Oncologisch onderzoek.nl

De standaard-behandeling voor gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (aNSCLC) zonder bekende driver oncogenen is platina-gebaseerde chemotherapie plus immuuncheckremming. De meeste fase 3-studies van deze combinatie hebben patiënten met nierfunctiestoornis geëxcludeerd, zodat er weinig prospectieve evidentie is voor de werkzaamheid van de combinatie in deze patiënten. De multicenter fase 2-studie RESTART in Japan heeft atezolizumab plus carboplatine en nab-paclitaxel voor niet-squameus aNSCLC in patiënten met gestoorde nierfunctie geëvalueerd. Dr. Isamu Okamoto (Kyushu Universiteit, Fukuoka) en collega’s publiceren de studie in Lung Cancer.¹

RESTART werd uitgevoerd in dertien centra in Japan. De studie includeerde chemotherapie-naïeve patiënten met niet-squameus NSCLC en een creatinineklaring (CCr) tussen 15 en 45 ml/min. De patiënten kregen vier cycli van atezolizumab plus chemotherapie, gevolgd door atezolizumab onderhoud. Het primaire eindpunt was objective response rate. De mediane leeftijd van de 25 geïncludeerde patiënten was 78 jaar (range 63-83) en de mediane CCr was 38,0 ml/min (range 19,0-44,3). Er waren geen patiënten die overleden of hemodialyse nodig hadden. In twee patiënten (8%) verslechterde de chronische nierziekte transiënt tot graad 4. De ORR was 36,0% (60%-bti 28,4-44,4), waarmee niet voldaan werd aan de criteria voor het primaire eindpunt. De mediane progressievrije overleving was 7,1 maanden en de mediane overall survival was 19,9 maanden.

De onderzoekers concluderen dat carboplatine plus nab-paclitaxel en atezolizumab een potientieel feasible optie is voor niet-squameus aNSCLC in patiënten met gestoorde nierfunctie.

1.Shiraishi Y, Shimose T, Tobino K et al. Atezolizumab with carboplatin plus nab-paclitaxel combination therapy for advanced nonsquamous non-small cell lung cancer with impaired renal function: a multicenter, single-arm phase 2 trial (RESTART, LOGiK 2002). Lung Cancer 2025.108543

Summary: The multicenter phase 2 RESTART trial in Japan found that the combinationa of carboplatin plus nab-paclitaxel with atezolizumab is a potentially feasible treatment option for advanced nonsquamous NSCLC in patients with renal impairment.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Persoonlijke geschiedenis van een maligniteit is een onafhankelijke risicofactor voor het ontwikkelen van longcarcinoom, hoewel deze geschiedenis geen factor is in de Amerikaanse longcarcinom screening (LCS) richtlijnen. Een retrospectieve studie van MD Anderson Cancer Center (MDACC, Houston TX) heeft het risico van longcarcinoom geïnventariseerd onder overlevers van 24 specifieke maligniteiten gestratificeerd naar hun LCS eligibiliteits-status. Dr. Iakovos Toumazis en collega’s publiceren de studie in het International Journal of Cancer.¹

Op basis van gegevens in de Patient History Database van MDACC vonden de onderzoekers dat overlevers van maligniteiten van long, hoofd en hals (H&N), blaas, cervix, borst, en prostaat een significant hoger risico hadden van het ontwikkelen van volgend longcarcinoom dan overlevers van alle typen maligniteiten tezamen. De risico-ratio’s liepen uiteen van 1,14 (95%-bti 1,00-1,28) voor overlevers van prostaatcarcinoom tot 2,9 (2,58-3,26) voor overlevers van H&N carcinoom. Overlevers van andere maligniteiten dan eerste primaire long-, H&N-, en blaascarcinoom die volgens de richtlijnen niet in aanmerking kwamen voor LCS hadden significant hoger risico van het ontwikkelen van longcarcinoom dan overlevers van andere typen maligniteiten.

De onderzoekers concluderen dat overlevers van maligniteiten van long, H&N, blaas, cervix, borst en prostaat een hoog risico hebben van het ontwikkelen van volgend longcarcinoom. Specifiek, een persoonlijke geschiedenis van H&N en blaascarcinoom, zelfs onder personen die niet in aanmerking komen voor LCS, is geassocieerd met een hoog risico van longcarcinoom.

1.Nofal S, Ostrin EJ, Zhang J et al. Risk of second primary lung cancer among cancer survivors stratified by the site of first primary cancer and the lung cancer screening eligibility status. Int J Cancer 2025.35452

Summary: A retrospective study at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found that survivors of lung, head and neck, bladder, cervical, breast, and prostate cancer have a higher risk of developing primary lung cancer compared with survivors of other cancer types.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over factoren die geassocieerd zijn met ziekteprogressie onder patiënten die immuuncheckpointremmers (ICIs) discontinueren vanwege immuun-gerelateerde bijwerkingen (irAEs). Een retrospectieve studie van Dana-Farber Cancer Institute (Boston, MA) en Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York, NY) heeft deze factoren onder patiënten met gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (aNSCLC) geïnventariseerd. Dr. Mark Awad (MSKCC) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

Onder 2794 patiënten van beide instituten die ICIs kregen voor aNSCLC waren er 271 (10%) die ICIs discontinueerden wegens irAEs, na mediaan 5,9 maanden (range 0,03-73,5) behandeling. Langere duur van behandeling voor discontinuering was geassocieerd met betere post-discontinuering uitkomsten: onder patiënten met ICI-behandeling korter dan 3 maanden (n=89), 3 tot 6 maanden (n=49), en langer dan 6 maanden was de mediane post-discontinuering PFS 6,2 respectievelijk 13,9 en 25,8 maanden (p<0,001) en de mediane post-discontinuering OS 21,7 respectievelijk 42,7 en 86,9 maanden (p<0,001). In multivariabele analyses waren voorspellers van langere post-discontinuering PFS PD-L1 ≥ 50%, complete of partiële respons, en duur van behandeling voor discontinuering langer dan 3 maanden; voorspellers van langere post-discontinuering OS waren niet-squameuze histologie, complete of partiële respons, en duur van behandeling voor discontinuering langer dan 6 maanden. Gebruik van immuunsuppressie voor management van toxiciteit was niet van invloed op uitkomsten na discontinuering.

De onderzoekers concluderen dat de studie factoren heeft geïdentificeerd die geassocieerd zijn met langere ziektecontrole na discontinuering van ICIs wegens irAEs onder aNSCLC-patiënten.

1.Pecci F, Thummalapalli R, Alden SL et al. Factors associated with disease control after discontinuation of immune checkpoint inhibitors for immune-related toxicity in patients with advanced non-small cell lung cancer. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: A retrospective study at two US centers found that among aNSCLC patients discontinuing ICIs due to irAEs, a longer treatment duration before discontinuation, a best objective response of CR/PR, PD-L1 ≥ 50%, and nonsquamous histology might help identify patients who may experience long-term disease control.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met recidiverend B-cel acute lymfatische leukemie (B-ALL) na CD19-gerichte CAR T-celtherapie hebben een slechte prognose. Twee fase 1-studies van Children’s Hospital of Philadelphia (PA) heeft een anti-CD22/4-1BB CAR T-cel construct (‘CART22-65s’) voor deze patiënten geëvalueerd. Dr. Regina Myers en collega’s publiceren de studies in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹


De studies includeerden zeventien pediatrische en twee volwassen patiënten met relapse van B-ALL na CD19-gerichte immuuntherapie. Na lymfodepletie werd CAR22-65s geïnfundeerd in een drie-daags schema, met de optie de tweede en derde dosis achterwege te laten in geval van vroeg cytokine release syndrome (CRS). Veertien patiënten (74%) bereikten complete remissie (CR), inclusief vier van zes (67%) die eerder refractair waren tegen inotuzumab. Vijf van veertien patiënten in CR kregen consoliderende hematopoïetische celtransplantatie (HCT). Met mediaan 38 maanden follow-up waren de twaalf-maands percentages voor relapsevrije overleving en overall survival 384% (95%-bti 19,3-76,5) respectievelijk 52,6% (34,3-80,6). Twee patiënten kregen additionele CART22-65s behandeling na volgende CD22-positieve relapse; één van deze twee bereikte opnieuw CR. Alle gevallen van CRS (n=17; 89%) en neurotoxiciteit (n=4; 21%) na de initiële infusie waren graad 1 of 2.

De onderzoekers concluderen dat CART22-65s een gunstig veiligheidsprofiel had en renissie induceerde in een hoog percentage van B-ALL patiënten met relapse na CD19-gerichte CAR T-celtherapie.

1.Meyers RM, DiNofia AM, Li Y et al. CD22-targeted chimeric antigen receptor-modified T cells for children and adults with relaps of B-cell acuted lymphoblastic leukemia after CD19-directed immunotherapy. J ImmunoTher Cancer 2025-011549

Summary: Two phase 1 studies at the Children’s Hospital of Phidelphia (PA) found a favorable safety profile and promising efficacy of a novel CD22-targeted CAR T-cell construct for relapsing B-ALL after CD19-directed immunotherapy in children and adults.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Metastase van blaascarcinoom naar de hersenen is infrequent. Een multinationale retrospectieve studie van de International Radiosurgery Research Foundation (IRRF) heeft stereotactische radiochirurgie (SRS) voor hersenmetastasen van blaascarcinoom (BCBM) geëvalueerd. Dr. David Mathieu (Université de Sherbrooke, Canada) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Neuro-Oncology.¹

In de database van de IRRF identificeerden de onderzoekers 103 patiënten die SRS kregen voor 301 BCBM. De mediane leeftijd was 68 jaar en 73,8% van de patiënten waren mannen. De mediane Karnofsky Performance Status (KPS) was 80%. De mediane tijd tussen de diagnose blaascarcinoom en de diagnose BCBM was 18 maanden. Op het moment van SRS hadden 50% van de patiënten extracraniële metastasen. Het mediane aantal behandeld BCBM was 1, en het mediane cumulatieve SRS-volume was 1,16 cc. De meeste patiënten kregen een enkele fractie SRS. De mediane overleving na SRS was 7 maanden. Lokale controle werd bereikt in 89,3% van de metastasen. 42% van de patiënten ontwikkelden niet afstands-hersenmetastasen, en 4,9% hadden leptomeningeale disseminatie. Volgend management omvatte herhaalde SRS in 22%, chirurgische resectie in 9%, en whole brain radiotherapy in 8%. Op het moment van de laatste follow-up hadden 32% van de patiënten verbetering van hun symptomen, terwijl 39% stabiel bleven. Ongunstige effecten van bestraling vonden plaats in 4% van de behandelde metastasen. In multivariate analyse voorspelden KPS 80%of hoger en niet-urotheliale histologie betere overleving, en voorspelde achterwege blijven van corticosteroïdinname langer tumorcontrole.

De onderzoekers concluderen dat BCBM veilig kunnen worden gemanaged met SRS.

1.Perron R, Iorio-Morin C, Chytka T et al. International multicenter study of stereotactic radiosurgery for bladder cancer brain metastases. J Neuro-Oncol 2025-05039-4

Summary: A multinational retrospective study by the International Radiosurgery Research Foundation found that bladder cancer brain metastases can be safely managed with SRS.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Effectieve behandeling van lokaal-gevorderd carcinoom van maag (GC) of slokdarm-maagovergang (GEJC) vormt een aanzienlijke uitdaging. Een gerandomiseerde fase 2-studie in acht centra in China heeft toevoeging van atezolizumab aan perioperatief trastuzumab plus XELOX voor lokaaal-gevorderd HER2-positief GC/GEJC geëvalueerd. Dr. Lin Shen (Peking University Cancer Hospital and Institute) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹



De studie includeerde 42 patiënten, die 1:1 werden gerandomiseerd naar arm A (drie neoadjuvante cycli and vijf adjuvante cycli atezolizumab plus trastuzumab plus XELOX) of arm B (drie neoadjuvante cycli en vijf adjuvante cycli trastuzumab plus XELOX). Het primaire eindpunt was percentage patiënten met pahtologisch complete respons (pCR) na neoadjuvante behandeling en chirurgie. Dit percentage was significant hoger in arm A (38%) dan in arm B (14%; verschil 23,8%; (95%-bti 1,3-44,7). De mediane gebeurtenisvrije overleving, ziektevrije overleving, en overall survival werden niet bereikt. Er waren geen nieuwe veiligheidssignalen. Incidentie van treatment-emergent adverse events was 100% in arm A en arm B; graad 3 of hoger TRAEs werden gerapporteerd voor 57% versus 67%; ernstige TEAEs voor 29% versus 10%.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van atezolizumab aan perioperatief trastzumab-XELOX resulteerde in significante verhoging van het percentage patiënten met pCR, zonder nieuwe veiligheidssignalen (visual abstract).

1.Peng Z, Zhang X, Liang H et al. Atezolizumab and trastuzumab plus chemotherapy for ERBB2-positive locally advanced resectable gastric cancer. A randomized clinical trial. JAMA Oncol 2025.0522

Summary: A multicenter randomized phase 2 trial in China found that among patients with HER2-positive locally advanced resectable gastric or gastroesophageal junction cancer, addition of atezolizumab to perioperative trastuzumab plus XELOX demonstrated promising efficacy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn aanwijzingen voor werkzaamheid van de combinatie van TKIs en CAR T-cel therapie voor recidiverend of refractair Ph-positief acute lymfatische leukemie (ALL). Een fase 2-studie van Zhejiang University School of Medicine (China) heeft de combinatie van dasatinib en CAR T-celtherapie voor nieuw-gediagnostiseerd (ND) Ph-positief ALL geëvalueerd. Prof. Huang He en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De figuur toont het CONSORT-diagram. De studie includeerde volwassen patiënten met ND Ph-positief ALL, die twee weken dasatinib-vindesine-dexamethason inductietherapie kregen, gevolgd door sequentieel CD19 en CD20 CAR T-celtherapie en dasatinib-onderhoud. De mediane duur van follow-up was 23,9 maanden (range 7,3-47,7). Het primaire eindpunt was percentage patiënten met complete moleculaire remissie (CMR) na de CD19 CAR T-cell therapie, gedefinieerd als niet-detecteerbare BCR/ABL1-transcripten (sensitiviteit 10^-4) in beenmerg.

De mediane leeftijd van de geïncludeerde achttien mannen en tien vrouwen was 48,5 jaar (range 18,0-69,0). Het CMR-percentage was 25% na inductie en nam toe tot 85% na CD19 CAR T-celtherapie. Vijfentwintig patiënten kregen sequentiële CD22 CAR T-celtherapie, resulterend in CMR in negentien patiënten (76%). Eénentwintig patiënten hadden graad 1 cytokine release syndrome en er waren geen gevallen van neurotoxiciteit. De twee-jaars percentages voor overall survival en leukemievrije overleving waren 92%.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van dasatinib en CAR T-celtherapie bemoedigende werkzaamheid en een acceptabel toxiciteitsprofiel had onder patiënten met ND Ph-positief ALL.

1.Zhang M, Fu S, Feng J et al. Dasatinib and CAR T-cell therapy in newly diagnosed Philadelphia chromosome-positive acute lymphoblastic leukemia. A nonrandomized clinical trial. JAMA Oncol 2025.0674

Summary: A phase 2 trial at Zhejiang University School of Medicine (China) encouraging efficacy and acceptable toxicity of the combination of dasatinib and CAR T-cell therapy for newly diagnosed Ph-positive acute lymphoblastic leukemia.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Hoewel de overleving van patiënten met melanoom recentelijk verbeterd is blijft metastatisering naar de hersenen een veel-voorkomend fenomeen. Een multicenter retrospectieve cohortstudie heeft prognostische factoren en overleving van patiënten met nieuw-gediagnostiseerden hersenmetastasen van melanoom (MBMs) geïnventariseerd. Dr. Paul Sperduto (Duke University, Durham NC) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

In een retrospectieve databases van multinationale instituten identificeerden de onderzoekers 481 MBM-patiënten met diagnose tussen begin 1985 en eind 2007 (cohort A), 823 MBM-patiënten met diagnose tussen begin 2006 en eind 2015 (cohort B), en 1796 MBM-patiënten met diagnose tussen begin 2015 en eind 2021 (cohort C). De mediane overleving vanaf de diagnose MBM in de drie cohorten was 6,7 maanden respectievelijk 9,8 en 16,6 maanden. Prognostische factoren voor langere overleving waren in gecombineerde multivariate analyse hogere Karnofsky performance status, minder MBMs, afwezigheid van extracraniële metastasen, lager serum LDH, en geen immuuntherapie voor de BM-diagnose. Deze factoren werden geïncorporeerd in een update van de Melanoma Graded Prognostic Assessment(GPA). In deze update waren de mediane en drie-jaars overleving van patiënten met GPA 0-1: 5,4 maanden respectievelijk 12,4%; van patiënten met GPA 1,5-2: 13,2 maanden respectievelijk 28,8%; en van patiënten met GPA 2,5-4,0: 43,2 maanden respectievelijk 51,6%.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met MBM prognostische factoren veranderd zijn en de overleving verbeterd is.

1.Sperduto PW, Marqueen KE, Chang E et al. Improved survival and prognostication in melanoma patients with brain metastases: an update of the Melanoma Graded Prognostic Assessment. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: A multinational retrospective study found recent improvements in survival of patients with newly diagnosed melanoma brain metastases, and updated the Melanoma Grade Prognostic Assessment.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)