Oncologisch onderzoek.nl

Adavosertib (AZD1775) is een selective remmer van Wee1. De multinationale fase 2b-studie ADAGIO evalueerde adavosertib voor patiënten met recidiverend of persistent uterine serous carcinoma (USC) na platina-gebaseerde chemotherapie. Dr. Joyce Liu (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹


De studie includeerde 104 patiënten, die oraal adavosertib 300 mg eens per dag kregen op dagen één tot en met vijf en acht tot en met twaalf van drie-weekse cycli. Het primaire eindpunt was centraal geblindeerd beoordeelde objective response rate. Complete respons werd gezien in één patiënt en partiële respons in 26 patiënten, voor een ORR van 36.0% (95%-bti 17,9-35,5). De mediane duur van respons was 4,7 maanden (95%-bti 3,8-8,3), de mediane progressievrije overleving was 2,8 maanden (2,6-3,9), en de mediane overall survival was 9,6 maanden (8.3-NC). Er werd geen biomarker gezien die predictief was voor werkzaamheid van adavosertib. De meeste patiënten (97,2%) hadden treatment-related adverse events; graad 3 of hoger TRAEs kwamen voor in 60,6% van de patiënten, en TRAEs die resulteerden in discontinuering van adavosertib in 14,7%.

De onderzoekers concluderen dat adavosertib enige antitumorwerkzaamheid had voor recidiverend of persistent USC na platina-gebaseerde chemotherapie, maar in dosering 300 mg eens per dag niet goed verdragen werd.

1.Liu JF, Colombo N, Oza AM et al. ADAGIO: a phase IIb, open-label, single-arm, multicenter study assessing the efficacy and safety of adavosertib (AZD1775) as treatment for recurrent or persistent uterine serous carcinoma. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 2b ADAGIO study found some antitumor activity of adavosertib in patients with recurrent/persistent uterine serous carcinoma; however, at 300 mg once daily dosing, it was not well tolerated in this population.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Cisplatine-gebaseerde concurrente chemoradiotherapie (CCRT) is de standaard-behandeling voor locoregionaal-gevorderd nasofarynxcarcinoom (LA-NPC). Deze behandeling resulteert vaak in niet-verdraagbare toxiciteiten. Een noninferioriteits fase 3-studie van Sun Yat-sen Universiteit (Guangzhou, China) heeft onderzocht of inductiechemotherapie (IC) plus intensiteit-gemoduleerde radiotherapie (IMRT) een geschikte vervangende behandeling is voor LA-NPC. Prof. Ming-Yuan Chen en collega’s publiceren de studie in NEJM Evidence.¹

De studie includeerde patiënten met stadium T1-4N2-3 of T3-4N0-1 LA-NPC, die 1:1 werden gerandomiseerd naar twee cycli gemcitabine-cisplatine gevolgd door IMRT (IC-IMRT-groep) of tot zeven cycli IMRT plus concurrent wekelijks cisplatine (CCRT-groep). Het primaire eindpunt was percentage patiënten zonder falen (FFS) na twee jaar. De IC-IMRT groep telde 124 patiënten ende CCRT-groep 125. De mediane duur van follow-up was 60 maanden. Het twee-jaars FFS-percentage was 90,2% in de IC-IMRT groep en 86,3% in de CCRT-groep (HR 0,636; 95%-bti 0,267-1,514) waarmee noninferioriteit van IC-IMRT versus CCRT bevestigd werd. In de IC-IMRT groep was het percentage patiënten met graad 3 of hoger adverse events lager dan in de CCRT-groep (47,5% versus 61,5%; p=0,029). IC-IMRT was geassocieerd met betere kwaliteit van leven, inclusief global health status, sociaal en cognitief functioneren, vermoeidheid, misselijkheid en braken, pijn, verlies van eetlust, en obstipatie.

De onderzoekers concluderen dat voor het eindpunt twee-jaars FFS, IC-IMRT niet inferieur was aan CCRT.

1.Huang P-Y, Chen X-Y, Ding X et al. Induction versus concurrent chemotherapy for advanced nasopharyngeal carcinoma. NEJM Evidence 2025;4(5).

Summary: A phase 3 trial at Sun Yat-sen University (Guangzhou, China) found that among patients with LA-NPC, gemcitabine-cisplatin induction chemotherapy and IMRT was noninferior to concurrent chemoradiotherapy for the endpoint 2-year failure-free survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met maligniteiten hebben frequent niet-geplande acute zorg nodig vanwege complicaties van de ziekte of de behandeling, met consequenties voor de uitkomsten, kwaliteit van leven, en kosten voor de gezondheidszorg. Een cohortstudie van University of California San Francisco heeft symptomen geïnventariseerd die voorafgaan aan bezoeken een de spoedeisende hulp of niet-geplande hospitalisatie in deze patiënten. Dr. Julian Hong en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

Tussen begin 2013 en eind 2023 hadden 28.708 patiënten 70.606 acute care visits met 854.830 geassocieerde symptomen in de dertig voorafgaande dagen. De mediane leeftijd was 61 jaar (IQR 48-70). De meest-frequent gedocumenteerde symptomen waren pijn (7,54%), misseljkheid (6,74%), en braken (5,79%). Een hoge gedocumenteerde symptoombelasting (meer dan tien unieke symptomen) voorafgaand aan acute zorg werd vooral gezien onder vrouwen en Medicaid-verzekerde patiënten, terwijl patiënten ouder dan 65 jaar en niet-verzekerde patiënten een lagere waarschijnlijkheid hadden van hoge gedocumenteerde-symptoombelasting voorafgaand aan acute zorg.

De onderzoekers concluderen dat de studie symptomen heeft geïnventariseerd die vaak worden gezien voorafgaand aan niet-geplande acute zorg onder patiënten met maligniteiten.

1.Chang C, Chen JJ, Feng J et al. Patterns in symptoms preceding acute care in patients with cancer. JAMA Network Open 2025;8:e256366

Summary: A cohort study at University of California San Francisco identified common symptoms preceding unplanned acute care among patients with cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de werkzaamheid van neoadjuvante chemotherapie-combinaties voor vroeg-stadium triple-negatief mammacarcinoom (TNBC). De fase 2-studie HELEN-001, in zes centra in China, randomiseerde patiënten in de leeftijd van 18 tot en met 70 jaar met stadium II of III TNBC naar neoadjuvant docetaxel plus cisplatine (TP) of docetaxel, doxorubicine en cyclofosfamide (TAC). Dr. Zhenzhen Liu (Henan Cancer Hospital, Zhengzhou) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 212 patiënten die zes drie-weekse cycli TP (n=106) of TAC (n=106) kregen. Het primaire eindpunt was pathologisch complete respons (pCR). Het pCR-percentage was significant hoger met TP dan met TAC (51,9% versus 35,8%; p=0,028). Na mediaan 40 maanden follow-up was het percentage gebeurtenisvrije patiënten 86,1% in de TP-groep en 80,0% in de TAC-groep (HR 0,639; p=0,196). Onder patiënten met kiemlijn BRCA1/2-mutaties was het EFS-percentage significant hoger met TP dan met TAC (100% versus 53,8%; p=0,008). Graad 3 of hoger adverse events werden gerapporteerd voor 54% van de patiënten in de TP-groep en 48% van de patiënten in de TAC-groep.

De onderzoekers concluderen dat TP vergeleken met TAC resulteerde in een significant beter pCR-percentage, met manageable toxiciteitsprofiel.

1.Jiao D, Qiao J, Sun X et al. Application of neoadjuvant docetaxel plus cisplatin in early-stage triple negative breast cancer (HELEN-001): results from a phase II trial. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 HELEN-001 trial in China found that among patient with stage II-III TNBC, neoadjuvant docetaxel-cisplatin compared with docetaxel-doxorubicin-cyclophosphamide resulted in significantly improved pCR rate with a manageable toxicity profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Neoadjuvant pembrolizumab plus chemotherapie (P-CT) is een standaard-behandeling voor vroeg-stadium triple-negatief mammacarcinoom (TNBC). De impact van pembrolizumab op de ovariumfunctie van jonge TNBC-patiënten is niet bekend. Een retrospectieve studie van Centre Henri Becquerel (Rouen, Frankrijk) heeft deze impact geëvalueerd. Prof. Florian Clatot en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹


De studie includeerde TNBC-patiënten in de leeftijd jonger dan 43 jaar die P-CT kregen (n=17) of alleen chemotherapie (no-P; n=62) van wie plasmamonsters beschikkbaar waren voor aanvang en na afloop van de behandeling. De twee groepen waren vergelijkbaar qua mediane leeftijd, body mass index, rookstatus, BRCA-status, gebruik van orale contraceptiva, en baseline anti-Müllerian hormone (AMH). Een jaar na de start van de behandeling was het AMH-gehalte in de P-CT groep gedaald van 1,08 ng/ml tot 0,01 ng/ml en in de no-P groep van 1,39 ng/ml tot 0,0018 ng/ml (p=0,25). In 9 P-CT patiënten (53%) en 21 no-P patiënten (34%) was AMH niet-detecteerbaar. FSH- en estradiol-gehalten waren zowel voor als na behandeling niet significant verschillend tussen de twee groepen.

De onderzoekers concluderen dat de studie geen additionele impact van pembrolizumab op de ovariumreserve van jonge TNBC-patiënten heeft laten zien.

1.Perdrix A, Olympios N, Rouvet J et al. Impact of pembrolizumab on ovarian function in young triple-negative breast cancer patients treated with chemo-immunotherapy. Breast Cancer Res Treat 2025-07702-w

Summary: A retrospective study at Centre Henri Becquerel (Roune, France) found no additional impact of pembrolizumab on the ovarian function in TNBC patients receiving neoadjuvant chemo-immunotherapy

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mammacarcinoom-patienten met een minimaal risico (<5%) van tien-jaars afstandsrecidief (DR) hebben een lage waarschijnlijkheid van profijt van adjuvante endocriene therapie. Een prospectieve studie heeft een aangepast Breast Cancer Index (BCI)-model voor het identificeren van deze patiënten geëvalueerd. Prof. Gerrit-Jan Liefers (LUMC) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹



De studie includeerde postmenopauzale patiënten met vroeg-stadium HR-positief N0 mammacarcinoom van de Stockholm (STO-3) studie, die alleen chirurgie ondergingen (‘onbehandeld’; n=283) of chirurgie plus adjuvant tamoxifen kregen (‘behandeld’; n=317) en van de Nederlandse Kankerregistratie (NKR; alleen chirurgie; n=1245). Het primaire eindpunt was tijd tot DR. Het aangepaste BCI-model onderscheidde patiënten in vier prognostische risicogroepen.

In de verschillende cohorten hadden 16% tot 22% van de patiënten volgens het model minimaal risico van tien-jaars DR. In het onbehandelde-Stockholm cohort waren de risico’s van de minimaal-risico, laag-risico, intermediar-risico, en hoog-risicogroepen 2,3% respectievelijk 15,5% (versus minimaal-risico HR 4,71; 95%-bti 1,09-20,29); 19,8% (6,97; 1,61-30,18), en 35,9% (13,21; 3,07-56,76) (p<0,001). In het behandelde-Stockholm cohort waren de risico’s 4,3% respectievelijk 5,0% (1,16; 0,35-3,85); 11,7% (2,45; 0,74-8,14), en 21,1% (5,27; 1,72-16,16) (p<0,001). In het NKR-cohort waren de risico’s 4,5% respectievelijk 7,5% (sHR 1,67; 95%-bti 0,81-3,45); 10,3% (2,40; 1,14-5,03); en 13,1% (1,50-6,55) (p=0,05). BCI-risicoscores leverden onafhankelijke additionele Informatie vergeleken met standaard prognostische factoren.

De onderzoekers concluderen dat het aangepaste BCI-model vrouwen kan identificeren met vroeg-stadium HR-positief N0 mammacarcinoom met een minimaal risico van tien-jaars DR voor wie deëscalering van adjuvante endocriene therapie overwogen kan worden.

1.Jilderda M-F, Zhang Y, Rebattu V et al. Identification of early-stage breast cancer with a minimal risk of recurrence by the Breast Cancer Index. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: A prospective study found that an adjusted Breast Cancer Index model can identify women with early-stage, HR-positive N0 breast cancer at a minimal risk of distant recurrence who may consider de-escalating adjuvant endocrine therapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de werkzaamheid en veiligheid van stereotactische thorax herbestraling voor in-field recidief van longcarcinoom na definitieve stereotactische ablatieve radiotherapie (SABR). Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft werkzaamheid en veiligheid van twee kuren herbestraling geëvalueerd. Dr. Kevin Jang (The University of Sydney, Australië) en collega’s publiceren de analyse in Radiotherapy & Oncology.¹

In de literatuur vanaf 2011 vonden de onderzoekers twaalf voor het onderwerp relevante studies met tezamen 197 patiënten. Alle patiënten kregen twee kuren SABR, met een mediane totale dosering van 50 Gy in vijf fracties. De gepoolde één- en twee-jaars percentages voor lokale controle waren 78,2% (95%-bti 66-87) respectievelijk 68,0% (55-79). Patiënten die een cumulatieve biologisch effectieve dosering (BED) 200 Gy of hoger kregen hadden significant betere lokale controle (p=0,02). De mediane overall survival (zeven studies) was 26,3 maanden (95%-bti 25,4-27,1). De mediane OS was niet significant verschillend tussen de hoge en lage BED-groepen (32,6 maanden versus 21,4 maanden; p=0,11). De toxiciteit was minimaal, met een gepoolde incidentie van graad 2 of hoger pneumonitis van 6,4%, en graad 3 of hoger toxiciteit van 0,10%.

De onderzoekers concluderen dat salvage in-field herbestraling met SABR resulteerde in hoge percentages lokale controle en lage toxiciteit.

1.Jang K, Cross S, Yeghiaian-Alvandi R. Stereotactic reirradiation for in-field lung cancer recurrence after stereotactic ablative radiotherapy: a systematic review and meta-analysis. Radiother Oncol 2025.110898

Summary: Systematic review and meta-analysis of 12 studies found that in patients with in-field recurrence of lung cancer after definitive stereotactic ablative radiotherapy, salvage reirradiation with SABR achieves high local control with low toxicity.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Recente studies hebben veelbelovende resultaten laten zien van external beam radiotherapy (RT) voor patiënten met levercelcarcinoom (HCC) en poortader tumor trombose (PVTT). Er is geen consensus over het optimale RT-schema voor deze patiënten. Een retrospectieve twee-centerstudie in Zuid-Korea heeft beeld-geleide tien-fractie hypogefractioneerde RT voor deze patiënten geëvalueerd. Dr. Kyung Su Kim (Seoel Nationale Universiteit) en collega’s publiceren de studie in BMC Cancer.¹

Tussen begin 2016 en maart 2022 kregen 95 HCC-patiënten met PVTT tien-fractie beeld-geleide RT. De mediane voorgeschreven dosering was 50 Gy (range 40-50 Gy; biologisch effectieve dosering 56-75 Gy₁₀). De mediane follow-up was 10,2 maanden (IQR 6-21). De mediane overall survival was 20,3 maanden, en de één-jaars percentages voor vrijblijven van lokale progressie, progressievrije overleving, en overall survival waren 88,7% respectievelijk 26,9% en 62,2%. Drie maanden na voltooiing van de RT had 13% van de patiënten complete respons, 36% partiële respons, 46% stabiele ziekte, en 4% progressieve ziekte. Twee patiënten (3%) hadden graad 3 of hoger toxiciteit (leverenzym verhoging en acute cholangitis).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met HCC en PVTT hypgefractioneerde RT resulteerde in veelbelovende de lokale controle en overall survival met acceptabele toxiciteit.

1.Lee SM, Choi JH, Yoon J-H et al. Efficacy and safety of image-guided hypofractionated radiotherapy for hepatocellular carcinoma with portal vein thrombosis: a retrospective, multicenter study. BMC Cancer 2025;25:736

Summary: A two-center retrospective study in South Korea found that among patients with hepatocellular carcinoma and portal vein tumor thrombosis, hypofractionated radiotherapy demonstrated promising local PVTT control and OS rates with acceptable toxicity.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)