Dexrazoxaan
kan resulteren in vermindering van anthracycline-geïnduceerde cardiotoxiciteit.
Een analyse in het cohort van de multicenterstudie AAML1031 van de Children’s Oncology Group heeft
onderzocht of dexrazoxaan effectieve cardioprotectie biedt tijdens frontline
behandeling voor pediatrisch AML. Dr. Kelly Getz (Children’s Hospital of Philadelhia, PA) en collega’s
publiceren de analyse online in het Journal of Clinical Oncology.1AAML1031 includeerde kinderen met niet-eerder behandeld AML tussen begin 2011 en eind 2016. De mediane follow-up was 3,5 jaar. Dexrazoxaan werd aan de behandeling toegevoegd indien de behandelaar dat wenselijk achtte. Na iedere anthracyclinekuur en met regelmatige intervallen tijdens de follow-up werden ejectiefractie (EF) en verkortingsfractie (SF) bepaald. Linkerventrikel systolische dysfunctie (LVSD) werd gedefinieerd als SF < 28% of EF ≤ 55%.
De nu gepubliceerde analyse includeerde 1014 patiënten, onder wie 96 die bij iedere anthracyclinekuur dexrazoxaan hadden gekregen en 918 die nooit dexrazoxaan hadden gekregen. Er waren geen significante verschillen tussen beide groepen in baseline factoren en compliantie met cardiale monitoring. In de groep patiënten die dexrazoxaan kregen was de afname van EF en SF significant kleiner dan in de niet-blootgestelde groep. LSVD werd vastgesteld in 26,5% versus 42,2% (HR 0,55; p=0,009). Er waren geen significante verschillen tussen beide groepen in vijf-jaars gebeurtenisvrije overleving (49,0% versus 45,1%; p=0,534) of vijf-jaars overall survival (65,0% versus 61,9%; p=0,613) met een niet-significant lagere behandelingsgerelateerde mortaliteit in de dexrazoxaangroep (5,7% versus 12,7%; p=0,068).
De onderzoekers concluderen dat dexrazoxaan cardioprotectie bood zonder EFS of OS te compromitteren of niet-cardiale toxiciteiten te verhogen.
1.Getz KD, Sung L, Alonzo TA et al. Effect of dexrazoxane on left ventricular systolic function and treatment outcomes in patients with acute myeloid leukemia: a report from the Children’s Oncology Group. J Clin Oncol 2020; epub ahead of print
Summary: An analysis in the cohort of the multicenter study AAML1031 by the Children’s Oncology Group found that during frontline treatment for pediatric AML dexrazoxane preserved cardiac function without compromising EFS and OS or increasing noncardiac toxicities.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
De
FAST-Forward noninferioriteits fase 3-studie vergeleek twee vijf-fracties
adjuvante radiotherapie (RT)-schema’s met het standaard vijftien-fracties
RT-schema na primaire chirurgie voor vroeg-stadium mammacarcinoom. De studie werd uitgevoerd in 97 centra in het
Verenigd Koninkrijk. Prof. Adrian Murray Brunt (The Institue of Cancer
Research, Londen) en collega’s 
De diagnose
van een maligniteit vereist soms analyse van tumorweefsel dat niet altijd
beschikbaar is, of beeldvormende technieken die niet altijd eenduidig te
interpreteren zijn. De Circulating
Cell-free Genome Atlas study heeft de mogelijkheid onderzocht om op basis
van gerichte methyleringsanalyse van celvrij DNA (cfDNA) in personen met
verdenking van een maligniteit, maar nog geen pathologische diagnose, aan- of
afwezigheid van een maligniteit en tissue
of orignin (TOO) te voorspellen. Dr. David Thiel (Mayo Clinic Florida,
Jacksonville) presenteerde de 
Chemoradiotherapie
(CRT) na resectie van glioblastoom kan de overleving bevorderen, maar er is
geen duidelijkheid over de optimale timing van CRT na de resectie. Een analyse
van de National Cancer Database heeft
de associatie van de timing van CRT met de uitkomsten onderzocht. Dr. Robert Press (New York Proton
Center) en collega’s publiceren de 
De fase
1b-studie REGONIVO in het ziekenhuis van het Nationaal Kankercentrum van Japan heeft
de combinatie van regorafenib en nivolumab voor gevorderd maag- of colorectaalcarcinoom (GC/CRC)
geëvalueerd. Prof. Kohei Shitara en collega’s publiceren de 
Veranderingen
in genen die betrokken zijn bij herstel van DNA-schade zijn geassocieerd met
respons op PARP-remmers in patiënten met prostaatcarcinoom en sommige andere maligniteiten.
De multinationale fase 3-studie PROfound heeft de PARP-remmer olaparib
geëvalueerd in mannen met mCRPC die ziekteprogressie hadden tijdens hormoonbehandeling
(zoals enzalutamide of abirateron) en veranderingen hadden in geprespecificeerde
genen met een rol in homologe recombinatie. Prof. Johann de Bono (Royal Marsden
Hospital. Sutton UK) en
collega’s publiceren de 
Behandeling
met BRAF- en MEK remmers resulteert in objectieve respons in de meeste patiënten
met BRAF-V600E/K gemuteerd melanoom,
maar de duur van de respons is vaak beperkt.
Het is denkbaar dat intermittente toediening van de de BRAF- en
MEK-remmers zal resulteren in minder frequent ontstaan van verkegen resistentie
vanwege deselectie van tumorcellen die optimaal groeien in aanwezigheid van
deze middelen. De fase 2-studie SWOG S1320 heeft deze hypothese getoetst. Dr.
Alain Algazi (University of California San Francisco) presenteert de 
De
veranderingen die plaats vinden bij de ontwikkeling van multipel myeloom (MM) worden
niet goed begrepen. Een studie van Dana-Farber Cancer Institute, Massachusetts
Institute of Technology, Harvard University, en Massachusetts General Hospital
(alle in Boston) heeft veranderingen in de immuun micro-omgeving van de zich
ontwikkelende tumor geïnventariseerd. Dr. Irene Ghobrial (DFCI) en collega’s
publiceren de 
