Oncologisch onderzoek.nl

Ongeveer 40% van de patiënten met diffuus grootcellig B-cel lymfoom (DLBCL) hebben na eerstelijns chemo-immuuntherapie recidiverende of refractaire (R/R) ziekte. De multinationale fase 3-studie ECHELON-3 evalueerde de combinatie van brentuximab vedotin (BV), lenalidomide (Len), en rituximab (R) voor R/R DLBCL. Prof. Nancy Bartlett (Washington University, St Louis MO) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹



De studie includeerde 230 patiënten die werden gerandomiseerd naar BV (n=112) of placebo (n=116; twee patiënten werden niet behandeld) iedere drie weken plus Len eens per dag en R iedere drie weken. Het primaire eindpunt was overall survival, met een vooraf-gespecificeerde interimanalyse na 134 OS-gebeurtenissen. De mediane follow-up was 16,4 maanden. De figuur laat zien dat de mediane OS 13,8 maanden was in de BV-groep en 8,5 maanden in de placebogroep (HR 0,63; p=0,009), en dat het profijt van BV werd gezien in bijna alle onderscheiden subgroepen. De mediane progressievrije overleving was 4,2 maanden in de BV-groep en 2,6 maanden in de placebogroep (HR 0,53; p<0,001), de objective response rate was 64% versus 42%, en de complete response rate was 40% versus 19%. Treatment-related adverse events werden gezien in 97% van de patiënten in beide armen.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van BV aan Len +R voor zwaar-voorbehandeld R/R DLBCL resulteerde in significant overlevingsprofijt met een manageable veiligheidsprofiel.

1.Bartlett NL, Hahn U, Kim W-S et al. Brentuximab vedotin combination for relapsed diffuse large B-cell lymphoma. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 ECHELON-3 trial found that among patients with R/R DBLCL, addition of brentuximab vedotin to lenalidomide plus rituximab resulted in sigificant survival benefit with a manageable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is een streven naar chirurgische deëscalatie om weefselschade te minimaliseren. Een analyse van de National Cancer Database over de periode van begin 2004 tot en met eind 2020 heeft de chirurgische deëscalatie in de gynecologische oncologie geïnventariseerd. Dr. Alexa Kanbergs (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

In de database identificeerden de onderzoekers 1.218.490 vrouwen met een diagnose endometrium-, ovarium-, cervix-, of vulvacarcinoom in de studieperiode. De gemiddelde leeftijd bij diagnose was 61,2 ± 13,7 jaar. Er was afname van het aantal patiënten die chirurgie ondergingen: van 47,4% in 2010 tot 39,9% in 2020 voor cervixcarcinoom (average annual percentage change -1.3%), van 72,0% naar 67,9% voor ovariumcarcinoom (AAPC -0,5%), van 83,7% tot 79,1% voor endometriumcarcinoom (AAPC -0,5%), en van 81,1% naar 72,6% voor vulvacarcinoom (AAPC -1,3%). Gebruik van minimaal-invasieve chirurgie nam toe van 45,8% tot 82,2% voor endometriumcarcinoom (AAPC 4,6%) en van 13,3% tot 37,0% voor ovariumcarcinoom (AAPC9,4%). Schildwachtklierdissectie nam toe van 0,7% tot 39,6% voor endometriumcarcinoom (AAPC 51,8%), van 0,2% tot 10,6% voor cervixcarcinoom (AAPC 44,0%) en van 12,3% tot 36,9% voor vulvacarcinoom (AAPC 10,7%) terwijl het percentage met complete lymfadenectomie in alle drie de groepen afnam. Vruchtbaarheids-sparende chirurgie onder patiënten met cervixcarcinoom jonger dan 40 jaar nam toe van 17,8% tot 28,1% (AAPC 3,1%).

De onderzoekers concluderen dat in de afgelopen 15 jaar chirurgische deëscalatie plaats heeft gevonden in de gynecologische oncologie.

1.Kanbergs A, Melamed A, Viveros-Carreño D et al. Surgical deescalation within gynecologic oncology. JAMA Network Open 2025;8:e2453604

Summary: Analysis of the National Cancer Database found that over the past 15 years, the field of gynecologic oncology has moved towards surgical deescalation. 

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In éénarmige studies van lokaal-gevorderd rectumcarcinoom (LARC) is gezien dat de combinatie van radiotherapie met immuuncheckpointremmers resulteerde in hoge percentages patiënten met pathologisch complete respons (pCR). Een gerandomiseerde fase 2-studie in acht centra in Beijing heeft veiligheid en werkzaamheid geïnventariseerd van neoadjuvante chemoradiotherapie (CRT) met of zonder PD-1 blokkade voor LARC. Prof. Zhongtao Zhang (Capital Medische Universiteit) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 186 patiënten, die in de neoadjuvante setting werden gerandomiseerd naar CRT met concurrente PD-blokkade (experimentele groep A), CRT met sequentiële PD-1 blokkade (experimentele groep B), of alleen CRT (controlegroep). Na de neoadjuvante behandeling ondergingen de patiënten radicale chirurgie. Het primaire eindpunt was pCR-percentage. Deze percentages waren 27,1% voor experimentele groep A en 32,7% voor experimentele groep B vergeleken met 14,0% voor de controlegroep. Het verschil tussen experimentele groep B en de controlegroep was statistisch significant (RR 2,332; p=0,019). Er waren geen substantiële verschillen tussen de groepen met betrekking tot bijwerkingen, chirurgische complicaties, en ziekteprogressie.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van PD-1 blokkade na neoadjuvante CRT voor LARC resulteerde in verhoging van het pCR-percentage zonder substantiële veiligheidsproblemen.

1.Yang Y, Pang K, Lin G et al. Neoadjuvant chemoradiation with or without PD-1 blockade in locally advanced rectal cancer: a randomized phase 2 trial. Nature Med (2025) 024-03360-5

Summary: A randomized phase 2 trial in Beijing found that adding PD-1 blockade after neoadjuvant chemoradiation increases the pCR rate among patients with LARC and raises no substantial safety concerns.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Glecirasib (JAB-21822) is een nieuwe oraal beschikbare covalente KRAS-G12C remmer. Een multicenter fase 2b-studie in China heeft glecirasib voor lokaal-gevorderd of metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) met KRAS-G12C mutatie geëvalueerd. Prof. Yuankai Shi (Chinese Academy of Medical Sciences & Peking Union Medical College, Beijing) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 119 patiënten met een mediane leeftijd van 62 jaar. De patiënten kregen glecirasib 800 mg eenmaal daags. Het primaire eindpunt was centraal onafhankelijk-beoordeelde objective response rate. Deze bedroeg 47,9% (95%-bti 38,5-57,3). De incidentie van any grade treatment-related adverse events was 97,5% en de incidentie van graad 3 of 4 TRAEs was 38,7%. TRAEs leidden tot discontinuering van de behandeling in 5,0% van de patiënten. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat glecirasib veelbelovende werkzaamheid en manageable veiligheid had onder patiënten met gevorderd of metastatisch NSCLC met KRAS-G12C mutatie.

1.Shi Y, Fang J, Xing L et al. Glecirasib in KRAS^G12C-mutated nonsmall-cell lung cancer: a phase 2b trial. Nature Med (2025) 024-03401-z

Summary: A multicenter phase 2b study in China found promising efficacy and manageable safety of the oral KRAS-G12C inhibitor for locally advanced or metastatic NSCLC with KRAS-G12C mutation.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Ondanks de hoge prevalentie van KRAS-veranderingen in pancreas ductaal adenocarcinoom (PDAC) is er weinig informatie beschikbaar over de associaties tussen verschillende typen KRAS-mutaties en behandeluitkomsten. Een retrospectieve cohortstudie op basis van gegevens in een grote klinisch-genomische database heeft deze associaties geïnventariseerd. Dr. Vaia Florou (University of Utah, Salt Lake City) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De database bevat gegevens van patiënten met maligniteiten van ongeveer 280 klinieken (800 behandelcentra) in de Verenigde Staten. De onderzoekers analyseerden gedeïdentificeerde data van 2433 patiënten met metastatisch PDAC. De gemiddelde leeftijd op het moment van eerste behandeling was 67,0 jaar (range 66,0-68,0); 55,1% van de patiënten waren mannen. Onder 2023 patiënten met KRAS-mutaties hadden patiënten met G12R-mutatie de langste mediane tijd tot volgende behandeling (6,0 maanden; 95%-bti 5,2-6,6) en de langste mediane overall survival (13,2 maanden; 10,6-15,2). Vergeleken met KRAS-wildtype hadden patiënten met KRAS-G12D en KRAS-G12V hoger risico van progressie (HR 1,15; p=0,009 respectievelijk 1,16; p=0,01) en overlijden (HR 1,29; p<0,001 en 1,23; p<0,001). Onder alle patiënten hadden patiënten die behandeld werden met FOLFIRINOX hadden lager risico van progressie en overlijden dan patiënten die gemcitabine kregen met of zonder nab-paclitaxel.

De onderzoekers concluderen dat KRAS G12D- en KRAS G12V-mutaties geassocieerd waren met slechtere uitkomsten dan KRAS wildtype, terwijl KRAS G12R geassocieerd was met betere uitkomsten. FOLFIRINOX resulteerde in betere uitkomsten dan gemcitabine-gebaseerde therapie.

1.Norton C, Shaw MS, Rubnitz Z et al. KRAS mutation status and treatment outcomes in patients with metastatic pancreatic adenocarcinoma. JAMA Network Open 2025;8:e2453588

Summary: A retrospective cohort study of 2433 patients with metastatic PDAC found that KRAS G12D and G12V mutations were associated with worse patient outcomes compared with KRAS wild type, whereas KRAS G12R was associated with more favorable patient outcomes. FOLFIRINOX was associated with better patients outcomes than gemcitabine-based therapies.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Datopotamab deruxtecan (Dato-DXd) is een op TROP2 gericht antibody-drug conjugate. De multinationale fase 2-studie TROPION-Lung05 evaludeerde Dato-DXD in patiënten met gevorderd of metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) met actionabele genomische veranderingen en progressie op of na gerichte therapie en platina-gebaseerde chemotherapie. Dr. Jacob Sands (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

TROPION-Lung05 includeerde 137 patiënten, van wie 71,5% tenminste drie lijnen therapie hadden gekregen voor gevorderde ziekte. Zevenenvijftig procent hadden EGFR-mutaties en 25% hadden ALK-rearrangements. De patiënten kregen DATO-DXd 6 mg/kg iedere drie weken. De mediane duur van behandeling was 4,4 maanden (range 0,7-20,6). De figuur laat zien dat de centraal geblindeerd-beoordeelde objective response rate (primair eindpunt) 35,8% bedroeg (95%-bti 27,8-44,4) onder alle geïncludeerde patiënten, en 43,6% (32,4-55,3) respectievelijk 23,5% (10,7-41,2) onder patiënten met EGFR-mutaties respectievelijk ALK-rearrangements. De overall disease control rate was 78,8% (95%-bti 71,0-85,3). Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gezien in 28,5% van de patiënten. De mediane progressievrije overleving was 5,4 maanden (95%-bti 4,7-7,0) en de mediane overall survival was 13,6 maanden (9,9-NE).

De onderzoekers concluderen dat Dato-DXd bemoedigende en duurzame antitumoractiviteit heeft laten zien in deze zwaar-voorbehandelde populatie van patiënten met gevorderd of metastatisch NSCLC met actionabele genomische veranderingen, zonder nieuwe veiligheidssignalen.

1.Sands J, Ahn M-J, Lisberg A et al. Datopotomab deruxtecan in advanced or metastatic non-small cell lung cancer with actionable genomic alterations: results from the phase II TROPION-Lung05 study. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 2 TROPION-Lung05 study found encouraging and durable antitumor activity of datopotamab deruxtecan among heavily pretreated patients with advanced or metastatic NSCLC with actionable genomic alterations. There were no new safety signals.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Testiculaire kiemceltumoren (TGCTs) zijn de tweede meest-voorkomende maligniteiten onder jonge mannen. In de Verenigde Staten is de incidentie van TGCTs historisch gezien altijd hoger geweest onder non-Hispanic White (NHW) mannen dan onder andere mannen. Een analyse van de SEER 12-database heeft recente trends (1992-2021) in de incidentie onder mannen van verschillende rassen/etniciteiten geïnventariseerd. Dr. Katherine McGlynn (National Cancer Institute, Bethesda MD) en collega’s publiceren de analyse in Cancer.¹

De figuur laat resultaten van de analyse zien. De leeftijd-gestandaardiseerde incidentie per 100.000 persoonsjaren nam overall toe van 4,71 (95%-bti 4,39-5,05) in 1992 tot 6,22 (5,88-6,58) in 2021. Deze toename werd gezien voor zowel seminoom (average annual percent change 0,57%; 95%-bti 0,40-0,75) als nonseminoom (1,41%; 1,17-1,64) en onder alle rassen/etnische groepen. De toename was het sterkst onder Hispanic mannen (AAPC 3,03%; 95%-bti 2,66-3,40), met de hoogste incidentie en een hogere waarschijnlijkheid van diagnose in gevorderd stadium vergeleken met NHW-mannen.

De onderzoekers concluderen dat de incidentie van TGCTs in de Verenigde Staten tussen 1992 en 2021 is toegenomen, en met de hoogste incidentie in de Hispanic groep.

1.Almeida AA, Wojt A, Metayer C et al. Racial/ethnic differences in trends of testicular germ cell tumor incidence in the United States, 1992-2021. Cancer 2025.35706

Summary: Analysis of the SEER 12 registries database found that the incidence rates of testicular germ cell tumors increased from 1992 to 2021 among men of all racial/ethnic groups, with the highest rate now in Hispanic men.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Niet voor transplantatie in aanmerking komende multipel myeloom (MM)-patiënten met eerste relapse vormen een moeilijk te behandelen populatie. Een multicenter fase 2-studie in Frankrijk heeft de orale combinatie van iberdomide, ixazomib, en dexamethason (I2D) voor oudere patiënten (70 jaar of ouder) met eerste relapse van MM geëvalueerd. Prof. Cyrille Touzeau (Universiteit van Nantes) en collega’s publiceren de studie in het British Journal of Haematology.¹


De studie includeerde 70 patiënten die vier-weekse cycli kregen van iberdomide (dag 1 tot en met 21), ixazomib (dagen 1, 8, en 15), en dexamethason (dagen 1, 8, 15, en 22). De behandeling werd voortgezet tot progressie van de ziekte. De mediane leeftijd was 76 jaar; 50% waren fragiel; 74% en 37% waren refractair tegen lenalidomide respectievelijk daratumumab. De mediane duur van follow-up was 14 maanden. De overall response rate was 64%, inclusief 36% met zeer goede partiële respons. De twaalf-maands percentages voor progressievrije overleving, duur van respons, en overall survival waren 52% respectievelijk 76% en 86%. De meest-gerapporteerde graad 3 of 4 toxiciteit was neutropenie (46% van de patiënten); de niet-hematologische toxiciteiten waren voornamelijk graad 1 of 2.

De onderzoekers concluderen dat I2D een gunstige risico-profijt verhouding had in oudere MM-patiënten bij eerste relapse; inclusief patiënten met lenalidomide- en daratumumab-refractaire ziekte.

1.Touzeau C, Leleu X, Tiab M et al. Iberdomide, ixazomib and dexamethasone in elderly patients with multiple myeloma at first relapse. Br J Haematol 2025.19978

Summary: A multicenter phase 2 trial in France found a favorable benefit-risk profile of the oral triplet combination of iberdomide, ixazomib, and dexamethasone for multiple myeloma at first relapse in elderly patients.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)