Pruritus
wordt veel gerapporteerd door patiënten met hematologische maligniteiten, maar
het is niet duidelijk of patiënten met niet-gespecificeerde pruritus een
verhoogd risico van hematologische maligniteit hebben. Een retrospectieve
analyse in het TriNetX Research Network (wereldwijde database met
gezondheidsgegevens van meer dan 69 miljoen patiënten) heeft het risico van
hematologische maligniteit in patiënten met niet-verklaarde pruritus
geïnventariseerd. Dr. Shawn Kwatra (Johns Hopkins University School of
Medicine, Baltimore MD) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Dermatology.1Na exclusie van patiënten met aandoeningen die bekende oorzaken van pruritus zijn includeerde de analyse 327.502 patiënten met niet-gespecificeerde pruritus (68,1% vrouwen; gemiddelde leeftijd 42,2 ± 22 jaar) en 327.502 gematchte controlepatiënten. De deelnemers werden gedurende tien jaar gevolgd. De pruritus-patiënten hadden sterk verhoogd één-jaars risico van Hodgkin lymfoom (RR 4,42; 95%-bti 2,83-6,68), myeloïde leukemie (2,56; 1,79-3,67), multipel myeloom (2,38; 1,66-3,41), non-Hodgkin lymfoom (2,35;1,96-2,82), monokolonale gammopathie (1,90; 1,33-2,32), myelodysplastisch syndroom (1,74; 1,14-2,64), en lymfocytische leukemie (1,47; 1,07-2,02). Na twaalf maanden was het risico van maligniteiten onder de pruritus-patiënten vergelijkbaar met dat onder de controlepatiënten. De pruritus-patiënten hadden verhoogd LDH-niveaus, die niet geassocieerd waren met verhoogd risico van hematologische maligniteit.
De onderzoekers concluderen dat patiënten met niet-gedifferentieeerde pruritus een verhoogd één-jaars risico van hematologische maligniteiten hebben; meer dan een jaar na de pruritus-diagnose is het risico niet langer verhoogd. LDH-niveau had geen diagnostische bruikbaarheid in deze patiënten.
1.Deng J, Parthasarathy V, Adawi W et al. Risk of hematologic cancer in patients with undifferentiated pruritus. JAMA Dermatol 2022.1562
Summary: A retrospective population-level cohort analysis using the TriNetX Research Network found that patients with undifferentiated pruritus, compared to patients without pruritus, had increased 1-year risk of Hodgkin lymphoma, myeloid leukemia, multiple myeloma, non-Hodgkin lymphoma, monoclonal gammopathy, myelodysplastic syndrome, and lymphocytic leukemia. After 12 months, the cancer risk was comparable with that of controls.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
In
observationele en preklinische studies zijn aanwijzingen gezien voor een gunstig
effect van metformine voor mammacarcinoom (BC). De multinationale
gerandomiseerde fase 3-studie MA.32 heeft toevoeging van adjuvant metformine
aan standaard-behandeling voor hoog-risico operabel BC in patiënten zonder
diabetes geëvalueerd. Prof. Pamela Goodwin (University of Toronto) en collega’s
publiceren de 
Ibrutinib is
een irreversibele remmer van Bruton TKI, die kan worden gebruikt voor de
behandeling van onder meer chronische lymfocytische leukemie (CLL). Selinexor
is een selectieve remmer van transport van specifieke eiwitten uit de celkern
naar het cytoplasma. Deze remming kan resulteren in arrest van de celcyclus en
apoptose. Een fase 1-studie van de University of Utah (Salt Lake City) en The
Ohio State University (Columbus) heeft de combinatie van ibrutinib en selinexor
voor gevorderd CLL en non-Hodgkin lymfoom (NHL) geëvalueerd. Dr. Deborah Stephens
(Utah) en collega’s publiceren de 
Niet-resectabel
zeer-vroeg tot vroeg stadium levercelcarcinoom (HCC) wordt met curatieve
intentie gemanaged met ablatie. In patiënten die niet in aanmerking komen van
ablatie is stralings-segmentectomie met transarteriaal toegediende yttrium-90 microspheres een optie. De
RASER-studie van Icahn School of Medicine at Mount Sinai (New York) heeft
veiligheid en werkzaamheid van stralings-segementectomie voor niet-resectabel HCC
geëvalueerd. Prof. Edward Kim en collega’s publiceren de 
De
multinationale fase 3-studie CROWN randomiseerde patiënten met niet-eerder
behandeld gevorderd ALK-positief
niet-kleincellig longcarcinoom naar lorlatinib of crizotinib. In 2020 is 
Immuuncheckpointremmers
(ICIs) worden in toenemende mate gebruikt voor de behandeling van primair
levercarcinoom (PLC). In een deel van de PLC-patiënten wordt splenomegalie
gezien. Splenomegalie zou de
werkzaamheid van ICIs kunnen beïnvloeden. Een retrospectieve cohortstudie van
de Zuidelijke Medische Universiteit (Guangzhou, China) heeft de associatie
tussen splenomegalie en prognose van patiënten die ICIs krijgen voor PLC
geïnventariseerd. Dr. Li Liu en collega’s publiceren de 
Nivolumab (N)
en cabozantinib (C) zijn beide goedgekeurd voor metastatisch niercelcarcinoom (mRCC)
na falen van eerstelijns VEGFR-TKI. De optimale volgorde, NC of CN, is niet
bekend. De Franse retrospectieve multicenterstudie CABIR heeft de uitkomsten
van beide sequenties vergeleken. Dr. Yann-Alexandre Vano (Université Paris
Cité) en collega’s publiceren de 
Biomarker-geleide
therapie in experimentele setting zou uitkomsten kunnen verbeteren.
Studie-specifieke pre-screening testen kosten echter tijd en weefsel, en kunnen
gepersonaliseerde behandeling van patiënten die in aanmerking komen voor
vroege-fase klinische studies compliceren. Een studie in het Erasmus MC
(Rotterdam) heeft de feasibiliteit van whole-genome
sequencing (WGS) als one-test-for-all
als geleide voor inclusie in vroege-fase studies geïnventariseerd. Dr. Martijn
Lolkema en collega’s publiceren de 
