Oncologisch onderzoek.nl

In een subset van galwegcarcinomen (BTCs) wordt overexpressie van HER2 gezien. Zanidatamab is een bispecifiek antilichaam dat gericht is op twee afzonderlijke HER2-epitopen. De multinationale fase 2-studie HERIZON-BTC-01 evalueerde zanidatamab voor niet-resectabel lokaal-gevorderd of metastatisch (LA/M) BTC. Dr. James Harding (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) presenteerde de studie gisteren op de Annual Meeting van ASCO in Chicago. De studie is ook gepubliceerd in The Lancet Oncology.¹


HERIZON-BTC-01 werd uitgevoerd in 32 centra in negen landen op vier continenten. De studie includeerde volwassen patiënten met (in situ hybridisatie vastgesteld) HER2-geamplificeerd LA/M BTC na progressie op gemcitabine-gebaseerde therapie. De patiënten werden geïncludeerd in twee cohorten op basis van HER2-immunochemische testen: patiënten in cohort 1 hadden tumoren met HER2 IHC 2+ of 3+, en patiënten in cohort 2 hadden IHC 0 of 1+. De patiënten kregen intraveneus zanidatamab 20 mg/kg iedere twee weken. Het primaire eindpunt was confirmed objective response rate in cohort 1, onafhankelijk centraal beoordeeld.

Cohort 1 telde tachtig patiënten en cohort 2 zeven. Op het moment van data cutoff voor de nu gepresenteerde analyse werden achttien patiënten (21%) nog met zanidatamab behandeld (zeventien in cohort 1 en één in cohort 2). Onder de 69 patiënten die de behandeling discontinueerden hadden 64 radiografische progressie. De mediane duur van follow-up was 12,4 maanden (IQR 9,4-17,2). Bevestigde objectieve respons werd gezien in 33 patiënten in cohort 1 (41,3%; 95%-bti 30,4-52,8). Graad 3 treatment-related adverse events werden gezien in zestien patiënten (18%). Er waren geen graad 4 of 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat zanidatamab klinisch relevante activiteit heeft laten zien met een manageable veiligheidsprofiel onder patiënten met refractair HER2-positief LA/M BTC.

1.Harding JJ, Fan J, Oh D-Y et al. Zanidatamab for HER2-amplified, unresectable, locally advanced or metastatic biliary tract cancer (HERIZON-BTC-01): a multicentre, single-arm, phase 2b study. Lancet Oncol 2023; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 2b HERIZON-BTC-01 trial found that zanidatamab demonstrated meaningful clinical benefit with a manageable safety profile in patients with treatment-refractory, HER2-positive biliary tract cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn twee standaard-behandelings opties voor locoregionaal-gevorderd nasofarynxcarcinoom (LA-NPC): inductiechemotherapie gevolgd door concurrente chemoradiotherapie (CCRT) of CCRT gevolgd door adjuvante chemotherapie. Overexpressie van vascular endothelial growth factor (VEGF) A in NPC is geassocieerd met slechte prognose. Een niet-gerandomiseerde fase 2-studie in negentien centra in de Verenigde Staten en Canada heeft de combinatie van de VEGF-remmer bevacizumab en CCRT voor LA-NPC geëvalueerd. Dr. Nancy Lee (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s publiceren lange-termijn uitkomsten van de studie in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde 44 volwassen patiënten met LA-NPC (onder wie 39 met stadium III of IVB ziekte) die drie cycli bevacizumab (15 mg/kg) kregen concurrent met standaard cisplatine en radiotherapie, gevolgd door drie cycli adjuvant bevacizumab concurrent met cisplatine en fluorouracil. Het primaire eindpunt was graad 4 hemorragie of graad 5 adverse events in het eerste jaar. Deze werden niet gezien. Late graad 3 AEs werden gerapporteerd voor 16 patiënten (36,4%). Gebruik van sondevoeding was noodzakelijk voor 5 van 41 patiënten (12,2%) na één jaar en 0 van 27 patiënten na vijf jaar. De figuur toont de oncologische uitkomsten. De zeven-jaars percentages waren 69,7% (95%-bti 55,9-83,5) voor overall survival; 56,3% (41,5-71,1) voor progressievrije overleving; 72,3% (58,4-84,7) voor locoregionale-progressievrije overleving, en 79,5% (66,4-90,0) voor afstandsmetastasevrije overleving.

De onderzoekers concluderen dat in deze studie de combinatie van bevacizumab en CCRT niet leidde tot graad 4 hemorragie of graad 5 AEs.

1.Lee NY, Harris J, Kim J et al. Long-term outcomes of bevacizumab and chemoradiation for locoregionally advanced nasopharyngeal carcinoma. JAMA Network Open 2023;6:e2316094

Summary: A multicenter phase 2 trial evaluated long-term toxic effects and clinical outcomes with bevacizumab plus standard chemoradiation for locoregionally advanced nasopharyngeal carcinoma. The combination was not associated with excessive or unwarranted toxic effects.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Richtlijnen bevelen laag-molecuulgewicht heparine (LMWH) aan voor preventie van recidief van veneuze tromboëmbolie (VTE) in patiënten met maligniteiten. LMWH vereist echter subcutane toediening, hetgeen een belasting is voor de patiënt. Tussen 2012 en 2015 heeft de FDA vier direct-werkende orale anticoagulantia (DOACs; dabigatran, rivaroxaban, apixaban, en edoxaban) goedgekeurd voor de preventie van VTE op basis van resultaten van studies die patiënten met maligniteiten excludeerden of slechts weinig van deze patiënten telden. De multicenter gerandomiseerde CANVAS-studie heeft nu DOACS vergeleken met LMWH in patiënten met maligniteiten na een VTE-gebeurtenis. Dr. Deborah Schrag (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s publiceren de studie in JAMA.¹

CANVAS werd uitgevoerd in 67 centra in de Verenigde Staten. De studie includeerde volwassen patiënten met any invasieve solide tumor, lymfoom, multipel myeloom, of CLL na een nieuwe klinische of radiologische VTE-diagnose. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar een DOAC (n=335) of LMWH (n=336) en gevolgd gedurende zes maanden of tot overlijden. Het primaire eindpunt was recidiverend VTE tijdens de follow-up. Dit werd gezien in 6,1% van de DOAC-patiënten en 8,8% van de LMWH-patiënten, waarmee werd voldaan aan het vooraf-gespecificeerde criterium voor noninferioriteit van DOAC versus LMWH. Er waren geen statistisch significante verschillen tussen beide groepen voor de zes vooraf-gespecificeerde secundaire eindpunten. Majeure bloeding werd gezien in 5,2% van de DOAC-groep en 5,6% van de LMWH-groep, en ernstige adverse events in 33,8% versus 35,1%.

De onderzoekers concluderen dat onder volwassen patiënten met maligniteiten en VTE, DOACs niet-inferieur waren aan LMWH voor preventie van recidief van VTE tijdens zes maanden follow-up (visual abstract).

1.Schrag D, Uno H, Rosovsky R et al. Direct oral anticoagulants vs low-molecular-weight heparin and recurrent VTE in patients with cancer. A randomized clinical trial. JAMA 2023.7843

Summary: The multicenter randomized CANVAS trial found that among adults with cancer and VTE, DOACs were noninferior to LMWH for preventing recurrent VTE over 6-month follow-up.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Activering van de AKT-route kan resulteren in ontwikkeling van resistentie tegen endocriene therapie. De multinationale fase 3-studie CAPItello-291 evalueerde toevoeging van de AKT-remmer capivasertib aan fulvestrant voor HR-positief gevorderd mammacarcinoom (aBC). Prof. Nicholas Turner (Royal Marsden Hospital, Londen UK) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

CAPItello-291 includeerde pre-, peri-, en postmenopauzale vrouwen, en mannen, met HR-positief HER2-negatief aBC die recidief of progressie hadden tijdens of na behandeling met een aromataseremmer met of zonder eerdere CDK4/6-remmer therapie. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar capivasertib plus fulvestrant of placebo plus fulvestrant. Het primaire eindpunt was progressievrije overleving onder alle patiënten en onder patiënten met AKT-route veranderde tumoren (veranderingen in PIK3CA, AKT1, of PTEN).

Onder de 708 geïncludeerde patiënten waren er 289 (40,8%) met AKT-route veranderingen, en 489 (69,1%) die eerder CDK4/6-remmer voor aBC hadden gekregen. In de overall populatie was de mediane PFS 7,2 maanden in de capivasertib-fulvestrantgroep versus 3,6 maanden in de placebo-fulverstrantgroep (HR 0,60; p<0,001). In de populatie met AKT-route verandering was de mediane PFS 7,3 maanden versus 3,1 maanden (HR 0,50; p<0,001). De meest-fequente graad 3 of hoger adverse events in de capivasertib-fulvestrantgroep waren rash (12,1% van de patiënten; versus 0,3% in de placebo-fulvestrantgroep) en diarree (9,3% versus 0,3%). Discontinuering wegens AEs werd gerapporteerd voor 13,0% versus 2,3%.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met HR-positief HER2-negatief aBC met progressie tijdens of na aromataseremmer met of zonder CDK4/6-remmer, toevoegen van capivasertib aan fulvestrant resulteerde in significante verlenging van de progressievrije overleving (quick take video summary).

1.Turner NC, Oliveira M, Howell SJ et al. Capivasertib in hormone receptor-positive advanced breast cancer. N Engl J Med 2023;388:2-58-2070

Summary: The multinational phase 3 CAPItello-291 trial found that among patients with HR-positive, HER2-negative advanced breast cancer whose disease had progressed during or after aromatase inhibitor therapy with or without a CDK4/6 inhibitor, capivasertib-fulvestrant therapy resulted in significantly longer progression-free survival than treatment with fulvestrant alone.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen standaard-behandeling voor acraal melanoom. De fase 2-studie CAP 03 van het Peking University Cancer Hospital and Institute heeft de combinatie van camrelizumab (anti-PD-1) plus apatinib (anti-VEGFR) en temozolomide als eerstelijns behandeling voor gevorderd acraal melanoom geëvalueerd. Prof. Lu Si en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

CAP 03 includeerde 50 patiënten (32 mannen; mediane leeftijd 57 jaar; IQR 52-62) met niet-eerder behandeld niet-resectabel stadium III of IV acraal melanoom. De patiënten kregen vier-weekse cycli van intraveneus camrelizumab (200 mg iedere twee weken), oraal apatinib (250 mg eens per dag), en intraveneus temozolomide (200 mg/m² op dagen één tot en met vijf). De behandeling werd voortgezet tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was objective response rate.

De behandeling resulteerde in respons in 32 patiënten (ORR 64,0%; 95%-bti 49,2-77,1) en in respons of stabiele ziekte in 44 patiënten (DCR 88,0%; 95%-bti 75,7-95,5). De mediane tijd tot respons was 2,7 maanden (IQR 0,9-2,9) en de mediane duur van respons was 17,5 maanden (95%-bti 12,0-NR). De mediane progressievrije overleving was 18,4 maanden (95%-bti 10,6-NR) en de mediane overall survival werd niet bereikt (12-maands OS-percentage 89,9%; 95%-bti 81,5-98,3). De meest-waargenomen graad 3 of 4 treatment-related adverse events waren verhoogd gamma-glutamyltransferase, verlaagd neutrofielengetal, verhoogd geconjugeerd bilirubine, en verhoogd aspartaataminotransferase. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van camrelizumab, apatinib, en temozolomide een eerstelijns optie voor gevorderd acraal melanoom kan zijn, en dient te worden geëvalueerd in een gerandomiseerde studie.

1.Mao L, Lian B, Li C et al. Camrelizumab plus apatinib and temozolomide as first-line treatment in patients with advanced acral melanoma. The CAP 03 phase 2 nonrandomized clinical trial. JAMA Oncol 2023.1363

Summary: The CAP 03 phase 2 clinical trial evaluated first-line camrelizumab (anti-PD-1) plus apatinib (anti-VEGFR) and temozolomide for unresectable stage III or IV acral melanoma. The objective response rate was 64.0%, while the safety profile was acceptable.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mentale stoornissen kunnen mogelijk een ongunstige impact hebben op de kwaliteit van leven en de overleving van patiënten met maligniteiten. Een analyse van gegevens in de SEER-database heeft de overlevingsimpact onderzocht van vooraf-bestaande depressie en/of angststoornis onder oudere patiënten (67 jaar of ouder) met diffuus grootcellig B-cel lymfoom (DLBCL). Dr. Oreofe Odejide (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de analyse in The Lancet Haematology.¹

In de database identificeerden de onderzoekers 13.244 oudere patiënten met een DLBCL-diagnose tussen begin 2001 en eind 2013. Onder deze patiënten waren er 2094 (15,8%) met depressie, angststoornis, of beide in de 24 maanden voorafgaand aan de DLBCL-diagnose. Het vijf-jaar overall survival percentage was 27,0% onder de patiënten met de genoemde mentale stoornissen versus 37,4% onder patiënten zonder deze stoornissen (HR 1,37; 95%-bti 1,29-1,44). Patiënten met alleen depressie hadden de slechtste overleving, gevolgd door patiënten met depressie plus angststoornis, en daarna patiënten met alleen angststoornis. Patiënten met depressie en/of angststoornis hadden ook slechtere lymfoom-specifieke overleving.

De onderzoekers concluderen dat depressie, angststoornis, of beide in de 24 maanden voorafgaand aan een DLBCL-diagnose onder oudere patiënten geassocieerd waren met slechtere prognose.

1.Kuczmarski TM, Tramontano AC, Mozessohn L et al. Mental health disorders and survival among older patients with diffuse large B-cell lymphoma in the USA: a population-based study. Lancet Haematol 2023; epub ahead of print

Summary: Analysis of data in the SEER database evaluated the effect of pre-existing depression, anxiety, or both on survival of patients aged 67 years or older with diffuse large B-cell lymphoma. Five-year overall survival rates were 27.0% among DLBCL patients with these mental health disorders versus 37.4% among patients without mental health disorders (HR 1.37; 95% CI 1.29-1.44).

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Kleincellig cervixcarcinoom is een niet vaak voorkomende pathologische type cervixcarcinoom. In richtlijnen worden niet-chirurgische eerstelijns behandelingen aanbevolen. Een retrospectieve studie van data in de SEER-database en een multicenter register in China heeft behandelingen en uitkomsten van patiënten met kleincellig cervixcarcinoom geïnventariseerd. Prof. Peng Wu (Huazhong Universiteit van Wetenschap en Technologie, Wuhan) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

Het SEER-cohort telde 610 patiënten met een diagnose tussen begin 2000 en eind 2018, en het Chinese cohort omvatte 678 patiënten met een diagnose tussen 1 juni 2006 en 1 mei 2022. Alle geïncludeerde patiënten waren ouder dan 20 jaar. Zowel in het SEER-cohort (HR 0,65; p=0,0058) als in het Chinese cohort (HR 0,53; p=0,0005) was chirurgie geassocieerd met betere prognose. Dit effect werd ook gezien onder patiënten met lokaal-gevorderde ziekte (SEER: HR 0,61; p=0,024; China: HR 0,59; p=0,029). In het Chinese cohort was chirurgie ook geassocieerd met betere uitkomsten onder patiënten met stadium IB3-IIA ziekte (HR 0,17; p=0,0015).

De onderzoekers concluderen dat chirurgie de uitkomsten van patiënten met kleincellig cervixcarcinoom verbetert.

1.Chu T, Meng Y, Wu P et al. The prognosis of patients with small cell carcinoma of the cervix: a retrospective study of the SEER database and a Chinese multicentre registry. Lancet Oncology 2023;24:701-708

Summary: A retrospective study of the SEER database and a Chinese multicenter registry found that among patients with small cell carcinoma of the cervix, surgery was associated with improved outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In 2021 werd de multinationale fase 2-studie DESTINY-CRC01 gepubliceerd, die liet zien dat onder patiënten met metastatisch colorectaalcarcinoom met overexpressie of amplificatie van HER2 (HER2+ mCRC) dat refractair was tegen standaard-behandeling, trastuzumab deruxtecan (T-DXd) 6,4 mg/kg iedere drie weken veelbelovende en duurzame antitumoractiviteit had. DESTINY-CRC02 vergeleek T-DXd 5,4 versus 6,4 mg/kg iedere drie weken voor HER2+ mCRC. Dr. Kanwal Pratap Singh Raghav (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) presenteert eerste resultaten van de studie op de Annual Meeting van ASCO, die morgen begint in Chicago.¹


Het eerste gedeelte van de studie includeerde 80 patiënten die 1:1 werden gerandomiseerd naar de twee doseringen, en het tweede gedeelte includeerde nog 42 patiënten die de 5,4 mg/kg dosering kregen. De meeste patiënten hadden RAS-wildtype tumoren (82,9% in de 5,4 mg/kg groep en 85,0% in de 6,4 mg/kg groep), HER2 IHC 3+ tumoren (78,0% respectievelijk 85,0%), en mediaan 3 respectievelijk 4 eerdere lijnen behandeling. Het primaire eindpunt was centraal geblindeerd beoordeelde bevestigde objective response rate (cORR). De cORR bedroeg 37,8% in de 5,4 mg/kg groep en 27,5% in de 6,4 mg/kg groep. De mediane duur van respons was 5,5 maanden in beide armen, en de mediane progressievrije overleving was 5,8 respectievelijk 5,5 maanden. Graad 3 of hoger treatment-emergent adverse events werden gezien in 49% respectievelijk 59%. Er was één graad 5 TRAE, in de 6,4 mg/kg groep.

De onderzoekers concluderen dat beide doseringen antitumoractiviteit hebben laten zien, en dat de veiligheid beter was met de lagere dosering.

1.Raghav KPS et al. ASCO Annual Meeting 2023, abstr. 3501

Summary: The multinational phase 2 DESTINY-CRC02 trial found that among patients with metastatic colorectal cancer with overexpression or amplification of HER2, trastuzumab deructecan showed promising antitumor activity at both 5.4 and 6.4 mg/kg doses every three weeks. Safety was consistent with the known safety profile of T-DXd and favored the 5.4 mg/kg dose.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)