1. De patiënten kregen T-DXd 5,1 mg per kg lichaamsgewicht iedere drie weken. De behandeling werd voortgezet tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. De centraal-beoordeelde cORR was 62,0% (95%-bti 54,5-69,0). De mediane duur van respons was 18,2 maanden (95%-bti 15,0-NE), de mediane progressievrije overleving was 19,4 maanden (14,1-25,0), en de mediane overall survival was 29,1 maanden (24,6-36,1). Treatment-emergent adverse events werden gezien in 183 patiënten (99,5%) en graad 3 of hoger TEAEs in 99 patiënten (53,8%). Als met de behandeling samenhangend beoordeelde interstitiële longziekte/pneumonitis werd gezien in 15,8% van de patiënten en was fataal in 2,7%.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten wijzen op duurzame antitumoractiviteit van T-DXd voor zwaar-voorbehandeld HER2-positief mBC, met een acceptabel veiligheidsprofiel.

1.Saura C, Modi S, Krop I et al. Trastuzumab deruxtecan in previously treated patients with HER2-positive metastatic breast cancer: updated survival results from a phase 2 trial (DESTINY-Breast01). Ann Oncol 2023.12.001

Summary: Updated survival results from the phase 2 DESTINY-Breast01 trial show median overall survival of 29.1 months among heavily pretreated patients with HER2-positive metastatic breast cancer receiving trastuzumab deruxtecan.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De combinatie van ibrutinib plus venetoclax (I+V) voor CLL resulteerde in eerdere studies in betere uitkomsten vergeleken met chemo-immuuntherapie. De fase 3-studie FLAIR, in 96 centra in het Verenigd Koninkrijk, heeft meetbare residuele ziekte (MRD)-geleide I+V therapie voor CLL vergeleken met fludarabine-cyclofosfamide-rituximab (FCR). Prof. Peter Hillmen (University of Leeds) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde 523 patiënten met niet-eerder behandeld CLL, die 1:1 werden gerandomiseerd naar I+V of FCR. In de I+V groep kregen de patiënten eerste twee maanden ibrutinib monotherapie, waarna venetoclax aan de behandeling werd toegevoegd voor de duur van ten hoogste zes jaar. De duur van I+V therapie werd gedefinieerd door MRD (<1 CLL-cel per 10.000) bepaald in perifeer bloed en beenmerg, en was het dubbele van de tijd die nodig was om niet-detecteerbare MRD te bereiken. Het primaire eindpunt was progressievrije overleving.

De figuur toont de PFS in beide groepen. Tijdens mediaan 43,7 maanden follow-up werd progressie of overlijden gezien in 12 patiënten in de I+V groep en 75 patiënten in de FCR-groep (HR 0,13; p<0,001). Overlijden trof 9 patiënten in de I+V groep en 25 patiënten in de FCR-groep (HR 0,31; 95%-bti 0,15-0,67). Na drie jaar was de behandeling in 58% van de patiënten in de I+V groep gestaakt wegens het bereiken van niet-detecteerbare MRD. Na vijf jaar I+V therapie had 65,9% van de patiënten niet-detecteerbare MRD in beenmerg en 92,7% niet-detecteerbare MRD in perifeer bloed. Het risico van infectie was niet significant verschillend tussen beide groepen. Het percentage patiënten met ernstige cardiale adverse events was hoger in de I+V groep dan in de FCR-groep (10,7% versus 0,4%).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met niet-eerder behandeld CLL, MRD-geleide I+V therapie geassocieerd was met betere PFS dan FCR, en dat ook de OS beter was in de I+V groep dan in de FCR-groep.

1.Munir T, Cairns DA, Bloor A et al. Chronic lymphocytic leukemia therapy guided by measurable disease. N Engl J Med 2023; epub ahead of print

Summary: The phase 3 FLAIR trial, at 96 centers in the UK, found that among patients with previously untreated CLL, MRD-directed ibrutinib plus venetoclax therapy improved progression-free survival as compared with fludarabine-cyclophosphamide-rituximab, and results for overall survival also favored ibrutinib-venetoclax.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patienten met recidiverend of refractair agressief grootcellig B-cel lymfoom (LBCL) hebben weinig therapeutische opties. Een fase 1b-2 studie in de Verenigde Staten en Canada heeft de combinatie van mosunetuzumab (CD20xCD3 bispecifieke T-cel engager) en polatuzumab vedotin (anti-CD17B antibody drug conjugate) voor deze patiënten geïnventariseerd. Dr. Lihua Budde (City of Hope Comprehensive Cancer Center, Duarte CA) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De doserings-escalatiefase includeerde 22 patiënten en de expansiefase 98. Het primaire eindpunt was centraal onafhankelijke beoordeelde overall response rate. Deze bedroeg 59,2% (95%-bti 48,8-69,0) waarmee voldaan werd aan het vooraf-gespecificeerde criterium voor werkzaamheid. Complete respons werd gezien in 45,9% van de patiënten. De figuur toont duur van respons en overlevingsresultaten. De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger adverse events waren neutropenie (25,0% van de patiënten) en vermoeidheid (6,7%), terwijl any-grade cytokine release syndrome werd gezien in 16,7%.


De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met R/R agressief LBCL de combinatie van mosunetuzumab en polatuzumab vedotin een gunstig veiligheidsprofiel had en in een hoog percentage van de patiënten duurzame respons induceerde.

1.Budde LE, Olszewski AJ, Assouline S et al. Mosunetuzumab with polatuzumab vedotin in relapsed or refractory aggressive large B cell lymphoma: a phase 1b/2 trial. Nature Med 2023-02726-5

Summary: A phase 1b trial in the USA and Canada found that among patients with previously treated relapsed of refractory aggressive LBCL, the combination of mosunetuzumab and polatuzumab vedotin has a favorable safety profile and induced highly durable responses.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)