Oncologisch onderzoek.nl

Onder patiënten met een first primary cancer (FPC) zou het risico van een second malignant neoplasm (SMN) hoger kunnen zijn dan het risico van een FPC onder personen in de algemene bevolking. Een analyse van de bevolkings-gebaseerde Finnish Cancer Registry (FCR) heeft deze risico’s geïnventariseerd. Dr. Sanna Heikkinen (FCR, Helsinki) en collega’s publiceren de analyse in Acta Oncologica.¹

In de FCR identificeerden de onderzoekers 573.379 patiënten (50% mannen en 50% vrouwen) met een FPC tussen begin 1992 en eind 2021. Tijdens 3.867.789 persoonsjaren follow-up werden 60.464 SMNs gediagnostiseerd (56% in mannen en 44% in vrouwen). Onder mannelijke patiënten was het risico van SMN niet anders dan het risico van FPC onder mannen in de algemene bevolking (SIR 1,00; 95%-bti 0,99-1,01). Onder vrouwelijke patiënten was het risico van SMN 8% hoger dan onder vrouwen in de algemene bevolking (SIR 1,08; 95%-bti 1,06-1,09). De hoogste SIR van any SMN werd gezien onder patiënten in de leeftijd van twintig tot veertig jaar (mannen: SIR 2,28; 95%-bti 2,06-2,52; vrouwen: 1,61; 1,50-1,73). De SIRs namen af met toenemende leeftijd tot 0,90 (95%-bti 0,87-0,92) en 1,04 (1,00-1,07) onder mannen respectievelijk vrouwen in de leeftijd van tachtig jaar en ouder. De hoogste SIRs werden gezien onder patiënten met maligniteiten van lymfoïde en hematopoïetische weefsels en maligniteiten van mondholte en farynx; de laagste SIRs werden gezien voor patiënten met maligniteiten van mannelijke geslachtsorganen en vrouwelijk borst.

De onderzoekers concluderen dat verhoogde SIRs voor SMN werden gezien in volwassen FPC-patiënten met diagnose op vroege leeftijd.

1.Koivisto HAM, Nevala AO, Miettinen JM et al. Relative risk of second malignant neoplasms highest among young adult cancer patients- a population-based registry study in Finland. Acta Oncol 2024;63;418-425

Summary: A population-based registry study in Finland found an elevated relative risk of second malignant neoplasms among adult first primary cancer patients diagnosed at an early age.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Thymuscarcinoom is een agressieve tumor. De geprefereerde eerstelijns behandeling voor metastatisch tumorcarcinoom (mTC) is carboplatine plus paclitaxel chemotherapie. De multicenter fase 2-studie RELEVENT in Italië heeft de combinatie van deze chemotherapie met het antiangiogene middel ramucirumab geëvalueerd. Dr. Giuseppe Lo Russo (Istituto Nazionale dei Tumori, Milaan) en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.¹




De studie includeerde 35 mTC patiënten met ECOG performance status 0 (68,5%) of 1 (31.4%). De patiënten kregen zes cycli ramucirumab plus chemotherapie, gevolgd door ramucirumab-onderhoudsbehandeling tot progressie van de ziekte of niet-acceptabele toxiciteit.. Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde objective response rate. Deze ORR bedroeg 80% (95%-bti 63,1-91,6). De centraal-beoordeelde ORR was 57,6% (95%-bti 39,2-74,5). De mediane follow-up was 31,6 maanden. De mediane progressievrije overleving was 18,1 maanden (95%-bti 10,8-52,3) en de mediane overall survival was 43,8 maanden (31,9-NR). Tweeëndertig patiënten (91,4%) hadden tenminste één treatment-related adverse event, en 48,6% hadden een graad 3 of hoger TRAE.

De onderzoekers concluderen dat onder niet-eerder behandelde mTC-patiënten de combinatie van ramucirumab met carboplatine-paclitaxel chemotherapie actief is, met een manageable veiligheidsprofiel.

1.Proto C, Ganzinelli M, Manglaviti S et al. Efficacy and safety of ramucirumab plus carboplatin and paclitaxel in untreated metastatic thymic carcinoma: RELEVENT phase II trial (NCT03921671). Ann Oncol 2024.06.002

Summary: The multicenter phase 2 RELEVENT trial in Italy found efficacy and a manageable safety profile of the combination of ramucirumab plus carboplatin and paclitaxel for previously untreated metastatic thymic carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan meer-werkzame eerstelijns behandelingen voor gevorderd levercelcarcinoom (aHCC). Een multicenter fase 2-studie in China heeft de combinatie van toripalimab en bevacizumab voor niet-eerder behandeld aHCC geëvalueerd. Prof. Chunyi Hao (Peking University Cancer Hospital and Institute, Beijing) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 54 patiënten die iedere drie weken toripalimab 240 mg plus bevacizumab 15 mg/kg kregen. Primaire eindpunten waren veiligheid en tolerabiliteit en door lokale onderzoekers beoordeelde respons, met als vooraf-gedefinieerd criterium voor werkzaamheid een ondergrens van het 95%-betrouwbaarheids interval hoger dan 10%. De lokaal-beoordeelde ORR was 31,5% (95%-bti 19,5-45,6) waarmee voldaan werd aan het criterium voor werkzaamheid. De centraal-beoordeelde ORR was 46,3% (95%-bti 32,6-60,4), de mediane progressievrije overleving was 8,5 maanden (95%-bti 5,5-11,0) volgens lokale onderzoekers en 9,8 maanden (5,6-NE) volgens centrale beoordeling, en de mediane overall survival werd niet bereikt, met OS-percentages 77,3% en 63,5% na 12 respectievelijk 24 maanden. Graad 3 of hoger treatment-emergent adverse events werden gerapporteerd voor 50% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van toripalimab plus bevacizumab als eerstelijns behandeling voor aHCC een gunstig werkzaamheids- en veiligheidsprofiel had.

1.Chen Y, Du C, Shen S et al. Toripalimab plus bevacizumab as first-line treatment for advanced hepatocellular carcinoma: a prospective, multicenter, single-arm phase II trial. Clin Cancer Res 2024-0006/745810

Summary: A multicenter phase 2 trial in China found efficacy and favorable safety of the first-line combination of toripalimab and bevacizumab for advanced hepatocellular carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De betrouwbaarheid van hoge tumormutatiebelasting (TMB) voor het voorspellen van uitkomsten met eerstelijns immuuncheckpointremmers (ICIs) voor metastatisch melanoom (mM) is niet goed bekend. Een analyse van een gedeïdentificeerde USA-brede klinisch-genomische database heeft deze betrouwbaarheid onderzocht. Dr. Miles Andrews (Monash University, Melbourne, Australië) en collega’s publiceren de analyse in JCO Precision Oncology.¹

In de database identificeerden de onderzoekers 497 mM-patiënten die eerstelijns anti-PD-1 monotherapie (n=240) of anti-PD-1 plus anti-CTLA-4 (n=257) kregen en een beschikbare tumorweefsel-gebaseerde TMB-score hadden. De TMB-score was hoog (≥ 10 mutaties per megabase) voor 352 patiënten (71%) en laag (<10 muts/Mb) voor 145 patiënten (29%). De figuur laat zien dat voor zowel de monotherapiegroep als voor de duale-therapiegroep real-world progressievrije overleving en overall survival significant beter waren in de groep met hoge TMB. Onder patiënten met BRAF-wildtype resulteerde duale ICI-therapie niet in significant betere uitkomsten dan ICI-monotherapie, en leverde het grootste profijt in de groep patiënten met TMB 10 tot 20 mut/Mb, waarmee een groep patiënten met zeer-hoge TMB (≥20 mut/Mb; n=247; 50%) en BRAF-mutatie werd geïdentificeerd voor wie ICI-monotherapie de geprefereerde eerstelijns behandeling zou kunnen zijn.

De onderzoekers concluderen dat onder mM-patiënten die eerstelijns ICIs kregen een hoge TMB voorspellend was voor superieure uitkomsten, en dat gecombineerde bepaling van TMB en BRAF-status van belang zou kunnen zijn voor de keuze van eerstelijns regime.

1.Andrews MC, Li G, Graf RP et al. Predictive impact of tumor mutational burden on real-world outcomes of first-line immune checkpoint inhibition in metastatic melanoma. JCO Precision Oncology 2024; epub ahead of print

Summary: Analysis of a US-based nationwide database found that among patients receiving first-line ICIs for metastatic melanoma, high tumor mutational burden (≥ 10 mut/MB) predicted superior outcomes, while coassessment of TMB and BRAF status may inform first-line regimen choice.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

PD-1 blokkade is werkzaam voor mismatch repair-deficient (dMMR) colorectaalcarcinoom. De fase 2-studie NEOCAP van Sun Yat-sen University Cancer Center en het Provinciaal Ziekenhuis van Traditionele Chinese Geneeskunde, beide in Guangzhou, heeft de combinatie van neoadjuvant camrelizumab (anti-PD-1) met de angiogeneseremmer apatinib voor niet-eerder behandeld lokaal-gevorderd dMMR of microsatellite instability-high (MSI-H) colorectaalcarcinoom (CRC) en de feasibiliteit van orgaanpreservatie geëvalueerd. Prof. Pei-Rong Ding (SYSUCC) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde 52 evalueerbare patiënten in de leeftijd van 18 tot en met 75 jaar, met een ECOG performance status 0 of 1. De patiënten kregen intraveneus camrelizumab 200 mg op dag één en oraal apatinib 250 mg op dagen één tot en met veertien iedere drie weken, gedurende drie maanden gevolg door chirurgie of gedurende zes maanden in patiënten die geen chirurgie ondergingen. Patiënten met klinisch complete respons ondergingen geen chirurgie maar een watch-and-wait benadering. Het primaire eindpunt was percentage patiënten met pathologisch of klinisch complete respons.

De mediane follow-up was 16,4 maanden (IQR 10,5-23,5). Klinisch complete respons werd gezien in 28 patiënten (54%; 95%-bti 35-68), en 24 van deze patiënten werden alleen geobserveerd, inclusie 20 patiënten met coloncarcinoom en meervoudig primair CRC. Drieëntwintig patiënten (44%) ondergingen chirurgie voor de primaire tumor, en veertien patiënten (61%; 95%-bti 39-80) hadden pathologisch complete respons. In totaal hadden 38 van 52 patiënten (73%; 95%-bti 59-84) complete respons. Graad 3 tot en met 5 treatment-related adverse events kwamen voor in 38% van de patiënten, onder wie één met graad 5 hepatitis.

De onderzoekers concluderen dat de neoadjuvante combinatie van camrelizumab en apatinib veelbelovende activiteit had voor niet-eerder behandeld MSI-H/dMMR CRC. Orgaanpreservatie lijkt een veelbelovende optie in niet alleen patiënten met rectumcarcinoom maar ook in patiënten met coloncarcinoom met klinisch complete respons. Langere follow-up is vereist voor het beoordelen van de oncologische uitkomsten van de watch-and-wait benadering.

1.Hu J-H, Xiao B-Y, Li D-D et al. Neoadjuvant camrelizumab plus apatinib for locally advanced microsatellite instability-high or mismatch repair-deficient colorectal cancer (NEOCAP): a single-arm, open-label, phase 2 study. Lancet Oncology 2024-00203-1

Summary: The phase 2 NEOCAP study, at two centers in Guangzhou (China) found that the neoadjuvant combination of camrelizumab and apatinib had promising antitumor activity in patients with previously untreated MSI-H/dMMR CRC, with a possibility of organ preservation not only in rectal but also in colon cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Telisotuzumab vedotin (Teliso-V) is een op c-Met gericht antibody-drug conjugate met een MMAE cytotoxische payload. De multinationale fase 2-studie LUMINOSITY evalueerde Teliso-V monotherapie voor eerder-behandeld gevorderd niet-squameus EGFR-wildtype niet-kleincellig longcarcinoom (nsqNSCLC) met overexpressie van c-Met. Dr. Ross Camidge (University of Colorado, Aurora) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 172 patiënten die ten hoogste twee eerdere lijnen therapie hadden gekregen. Overexpressie van c-Met eiwit, bepaald met 3+ kleuring, werd gedefinieerd als tenminste 25% van de tumorcellen (hoge expressie 50% of meer; intermediaire expressie 25-50%). De patiënten kregen Teliso-V monotherapie 1,9 mg/kg iedere twee weken. Het primair eindpunt was centraal-beoordeelde overall response rate.

De ORR onder alle patiënten was 28,6% (95%-bti 21,7-36,2); onder patiënten met c-Met hoge expressie 34,6% (24,2-46,2); onder patiënten met c-Met intermediaire expressie 22,9% (14,4-33,4). De mediane duur van respons was 8,3 maanden (onder patiënten met hoge en intermediaire expressie 9,0 respectievelijk 7,2 maanden. De mediane progressievrije overleving was 5,7 maanden (5,5 respectievelijk 9,0 maanden). De mediane overall survival was 14,5 maanden (14,6 respectievelijk 14,2 maanden). De meest-gerapporteerde any grade treatment-related adverse events waren perifere sensorische neuropathie (30% van de patiënten), perifeer oedeem (16%) en vermoeidheid 14%); de meest-gerapporteerde graad 3 of hoger TRAE was perifere sensorische neuropathie (7%).

De onderzoekers concluderen dat Teliso-V duurzame respons induceerde in gevorderd EGFR-wildtype nsqNSCLC met overexpressie van c-Met eiwit, met name onder patiënten met hoge c-Met expressie. De TRAEs waren over het algemeen manageable.

1.Camidge DR, Bar J, Horinouchi H et al. Telisotuzumab vedotin monotherapy in patients with previously treated c-Met protein-overexpressing advanced non-squamous EGFR-wildtype NSCLC in the phase 2 LUMINOSITY trial. J Clin Oncol 2024.00720

Summary: The multinational phase 2 LUMINOSITY trial found that telisotuzumab vedotin was associated with durable responses in advanced c-Met protein-overexpressing non-squamous EGFR-wildtype NSCLC, while adverse events were generally manageable.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Cretostimogene grenadenorepvec is een serotype-5 oncolytisch adenovirus dat selectief repliceert in maligne cellen met verandering in de retinoblastoomroute. De fase 2-studie CORE-001 in de Verenigde Staten en Zuid-Korea heeft intravesicaal cretostimogene in combinatie met systemisch pembrolizumab geëvalueerd in patiënten met niet-spierinvasief blaascarcinoom (NMIBC) met carcinoom in situ (CIS) zonder respons op eerder bacillus Calmette-Guérin (BCG). Dr. Roger Li (Moffitt Cancer Center, Tampa FL) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹


CORE-001 includeerde 35 patiënten. Cretostimogene werd eens per week gedurende zes weken toegediend, gevolgd door drie wekelijkse onderhoudsdoses na drie, zes, negen , en achttien maanden in patiënten met complete respons (CR; bepaald met cystoscopie, urine-cytologie, en blaas-biopsie), Pembrolizumab werd gedurende ten hoogste 24 maanden gegeven. Na drie maanden werd CR gezien in 82,9% (95%-bti 70,4-95,3), na twaalf maanden in 57,1% (40,7-73,5) waarmee voldaan werd aan het primaire eindpunt, en na 24 maanden in 51,4% (34,9-68,0). Geen van de patiënten had progressie naar spierinvasief blaascarcinoom. De aan cretostimogene toegeschreven adverse events waren laaggradig, self-limiting, en voornamelijk beperkt tot blaas-gerelateerde symptomen. Graad 3 treatment-related adverse events, toegeschreven aan pembrolizumab, werden gezien in vijf patiënten (14,3%).

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van intravesicaal cretostimogene en systemisch pembrolizumab langdurige werkzaamheid had voor BCG-niet-responsief NMIBC met CIS.

1.Li R, Shah PH, Stewart TF et al. Oncolytic adenoviral therapy plus pembrolizumab in BCG-unresponsive non-muscle-invasive bladder cancer: the phase 2 CORE-001 trial. Nature Med 2024-03025-3

Summary: A phase 2 trial in the USA and South Korea found enduring activity of the combination of intravesical oncolytic adenovirus and systemic pembrolizumab for BCG-unresponsive NMIBC with carcinoma in situ.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Immuuncheckpointremmers kunnen de overleving verbeteren van patiënten met recidiverend of metastatisch hoofd-hals carcinoom, maar hun rol in HPV-positief orofarynxcarcinoom (HPV+ OPC) is nog niet duidelijk. De fase 2-studie OPTIMA II van de University of Chicago (IL) heeft neoadjuvant nivolumab plus chemotherapie gevolgd door respons-aangepaste locoregionale therapie (LRT) voor locoregionaal-gevorderd HPV+ OPC geëvalueerd. Prof. Everett Vokes en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 77 patiënten met stadium III of IV HPV+ OPC, die neoadjuvant nivolumab plus nab-paclitaxel en carboplatine kregen. Het primaire eindpunt was deep response rate (DRR; tenminste 50% tumor shrinkage) op de neoadjuvante behandeling. Diepe respons werd gezien in 51 patiënten (DRR 70,8%; 95%-bti 59-81). Deze respons resulteerde in verminderde intensiteit van LRT in 86% van de patiënten. Respons-aangepaste therapie werd onderscheiden in drie groepen: 28 patiënten in groep A kregen alleen single-modality radiotherapie of transorale robotische chirurgie; 34 patiënten in groep B kregen intermediate-dose chemoradiotherapie van 45 tot 50 Gy; en 10 patiënten in groep C kregen regular-dose chemoradiotherapie van 70 tot 75 Gy. De twee-jaars PFS- en OS-percentages waren 90% respectievelijk 91,4% onder alle patiënten; 96,4% respectieveljk 96,4% in groep A; en 88,0% respectievelijk 91,0% in groep B. De patiënten die respons-aangepaste LRT kregen hadden betere functionele uitkomsten dan patiënten met reguliere-intensiteit LRT.

De onderzoekers concluderen dat neoadjuvant nivolumab plus chemotherapie gevolgd door respons-aangepaste LRT feasible is en resulteert in goede tolerabiliteit, uitstekende overlevingsuitkomsten, en verbeterde functionele uitkomsten onder patiënten met HPV+ OPC.

1.Rosenberg AJ, Agrawal N, Juloori A et al. Neoadjuvant nivolumab plus chemotherapy followed by response-adaptive therapy for HPV+ oropharyngeal cancer. OPTIMA II phase 2 open-label nonrandomized clinical trial. JAMA Oncol 2024.1530

Summary: The phase 2 OPTIMA trial at the University of Chicago found that neoadjuvant nivolumab plus chemotherapy followed by response-adapted locoregional therapy was feasible and had favorable tolerability, excellent overall survival and functional outcomes in HPV-positive oropharyngeal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)