Oncologisch onderzoek.nl

Het is niet duidelijk of onder patiënten met gevorderd basaal celcarcinoom (BCC) na bereiken van klinisch complete respons (cCR) de behandeling met hedgehog-remmers kan worden gestaakt. Een retrospectieve studie in zeven centra in Italië heeft uitkomsten na voortzetten van vismodegib na cCR in deze patiënten vergeleken met uitkomsten na staken van de behandeling. Dr. Salvatore Alfieri (Istituto Nazionale dei Tumori, Milaan) en collega’s publiceren de studie in The Oncologist.¹




De studie includeerde 68 BCC patiënten die tussen begin 2012 en eind 2019 na mediaan 180 dagen behandeling met vismodegib cCR hadden bereikt. De mediane leeftijd was 75,5 jaar (range 39-100), en het hoofd-halsgebied was de meest aangedane primaire lokatoe (75%). Na cCR zetten zeven patiënten vismodegib voort tot en met de laatste follow-up, terwijl 61 patiënten vismodegib staakten wegens toxiciteit (n=50) of recidief (n=11). De ziektevrije overleving was significant geassocieerd met het aantal dagen tussen cCR en stoppen met vismodegib (p<0,01). De figuur laat de waarschijnlijkheid van ziektevrije overleving in de drie groepen zien.

De onderzoekers concluderen dat onder BCC-patiënten voortzetten van vismodegib na cCR geassocieerd was met betere DFS.

1.Alfieri S, Romanò R, Marceglia S et al. Hedgehog inhibitors beyond clinical complete response in basal cell carcinoma: should I stop or should I go? The Oncologist 2023;oyad319

Summary: A retrospective study in Italy found that among patients with basal cell carcinoma, continuing vismodegib after clinical complete response was associated with improved disease-free survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Naarmate therapeutische vooruitgang de overleving van patiënten met mammacarcinoom verlengt zal hersenmetastase een steeds meer prevalente complicatie worden. Een multicenter gerandomiseerde studie in Taiwan heeft inductiebehandeling met bevacizumab, etoposide, en cisplatine (BEEP) voorafgaand aan whole-brain radiotherapy (WBRT) voor niet-eerder behandelde hersenmetastasen van mammacarcinoom (BMBC) geëvalueerd. Prof. Yen-Shen Lu (Nationale Taiwan Universiteit, Taipei) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde patiënten met BMBC die tussen begin 2014 en eind 2018 in Taiwan WBRT kregen en gevolgd werd tot eind 2021. De mediane leeftijd op het moment van WBRT was 56 jaar (range 34-71) en 54,4% van de patiënten hadden HER2-positieve ziekte. De patiënten werden 2:1 gerandomiseerd naar drie cycli BEEP voorafgaand aan WBRT (experimentele groep) of alleen WBRT (controlegroep). Het primaire eindpunt was hersen-specifieke progressievrije overleving (bPFS). De mediane bPFS was 8,1 maanden in de experimentele groep versus 6,5 maanden in de controlegroep (HR 0,71; p=0,15; significant bij vooraf-gedefinieerde α ≤ 0.20). De hersen-specifieke objective response rate na twee maanden was niet significant verschillend tussen beide groepen (41,9% versus 52,6%) maar de het acht-maands bFS-percentage was wel significant verschillend (48,7% versus 26,3%; p=0,03). Adverse events waren over het algemeen manageable met profylactische GC-SF behandeling.

De onderzoekers concluderen dat onder BMCB-patiënten BEEP-inductiebehandeling voorafgaand aan WBRT de bPFS kan verbeteren (visual abstract).

1.Chen TW-W, Dai MS, Tseng LM et al. Whole-brain radiotherapy alone vs preceded by bevacizumab, etoposide, and cisplatin for untreated brain metastases from breast cancer. A randomized clinical trial. JAMA Oncol 2023.5456

Summary: A multicenter randomized study in Taiwan found that BEEP induction treatment before WBRT improved the brain-specific progression-free survival among patients with previously untreated brain metatases from breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn aanwijzingen voor ras- of etniciteit-gebonden dispariteiten gezien in uitkomsten van maagcarcinoom. Een retrospectieve studie in de National Cancer Database heeft de associatie van ras of etniciteit met uitkomsten na resectie van stadium II of III noncardia maagcarcinoom. Dr. Steve Kwon (Roger Williams Medical Center and Boston University, Providence RI) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

In de NCDB identificeerden de onderzoekers 6938 patiënten (61,4% mannen; gemiddelde leeftijd 65,9 ± 12,8 jaar) die tussen begin 2006 en eind 2019 resectie van stadium II of III noncardia maagcarcinoom ondergingen. Voor de nu gepubliceerde studie onderscheidden de onderzoekers vier groepen: Aziaten (15,8%), Hispanics (17,8%), blanken (53,6%), zwarten (24,3%), en overigen (2,3%). Onder de blanken waren vergeleken met de andere groepen naar verhouding meer patiënten van 65 jaar of ouder met comorbiditeiten, en meer patiënten die alleen chirurgie ondergingen zonder neoadjuvante of adjuvante chemotherapie. In multivariate analyse was perioperatieve chemotherapie geassocieerd met betere overall survival. De figuur laat zien dat de OS significant beter was onder Aziaten (versus blanken HR 0,64; 95%-bti 0,58-0,72) en Hispanics (0,77; 0,69-0,85) dan in de andere groepen. Onder patiënten die neoadjuvante therapie kregen was zwart ras geassocieerd met betere OS dan blank ras (HR 0,78; 95%-bti 0,67-0,90).

De onderzoekers concluderen dat de studie significante ras- en etniciteit-gebonden verschillen heeft laten zien in uitkomsten na resectie van stadium II of III noncardia maagcarcinoom.

1.Wu SP, Keshavjee SH, Yoon SS et al. Survival outcomes and patterns of care for stage II or III resected gastric cancer by race and ethnicity. JAMA Network Open 2023;6;e2349026

Summary: A retrospective study using the National Cancer Database found that among patients undergoing resection of stage II or III noncardia gastric cancer there were significant differences in overall survival between racial and ethnic groups.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Introductie van CAR T-celtherapie heeft geleid tot opmerkelijke verbetering in de uitkomsten van B-cel ALL (B-ALL). Een fase 1-studie in twee centra in China heeft de veiligheid en werkzaamheid van van donoren verkegen CAR T-cellen (GC007g) geïnventariseerd onder patiënten met recidiverend of refractair (R/R) B-ALL na allogene hematopoïetische stamceltransplantatie (alloHSCT). Prof. He Huang (Zhejiang Universiteit, Hangzhou) en collega’s publiceren de studie in eClinicalMedicine.¹

De studie includeerde patiënten met R/R B-ALL na alloHSCT, die werden beoordeeld als niet-geschikt voor het zelf leveren van autologe T-cellen voor de CAR T-celproductie met het oog op mogelijke consequenties van eerdere behandelingen. De ECOG performance status was 0 of 1. De donoren waren vaders, broers, zusters, en een dochter. De figuur laat het Consort diagram van de studie zien. De negen patiënten kregen één enkele infusie met GC007g. Deze figuur laat de werkzaamheid van de behandeling zien. Vier weken na de infusie hadden alle patiënten complete remissie met of zonder incompleet hematologisch herstel (Cri/CR) bereikt met niet-detecteerbare residuele ziekte. Na mediaan 475 dagen follow-up hadden zeven patiënten nog steeds Cri/CR. De overall response rate was 100% na drie maanden, 88,9% na zes maanden, en 75% na twaalf maanden. Na één jaar waren 77,8% van de patiënten progressievrij en 85,7% in leven.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met R/R B-ALL na alloHSCT, van donoren verkregen CAR T-cellen werkzaam waren, met manageable veiligheidsprofiel.

1.Luo Y, Gao L, Liu J et al. Donor-derived anti-CD 19 CAR T cells GC007g for relapsed or refractory B-cell acute lymphoblastic leukemia after allogeneic HSCT: a phase 1 trial. eClinMed 2023.102377

Summary: A multicenter phase 1 trial in China found that among patients with relapsed or refractory B-ALL after alloHSCT, donor-derived anti-CD19 CAR T cells induced durable remission with manageable safety profiles.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

COSMIC-021 is een multicenter fase 1b-studie van de combinatie van cabozantinib (multikinaseremmer) en atezolizumab (anti-PD-L1) voor solide tumoren in volwassen patiënten. De expansiecohorten 14 en 15 evalueerden de combinatie voor niet-eerder behandeld gevorderd levercelcarcinoom (aHCC) respectievelijk eerder-behandeld adenocarcinoom van maag of slokdarm-maagovergang (GC/GEJ). Dr. Daneng Li (City of Hope Comprehensive Cancer Center, Duarte CA) en collega’s publiceren resultaten van deze cohorten in eClinicalMedicine.¹


De twee cohorten includeerden 30 aHCC-patiënten en 31 GC/GEJ-patiënten. De patiënten kregen oraal cabozantinib 40 mg eenmaal daags en intraveneus atezolizumab 1200 mg eens per drie weken, tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde objectieve respons. In het aHCC-cohort was de mediane duur van follow-up 31,2 maanden, en discontinueerden zes patiënten (20%) de behandeling wegens treatment-related adverse events. In het GC/GEJ-cohort was de mediane duur van follow-up 30,4 maanden, en discontinueerden drie patiënten (10%) de behandeling wegens TRAEs. De figuur laat zien dat de objective response rate 13% (95%-bti 4-31) bedroeg in het aHCC-cohort en 0% (0-11) in het GC-GEJ-cohort.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van cabozantinib en atezolizumab klinische werkzaamheid had met een manageable veiligheidsprofiel onder patiënten met niet-eerder behandeld aHCC.

1.Li D, Loriot Y, Burgoyne AM et al. Cabozantinib plus atezolizumab in previously untreated advanced hepatocellular carcinoma and previously treated gastric cancer and gastroseophageal junction adenocarcinoma: results from two expansion cohorts of a multicentre, open-label, phase 1b trial (COSMIC-021). eClinMed 2023.102376

Summary: Expansion cohort 14 of the multicenter phase 1b trial COSMIC-021 found activity with a manageable safety profile of the combination of cabozantinib and atezolizumab among patients with previously untreated advanced hepatocellular carcinoma. Expansion cohort 15 found no activity of the combination for previously treated gastric cancer or gastroesophageal junction adenocarcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De associatie van PIK3CA-mutaties met respons op behandeling en uitkomsten van patiënten met vroeg-stadium mammacarcinoom (EBC) is niet duidelijk. Een analyse in het cohort van de fase 3-neoadjuvante studie CALGB 40601 heeft deze associatie voor groepen patiënten met uiteenlopende hormoonreceptor (HR)-status en intrinsiek subtype (IMS) geïnventariseerd. Prof. Lisa Carey (University of North Carolina at Chapel Hill) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde 184 patiënten met HER2-positief EBC, die tussen begin 2008 en eind 2012 neoadjuvant paclitaxel met trastuzumab, lapatinib, of beide kregen. Alle patiënten waren vrouwen, en de mediane leeftijd was 49 jaar (range 24-75). Onder deze patiënten waren 32 (17%) met PIK3CA-mutaties. De figuur laat zien dat de pCR-percentages lager waren in de groep patiënten met PIK3CA-mutaties dan in de groep met PIK3CA-wildtype, zowel in het overall cohort (34% versus 49%; p=0,14) als onder de patiënten die trastuzumab kregen (30% versus 54%; p=0,045). Na mediaan 9 jaar follow-up waren PIK3CA-mutaties geassocieerd met slechtere gebeurtenisvrije overleving in het overall cohort (HR 2,58; p=0,01). Deze associatie bleef statistisch significant in multivariate analyse, gecorrigeerd voor pCR, HR-status, en IMS (HR 2,52; p=0,02). Deze associatie was significant onder HR-positieve (HR 3,60; p=0,006) en luminale subtypen (4,84; p=0,04) maar niet in nonluminale en HR-negatieve tumoren.

De onderzoekers concluderen dat in HER2-positief EBC, PIK3CA-mutaties geassocieerd waren met lagere pCR-percentages en onafhankelijk geassocieerd waren met slechtere lange-termijn EFS. Deze resultaten waren geassocieerd met PIK3CA-mutaties in HR-positief en luminaal EBC.

1.Zagami P, Fernandez-Martinez A, Rashid NU et al. Association of PIK3CA mutation with pathologic complete response and outcome by hormone receptor status and intrinsic subtype in early-stage ERBB2/HER2-positive breast cancer. JAMA Network Open 2023;6:e2348814

Summary: A cohort study of 184 patients found that among patients with HER2-positive early breast cancer, PIK3CA mutations were associated with lower pCR rates and independently associated with worse long-term EFS. These findings appear to be associated with PIK3CA mutations in HR-positive and luminal EBC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Hysterectomie is geassocieerd met verhoogd risico van ongunstige gezondheidsuitkomsten. De associatie tussen hysterectomie en het risico van non-Hodgkin lymfoom (NHL) is niet duidelijk. Een retrospectieve analyse van prospectief verzamelde gegevens in het Women’s Health Initiative (WHI) heeft deze associatie geïnventariseerd. Prof. Juhua Luo (Indiana University, Bloomington) en collega’s publiceren de analyse in het International Journal of Cancer.¹

WHI includeerde 141.621 postmenopauzale vrouwen (leeftijd bij inclusie 50 to 80 jaar) die informatie verstrekten over persoonlijke geschiedenis van hysterectomie en ovariëctomie. Tijdens gemiddeld 17,2 jaar follow-up werd incident NHL vastgesteld in 1719 deelneemsters. Hysterectomie, ongeacht ovariëctomiestatus) was geassocieerd met verhoogd NHL-risico (HR 1,23; 95%-bti 1,05-1,44). Ovariëctomie was niet onafhankelijk geassocieerd met NHL-risico na correctie voor hysterectomie. De associatie tussen hysterectomie en het NHL-risico was beperkt tot vrouwen die nooit hormoontherapie gebruikt hadden (HR 1,35; 95%-bti 1,06-1,71) en vrouwen die hysterectomie hadden ondergaan voor de leeftijd 55 jaar.

De onderzoekers concluderen dat de analyse aangeeft dat hysterectomie een risicofactor is voor NHL.

1.Luo J, Hendryx M, Rohan TE et al. Hysterectomy, oophorectomy and risk of non_hodgkin’s lymphoma. Int J Cancer 2023.34820

Summary: Retrospective analysis of prospectively collected data indicates that hysterectomy was a risk factor for non-Hodgkin lymphoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de werkzaamheid van de perioperatieve combinatie van immuuncheckpointremming en chemotherapie in patiënten met resectabel lokaal-gevorderd adenocarcinoom van maag of slokdarm-maagovergang (LA-G/GEJ adenocarcinoom). De multinationale fase 3-studie KEYNOTE-585 heeft neoadjuvant en adjuvant pembrolizumab plus chemotherapie voor deze patiënten geëvalueerd. Dr. Kohei Shitara (National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan) en collega’s publiceren een interimanalyse van de studie in The Lancet Oncology.¹

KEYNOTE-585 wordt uitgevoerd in 143 centra in 24 landen. De studie includeerde volwassen patiënten met niet-eerder behandeld resectabel LA-G/GEJ adenocarcinoom en een ECOG performance status 0 of 1. In het main cohort werden 804 patiënten gerandomiseerd naar drie cycli neoadjuvant pembrolizumab of placebo plus cisplatine-gebaseerde doublet chemotherapie, gevolgd door chirurgie en drie cycli adjuvant pembrolizumab of placebo plus chemotherapie en elf cycli pembrolizumab of placebo. In het FLOT cohort werden 200 patiënten gerandomiseerd naar vier cycli neoadjuvant pembrolizumab of placebo plus FLOT-chemotherapie (fluorouracil, docetaxel en oxaliplatine) gevolgd door chirurgie, vier cycli adjuvant pembrolizumab of placebo plus FLOT, en elf cycli adjuvant pembrolizumab of placebo. De nu gepubliceerde analyse heeft betrekking op het main cohort. Primaire eindpunten waren pathologisch complete respons, gebeurtenisvrije overleving, overall survival, en veiligheid.

De mediane follow-up van het main cohort op het moment van de nu gepubliceerde interimananalyse was 47,7 maanden (IQR 38,0-54,8). Voor het eindpunt pCR was pembrolizumab superieur aan placebo (12,0% versus 2,0%; p<0,00001). De mediane EFS was 44,4 maanden met pembrolizumab versus 25,3 maanden met placebo (HR 0,81; p=0,0198; niet voldoende voor het bereiken van de drempelwaarde voor statistische significantie p=0,0178). De mediane OS was 60.7 maanden met pembrolizumab versus 58,0 maanden met placebo (HR 0,90; p=0,174). Graad 3 of hoger adverse events of any cause werden gezien in 78% van de patiënten in de pembrolizumabgroep en 74% van de patiënten in de placebogroep. Graad 5 treatment-related adverse events troffen vier patiënten in de pembrolizumabgroep en twee patiënten in de placebogroep.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van pembrolizumab aan neoadjuvante cisplatine-gebaseerde chemotherapie voor LA-G/GEJ adenocarcinoom resulteerde in significante verhoging van de pCR, maar dat dit profijt niet leidde tot significante verbetering van EFS en OS.

1.Shitara K, Rha SY, Wyrwicz L et al. Neoadjuvant and adjuvant pembrolizumab plus chemotherapy in locally advanced gastric or gastro-esophageal cancer (KEYNOTE-585): an interim analysis of the multicentre, double-blind, randomised phase 3 study. Lancet Oncol 2023; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 KEYNOTE-585 trial found that among patients with previously untreated resectable LA G/GEJ adenocarcinoma, addition of pembrolizumab to neoadjuvant cisplatin-based doublet chemotherapy did improve pCR, but did not lead to significant improvement in event-free survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)