
De IWWD leverde gegevens van 508 patiënten die na cCR WW kregen en vervolgens LR ontwikkelden, en uit VIKINGO betrokken de onderzoekers data van 893 nPCR-patiënten die TME ondergingen. Het primaire eindpunt van de analyse was DM-vrije overleving drie jaar na de keus voor WW of TME. Het DM-risico was significant hoger in de LR-groep dan in de TME-groep (22,8% versus 10,2%; p<0,001). Andere onafhankelijke risicofactoren voor DM waren ypT3-4 status en ypN+ status op het moment van chirurgie. Drie-jaars DM-vrije overlevingspercentages waren 75% in de LR-groep en 87% in de TME-groep (p=0,001). In voor pathologisch stadium gestratificeerde analyse hadden patiënten in de LR-groep slechtere uitkomsten dan patiënten in de TME-groep in alle pathologische stadia.
De onderzoekers concluderen dat het wachten tot een primaire niet-detecteerbare tumor zich tot LR heeft ontwikkeld kan resulteren in slechtere oncologische uitkomsten dan TME voor nPCR op het moment van herbeoordeling.
1.Fernandez LM, São Julião GP, Santacruz CC et al. Risks of organ preservation in rectal cancer: data from two international registries on rectal cancer. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print
Summary: Retrospective analysis of two prospectively maintained databases found that among patients with rectal cancer, patients with local regrowth after watch and wait had a higher risk of subsequent distant metastasis than patients with near pathologic complete response managed by total mesorectal excision.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)