Oncologisch onderzoek.nl

Simlukafusp alfa (FAP-IL2v) is een immuuncytokine dat is ontwikkeld voor het bevorderen van immuunresponsen in de micro-omgeving van de tumor. Een multinationale fase 2-studie evalueert FAP-IL2v plus atezolizumab voor recidiverende en/of metastatisch (R/M) solide tumoren. Prof. Rafal Dziadziuszko (Universiteit van Gdansk, Polen) en collega’s publiceren in eBioMedicine resultaten in het cohort van cervix squameus celcarcinoom (SCC) patiënten.¹

Het cohort includeerde patiënten met R/M cervix-SCC na progressie op tenminste één lijn behandeling. De patiënten kregen FAP-IL2v 10 mg eens per drie weken (n=47) of eens per week gedurende vier cycli gevolgd door eens per twee weken (n=1), in combinatie met corresponderende drie- of tweewekelijkse atezolizumab-regimes. Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde objectieve respons. Onder de 45 voor respons evalueerbare patiënten werden objectieve responsen gezien in twaalf patiënten (27%; 95%-bti 16,0-41,0) onder wie drie patiënten met complete respons. Responsen werden gezien in zes van negentien (32%; 95%-bti 15,4-54,0) PD-L1 positieve patiënten en vijf van vierentwintig (21%; 9,2-35,6) PD-L1 negatieve patiënten (van de twee overige patiënten was de PD-L1 status niet bekend). De mediane duur van respons was 13,3 maanden (95%-bti 7,6-NE) en de mediane progressievrije overleving was 3,7 maanden (3,3-9,0). Adverse events die resulteerden in discontinuering van een van de middelen werden gezien in zes patiënten (13%). De behandeling resulteerde in expansie en activering van NK en CD8 T-cellen in perifeer bloed.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van FAP-IL2v en atezolizumab klinische activiteit en manageable veiligheid heeft onder patiënten met R/M cervix SCC.

1.Verlingue L, Italiano A, Prenen H et al. Phase 2 study of the antitumour activity and safety of simlukafusp alfa (FAP-IL2v) combined with atezolizumab in patients with recurrent and/or metastatic cervical squamous cell carcinoma. eBioMed 2024.105374

Summary: A multinational phase 2 basket trial found activity and manageable safety of the combination of FAP-IL2v in patients with recurrent and/or metastatic cervical SCC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Toevoeging van pembrolizumab aan chemotherapie voor hoog-risico triple-negatief mammacarcinoom (TNBC) verbetert de oncologische uitkomsten, maar kan ook resulteren in immune-related adverse events (irAEs). Een retrospectieve studie van MD Anderson Cancer Center (MDACC, Houston TX) heeft real-world patronen van irAEs met pembrolizumab voor vroeg-stadium TNBC geïnventariseerd. Dr. Carlos Barcenas en collega’s publiceren de studie in JCO Oncology Practice.¹

Tussen begin 2021 en eind 2023 kregen in MDACC 233 TNBC-patiënten pembrolizumab buiten het kader van klinische studies. De mediane leeftijd was 51 jaar; 62% had stadium II TNBC en 35% had stadium III TNBC. Er werden 100 irAEs gezien in 80 patiënten (34%). De meest-voorkomende irAEs waren endocrinopathieën (52%) en gastroïntestinale irAEs (23%). Zesentwintig irAEs waren graad 3 of hoger en resulteerden alle in hospitalisatie. Systemische steroïden waren vereist voor 45 irAEs, additionele immuunsuppressieve therapie was vereist voor 16 irAEs, en 32 patiënten discontinueerden pembrolizumab vanwege irAEs. Twee patiënten overleden aan pembrolizumab-gerelateerde colitis. De meeste (67 gevallen) irAEs waren op het moment van laatste follow-up nog niet voorbij, hoewel 55% verbeterd waren tot graad 1.

De onderzoekers concluderen dat in deze real-world populatie van TNBC-patiënten pembrolizumab resulteerde in irAEs in 34%.

1.Jayan A, Sukumar JS, Fangman B et al. Real-world immune-related adverse events in patients with early triple-negative breast cancer who received pembrolizumab. JCO Oncology Practice 2024.00371

Summary: A retrospective real-world study at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found irAEs in 34% of patients receiving pembrolizumab for early-stage TNBC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is slechts beperkte informatie beschikbaar over gebruik en werkzaamheid van craniële stereotactische radiochirurgie (SRS) in pediatrische patiënten. Een meta-analyse van gepubliceerde studies heeft lokale controle na craniële SRS voor hersentumoren en arterioveneuze malformaties (AVM) in kinderen geïnventariseerd. Dr. Erin Murphy (Taussig Cancer Center, Cleveland OH) en collega’s publiceren de analyse in Neuro-Oncology.¹

In de literatuur tussen begin 1989 en eind 2021 identificeerden de onderzoekers na exclusie van niet-klinische rapporten, expertopinies, commentare, en overzichtsartikelen 68 voor het onderwerp relevante studies met tenminste vijf pediatrische patiënten. Deze studies telden tezamen 400 patiënten met hersentumoren en 5119 patiënten met AVM die craniële SRS ondergingen. De behandeling resulteerde in lokale controle in 89% (95%-bti 82-95) van de patiënten met benigne tumoren, 71% (59-82) van de patiënten met maligne tumoren, en 65% (60-69) van de patiënten met AVM. Er werden geen significante associaties gezien tussen patiënt-, tumor-, of behandelingsgerelateerde variabelen en lokale controle.

De onderzoekers concluderen dat craniële SRS resulteerde in acceptabele percentages lokale controle in hersentumoren en AVM in pediatrische patiënten.

1.Murphy ES, Sahgal A, Regis J et al. Pediatric cranial stereotactic radiosurgery: meta-analysis and International Stereotactic Radiosurgery Society practice guidelines. Neuro-Oncology 2024.noae204

Summary: Meta-analysis of 68 studies (400 patients) found that cranial SRS provided acceptable rates of local control in pediatric patients with brain tumors and arteriovenous malformation.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

BMS-986156 is een agonist van het glucocorticoïde-geinduceerde TNFR-gerelateerd eiwit, en bevordert de activering van T-effectorcellen. Een fase 1-2 studie van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) heeft de combinatie van BMS-986156 met ipilimumab of nivolumab met of zonder stereotactische ablatieve radiotherapie (SABR) voor gevorderde solide maligniteiten geëvalueerd. Prof. David Hong en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De studie includeerde patiënten met histologisch-bevestigde stadium IV maligniteiten die resistent waren tegen standaard-behandelingen. Patiënten in groep 1 (n=20) kregen vier drie-weekse cycli van ipilimumab plus BMS-986156; patiënten in groep 2 (n=10) kregen vier drie-weekse cycli van ipiliumab plus BMS-986156 met SABR; patiënten in groep 3 (n=20) kregen vier vier-weekse cycli van nivolumab plus BMS-986156 met SABR. Alle patiënten kregen tot twee jaar onderhoudsbehandeling met nivolumab. Tumor-responsen werden iedere één tot drie maanden bepaald.

De patiënten kregen mediaan drie (IQR 2-4,25) cycli behandeling. BMS-986156 werd in dosering 100 mg samen met ipilimumab goed verdragen, met 5 patiënten die tot discontinuering leidende treatment-related adverse events hadden. Zes patiënten hadden graad 3 TRAEs; er waren geen graad 4 of 5 TRAEs. De figuur laat de werkzaamheidsuitkomsten zien (A: alle patiënten; B en C: groepen met SABR). Onder de 39 voor werkzaamheid evalueerbare patiënten hadden negentien (48,7%) stabiele ziekte en drie (7,7%) partiële respons. Abscopale ziektecontrole werd gezien in 38,5% en abscopale respons in 7,7% met de hoogste werkzaamheid in groep 3: abscopale ziektecontrole in 50% en abscopale respons in 11,1%.

De onderzoekers concluderen dat BMS-986156 met ipilimumab of nivolumab met of zonder SABR goed verdragen werd en bemoedigende activiteit had onder patiënten met gevorderde solide maligniteiten.

1.Chang JY, Xu X, Shroff GS et al. Phase I/II study of BMS-986156 with ipilimumab or nivolumab with or without stereotactic ablative radiotherapy in patients with advanced solid malignancies. J ImmunoTher Cancer 2024-009975

Summary: A phase 1-2 trial at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found that BMS-986156 with ipilimumab or nivolumab with or without SABR was well tolerated and had encouraging activity among patients with advanced solid malignancies resistant to standard treatments.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Opregulering van de interleukine-route speelt een rol bij progressie en therapie-resistentie van pancreas ductaal adenocarcinoom (PDAC). Nadunolimab is een op IL-1 receptor accessory protein (IL1RAP) gericht antilichaam. Een multinationale studie heeft werkzaamheid en veiligheid van eerstelijns nadunolimab plus gemcitabine en nab-paclitaxel (GN)-chemotherapie voor lokaal-gevorderd of metastatisch (LA/M) PDAC geïnventariseerd. Prof. Eric van Cutsem (KU Leuven, België) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 63 patiënten met niet-eerder behandeld LA/M PDAC (mediane leeftijd 63 jaar; range 43-89; 42% vrouwen; 97% metastatische ziekte; 9% na adjuvante chemotherapie). De patiënten kregen nadunolimab in vier doseringen uiteenlopend van 1,0 tot 7,5 mg per kg iedere twee weken met standaard GN. Het primaire eindpunt van de studie was veiligheid. De meest-frequente graad 3 of hoger adverse event was neutropenie (66% van de patiënten; vooral tijdens de eerste cyclus). Infusiereacties werden gezien in 29% (graad 3 in 3%). Slechts één patiënt had graad ≥ 3 perifere neuropathie. Er waren geen opvallende verschillen in veiligheid of werkzaamheid tussen de vier doseringsgroepen. De mediane progressievrije overleving was 7,2 maanden (95%-bti 5,2-8,5) en de mediane overall survival was 13,2 maanden (10,6-15,5) met een één-jaars overlevingspercentage van 58%. De werkzaamheid was beter in patiënten met hoog versus laag baseline Il1RAP-expressie van de tumor (mediane OS 14,2 versus 10,6 maanden; p=0,026).

De onderzoekers concluderen dat nadunolimab in combinatie met GN veelbelovende werkzaamheid en manageable veiligheid had onder patiënten met LA/M PDAC.

1.Van Cutsem E, Collignon J, Eefsen RL et al. Efficacy and safety of the anti-IL1RAP antibody nadunolimab (CAN04) in combination with gemcitabine and nab-paclitaxel in patients with advanced/metastatic pancreatic cancer. Clin Cancer Res 2024; epub ahead of print

Summary: A multinational study found promising efficacy and manageable safety of first-line nadunolimab plus gemcitabine and nab-paclitaxel chemotherapy among patients with locally advanced or metastatic PDAC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is overtuigend bewijs dat de incidentie van melanoom substantieel lager is onder rokers van sigaretten dan onder niet-rokers. De uitkomsten na een diagnose melanoom onder rokers zijn echter niet goed bekend. Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft deze uitkomsten geïnventariseerd. Prof. John Thompson (Melanoma Institute Australia, Sydney) en collega’s publiceren de analyse in eClinicalMedicine.¹

In de literatuur tot 11 maart 2024 identificeerden de onderzoekers 46 voor het onderwerp relevante studies. De studies telden tezamen 164.166 melanoompatiënten, onder wie 70.766 ever-smokers. De figuur laat zien dat overlijden aan melanoom 33% hoger was onder de current-smokers dan onder de never-smokers (HR 1,33; p=0,0002) terwijl er geen verschil was tussen former-smokers en never-smokers wat betreft het risico van overlijden aan melanoom (HR 1,04; p=0,52). Current-smokers hadden een hoger risico van schildwachtklier-positiviteit dan never-smokers (HR 1,35; p=0,001). Ever-smokers hadden een hoger risico van complicaties van schildwachtklier-biopsie (OR 2,0; p=0,0001) en lymfeklier-dissectie (OR 1,7; p=0,0007) dan never-smokers.

De onderzoekers concluderen dat current smokers een hoger risico hebben van overlijden na een diagnose melanoom dan never smokers, terwijl dit risico niet verhoogd is onder former-smokers.

1.Friedman EB, Williams GJ, Lo SN, Thompson JF. Outcomes for smokers who develop melanoma: a systematic review and meta-analysis. eClinMed 2024.102872

Summary: Systematic review and meta-analysis of 46 studies found that current smokers are more likely to die from their melanoma, while former-smokers appear to have similar risks to never-smokers.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Standaard-behandeling voor lokaal gevorderd adenocarcinoom van maag of slokdarm-maagovergang (LA G/GEJ adenocarcinoom) is perioperatieve chemotherapie. De multicenter fase 3-studie DRAGON IV/CAP 05 in China heeft toevoegen van camrelizumab (anti-PD-1) en rivoceranib (VEGFR2-remmer) aan S-1 en oxaliplatine (SOX)-chemotherapie geëvalueerd. Prof. Li Chen (Shanghai Jiao Tong Universiteit) en collega’s publiceren resultaten van de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde patiënten met LA G/GEJ adenocarcinoom die perioperatief 1:1:1 werden gerandomiseerd naar camrelizumab plus lage-dosering rivoceranib plus SOX (SOXRC), hoge-dosering rivoceranib plus SOX (SOXR), of alleen SOX. De SOXR-groep werd voortijdig gesloten op grond van waargenomen toxiciteit in de eerste behandelde patiënten. De nu gepubliceerde analyse betreft de pathologische respons in de SOXRC-groep (n=180) en de SOX-groep (n=180).


In de SOXRC-groep en de SOX-groep kregen 99% respectievelijk 98% van de patiënten neoadjuvante therapie, voltooiden 91% respectievelijk 94% de geplande neoadjuvante therapie, en ondergingen 86% respectievelijk 87% chirurgie. De figuur laat zien dat het percentage patiënten met pathologisch complete respons 18,3% was in de SOXRC-groep versus 5,0% in de SOX-groep (OR 4,5; p<0,0001). Chirurgische complicaties werden gezien in 27% van de patiënten in de SOXRC-groep en 33% in de SOX-groep, en graad 3 of hoger met de neoadjuvante behandeling samenhangende adverse events in 34% respectievelijk 17%.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van camrelizumab plus lage dosering rivoceranib aan neoadjuvante SOX-chemotherapie voor LA G/GEJ adenocarcinoom resulteerde in significante verhoging van het percentage patiënten met pathologisch complete respons.

1.Li C, Tian Y, Zheng Y et al. Pathologic response of phase III study: perioperative camrelizumab plus rivoceranib and chemotherapy versus chemotherapy for locally advanced gastric cancer (DRAGON IV/CAP 05). J Clinc Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 3 DRAGON IV/CAP05 trial in China found that addition of camrelizumab plus low-dose rivoceranib to neoadjuvant S-1 plus oxaliplatin chemotherapy resulted in significant improvement of the pCR-rate, with a tolerable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Standaard-behandelingen na resectie van stadium III of IV melanoom zijn adjuvant nivolumab (NIVO) en adjuvant ipilimumab (IPI). Een gecombineerde analyse van de multinationale fase 3-studies CheckMate 238 (NIVO versus IPI) en EORTC 18071 (IPI versus placebo) heeft met mixture cure models (MCMs) genezingspercentages met NIVO of IPI geïnventariseerd. Dr. Peter Mohr (Elbe Kliniken Buxtehude, Duitsland) en collega’s publiceren de analyse in het Journal of Clinical Oncology.¹




In de nu gepubliceerde analyses werden genezen patiënten gedefinieerd als patiënten zonder recidief en met een mortaliteitsrisico gelijk aan dat in de algemene bevolking, en niet-genezen patiënten als patiënten met verhoogd risico van recidief en mortaliteit. De figuur toont de estimated cure rates in de twee studies. In CheckMate 238 waren de geschatte genezingspercentages 48,3% (95%-bti 41,8-54,0) met NIVO en 38,2% (32,7-44,1) met IPI. In EORTC 18071 waren de geschatte genezingspercentages 38,0% (95%-bt 32,1-44,2) met IPI en 29,2 (24,4-34,6) met placebo. In indirecte vergelijk van de twee studies was de kans op genezing significant hoger met NIVO dan met placebo (OR 2,33; 95%-bti 1,49-3,65).

De onderzoekers concluderen dat de analyse laat zien dat zowel adjuvant NIVO als adjuvant IPI resulteerde in hogere genezingspercentages dan placebo, en dat NIVO resulteerde in het hoogste genezingspercentage.

1.Weber JS, Middleton MR, Yates G et al. Estimating long-term survivorship rates among patients with resected stage III/IV melanoma: analyses from CheckMate 238 and European Organisation for Research and Treatment of Cancer 18701 trials. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Combined analyses of CheckMate 238 and EORTC 18071 found that after resection of stage III or IV melanoma, both adjuvant nivolumab and adjuvant ipilimumab resulted in higher estimated cure rates than placebo, whereas adjuvant nivolumab provided the highest cure rate.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)