Oncologisch onderzoek.nl

Er is weinig informatie beschikbaar over de impact van intensiteit-gemoduleerde protontherapie (IMPT) op de overleving van patiënten met nasofarynxcarcinoom (NPC). Een multicenterstudie in Taiwan heeft IMPT voor NPC vergeleken met moderne fotontherapie, volumetrisch-gemoduleerde ARC-therapie (VMAT). Dr. Yu-Ming Wang (Chang Gung Universiteit, Taoyuan) en collega’s publiceren de studie in Radiotherapy & Oncology.¹

In de database van de universiteit identificeerden de onderzoekers 276 patiënten met niet-metastatisch NPC die tussen begin 2016 en eind 2021 IMPT kregen. Deze patiënten werden gematcht voor stadium, jaar van diagnose, en leeftijd (± 10 jaar) met 276 patiënten die in dezelfde periode VMAT kregen. De all-cause mortaliteit (aHR 0,31; 95%-bti 0,15-0,62) en het risico van recidief van de ziekte (0,58; 0,34-0,99) waren significant lager in het IMPT-cohort. IMPT vergeleken met VMAT was ook geassocieerd met significant verlaging van gebruik van sondevoeding (aHR 0,31; 95%-bti 0,18-0,55). Deze trends werden ook gezien in competing risk en sensitiviteitanalyses.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met niet-metastatisch NPC, IMPT vergeleken met VMAT geassocieerd was met significant betere oncologische uitkomsten.

1.Wu C-N, Wang J-D, Chen W-C et al. Intensity-modulated proton therapy versus volumetric-modulated ARC therapy in patients with nasopharyngeal carcinoma: a long-term, multicenter cohort study. Radiotherapy & Oncology 2024.110648

Summary: A multicenter retrospective study in Taiwan found that among nasopharyhgeal carcinoma patients, intensity-modulated proton therapy compared with volumetric-modulated arc therapy was associated with better overall survival outcomes and lower incidence of dysphagia. 

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Richtlijnen bevelen 45 Gy tweemaal per dag thorax-radiotherapie (TRT) aan voor beperkt-stadium kleincellig longcarcinoom (LS-SCLC), maar in de praktijk krijgen de meeste patiënten een hogere dosering eenmaal per dag. In de CALGB 30610 studie werd geen verschil in overall survival gezien tussen de groep die 45 Gy tweemaal per dag en de groep die 70 Gy eenmaal per dag kreeg. In CALGB 70702, een substudie van CALGB 30610, is de kwaliteit van leven (QOL) van de patiënten geïnventariseerd. Dr. Amylou Dueck (Mayo Clinic, Scottsdale AZ) en collega’s publiceren de substudie in Cancer.¹

CALGB 70702 includeerde 417 patiënten, die informatie gaven over hun QOL en convenience van de behandeling door het beantwoorden van de vragenlijsten FACT Trial Outcome Index-Lung Cancer, FACT-Esophageal Cancer Eating and Swallowing Indices, EGOC Acute Esophagitis Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale, en EQ-5D bij baseline en 3, 5, 7, 12, 26, en 52 weken na de start van TRT. FACT-L verslechtering was sterker in de tweemaal-daags arm na 3 weken. De FACT-L TOI verslechtering was minder na drie weken en sterker na twaalf weken in de eenmaal-daags arm. De eenmaal-daags arm had lagere EQ-5D index verslechtering na drie weken. Toename van de acute oesofagitis-score en problemen met slikken was hoger in de tweemaal-daags arm na drie weken. Van de patiënten in de eenmaal-daags arm gaf 74,5% aan de behandeling convenient te vinden, vergeleken met 67% van de patiënten in de tweemaal-daags arm (p=0,03).

De onderzoekers concluderen dat de kwaliteit van leven beter was en dat de behandeling vaker als convenient werd beoordeeld in de eenmaal-daags arm.

1.Ganti AK, Fruth B, Rimner A et al. Quality of life outcomes in patients participating in the CALGB 30610 trial (CALGB 70702): Alliance. Cancer 2024.35663

Summary: In the CALGB 70702 substudy of the CALGB 30610 trial comparing 45 Gy twice daily versus 70 Gy once daily radiation therapy for limited-stage small cell lung cancer, quality-of-life scores were better in the once daily arm.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Panitumumab (PAN) plus chemotherapie is een standaard eerstelijns behandeling voor RAS/BRAF-wildtype (wt) metastatisch colorectaalcarcinoom (mCRC). De klinische toepassing van deze behandeling wordt beperkt door de ontwikkeling van resistentie en door anti-EGFR geïnduceerde huidtoxiciteit. De multicenter fase 2-studie IMPROVE in Italië heeft intermittent gebruik van eerstelijns PAN plus FOLFIRI voor RAS/BRAF-wt mCRC geëvalueerd. Dr. Antonio Avallone (Istituto Nazionale Tumori, Napels) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

IMPROVE includeerde patiënten met niet-resectabel RAS/BRAF-wt mCRC die werden gerandomiseerd naar PAN plus FOLFIRI continu tot progressie (arm A; n=69) of inductie met acht cycli PAN plus FOLFIRI gevolgd door behandelingsvrij interval tot progressie, waarna de behandeling werd hervat met een nieuwe serie van acht cycli (arm B; n=68). Deze strategie in arm B werd voortgezet tot progressie tijdens de behandeling. Het primaire eindpunt was on treatment progressievrije overlevingspercentage (PFSot) na twaalf maanden.

Het mediane aantal cycli was 13 in arm A en 16 in arm B. De mediane follow-up was 43,2 maanden (IQR 35,0-50,0). Panel A laat zien dat de mediane PFSot 11, 2 maanden was in arm A en 17,5 maanden in arm B, met twaalf-maands PFSot-percentages 45,7% respectievelijk 58,8%. Panels B en C tonen de resultaten in patiënten met rechtszijdige respectievelijk linkszijdige ziekte. De mediane overall survival was 36,3 maanden in arm A en 35,1 maanden in arm B. Graad 3 of hoger PAN-gerelateerde huidtoxiciteit werd gezien in 30,3% van de patiënten in arm A en 17,9% van de patiënten in arm B.

De onderzoekers concluderen dat intermittent PAN plus FOLFIRI na een inductiefase feasible was, resulterend in verminderde toxiciteit en langere tijd zonder behandeling voor de patiënten.

1.Avallone A, Giuliani F, De Stefano A et al. Intermittent or continuous panitumumab plus fluorouracil, leucovorin, and irinotecan for first-line treatment of RAS and BRAF wild-type metastatic colorectal cancer: the IMPROVE trial. J Clin Oncol 2024.00979

Summary: The multicenter phase 2 IMPROVE trial in Italy found that among patients with unresectable RAS/BRAF wild-type metastatic colorectal cancer intermittent panitumumab plus FOLFIRI after induction was feasible, with reduced toxicity while allowing patients more time off treatment.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de optimale eerstelijns behandeling van patiënten met hoger-risico myelodysplastische syndromen (MDS). Een fase 2-studie van Peking University People’s Hospital (Beijing, China) evalueerde de eerstelijns combinatie van sintilimab (anti-PD-1) en decitabine voor deze patiënten. Prof. Xiaojun Huang en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De studie includeerde 54 patiënten, onder wie 25 met zeer-hoog risico MDS. De patiënten kregen zes-weekse cycli van sintilimab 200 mg op dagen één en tweeëntwintig plus decitabine 20 mg/m² op dagen één tot en met vijf. Het primaire eindpunt was overall response rate (ORR). Onder de 53 voor respons evalueerbare patiënten was de ORR 77,4% (n=41) en de complete response rate 26,4% (n=14). De mediane duur van follow-up was 20,0 maanden (range 1,0-34,0). De mediane gebeurtenisvrije overleving was 23 maanden, met progressie tot AML in twaalf patiënten (22,2%). De mediane overall survival werd niet bereikt. De behandeling werd over het algemeen goed verdragen, met hematologische toxiciteiten als meest-frequente bijwerkingen. Biomarker-analyse liet een negatieve associatie zien van T-cel uitputtings-markers (met name TIM-3 en PD-1) met de ORR.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van sintilimab en decitabine veelbelovende werkzaamheid en een gunstig veiligheidsprofiel had onder patiënten met hoger-risico MDS.

1.Wang J, Li S, Jiang H et al. Sintilimab plus decitabine for higher-risk treatment-naïve myelodysplastic syndromes: efficacy, safety, and biomarker analysis of a phase II, single-arm trial. J ImmunoTher Cancer 2024-010355

Summary: A phase 2 trial at Peking University People’s Hospital (Beijing, China) found promising efficacy and favorable safety of the first-line combination of sintilimab and decitabine for higher-risk myelodysplastic syndromes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Lorlatinib is een derdegeneratie remmer van anaplastisch lymfoomkinase (ALK) en ROS1 tyrosinekinase, met bewezen intracraniële activiteit. Een multinationale fase 2-studie evalueerde lorlatinib voor gevorderd ALK-positief niet-kleincellig longcarcinoom. Prof. Sai-Hong Ignatius Ou (University of California Irvine, Orange) en collega’s publiceren in het Journal of Thoracic Oncology finale overall survival en lange-termijn veiligheidsresultaten van de studie.¹

De studie includeerde 275 volwassen patiënten in vijf expansiecohorten op basis van eerdere behandeling: cohort 1 (niet-eerder behandeld; n=30), cohort 2-3A (crizotinib met of zonder chemotherapie; n=59), cohort 3B (één eerdere tweedegeneratie ALK-TKI met of zonder chemotherapie; n=28), cohort 4-5 (tenminste twee eerdere ALK-TKIs met of zonder chemotherapie; n=111), en cohort 3B-5 (tenminste één eerdere ALK-TKI met of zonder chemotherapie; n=139).De patiënten kregen oraal lorlatinib 100 mg eenmaal daags. De mediane overall survival werd niet bereikt in cohort 1 en cohort 2-3A, was 37,4 maanden in cohort 3B, was 19,2 maanden in cohort 4-5, en 20,7 maanden in cohort 3B-5, met vijf-jaars OS-percentages 76% respectievelijk 58%, 45%, 27%, en 23%. Adverse events die resulteerden in doseringsreductie werden gerapporteerd voor 77 patiënten (28%), in tijdelijke onderbreking van de behandeling in 158 patiënten (57%), en in permanente discontinuering in 35 patiënten (13%).

De onderzoekers concluderen dat de studie substantiële activiteit en over het algemeen manageable veiligheid van lorlatinib voor gevorderd ALK-positief NSCLC heeft laten zien (graphical abstract).

1.Ou S-HI, Solomon BJ, Besse B et al. Brief report: final overall survival and long-term safety of lorlatinib in patients with ALK-positive non-small cell lung cancer from the pivotal phase 2 study. J Thorac Oncol 2024.11.021

Summary: Five-years follow-up of a multinational phase 2 study found substantial activity and a generally manageable safety profile of lorlatinib for advanced ALK-positive NSCLC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met gevorderd urotheelcarcinoom (aUC) hebben over het algemeen een slechte prognose, ook na behandeling met moderne anti-PD-(L)1 combinaties. Versterking van de checkpointremming-gemedieerde immuunresponse with lymfocytgroeifactoren zou de uitkomsten kunnen verbeteren. Een multicenter gerandomiseerde fase 2-studie in de Verenigde Staten heeft de combinatie van atezolizumab met humaan recombinant IL-7 (CYT107) voor aUC geëvalueerd. Prof. Evan Yu (Fred Hutchinson Cancer Center, Seattle WA) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹


De studie includeerde 47 aUC-patiënten die eerder platina-gebaseerde chemotherapie hadden gekregen. De patiënten werden gerandomiseerd naar alleen atezolizumab of atezolizumab plus vier wekelijkse doses van CYT107. De combinatie werd goed verdragen, zonder doseringslimiterende toxiciteiten en met lagere frequentie van graad 3 of 4 treatment-related adverse events dan alleen atezolizumab. De objective response rate (ORR) was niet significant verschillend tussen beide armen (26,3% met de combinatie versus 23,6% met alleen atezolizumab; p=0,428). De complete response rate (CRR) was 10,5% met de combinatie versus 4,8% met alleen atezolizumab. Respons langer dan 21 maanden werd gezien in drie patiënten in de combinatiegroep en één patiënt in de monotherapiegroep. In patiënten met respons in de combinatiegroep werd expanse van CD4+ en CD8+ T-lymfocyten gezien.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van atezolizumab en CYT107 voor aUC veilig was en vergeleken met alleen atezolizumab resulteerde in lymfocyten-expansie, verdubbeling van de CRR, en duurzame respons, maar niet in verhoging van de ORR. Hogere CYT107-dosering en langere duur van behandeling verdienen nader onderzoek.

1.Sweis RF, Chatta GS, Jain RK et al. A phase II open label, randomized clinical trial of atezolizumab with or without human recombinant IL-7 (CYT107) in advanced urothelial cancer. Clin Cancer Res 2024-1728

Summary: A multicenter randomized phase 2 trial found that addition of human recombinant IL-7 to atezolizumab was safe and resulted in lymphocyte expansion, a doubling of the complete response rate, and durable responses; however, the objective response rate was not increased compared with atezolizumab alone.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn aanwijzingen dat combinatie van androgeendeprivatietherapie (ADT) met docetaxel en abirateron resulteert in verbetering van de overlevingsuitkomsten van patiënten met de novo metastatisch castratiegevoelig prostaatcarcinoom (mCSPC). De fase 3-studie PEACE-1, in 77 centra in Europese landen, heeft toevoeging van prostaat-radiotherapie aan deze combinatie geëvalueerd. Dr. Alberto Bossi (Institut Gustave Roussy, Villejuif, Frankrijk) en collega’s publiceren de studie in The Lancet.¹



PEACE-1 includeerde volwassen patiënten met de novo mCSPC en een ECOG performance status 0 of 1. De patiënten werden in een 2 x 2 factorial design 1:1:1:1 gerandomiseerd naar standaardzorg (alleen ADT of ADT met zes cycli intraveneus docetaxel; n=296), standaardzorg plus abirateron en prednison (n=292), standaardzorg plus radiotherapie naar de prostaat (n=293), en standaardzorg plus abirateron-prednison plus radiotherapie (n=291). Coprimaire eindpunten waren radiografische progressievrije overleving (rPFS) en overall survival (OS), in patiënten met laag-volume metastatische ziekte en in de overall studiepopulatie.

Op het moment van de nu gepubliceerde analyse was de mediane duur van follow-up 6,0 jaar (IQR 5,1-7,0). Onder patiënten met laag-volume ziekte verbeterde toevoeging van radiotherapie aan standaardzorg de rPFS onder patiënten die abirateron-prednison kregen : mediaan 4,4 jaar in de standaardzorg plus abiraterongroep versus 7,5 jaar in de standaardzorg plus abirateron plus radiotherapiegroep (HR 0,65; p=0,019). Dit was niet het geval onder de patiënten die geen abirateron kregen: mediaan 3,0 jaar in de standaardzorggroep versus 2,6 jaar in de standaardzorg plus radiotherapiegroep (HR 1,08; p=0,61). Toevoegen van radiotherapie had geen statistisch significante impact op OS: mediaan 6,9 jaar in de gecombineerde groepen van standaardzorg met of zonder abirateron zonder radiotherapie versus 7,5 jaar in de gecombineerde groepen van standaardzorg met of zonder abirateron met radiotherapie (HR 0,98; p=0,86). Tenminste één graad 3 of hoger adverse event werd gerapporteerd voor 56,1% van de patiënten die geen radiotherapie kregen en 58,8% van de patiënten die wel radiotherapie kregen.

De onderzoekers concluderen dat combineren van radiotherapie met standaardzorg plus abirateron resulteerde in verbetering van rPFS maar niet OS in patiënten met laag-volume de novo mCSPC.

1.Bossi A, Foulon S, Maldonado X et al. Efficacy and safety of prostate radiotherapy in de novo metastatic castration-sensitive prostate cancer (PEACE-1): a multicentre, open-label, randomised phase 3 study with a 2 x 2 factorial design. Lancet 2024;404:2065-2076

Summary: The multinational phase 3 PEACE-1 study found that addition of prostate radiotherapy to standard of care plus abiraterone improved radiographic progression-free survival but not overall survival in patients with low-volume de novo metastatic castration-sensitive prostate cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met CML of Philadelphia chromosoom-positief ALL met resistentie of intolerantie voor BCR-ABL1 tyrosinekinaseremmers (TKIs) hebben slechts beperkte behandelingsopties. Olverembatinib is een nieuwe oraal beschikbare derdegeneratie BCR-ABL1 TKI die in China is goedgekeurd voor volwassen patiënten met CML, maar nog niet is getest in niet-Chinese patiënten. Een gerandomiseerde fase 1b-studie in de Verenigde Staten en Rusland heeft olverembatinib geëvalueerd in patiënten met CML of Ph+ ALL die tenminste twee eerdere TKIs gekregen hadden. Prof. Hagop Kantarjian (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 80 patiënten (58% mannen, mediane leeftijd 54,0 jaar; range 21-80). De patiënten werden gerandomiseerd naar oraal 30, 40, 0f 50 mg olverembatinib iedere twee dagen. De mediane follow-up was 48 weken (range 0-166). Zestig patiënten (75%) hadden tenminste één treatment-related adverse event; graad 3 of 4 TRAEs werden gezien in 32 patiënten (40%); er waren geen graad 5 TRAEs. Onder de geïncludeerde patiënten waren er 62 met chronische-fase (CP) CML. Onder de voor werkzaamheid evalueerbare CP CML patiënten waren er 31 van 51 met complete cytogenetische respons (CcyR; 61%; 95%-bti 46,1-74,2) en 25 van 59 met majeure moleculaire respons (MMR; 42%; 29,6-55,9). CCyRs en MMRs werden gezien in patiënten met en zonder T315I-varianten. Onder de patiënten die eerder ponatinib hadden gekregen waren er 15 van 26 met CCyR (58%; 95%-bti 36,9-76,6) en 11 van 30 met MMR (37%; 19,9-56,1), en onder de patiënten die eerder asciminib hadden gekregen waren er vier van acht met CCyR (50%; 15,7-84,3) en vier van twaalf met MMR (33%; 9,9-65,1).

De onderzoekers concluderen dat olverembatinib goed verdragen werd en sterke antileukemische werkzaamheid had in patiënten met eerder-behandeld CP CML met of zonder T315I-varianten.

1.Jabbour E, Oehler VG, Koller PB et al. Olverembatinib after failure of tyrosine kinase inhibitors, including ponatinib or asciminib. A phase 1b randomized clinical trial. JAMA Oncol 2024.5157

Summary: A multinational phase 1b trial found tolerability and strong antileukemic activity of olverembatinib in patients with heavily pretreated chronic-phase CML with or without T351I variants, including prior ponatinib and/or asciminib failure.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)