Oncologisch onderzoek.nl

Neureguline 1 (NRG1)-fusies zijn oncogene drivers die worden aangetroffen in meerdere typen solide tumoren. NRG1 bindt aan de human epidermal growth factor receptor 3 (HER3), resulterend in heterodimerisatie met HER2 en activering van downstream groei- en proliferatieroutes. Zenocutuzumab is een first-in-class bispecifiek op HER2 en HER3 gericht antilichaam. De fase 2-studie eNRGy, in 49 centra in twaalf landen, heeft zenocutuzumab voor gevorderde solide NRG1-fusiepositieve maligniteiten geëvalueerd. Dr. Alison Schram (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde 204 patiënten met twaalf typen gevorderde NRG1-fusiepositieve tumoren. De patiënten kregen intraveneus zenocutuzumab 750 mg iedere twee weken. Het primaire eindpunt van de studie was door locale onderzoekers beoordeelde overall respons. De figuur laat zien dat onder de 158 patiënten met meetbare ziekte en inclusie tenminste 24 weken voor de nu gepubliceerde analyse respons werd gezien in 30% (95%-bti 23-37) met mediane duur van respons 11,1 maanden; 19% van de responsen waren ongoing op de data cutoff date. Respons werd vooral gezien onder patiënten met NSCLC (29%) en pancreascarcinoom (42%). De mediane progressievrije overleving was 6,8 maanden (95%-bti 5,5-9,1). Adverse events waren voornamelijk graad 1 of 2. Eén patiënt discontinueerde de behandeling wegens een treatment-related adverse event.

De onderzoekers concluderen dat zenocutuzumab werkzaamheid heeft laten zien onder patiënten met gevorderde NRG1-fusiepositieve maligniteiten, vooral NSCLC en pancreascarcinoom, met voornamelijk laaggradige adverse events.

1.Schram AM, Goto K, Kim D-W et al. Efficacy of zenocutuzumab in NRG1 fusion-positive cancer. N Engl J Med 2025;392:566-576

Summary: The multinational phase 2 eNRGy trial found efficacy of zenocutuzumab in patients with advanced NRG1 fusion-positive cancer, notably NSCLC and pancreatic cancer, with mainly low-grade adverse events.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is niet bekend of vaste-duur acalabrutinib-venetoclax, met of zonder obinutuzumab, resulteert in betere progressievrije overleving dan chemo-immuuntherapie onder patiënten met niet-eerder behandelde chronische lymfatische leukemie (CLL). De fase 3-studie AMPLIFY, in 133 centra in 27 landen, heeft volwassen CLL-patiënten met een ECOG performance status 2 of beter 1:1:1 gerandomiseerd naar veertien cycli acalabrutinib-venetoclax (n=291), veertien cycli acalabrutinib-venetoclax-obinutuzumab (n=286), of zes cycli chemo-immuuntherapie naar keus van de behandelaar (keus uit fludarabine-cyclofosfamide-rituximab; n=143; of bendamustine-rituximab; n=147). Dr. Jennifer Brown (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De mediane leeftijd van de patiënten was 61 jaar (range 26-86); 64,5% waren mannen; 58,6% hadden niet-gemuteerd IGHV. De mediane duur van follow-up was 40,8 maanden. De drie-jaars progressievrije-overlevingspercentages waren 76,5% met acalabrutinib-venetoclax; 83,1% met acalabrutinib-venetoclax-obinutuzumab; en 66,5% met chemo-immuuntherapie. De verschillen waren statistisch significant, met p=0,004 voor acalabrutinib-venetoclax versus chemo-immuuntherapie en p<0,001 voor acalabrutinib-venetoclax-obinutuzumab versus chemo-immuuntherapie. De drie-jaars overall survival percentages waren 94,1% met acalabrutinib-venetoclax; 87,7% met acalabrutinib-venetoclax-obinutuzumab; en 85,9% met chemo-immuuntherapie. De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger adverse event was neutropenie, in 32,3% respectievelijk 46,1% en 43,2%. Tien, 25, en 21 patiënten in de drie groepen overleden aan COVID-19.

De onderzoekers concluderen dat acalabrutinib-venetoclax met of zonder obinutuzumab resulteerde in significant langere progressievrije overleving dan chemo-immuuntherapie onder patiënten met niet-eerder behandeld CLL.

1.Brown JR, Seymour JF, Jurczak W et al. Fixed-duration acalabrutinib combinations in untreated chronic lymphocytic leukemia. N Engl J Med 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 AMPLIFY trial found that acalabrutinib-venetoclax with or without obinutuzumab significantly prolonged progression-free survival as compared with chemoimmunotherapy among patients with previously untreated CLL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Tot de ablatieve behandelingen voor gelokaliseerd niercelcarcinoom (RCC) behoren stereotactische radiotherapie (SBRT), radiofrequentie-ablatie (RFA), microgolfablatie (MWA), en cryoablatie. Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft werkzaamheid en veiligheid van deze behandelingen voor RCC vergeleken. Dr. Ryan Huang (University of Toronto, Canada) en collega’s publiceren de analyse in The Lancet Oncology.¹

In de literatuur van begin 2000 tot maart 2024 identificeerden de onderzoekers 133 voor het onderwerp relevante studies, met tezamen 8910 patiënten (gemiddelde leeftijd 67,9 jaar ± 7,3 jaar; 31,4% vrouwen). Na één en vijf jaar waren de lokale-controlepercentages 99% (95%-bti 97-100) respectievelijk 95% (89-98) met SBRT, 96% (94-98) respectievelijk 92% (88-96) met RFA, 97% (95-99) respectievelijk 86% (75-94) met MWA, en 95% (93-96) respectievelijk 90% (87-93) met cryoablatie. Graad 3 of 4 adverse events werden gerapporteerd voor 2% van de patiënten na SBRT, 2% na RFA, 1% na MWA, en 3% na cryoablatie. Er was een matig risico van bias in de meeste studies (53%).

De onderzoekers concluderen dat alle vier ablatietechnieken effectieve behandelingen zijn voor RCC.

1.Huang RS, Chow R, Benour A et al. Comparative efficacy and safety of ablative therapies in the management of primary localised renal cell carcinoma: a systematic review and meta-analysis. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Systematic review and meta-analysis of 133 studies found that stereotactic body radiotherapy, radiofrequency ablation, microwave ablation, and cryoablation are effective treatment options for localized renal cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De combinatie van ibrutinib en venetoclax heeft veelbelovende klinische werkzaamheid laten zien voor mantelcellymfoom (MCL). De multinationale fase 3-studie SYMPATICO heeft ibrutinib plus venetoclax vergeleken met ibrutinib plus placebo in patiënten met recidiverend of refractair (R/R) MCL. Prof. Michael Wang (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

SYMPATICO werd uitgevoerd in 84 centra in Europa, Noord-Amerika, en Asia-Pacific. De studie includeerde volwassen patiënten met R/R MCL na één tot en met vijf eerdere lijnen therapie, en een ECOG performance status 2 of beter. De patiënten werden dubbelblind gerandomiseerd naar twee jaar dagelijks ibrutinib plus venetoclax of ibrutinib plus placebo, gevolgd door ibrutinib monotherapie tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde progressievrije overleving.

SYMPATICO includeerde 267 patiënten (79% mannen), onder wie 134 in de ibrutinib-venetoclaxgroep en 133 in de ibrutinib-placebogroep. De mediane follow-up was 51,2 maanden. De figuur laat zien dat de mediane PFS 31,9 maanden was met ibrutinib-venetoclax en 22,1 maanden met ibrutinib-placebo (HR 0,65; p=0,0052). De meest-gerapporteerde graad 3 of 4 adverse events waren neutropenie (31% van de patiënten in de ibrutinib-venetoclaxgroep en 11% van de patiënten in de ibrutinib-placebogroep), trombocytopenie (13% versus 8%), en pneumonie (12% versus 11%). Ernstige AEs werden gerapporteerd voor 60% in elk van beide groepen, en graad 5 AEs voor 2% in elk van beide groepen.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van ibrutinib plus venetoclax vergeleken met ibrutinib plus placebo onder R/R MCL-patiënten resulteerde in significant betere PFS. Het veiligheidsprofiel was consistent met wat bekend is voor de afzonderlijke middelen.

1.Wang M, Jurczak W, Treny M et al. Ibrutinib plus venetoclax in relapsed or refractory mantle cell lymphoma (SYMPATICO): a multicentre, randomised, double-blind, placebo-controlled, phase 3 study. Lancet Oncol 2025;26:200-213

Summary: The multinational phase 3 SYMPATICO study found that the combination of ibrutinib and venetoclax significantly improved progression-free survival compared with ibrutinib plus placebo among patients with relapsed or refractory mantle cell lymphoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Bepaling van de immuunscore (IS) en gehalte van circulerend tumor DNA (ctDNA) zijn opkomende technologieën die wellicht de prognosticatie kunnen verbeteren en geïndividualiseerd gebruik van adjuvante behandelingen kunnen faciliteren na resectie van stadium III coloncarcinoom (CC). Een analyse van gegevens van de adjuvante fase 3-studies IDEA-France en IDEA-Greece heeft de prognostische waarde van deze twee biomarkers geïnventariseerd. Prof. Julien Taieb (Europees Ziekenhuis Georges Pompidou, Parijs) en collega’s publiceren de analyse in het Journal of Clinical Oncology.¹

De patiënten stonden plasmamonsters af na chirurgie maar voor de start van adjuvante chemotherapie. De analyse includeerde 554 patiënten met beschikbare ctDNA-resultaten, onder wei 445 ctDNA-negatief waren (80,3%) en 109 ctDNA-positief (19,2%). De figuur toont resultaten van de analyse. Met mediaan 6,7 jaar follow-up was het twee-jaars time to recurrence (TTR)-percentage 43,5% (95%-bti 34,1-52,6) voor ctDNA-positieve patiënten en 88,1% (84,7-90,8) voor ctDNA-negatieve patiënten. ctDNA was een onafhankelijke prognostische marker voor TTR (aHR 5,21; p<0,001) en overall survival (4,58; p<0,001). IS was niet prognostisch in ctDNA-positieve patiënten maar wel in ctDNA-negatieve patiënten.

De onderzoekers concluderen dat detecteerbaar ctDNA na potentieel curatieve chirurgie voor stadium III CC een sterke prognostische waarde had, en dat IS additionele prognostische informatie leverde voor de 80% van de patiënten die voor aanvang van de adjuvante behandeling ctDNA-negatief waren.

1.Taieb J, Souglakos J, Boukovinas I et al. Combined analyses of circulating tumor DNA and immunoscore in patients with stage III colon cancer: a post hoc analysis of the PRODIGE-GERCOR IDEA-France/HORG-IDEA-Greece trials. J Clin Oncol (2025) 24.00648

Summary: Combined analysis of two adjuvant phase 3 trials found that among patients after potentially curative resection of stage III colon cancer, detection of ctDNA was a major prognostic biomarker, whereas the immunoscore provided additional prognostic information among ctDNA-negative patients.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Chirurgie kan curatief zijn onder patiënten met vroeg-stadium niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC), maar de vijf-jaars overlevingspercentages zijn laag na chirurgie met of zonder adjuvante chemotherapie. Een multicenter fase 2-studie in de Verenigde Staten heeft perioperatief pembrolizumab voor niet-eerder behandeld stadium IB tot en met IIIA NSCLC geëvalueerd. Prof. Neal Ready (Duke University Medical Center, Durham NC) en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De studie includeerde patiënten die twee doses preoperatief pembrolizumab (200 mg) kregen, gevolgd door chirurgie en standaard adjuvante chemotherapie, gevolgd door vier doses adjuvant pembrolizumab. Onder de 30 geïncludeerde patiënten waren er 25 die tumorresectie voltooiden. De figuur laat zien dat zeven patiënten (28%) majeure pathologische respons hadden, gedefinieerd als ten hoogste 10% overblijvende viabele tumor, onder wie twee met complete respons. Mediaan 59 maanden na chirurgie was ziekteprogressie gezien in zeven patiënten en waren zes patiënten overleden. De vijf-jaars percentages voor ziektevrije overleving en overall survival vanaf de chirurgie waren 72,0% (95%-bti 56,4-91,9) respectivelijk 75,8% (60,7-94,7). De twee patiënten met pathologisch complete respons hadden tijdens de follow-up geen recidief. Graad 3 of 4 treatment-related adverse events werden gezien in vier patiënten tijdens de neoadjuvante behandeling en vier patiënten tijdens de adjuvante behandeling; er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat perioperatief pembrolizumab veilig en effectief was, met veelbelovende MPR-percentages, PFS, en OS.

1.Wood C, Lyniv L, Isaacs JM et al. Perioperative pembrolizumab in early-stage non-small cell lung cancer (NSCLC): safety, efficacy, and exploratory biomarker analysis. J ImmunoTher Cancer (2025) 2024-010395

Summary: A multicenter phase 2 trial in the USA found that among patients with early-stage NSCLC, perioperative pembrolizumab was safe and effective.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Toevoegen van anti-CD38 monoklonale antilichamen aan standaard-therapie kan uitkomsten van patiënten met multipel myeloom (MM) verbeteren. Lange-termijn behandeling met corticosteroïden verhoogt het risico van infectie. De fase 2-studie REST in Noorwegen en Denemarken heeft de veiligheid en werkzaamheid geëvalueerd van isatuximab, wekelijks bortezomib, lenalidomide en tot de eerste twee cycli beperkt dexamethason voor patiënten met nieuw-gediagnostiseerd MM die niet in aanmerking kwamen voor autologe hematopoïetische stamceltransplantatie (autoHSCT). PhD-student Frida Bugge Askeland (Academisch Ziekenhuis Oslo) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Haematology.¹

De studie includeerde 27 vrouwen en 24 mannen met een mediane leeftijd van 77 jaar (IQR 73,5-80) en een ECOG performance status 2 of beter (of 3 indien gerelateerd aan myeloom). Negendertig patiënten voltooiden achttien vier-weekse cycli. Het primaire eindpunt was MRD-negatieve complete respons. Dit eindpunt werd bereikt door negentien patiënten (37%; 95%-bti 25,3-51,0). Ziekteprogressie of overlijden werd gerapporteerd voor achttien patiënten (35%) en overlijden voor acht (16%). Tijdens de eerste achttien cycli waren de meest-gerapporteerde graad 3 of 4 adverse events neutropenie (55% van de patiënten), infectie (41%), en trombocytopenie (22%). Er waren 48 graad 3 of hoger ernstige AEs in 27 patiënten (53%). Twee patiënten overleden aan mogelijk met de behandeling samenhangende pneumonie respectievelijk sepsis.

De onderzoekers concluderen dat isatuximab, bortezomib, lenalidomide en beperkt dexamethason werkzaam en veilig was als initiële behandeling voor MM-patiënten die niet in aanmerking kwamen voor autoHSCT.

1.Bugge Askeland F, Haukås E, Slørdahl TS et al. Isatuximab, bortezomib, lenalidomide, and limited dexamethasone in patients with transplant-ineligible multiple myeloma (REST): a multicentre, single-arm, phase 2 trial. Lancet Haematol 2025;12:E120-127

Summary: The phse 2 REST study phase REST study in Norway and Denmark found that isatuximab, weekly bortezomib, lenalidomide, and limited dexamethasone was active and safe as initial therapy for patients with multiple myeloma ineligible for autologous HSCT.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Rezivertinib is een oraal beschikbare derde-generatie EGFR-tyrosinekinaseremmer. De frase 3-studie REZOR, in 50 centra in China, heeft eerstelijns rezivertinib vergeleken met gefitinib voor EGFR-gemuteerd lokaal-gevorderd of metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom. Prof. Yuankai Shi (Chinese Academy of Medical Sciences & Peking Union Medical College, Beijing) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Respiratory Medicine.¹

De studie includeerde 369 patiënten met NSCLC met EGFR exon 19-deletie of exon 21 Leu858Arg-mutatie. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar rezivertinib 180 mg eenmaal daags (n=184) of gefitinib 250 mg eenmaal daags (n=185). De behandeling werd voortgezet tot progressie van de ziekte of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was geblindeerd onafhankelijk centraal beoordeelde (MICR) progressievrije overleving (PFS). De mediane MICR-PFS was 19,3 maanden in de rezivertinibgroep en 9,6 maanden in de gefitinibgroep (HR 0,48; p<0,0001) met consistente resultaten in vooraf-gespecifieerde subgroepen. Graad 3 of hoger treatment-emergent adverse events werden gezien in 45% van de patiënten in de rezivertinibgroep en 43% van de patiënten in de gefitinibgroep. Eén patiënt in de rezivertinibgroep overleed aan met de behandeling samenhangende pneumonie en interstitiële longziekte.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten suggereren dat rezivertinib een eerstelijns optie is voor patiënten met EGFR-gemuteerd lokaal-gevorderd of metastatisch NSCLC.

1.Shi Y, Guo Y, Li X ewt al. Rezivertinib versus gefitinib as first-line therapy for patients with EGFR-mutated locally advanced or metastatic non-small-cell lung cancer (REZOR): a multicentre, double-blind, randomised, phase 3 study. Lancet Respir Med 2025; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 3 REZOR trial in China found that first-line rezivertinib was superior to gefitinib as first-line treatment for EGFR-mutated locally advanced or metastatic NSCLC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)