Leiomyosarcoom
(LMS) is een agressief subtype van wekedelensarcoom. Chirurgische resectie met
of zonder bestraling is de standaard-behandeling voor gelokaliseerd LMS,
terwijl voor patiënten met lokaal-gevorderd of metastatische ziekte de
eerstelijns behandeling uit anthracycline-gebaseerde regimes bestaat.
Unesbuline is een oraal beschikbare klein-molecuul destabilsator van
tubulinepolymeren en microtubuli. Een multcenter fase 1b-studie in de Verenigde
Staten heeft unesbuline in combinatie met dacarbazine geëvalueerd voor de
behandeling van lokaal-recidiverend, niet-resectabel of metastatisch LMS. Prof.
Brian Van Tine (Washington University in St Louis MO) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical
Oncology.1De studie includeerde volwassen patiënten die oplopende doseringen oraal unesbuline (220 tot 400 mg) tweemaal per week kregen in combinatie met intraveneus dacarbazine 1000 mg/m2 iedere drie weken. Op basis van toxiciteiten tijdens de eerste twee cycli werd gekozen voor unesbuline 300 mg tweemaal per week plus dacarbazine eens per drie weken als aanbevolen fase 2-dosering (RP2D). De meest-gerapporteerde graad 3 en 4 treatment-related adverse events waren trombocytopenis en neutropenie. De figuur laat de activiteit van de combinatie van unesbuline en dacarbazine zien. Onder de voor respons evalueerbare patiënten die met de RP2D behandeld werden bedroeg de objective response rate 24,1%.
De onderzoekers concluderen dat unesbuline 300 mg tweemaal per week in combinatie met dacarbazine 1000 mg/m2 iedere drie weken een gunstig profijt/risico-profiel had in een zwaar-voorbehandelde populatie van volwassenen met gevorderd LMS.
1.Van Tine BA, Ingham MA, Attia S et al. Phase 1b study of unesbulin (PTC596) plus dacarbazine for the treatment of locally recurrent, unresectable or metatatic, relapsed or refractory leiomyosarcoma. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print
Summary: A multicenter phase 1b trial in the USA found that the combination of unesbulin 300 mg twice per week plus dacarbazine 1000 mg/m2 every 21 days had a favorable benefit-risk profile in a heavily pretreated population of adults with advanced leiomyosarcoma.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Cohortstudies
die een associatie laten zien tussen screening op levercelcarcinoom (HCC) onder
patiënten met cirrose of niet-cirrotische HBV-infectie en verlaagde mortaliteit
kunnen te kampen hebben met lead-time
bias (als screening leidt tot eerdere detectie van HCC, zodat de tijd
tussen diagnose en overlijden langer lijkt dan het werkelijke verschil tussen
gescreende en niet-gescreende patiënten) en length-time
bias (als screening leidt tot detectie van langzaam-groeiende indolente
tumoren en zo resulteert in perceptie van verbeterde overleving). Een
multicenter retrospectieve studie in de Verenigde Staten heeft het klinisch
profijt van HCC-screening in patiënten met verhoogd risico geïnventariseerd na
correctie voor beide typen bias (met gebruik van de Duffy parametric formula). Prof. Amit Singal (University of Texas Southwestern Medical Center,
Dallas) en collega’s 
Observationele
studies onder overlevers van mammacarcinoom en prospectieve studies van
aspirine voor cardiovasculaire ziekte hebben aanwijzingen laten zien voor
betere overleving van mammacarcinoom onder gebruikers van aspirine, maar er
zijn geen prospectieve studies gepubliceerd van aspirine voor preventie van
recidief. De fase 3-studie Alliance A011502 heeft deelnemers met hoog-risico
niet-metastatisch mammacarcinoom dubbelblind gerandomiseerd naar adjuvant
aspirine of placebo. Dr. Wendy Chen (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA)
en collega’s 
Onderzoek op
het gebied van behandeling van multipel myeloom heeft geresulteerd in de
introductie van succesvolle geneesmiddelen, die de overall survival (OS) van de patiënten hebben verlengd. Patiënten
ontwikkelen echter vrijwel onveranderlijk recidiverende of refractaire ziekte (RRMM),
waarna nieuwe therapie vereist is. Een systematisch overzicht van gepubliceerde
gerandomiseerde gecontroleerde studies heeft geïnventariseerd of de progressievrije
overleving (PFS) op middelen voor RRMM een geschikt surrogaat-eindpunt is voor
OS. Prof. Shaji Kumar (Mayo Clinic, Rochester MN) en collega’s 
De
behandeling van patiënten met recidiverend of refractair mantelcellymfoom (R/R
MCL) vormt een majeure klinische uitdaging. Een fase 3-studie van het European Mantle Cell Lymphoma Network
heeft toevoeging van bortezomib (B) aan rituximab, hoge dosering cytarabine, en
dexamethason (R-HAD) voor R/R MCL geëvalueerd. Prof. Martin Dreyling
(Ludwig-Maximilians Universität, München) en collega’s 
Het
vijf-jaars overlevingspercentage van patiënten met niet-resectabele
levermetastasen (CLM) is ongeveer 10%. Levertransplantatie zou een curatieve
benadering voor deze patiënten kunnen zijn. De multicenter gerandomiseerde
TransMet studie vergelijkt resultaten van chemotherapie gevolgd door
levertransplantatie versus alleen chemotherapie onder patiënten met CLM zonder
andere metastasen. Prof. René Adam (Université Paris-Saclay) en collega’s 
Humaan
papillomavirus (HPV) is de oorzaak van de meerderheid van cervixcarcinomen. Een
prospectieve studie van het Karolinska Instituut (Stockholm, Zweden) heeft de
waarde van celvrij HPV tumor-DNA (ctHPV DNA) als prognostische biomarker en
voor het detecteren van relapse in patiënten met lokaal-gevorderd
cervixcarcinoom (LACC) geïnventariseerd. Dr. Kristina Hellman en collega’s 
Obinutuzumab
(O) en rituximab (R) zijn tot op heden nog niet head-to-head vergeleken in een
prospectieve studie van mantelcellymfoom (MCL). De Franse multcenterstudie
LYMA-101 evalueerde O plus chemotherapie gevolgd door transplantatie en
O-onderhoud. Dr. Clémentine Sarkozy (Institut Curie, Saint Cloud) 
