Oncologisch onderzoek.nl

Na chirurgische resectie van stadium III melanoom kunnen adjuvante immuuncheckpointremmers gebruikt worden om het risico van recidief te verlagen. Deze middelen zijn geassocieerd met een risico van bijwerkingen. De impact van hooggradige (graad 3 en 4) toxiciteiten op de kwaliteit van leven en voortzetting van de behandeling is goed gekarakteriseerd, maar de impact van laaggradige toxiciteiten (1 en 2) is niet goed bekend. Een retrospectieve studie in twee centra in Noord-Ierland en Engeland heeft deze impact geïnventariseerd. Dr. Nasreen Abdul Aziz (Belfast City Hospital) en collega’s publiceren de studie in JCO Oncology Practice.¹

Tussen december 2019 en december 2022 kregen in de twee centra 142 patiënten adjuvant pembrolizumab na resectie van stadium III melanoom, van wie 67 (47%) een jaar pembrolizumab voltooiden. De mediane recidiefvrije overleving was 36,2 maanden. Honderd patiënten (70%) hadden behandelings-gerelateerde toxiciteit, onder wie 72 (51%) alleen laaggradige toxiciteit hadden. Onder de patiënten met alleen laaggradige toxiciteit werden 15% gehospitaliseerd, discontinueerden 31% de behandeling vanwege toxiciteit, en hadden 33% immuunsuppressie nodig. Het percentage patiënten met voortijdige discontinuering van de behandeling was hoger onder patiënten in de leeftijd van 65 jaar en ouder dan onder jongere patiënten (66% versus 38%; p<0,001).

De onderzoekers concluderen dat laaggradige toxiciteit een substantiële belasting betekent voor patiënten met adjuvant pembrolizumab krijgen na resectie van stadium III melanoom.

1.Abdul Aziz N, Burke D, Ragavan S et al. Real-world impact of low-grade toxicities to adjuvant pembrolizumab in stage III melanoma. JCO Oncology Practice (2025) 24-01013

Summary: A retrospective study at two centers in Northern Ireland and England found that there is a substantial burden of low-grade toxicity in patients undergoing adjuvant pembrolizumab treatment for stage III melanoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is denkbaar dat een hoger patiëntvolume van het behandelcentrum geassocieerd is met betere uitkomsten van patiënten met maligniteiten. Een retrospectieve analyse van de National Cancer Database heeft de associatie tussen patiëntvolume van ziekenhuizen in de Verenigde Staten en behandelingen en overlevingsuitkomsten van patiënten met intracranieel meningeoom geïnventariseerd. Dr. Jamie Van Gompel (Mayo Clinic, Rochester MN) en collega’s publiceren de analyse in het Journal of Neuro-Oncology.¹

In de NCDB identificeerden de onderzoekers 181.401 patiënten die tussen begin 2004 en eind 2019 werden behandeld voor intracranieel meningeoom. Hoog patiëntvolume van een centrum werd gedefinieerd als meer dan 45 meningeoomprocedures per jaar (top-15%). Onder de patiënten in de analyse werd 15,6% behandeld in een hoog-volumecentrum. In gecorrigeerde analyses hadden patiënten een hogere waarschijnlijkheid van behandeling in een hoog-volumecentrum als ze particuliere verzekeringsstatus hadden (OR 1,25; p<0,01). Patiënten die in hoog-volume centra werden behandeld hadden hogere waarschijnlijkheid van ontvangst van chirurgie (OR 1,43; p<0.01), radiotherapie (1,15; p<0,01), en stereotactische radiochirurgie (1,56; p<0,01) en lagere waarschijnlijkheid van heropname binnen dertig dagen (0,86; p=0,01). In multivariabele analyse was behandeling in een hoog-volumecentrum voorspellend voor langer overleving (HR 0,62; p<0,01).

De onderzoekers concluderen dat patiëntvolume van een behandelcentrum geassocieerd is met behandelingen en uitkomsten van patiënten met intracranieel meningeoom.

1.Horowitz MA, Brown NJ, Gendreau J et al. The association of hospital volume status with treatment and survival outcomes of intracranial meningioma patients: a multivariable analysis of the National Cancer Database. J Neuro-Oncol 2025-05011-2

Summary: Retrospective analysis of the National Cancer Database found that among patients with intracranial meningioma, those treated at high-volume centers were more likely to receive surgery, radiotherapy, and stereotactic radiosurgery, and were more likely to have improved survival compared to patients at low-volume centers.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Neoadjuvante systemische therapie (NST) is geassocieerd met pathologisch complete respons (pCR) in tot 60% van de patiënten met mammacarcinoom (BC). De Exceptional Responders Study, in zeven centra in de Verenigde Staten, heeft de veiligheid van achterwege laten van chirurgie onder deze patiënten geïnventariseerd. Prof. Henry Kuerer (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde vrouwen in de leeftijd van veertig jaar of ouder met cT1-2N0-1M0 HER2-positief of triple-negatief BC met residuele borstlesies kleiner dan 2 cm na NST. De patiënten ondergingen image-guided vacuum assisted biopsy (VAB). Patiënten met klinisch kliernegatieve ziekte bij diagnose en geen residuele tumor in de borst op post-NST VAB ondergingen gehele-borst radiotherapie met boost zonder borst of axillaire chirurgie. Patiënten met aanvankelijk gedocumenteerde nodale ziekte en een borst-pCR op VAB ondergingen gerichte axillaire dissectie, terwijl patiënten met residuele ziekte op VAB standaard borst- en axillaire chirurgie ondergingen. De patiënten werden gedurende vijf jaar iedere zes maanden gemonitord met fysiek onderzoek en mammografie.

Onder de vijftig geïncludeerde patiënten (mediane leeftijd 62 jaar; IQR 55-77) die post-NST VAB ondergingen waren er 29 met HER2-positief BC en 21 met triple-negatief BC. Borst-pCR op VAB werd gezien in 31 patiënten (62%; 95%-bti 47,2-75,3), en axillaire pCR werd gezien in alle acht patiënten met aanvankelijke nodale metastasen en borst-pCR die gerichte axillaire dissectie ondergingen. Na mediaan 55,4 maanden follow-up (IQR 44,0-63,5) was het percentage patiënten met ipsilateraal recidief 0%, en waren alle patiënten in leven en ziektevrij.

De onderzoekers concluderen dat achterwege laten van borstchirurgie in geselecteerde patiënten na NST feasible was.

1.Kuerer HM, Valero V, Smith BD et al. Selective elimination of breast surgery for invasive breast cancer. A nonrandomized clinical trial. JAMA Oncology 2025; epub ahead of print

The Exceptional Responders Study, at 7 US centers, found that omission of breast surgery in select breast cancer patients after neoadjuvant systemic therapy was feasible.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

BCMA-gerichte CAR T-celtherapie voor recidiverend of refractair multipel myeloom (R/R MM) heeft veelbelovende korte-termijn resultaten laten zien, maar de lange-termijn werkzaamheid en veiligheid zijn nog niet duidelijk. Een gepoolde analyse van twee studies van Zhejiang Universiteit (Hangzhou, China) heeft lange-termijn uitkomsten van BCMA-gerichte CAR T-celtherapie voor R/R MM geïnventariseerd. Prof. Yongxian Hu en collega’s publiceren de analyse in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹



De analyse includeerde 141 patiënten die conditonerende chemotherapie ondergingen met cyclofosfamide en fludarabine, gevolgd door BCMA CAR T-cel infusie (mediane dosering 2,36 x 10⁶ cellen per kg). De mediane duur van follow-up was 20,2 maanden. Graad 3 of 4 cytokine release syndrome werd gezien in 36,2% van de patiënten; er waren geen gevallen van ernstige toxiciteit één maand na de infusie; en graad 3 of hoger anemie, neutropenie, en trombocytopenie werden gezien in 40% respectievelijk 43% en 52%. De objective response rate onder evalueerbare patiënten was 94,8% met complete respons in 50,7%. De figuur laat overlevingsuitkomsten zien. Patiënten met geschiedenis van autologe stamceltransplantatie en patiënten met extramedullaire ziekte hadden slechtere respons en overlevingsuitkomsten. Piek CAR T-celexpansie was positief gecorreleerd met ORR en CR.

De onderzoekers concluderen dat BCMA-gerichte CAR T-celtherapie voor R/R MM resulteerde in aanhoudende respons met een manageable veiligheidsprofiel.

1.Jin C, Chen R, Fu S et al. Long-term follow-up of BCMA CAR-T cell therapy in patients with relapsed/refractory multiple myeloma. J ImmunoTher Cancer (2025) 2024-010687

Summary: Pooled analysis of two clinical studies at Zhejiang University (Hangzhou, China) found that at median follow-up of 20.2 months, BCMA CAR T-cell therapy for R/R MM resulted in significant and sustained responses, with a manageable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen standaard systemische behandeling bekend voor patiënten met recidverend of metastatisch sinonasaal squameus celcarcinoom (R/M SNSCC). Een fase 2-studie van Chinese Academy of Medical Sciences and Peking Union Medical College (Beijing) heeft de combinatie van pembrolizumab met nab-paclitaxel en cisplatine of carboplatine voor deze patiënten geëvalueerd. Dr. Lin Gui en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 20 patiënten met nieuw-gediagnostiseerd R/M SNSCC. De patiënten kregen tot zes drie-weekse cycli van pembrolizumab 200 mg plus chemotherapie, gevolgd door pembrolizumab onderhoud tot progressie over niet-acceptabele toxiciteit of 35 cycli. Het primaire eindpunt was objective response rate. De ORR bedroeg 60% (95%-bti 36.1-80.9) en complete respons in 10%. De disease control rate was 100%. De mediane progressievrije overleving was 12,2 maanden (95%-bti 9,0-NE) en de mediane overall survival werd niet bereikt tijdens mediaan 18,1 maanden follow-up. Patiënten met PD-L1 combined positive score 20 of hoger vergeleken met lager dan 20 hadden betere ORR (80,0% versus 28,6%; p=0,144), mediane PFS (niet bereikt versus 7,0 maanden; p=0,0137) en mediane OS (niet bereikt versus 17,8 maanden; p=0,0401). Het veiligheidsprofiel was manageable.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van pembrolizumab met nab-paclitaxel en platina veelbelovende werkzaamheid onder patiënten met nieuw-gediagnostiseerd R/M SNSCC.

1.Qian Y, Tang L, Yao J et al. Pembrolizumab with chemotherapy for patients with recurrent or metastatic nasal cavity and paranasal sinus squamous cell carcinoma: a prospective phase II study. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: A phase 2 trial in Beijing (China) found that pembrolizumab plus nab-paclitaxel and platinum had promising activity and manageable safety among patients with first-line recurrent or metastatic sinonasal squamous cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Coloscopie en fecale immunochemische test (FIT) zijn geaccepteerde strategieën voor screening op colorectaalcarcinoom in de gemiddeld-risico bevolking, gedefinieerd als personen in de leeftijd van 50 jaar of ouder zonder persoonlijke of familiegeschienenis van CRC. De gerandomiseerde noninferioriteitsstudie COLONPREV, in vijftien centra in Spanje, heeft impact van uitnodiging voor coloscopie-screening op CRC-mortaliteit vergeleken met die van uitnodiging voor FIT. Prof. Antoni Castells (Hospital Clinic de Barcelona) en collega’s publiceren de studie in The Lancet.¹

De studie includeerde 57.404 personen uit de gemiddeld-risico bevolking, die 1:1 werden gerandomiseerd naar het ontvangen van een uitnodiging voor coloscopie (n=28.708) of voor FIT (n=28.696). De intention-to-screen populatie bestond uit 26.332 personen in de coloscopiegroep en 26.719 personen in de FIT-groep. Het aantal deelnemers aan screening was 31,8% in de coloscopiegroep en 39,9% in de FIT-groep (RR 0,79; 95%-bti 0,77-0,82). FIT-screening was noninferieur aan coloscopiescreening voor het eindpunt CRC-mortaliteit na tien jaar: 0,22% (n=55) in de coloscopiegroep en 0,24% (n=60) in de FIT-groep (p voor noninferioriteit= 0,0005).

De onderzoekers concluderen dat deelname aan screening hoger was na uitnodiging voor FIT dan voor coloscopie, en dat FIT-screening noninferieur was aan coloscopiescreening voor het eindpunt CRC-mortaliteit.

1.Castells A, Quintero E, Bujanda L et al. Effect of invitation to colonoscopy versus faecal immunochemical test screening on colorectal cancer mortality (COLONPREV): a pragmatic, randomised, controlled, non-inferiority trial. Lancet 2025; epub ahead of print

Summary: The multicenter COLONPREV study in Spain found that participation in screening was higher among individuals invited to FIT screening compared with colonoscopy screening, whereas FIT screening was noninferior to colonocospy screening for the endpoint CRC mortality at 10 years.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Rookgeschiedenis van patiënten met maligniteiten is een belangrijk punt van overweging voor het management. De National Cancer Database begon in 2023 informatie over rookstatus te verzamelen. Dr. Daniel Boffa (Yale School of Medicine, New Haven CT) en collega’s publiceren in JAMA Oncology een analyse van de rookstatus onder patiënten met nieuw-gediagnostiseerde maligniteiten in de Verenigde Staten op basis van de 2023-gegevens in de NCDB.¹

Onder de gegevens van 1.596.789 patiënten met een nieuwe diagnose van een maligniteit in 2023 was de rookstatus bekend voor 1.546.747 (96,8%). De gemiddelde leeftijd van deze patiënten was 65,18 ± 13,60 jaar; 55% waren vrouwen. Overall hadden 47,3% van de patiënten een geschiedenis van roken, en waren 14,7% current smokers op het moment van hun diagnose. Het percentage patiënten met rookgeschiedenis liep uiteen met het type maligniteit, met het hoogste percentage onder patiënten met longcarcinoom (84,5%) en het laagste onder patiënten met schildkliercarcinoom (29,8%). In ethnische/raciale groepen werd het hoogste percentage never smokers gezien onder Aziatische patiënten (70,5%) en het laagste percentage onder American Indian en Alaskan Natives (42.6%). Current smoking status op het moment van de diagnose liep uiteen per geslacht, leeftijd, ras, en sociaal-economische kenmerken. Bijvoorbeeld: 18,9% van de non-Hispanic Black patiënten vergeleken met 15,2% van de non-Hispanic White patiënten waren current smokers, terwijl 22,1% van de patiënten in het laagste kwartiel van het huishoudinkomen vergeleken met 9,7% van de patiënten in het hoogste kwartiel current smokers waren.

De onderzoekers concluderen dat rookstatus succesvol was geïnventariseerd in de NCDB voor meer dan 96% van de patiënten met een nieuwe diagnose van een maligniteit in 2023.

1.Caturegli G, Zhu X, Palis B et al. Smoking status of the US cancer population and a new perspective from the National Cancer Database. JAMA Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Smoking status was successfully added to the National Cancer Database for over 96% of patients diagnosed with cancer in 2023.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het gebruik van immuuncheckpointremmers (ICIs) neemt toe. Er is niet veel informatie beschikbaar over de frequentie van laat-ontstane immungerelateerde bijwerkingen (irAEs) van ICIs en over patiënt-specifieke risicofactoren die geassocieerd zijn met de ontwikkeling van deze irAEs. Een retrospectieve cohortstudie van Massachusetts General Hospital (MGH, Boston) heeft de incidentie van irAEs na ICIs voor maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Sienna Durbin en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde alle patiënten met een maligniteit die tussen begin 2011 en november 2022 tenminste één dosis van any ICI hadden gekregen, als monotherapie of in combinatie met andere middelen, en vervolgens werden gehospitaliseerd in MGH vanwege een irAE. De onderzoekers onderscheidden vroege (0 tot 6 maanden na start van de ICI), intermediaire (6 tot 12 maanden) en late (langer dan 12 maanden) irAEs.

De mediane leeftijd van de 795 patiënten was 67,3 jaar (IQR 58,3-74,8) en 59,9% waren mannen. De meeste patiënten (65,0%) kregen PD-(L)1 monotherapie, en de meest gebruikelijke indicaties waren melanoom (42,1%) en longcarcinoom (21,0%). De mediane tijd tussen start van de ICI-therapie en hospitalisatie wegens irAE was 2,7 maanden (IQR 1,2-6,1), met 14,7% van de patiënten met presentatie tussen 6 en 12 maanden en 10,8% van de patiënten met presentatie na meer dan 12 maanden. De irAEs met de hoogste waarschijnlijkheid van late presentatie waren nieraandoeningen (31,3% van de late irAEs) en hematologische irAEs (21,7%). Het ICI-type was significant geassocieerd met tijd tot ontstaan van irAEs: 13,5% van de patiënten met anti-PD-L1 gebaseerde therapie hadden late irAEs, vergeleken met 5,4% van de patiënten die duale anti-CTLA-4 gebaseerde therapie kregen (p<0,001).

De onderzoekers concluderen dat late irAEs kunnen voorkomen, met presentatie een jaar of langer na de ICI-therapie in een subset van de patiënten.

1.Durbin CM, Zubiri L, Perlman K et al. Late-onset immune-related adverse events after immune checkpoint inhibitor therapy. JAMA Network Open 2025;8:e252668

Summary: A retrospective cohort study at Massachusetts General Hospital (Boston) found that after use of ICIs for cancer, late irAEs are possible, with a subset of the patients presenting years after the start of ICI therapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)