De
multinationale AEGEAN-studie randomiseerde patiënten met stadium II tot en met
IIIB resectabel NSCLC en ECOG performance status 0 of 1 naar vier drie-weekse
cycli platina-gebaseerde chemotherapie met durvalumab of placebo, gevolgd door
chirurgie en twaalf cycli adjuvant durvalumab of placebo. In 2023 is gepubliceerd dat de gebeurtenisvrije overleving significant langer was in de
durvalumabgroep dan in de placebogroep. Prof. Tetsuya Mitsudomi (Kindai
Universiteit, Osaka, Japan) en collega’s publiceren nu in het Journal of Thoracic Oncology chirurgische uitkomsten van
de studie.1Onder de 740 gerandomiseerde patiënten voltooiden 737 patiënten de neoadjuvante behandeling (366 in de durvalumabgroep en 371 in de placebogroep), ondergingen 80,6% versus 80,7% chirurgie, voltooiden 77,6% versus 76,6% chirurgie, en hadden 17,3% versus 22,2% uitgestelde chirurgie. De mediane tijd tussen laatste neoadjuvante dosis en chirurgie was 34,0 dagen in beide groepen. Percentages met open en minimaal-invasieve chirurgie waren gelijk voor beide groepen; lobectomie was de meest-gebruikte procedure (88,1% versus 85,4%). Het R0-resectiepercentage was numeriek hoger in de durvalumabgroep (94,7% versus 91,3%), het percentage patiënten met chirurgische complicaties (vooral graad 1 of 2) was 59,1% versus 60,1%, en de mediane tijd tussen chirurgie en start van de adjuvante behandeling was 50,0 versus 52,0 dagen.
De onderzoekers concluderen dat toevoeging van durvalumab aan neoadjuvante chemotherapie geen ongunstig effect had op feasibiliteit, type, of timing van chirurgie.
1.Mitsudomi T, Heymach JV, Reck M et al. Surgical outcomes with neoadjuvant durvalumab plus chemotherapy followed by adjuvant durvalumab in resectable NSCLC. J Thor Oncol 2025.06.015
Summary: In the multinational randomized AEGEAN trial, the addition of durvalumab to neoadjuvant chemotherapy had no detrimental effect on the feasilibity, approach, type, or timing of surgery and was associated with a tolerable surgical safety profile compared with neoadjuvant chemotherapy alone.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Hereditary leiomyomatosis and renal-cell
cancer (HLRCC) is een erfelijke aandoening
die wordt gekenmerkt door kiemlijm pathogene varianten in het gen voor
fumaraathydratase en een verhoogd risico van papillair niercelcarcinoom (pRCC).
Er is geen effectieve therapie voor patiënten met gevorderd HLRCC-geassocieerd
pRCC, en de meeste patiënten overlijden aan progressie van de ziekte. Een fase
2-studie van het National Cancer Institute (Bethesda MD) heeft de combinatie
van bevacizumab en erlotinib voor gevorderd HLRCC-geassocieerd of sporadisch
pRCC geëvalueerd. Dr.
Ramaprasad Srinivasan en collega’s 
Patiënten
met hoog-risico grootcellig B-cel lymfoom (HR-LBCL) hebben minder dan 50%
waarschijnlijkheid van genezing met eerstelijns R-CHOP. Glofitamab is een
CD20xCD3 bispecifiek antilichaam. De multicenter fase 2-studie COALITION in
Australië heeft de combinatie van glofitamab met eerstelijns Pola-R-CHP of
R-CHOP voor HR-LBCL in jongere patiënten
geëvalueerd. Prof. Michael Dickinson (Peter MacCallum Cancer Centre, Melbourne)
en collega’s 
Er is geen
effectieve behandeling bekend voor patiënten met extensief-stadium kleincellig
longcarcinoom (ES-SCLC) met recidief binnen zes maanden na eerstelijns
behandeling. Een fase 2-studie van Hangzhou Cancer Hospital (Hangzhou, China)
heeft de combinatie van anlotinib plus irinotecan voor deze patiënten
geëvalueerd. Prof. Bing Xia en collega’s 
Een
standaard-behandeling voor lokaal-gevorderd squameus celcarcinoom van hoofd en
hals (LA-HNSCC) is chirurgie en adjuvante radiotherapie met of zonder
concurrent cisplatine. De multinationale fase 3-studie KEYNOTE-689 heeft
toevoeging van neoadjuvant en adjuvant pembrolizumab voor LA-HNSCC geëvalueerd.
Prof. Ravindra Uppaluri
(Brigham and Women’s Hospital, Boston MA) en collega’s 
Het is niet
duidelijk of niveaus van circulerend tumor DNA voorspellend zijn voor
progressievrije overleving en overall survival onder patiënten die
immuuncheckpointremmers krijgen voor dMMR/MIS-H metastatisch
colorectaalcarcinoom. Een vooraf-gespecificeerde secundaire analyse van de
gerandomiseerde SAMCO-PRODIGE 54 studie, in 49 centra in Frankrijk, heeft de
prognostische en predictieve rol van ctDNA in deze patiënten geëvalueerd. Prof.
Julien Taïeb (Université Paris Cité) en collega’s 
Extranodale
extensie (ENE) in squameus celcarcinoom van de mondholte (OSCC) is een ongustig
prognostisch kenmerk en wordt gezien als een indicatie voor adjuvante
chemoradiotherapie (CRT). Een retrospectieve studie in vier centra in
Australië, Canada, en de Verenigde Staten heeft de rol van adjuvante CRT in
OSCC met mineure (≤2 mm) en majeure (>2 mm) ENE geëvalueerd. Dr. John de Almeida (Princess
Margaret Cancer Centre, Toronto) en collega’s 
Er is geen
duidelijkheid over de waarde van lokale craniële bestraling (LCR) in combinatie
met derde-generatie TKIs voor EGFR-gemuteerd
niet-kleincellig longcarcinoom met hersenmetastasen (BM). Een retrospectieve studie
van Guangdong Sanjiu Brain Hospital (Guangzhou, China) heeft onderzocht of deze
behandeling kan resulteren in verlenging van de leptomeningeale (LM)-ziektevrije
overleving. Dr. Linbo Cai (en collega’s 
