Patiënten
met HER2-positief metastatisch mammacarcinoom (MBC) ontwikkelen na verloop van
tijd resistentie tegen duale-antilichaamtherapie met trastuzumab plus
pertuzumab. Er is behoefte aan een methode om deze resistentie te doorbreken. Neratinib
is een orale irreversibele tyrosinekinaseremmer van onder meer HER2. De
multicenter fase 1-studie NSABP FB-10 onderzocht de veiligheid en werkzaamheid
van de combinatie van ado-trastuzumab emtansine (T-DM1) plus neratinib in
patiënten met HER2-positief MBC na progressie op trastuzumab plus pertuzumab en
een taxaan. Dr. Jame Abraham (Taussig Cancer Institute, Cleveland OH) en
collega’s publiceren de studie online in het Journal of Clinical
Oncology.1De 3+3 doseringsescalatiestudie includeerde 27 patiënten, die een vaste dosering T-DM1 kregen (intraveneus 3,6 mg/kg iedere drie weken) en oplopende doseringen neratinib (oraal 120 tot 240 mg eenmaal daags). Doseringslimiterende toxiciteiten waren diarree en misselijkheid. Als aanbevolen fase 2-dosering werd gekozen voor neratinib 160 mg eenmaal daags. Objectieve respons werd gezien in twaalf van negentien evalueerbare patiënten (63%); responsen werden gezien bij alle neratinib-doseringen. In baseline celvrij-DNA monsters werd HER2-amplificatie gezien in 10 van 27 patiënten. In patiënten met HER2-amplificatie werden meer duurzame responsen gezien dan in patiënten zonder HER2-amplificatie.
De onderzoekers concluderen dat de behandeling resulteerde in doorbreken van de resistentie van HER2-positief MBC tegen duale anti-HER2 therapie in 63% van de patiënten. De aanbevolen fase 2-dosering bedraagt T-DM1 3,6 mg/kg eens per drie weken plus neratinib 160 mg eenmaal daags.
1.Abraham J, Montero AJ, Jankowitz RC et al. Safety and efficacy of T-DM1 plus neratinib in patients with metastatic HER2-positive breast cancer: NSABP foundation trial FB-10. J Clin Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: The multicenter phase 1 study NSABP FB-10 included patients with metastatic HER2-positive breast cancer after progression on trastuzumab plus pertuzumab and a taxane. The study foud response to T-DM1 plus neratinib in twelve of nineteen evaluable patients (63%).
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Behandelingen
gebaseerd op remming van PD-1/PD-L1 hebben geresulteerd in significant overlevingsprofijt
van patiënten met maligniteiten, maar de werkzaamheid van deze behandelingen
loopt sterk uiteen tussen verschillende typen maligniteiten. Een analyse van whole-exome en RNA-sequencing gegevens in The
Cancer Genome Atlas (7187 patiënten) en van responsen op therapie in
studies van 21 typen maligniteiten heeft gezocht naar voorspellers van de
respons op deze behandelingen. Dr. Joo Sang Lee en dr. Eytan Ruppin (National Cancer Institute,
Bethesda MD) publiceren de 
Vrouwen met
mammacarcinoom kiezen in toenemende mate voor contralaterale profylactische
mastectomie (CPM). Retrospectieve studies hebben klinische en demografische
voorspellers van de keus voor CPM onderzocht. Een studie van de University of
Toronto heeft nu prospectief demografische, klinische en psychosociale factoren
als voorspellers van de keus voor CPM door vrouwen met unilateraal
mammacarcinoom zonder BRCA1- of BRCA2-mutatie geïnventariseerd. Dr.
Kelly Metcalfe en collega’s publiceren de 
De
DYNAMIC-studie in het Volksziekenhuis van de Peking Universiteit in Beijing heeft perioperatieve dynamische veranderingen onderzocht in gehalten van
circulerend tumor DNA (ctDNA) in patiënten die chirurgische resectie met
curatieve intentie ondergingen voor longcarcinoom. Prof. Jun Wang en collega’s
publiceren de 
In Westerse landen nemen de aantallen overlevers van maligniteiten toe, maar de ziekte en/of behandeling kunnen
resulteren in verhoogd risico van chronische pijn. Een studie van University of
Texas Southwestern (Dallas) en Dana-Farber Cancer Institute (Boston MA) heeft
de prevalentie van chronische pijn in overlevers van maligniteiten vergeleken
met die in de algemene bevolking. Dr. Nina Sandford (UT Southwestern) en
collega’s publiceren de 
Lokaal falen
na chemoradiotherapie (CRT) voor lokaal-gevorderd niet-kleincellig
longcarcinoom (LA-NSCLC) draagt substantieel bij aan de mortaliteit. Een
mogelijke strategie voor het verbeteren van de lokale controle is
radiosensitisatie van de tumoren. Een fase 1/2-studie van de University of
Pennsylvania (Philadelphia) heeft de combinatie van de proteaseremmer
nelfinavir met concurrente CRT voor LA-NSCLC geëvalueerd. Dr. Ramesh Rengan (tegenwoordig
verbonden aan de University of Washington, Seattle) en collega’s publiceren de 
Immune-related adverse events (irAEs)
kunnen optreden in patiënten die met immuuncheckpointremmers (ICIs) behandeld
worden. Een van deze irAEs is myocarditis. Een analyse van de FDA Adverse Event Reporting System
(FAERS)-database heeft de associatie tussen gebruik van verschillende ICIs en
het risico van myocarditis geïnventariseerd. Dr. Yoshito Zamami (Universiteit
van Tokushima, Japan) en collega’s publiceren de 
Ondanks de
beschikbaarheid van proteasoomremmers, immuunmodulerende middelen, en monoklonale
antilichamen voor multipel myeloom (MM) wordt na verloop van tijd in de meeste
patiënten relapse gezien. Een toenemend aantal patiënten heeft triple-class refractair MM, gedefinieerd
als refractair tegen alle drie genoemde klassen. De overleving van deze patiënten
is slechts kort (mediaan 1,7 tot 3 maanden), en er zijn geen behandelopties met
bewezen klinisch profijt. Selinexor is een remmer van exportin 1 (XPO1) resulterend
in nucleaire accumulatie en activering van tumorsuppressoreiwitten, remming van
nuclear factor κB, en verlaagde translatie van oncoproteïne-mRNA. De
multinationale fase 2-studie STORM (‘selinexor
treatment of refractory myeloma’) evalueerde de combinatie van selinexor
plus dexamethason voor triple-class
refractair MM. Dr. SundarJagannath
(Tisch Cancer Institute, New York) en collega’s publiceren de