Oncologisch onderzoek.nl

Er is behoefte aan informatie over trends in de incidentie en mortaliteit van prostaatcarcinoom (PrCa). Een cohortstudie van gegevens in gezondheidsdatabases in Californië heeft deze trends in de periode van 2004 tot en met 2021 geïnventariseerd. Dr. Erin Van Blarigan (University of California San Francisco) publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

Tussen begin 2004 en eind 2021 werden in Californië 387.636 PrCa-diagnosen gesteld (27.938 niet-gelokaliseerd) en overleden 58.754 mannen aan PrCa. Iets meer dan de helft (52,4%) van de diagnosen werden gesteld in mannen in de leeftijd van 55 tot 70 jaar, en 39,7% in mannen in de leeftijd van 70 jaar of ouder. De incidentie van niet-gelokaliseerd PrCa nam tussen 2011 en 2021 gemiddeld met 6,7% per jaar toe. De mortaliteit aan PrCa nam tussen 2004 en 2012 af met gemiddeld 2,6% per jaar, maar bereikte vervolgens een plateau en bleef stabiel tussen 2012 en 2022. Trends in incidentie en mortaliteit verschilden niet significant tussen mannen van verschillende rassen/etniciteiten of leeftijden of inwoners van verschillende regio’s in Californië.

De onderzoekers concluderen dat de incidentie van niet-gelokaliseerd PrCa in Californië toenam tussen begin 2011 en eind 2021, terwijl de PrCa-mortaliteit na decennia van afname stabiel bleven tussen begin 2012 en eind 2021.

1.Van Blarigan EL, McKinley MA, Washington SL et al. Trends in prostate cancer incidence and mortality rates. JAMA Network Open 2025;8:e2456825

Summary: A cohort study among California residents found that the incidence of distant stage prostate cancer increased between 2011 and 2021, whereas prostate cancer mortality rates plateaued between 2012 and 2021, ending previous decades of decline.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De combinatie van encorafenib en cetuximab (EC) is goedgekeurd voor eerder-behandeld BRAF-V600E gemuteerd metastastisch colorectaalcarcinoom (mCRC). De multinationale fase 3-studie BREAKWATER heeft EC plus mFOLFOX6 vergeleken met standaardzorg (SOC) onder patiënten met niet-eerder behandeld BRAF-V600Egemuteerd mCRC. Prof. Scott Kopetz (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 1047 patiënten met een ECOG performance status 0 of 1. De patiënten werden gerandomiseerd naar EC, EC plus mFOLFOX6, of SOC. De nu gepubliceerde analyse is beperkt tot de EC plus mFOLFOX6-groep versus de SOC-groep; resultaten in de EC-groep zullen later worden gepubliceerd. De EC plus mFOLFOX6-groep bestond uit 236 patiënten en de SOC-groep uit 243 patiënten. Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse werden 137 patiënten in de EC plus mFOLFOX6-groep en 82 patiënten in de SOC-groep nog volgens studieprotocol behandeld.

De studie had twee coprimaire eindpunten, progressievrije overleving en objectieve respons. De data voor PFS waren op het moment van de nu gepubliceerde analyse nog niet matuur. De objective response rate was statistisch significant en klinisch relevant beter met EC plus mFOLFOX6 dan met SOC(60,9% versus 40,0%; OR 2,443; p=0,0008). De mediane duur van respons was 13,9 maanden versus 11,3 maanden. Deze figuur laat zien dat EC plus mFOLFOX6 resulteerde in betere respons dan SOC in alle gepredefinieerde subgroepen. De eerste interimanalyse van het secundaire eindpunt overall survival liet een betere OS zien met EC plus mFOLFOX6 dan met SOC (HR 0,47; 95%-bti 0,166-1,322). Ernstige adverse events werden gezien in 37,7% van de patiënten met EC plus mFOLFOX6 en 34,6% van de patiënten met SOC; veiligheidsprofielen waren consistent met wat bekend is van elk van de middelen.

De onderzoekers concluderen de BREAKWATER significant betere en duurzame ORR heeft laten zien met EC plus mFOLFOX6 vergeleken met SOC voor niet-eerder behandeld BRAF-V600E gemuteerd mCRC.

1.Kopetz S, Yoshino T, Van Cutsem E et al. Encorafenib, cetuximab and chemotherapy in BRAF-mutant colorectal cancer: a randomized phase 3 trial. Nature Med (2025) 024-03443-3

Summary: The multinational phase 3 BREAKWATER trial found that encorafenib plus cetuximab plus mFOLFOX6 resulted in significantly better ORR compared with standard of care for previously untreated BRAF V600E-mutant metastatic colorectal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De fase 3-studie CheckMate 8HW, in 128 centra in 23 landen, includeerde immuuntherapie-naïeve volwassen patiënten met niet-resectabel of metastatisch colorectaalcarcinoom (mCRC) met microsatellite instability-high (MSI-H) of mismatch repair-deficient (dMMR) status. De patiënten werden 2:2:1 gerandomiseerd naar nivolumab plus ipilimumab, alleen nivolumab, of chemotherapie met of zonder gerichte therapie. Prof. Thierry André en collega’s publiceren in The Lancet resultaten voor het coprimaire eindpunt progressievrije overleving in de groep met nivolumab plus ipiimumab (combinatiegroep) versus de groep met alleen nivolumab, over alle lijnen van behandeling.¹

De combinatiegroep bestond uit 296 patiënten, die vier doses van nivolumab 240 mg plus ipilimumab 1 mg/kg iedere drie weken kregen, gevolgd door nivolumab 480 mg iedere vier weken. De nivolumabgroep bestond uit 286 patiënten, die zes doses nivolumab 240 mg iedere twee weken kregen gevolgd door nivolumab 480 mg iedere vier weken. Op het moment van de nu gepubliceerde analyse was de mediane follow-up 47,0 maanden (IQR 38,4-53,2). De mediane PFS werd niet bereikt in de combinatiegroep en was 39,3 maanden in de nivolumabgroep (HR 0,62; p=0,0003); treatment-related adverse events werden gezien in 81% versus 71%; graad 3 of 4 TRAEs 22% versus 14%. Graad 5 TRAEs troffen twee patiënten in de combinatiegroep en één patiënt in de nivolumabgroep.

De onderzoekers concluderen dat nivolumab plus ipilimumab vergeleken met alleen nivolumab resulteerde in superieure PFS in alle lijnen van behandeling van patiënten met MSI-H of dMMR mCRC.

1.André T, Elez E, Lenz H-J et al. Nivolumab plus ipilimumab versus nivolumab in microsatellite instability-high metastatic colorectal cancer (CheckMate 8 HW): a randomised, open-label, phase 3 trial. Lancet 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 CheckMate 8HW trial found that among patients with MSI-H or dMMR metastatic colorectal cancer, nivolumab plus ipilimumab showed superior progression-free survival versus nivolumab alone across all treatment lines.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De fase 3-studie TASUKI-52, in Japan, Zuid-Korea, en Taiwan includeerde patiënten met niet-eerder behandeld stadium IIIB/IV of recidiverend niet-squameus niet-kleincellig longcarcinoom (nsqNSCLC) zonder sensitiserende EGFR-, ALK-, of ROS1-veranderingen. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar zes cycli nivolumab (n=275) of placebo (n=275), in combinatie met carboplatine, paclitaxel, en bevacizumab iedere drie weken, gevolgd door nivolumab of placebo, in combinatie met bevacizumab tot progressie van de ziekte of niet-acceptabele toxiciteit. In 2021 werd de primaire analyse van de studie gepubliceerd, die liet zien dat met mediane follow-up van 13,7 maanden de progressievrije overleving langer was in de nivolumabgroep dan in de placebogroep (HR 0,56; p<0,0001). Prof. Ki Hyeong Lee (Chungbuk National University Hospital) en collega’s publiceren nu in Lung Cancer lange-termijn resultaten van de studie.¹

De duur van follow-up op het moment van de nu gepubliceerde analyse was tenminste 36,1 maanden. De PFS was nog steeds langer in de nivolumabgroep dan in de placebogroep (mediaan 10,6 maanden versus 8,2 maanden; HR 0,59; p<0,0001). De mediane overall survival was 31,6 maanden in de nivolumabgroep versus 24,7 maanden in de placebogroep (HR 0,71; 95%-bti 0,57-0,88). PFS en OS waren beter met nivolumab dan met placebo over patiëntengroepen met verschillende PD-L1 expressieniveaus en ongeacht baseline hersenmetastase-status. Graad 3 of 4 treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 76,2% van de patiënten in de nivolumabgroep en 74,9% van de patiënten in de placebogroep. Er waren geen nieuwe veiligheidssignalen.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van nivolumab aan eerstelijns chemotherapie en bevacizumab resulteerde in langere PFS en OS onder patiënten met gevorderd nsqNSCLC.

1.Lee KH, Lee J-S, Sugawara S et al. First-line nivolumab plus platinum chemotherapy and bevacizumab for advanced nonsquamous non-small cell lung cancer: a 3-year follow-up of the phase 3 randomized TASUKI-52 trial. Lung Cancer 2025-00030-3

Summary: The multinational phase 3 TASUKI-52 trial found that adding nivolumab to first-line treatment for advanced NSCLC resulted in significant overall survival benefit at three years.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met pancreas ductaal adenocarcinoom (PDAC) hebben een slechte prognose, met vijf-jaars overall survival percentage van slechts 8 tot 10%. Er is behoefte aan nieuw therapeutische benaderingen voor PDAC. Electrochemotherapie (ECT) bevordert intracellulaire opname van chemotherapeutica middels electrische pulsen. Prof. Roberto Ivan Troisi (Federico II Universiteit van Napels, Italië) en collega’s publiceren in Cancers een systematisch overzicht van studies van postoperatief ECT als adjuncte behandeling voor PDAC-patiënten.¹

In de literatuur van begin 2000 tot eind okoteber 2024 identificeerden de onderzoekers vijf voor het onderwerp relevante studies, met tezamen 43 volwassen patiënten met uiteenlopende PDAC-stadia. Eén studie liet een trend zien van afname van de tumorgrootte met 8,3% na één maand en 16,1% na zes maanden. De ernst van complicaties was over het algemeen mild, met ernstige complicaties in slechts 2,3% van de patiënten. Mediane overall survival werd gerapporteerd door twee studies als 8 maanden (range 2-19) en 11,5 maanden (1-74). ECT was effectief voor symptoom-management, met in één studie door 60% van de patiënten gerapporteerde vermindering van pijn/discomfort, en door 40% gerapporteerde verbetering van de kwaliteit van leven, en in een andere studie gerapporteerde afname van de pijnscores volgens de DVPR-schaal van 6 voor ECT naar 3 na één maand en 2 na zes maanden.

De onderzoekers concluderen dat ECT een veelbelovende en veilige adjunct behandeling kan zijn in de management van PDAC.

1.Rompianesi G, Loiaco G, Rescigno L et al. A systematic review of indications and clinical outcomes of electrochemotherapy in pancreatic ductal adenocarcinoma. Cancers 2025;17:408

Summary: A review of five studies (43 patients) found that electrochemotherapy could be a promising and safe adjunct treatment modality in PDAC management across different disease stages, with potential benefits in tumor control, cancer-related pain reduction, and quality of life.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De fase 3-studie PRECIOUS, in 93 centra in Japan, includeerde patiënten met HER2-positief lokaal-gevorderd of metastatisch mammacinoom (LA/M BC) met ziekteprogressie na pertuzumab-bevattende eerste- of tweedelijns therapie. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar pertuzumab plus trastuzumab en chemotherapie naar keus van de behandelaar (PTC; n=110) of trastuzumab en chemotherapie naar keus van de behandelaar (TC; n=109). In 2022 werd de primaire analyse van de studie gepubliceerd, die liet zien dat met mediaan 14,2 maanden follow-up de door lokale onderzoekers beoordeelde mediane progressievrije overleving significant beter was met PTC dan met TC (sHR 0,76; p=0,022). Prof. Yutaka Yamamoto (Universiteit van Kumamoto) en collega’s publiceren nu in het Journal of Clinical Oncology de finale overall survival analyse van de studie.¹

De mediane follow-up op het moment van de nu gepubliceerde analyse was 25,8 maanden. In de PTC-groep waren 61 patiënten overleden (56,5%) en in de TC groep 77 (70,6%). De figuur laat zien dat de OS significant beter was in de PTC-groep dan in de TC-groep (mediaan 36,2 maanden versus 26,5 maanden; HR 0,73; 95%-bti upper limit 0,97). Het profijt van toevoegen van pertuzumab werd gezien in vrijwel alle onderscheiden subgroepen. Update van de door lokale onderzoekers beoordeelde PFS liet zien dat het eerder gepubliceerde PFS-profijt behouden bleef met langere follow-up (mediaan 5,5 versus 4,2 maanden; HR 0,81; 95%-bti upper limit 1,02), hoewel de mediane centraal-beoordeelde PFS niet verschilde tussen de groepen (4,4 maanden versus 4,4 maanden).

De onderzoekers concluderen dat duale HER2-blokkade met pertuzumab en trastuzumab kan resulteren in verbetering van de OS onder patiënten die eerdere pertuzumab-bevattende behandeling hadden gekregen voor HER2-positief LA/M BC.

1.Yamamoto Y, Iwata H, Saji S et al. Pertuzumab retreatment for huma epidermal growth factor receptor 2-positive locally advanced/metastatic breast cancer (PRECIOUS study): final overall survival analysis. J Clin Oncol (2025) 024-01673

Summary: The multicenter phase 3 PRECIOUS study in Japan found that dual HER2 blockade with pertuzumab plus trastuzumab could contribute to improving overall survival among patients who have previously been treated with pertuzumab-containing regimes for HER2-positive locally advanced or metastatic breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Aanwezigheid van circulerende tumorcel (CTC)-clusters is geassocieerd met ziekteprogressie en verlaagde overleving in sommige typen maligniteiten. Preklinische studies hebben laten zien dat remmers van Na⁺/K⁺ ATPase CTC-clusters van mammacarcinoom onderdrukken en metastase blokkeren. Een prospectieve multicenter proof-of-concept studie in Zwitserland heeft impact van de Na⁺/K⁺ ATPase remmer digoxine op de grootte van CTC-clusters in vrouwen met metastatisch mammacarcinoom (mBC) geëvalueerd. Prof. Nicola Aceto (Zwitsers Federaal Instituut van Technologie, Zürich) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde volwassen mBC-patiënten met progressieve ziekte, adequate lever-, nier-, en beenmergfunctie, geen aritmie, geen concurrente digoxinebehandeling, en met tenminste één detecteerbare CTC-cluster. Negen patiënten kregen gedurende zeven dagen digoxine en bereikten een serumniveau van 0,7 tot 1,4 ng/ml, en negen patiënten vormden de controlegroep. In de digoxine-behandelde patiënten nam de gemiddelde clustergrootte af met 2,2 cellen per cluster (p=0,003), waarmee het primaire eindpunt van de studie bereikt werd. Transcriptoomprofilering van de CTCs in de digoxinegroep liet downregulering van genen die betrokken zijn bij cel-cel adhesie en bij de celcyclus. Er waren geen treatment-related adverse events.

De onderzoekers concluderen dat deze gegevens het first-in-human proof-of-principle leveren dat digoxinebehandeling leidt tot partiële dissolutie van CTC-clusters (visual abstract).

1.Kurzeder C, Nguyen-Sträuli BD, Krol I et al. Digoxin for reduction of circulating tumor cell cluster sized in metastatic breast cancer: a proof-of-concept trial. Nature Medicine (2025) 024-03486-6

Summary: A multicenter, prospective, proof-of-principle study in Switzerland showed that among women with metastatic breast cancer, digoxin treatment led to partial CTC cluster dissolution.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multicenter fase 3-studie ORIENT-11 in China evalueerde toevoegen van sintilimab aan pemetrexed-platina chemotherapie voor niet-eerder behandeld lokaal-gevorderd of metastatisch niet-squameus niet-kleincellig longcarcinoom (LA/M nsqNSCLC) en liet zien dat in de sintilimabgroep de progressievrije overleving en overall survival significant beter waren dan in de placebogroep. Secundaire eindpunten van de studie waren gezondheids-gerelateerde kwaliteit van leven (HRQOL) en symptomen. Prof. Li Zhang (Sun Yat-sen Universiteit, Guangzhou) en collega’s publiceren de patient-gerapporteerde uitkomsten (PROs) in Lung Cancer.¹


De PROs werden bepaald aan de hand van de EORTC QLQ-C30 en de LCCS vragenlijsten. Deze vragenlijsten werden bij baseline en tenminste één postbaseline tijdstip beantwoord door 94,6% van de patiënten in de sintilimab-chemotherapiegroep en 93,9% van de patiënten in de placebo-chemotherapiegroep. Verandering van baseline tot week 12 of 21 van de behandeling lieten betere QLQ-C30 global health status/QOL, scores voor de meeste functie- en symptoomschalen en de meeste LCCS-schalen zien in de sintilimab-chemotherapiegroep dan in de placebo-chemotherapiegroep. De QLQ-C30 pijnscore verslechterde tijdens de behandeling in de placebo-chemotherapiegroep en verbeterde in de sintilimab-chemotherapiegroep. Voor de meeste QLQ-C30 en LCSS schalen was de tijd tot verslechtering langer in de sintilimab-chemotherapiegroep dan in de placebo-chemotherapiegroep.

De onderzoekers concluderen dat de oncologische voordelen van toevoeging van sintilimab aan chemotherapie niet ten koste gingen van slechtere PROs.

1.Liu T, He J, Wang Y et al. Health-related quality of life and symptoms in patients with previously untreated, locally advanced or metastatic non-squamous non-small cell lung cancer treated with sintilimab or placebo plus pemetrexed and platinum (ORIENT-11): a randomized, double-blind, phase 3 trial. Lung Cancer 2025-00029-7

Summary: PRO analyses of the phase 3 ORIENT-11 trial found that among patients with locally advanced or metastatic non-squamous NSCLC, addition of sintilimab to first-line chemotherapy maintained or improved health-related quality of life and symptoms.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)