Voor de keus
tussen radicale prostatectomie versus radiotherapie voor hoog-risico
prostaatcarcinoom bestaat alleen retrospectieve evidentie. Een studie in de
Verenigde Staten en Duitsland heeft nu prospectief beide behandelingen
vergeleken. Dr. Anthony D’Amico (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en
collega’s publiceren de studie online in JAMA Oncology.1Het studiecohort bestond uit 639 mannen met T1-4,N0M0, Gleason score 9-10 prostaatcarcinoom. De gemiddelde leeftijd was 65,8 jaar. Tussen februari 1992 en mei 2013 kregen 80 achtereenvolgende patiënten MaxRT (EBRT, brachytherapie, en androgeendeprivatietherapie) in het Chicago Prostate Center, en kregen 559 achtereenvolgende patiënten MaxRP (radicale prostatectomie met dissectie van pelvische lymfeklieren, EBRT en/of androgeendeprivatietherapie) in de Martini-Klinik in Hamburg Eppendorf. De follow-up begon op de dag van de prostatectomie of EBRT, en werd voortgezet tot eind oktober 2017. Primaire eindpunten van de studie waren de voor propensiteit gecorrigeerde prostaatcarcinoom-specifieke mortaliteit (PCSM) en all-cause mortaliteit (ACM).
Na mediaan 5,51 jaar follow-up van de MaxRT-groep en 4,78 jaar van de MaxRP-groep waren 161 mannen overleden, onder wie 106 aan prostaatcarcinoom (65,8%). Er was geen statistisch significant verschil tussen beide groepen in PCSM (p=0,58) en ACM (p=0,60). De plausibiliteitsindex van equivalentie was 77% voor het eindpunt risico van PCSM en 78% voor het eindpunt risico van ACM.
De onderzoekers concluderen dat de studie suggereert dat het plausibel is dat onder mannen met Gleason score 9-10 prostaatcarcinoom MaxRP en MaxRT resulteren in equivalent risico’s van PCSM en ACM.
1.Tilki D, Chen M-H, Wu J et al. Surgery vs radiotherapy in the management of biopsy Gleason score 9-10 prostate cancer and the risk of mortality. JAMA Oncol 2018; epub ahead of print
Summary: Results of a prospective study in Chicago (USA) and Hamburg (Germany) suggest that it is plausible that in men with Gleason score 9-10 prostate cancer MaxRP (radical prostatectomy, EBRT and/or androgen deprivation therapy) leads to equivalent risk of prostate cancer specific mortality and all-cause mortality as MaxRT (EBRT, brachytherapy and androgen deprivation therapy).
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
In de meeste
melanomen, inclusief BRAF-wildtype
melanoom, is de MAPK-route geactiveerd. De Brits-Duitse gerandomiseerde fase
2-studie PACMEL onderzocht de waarde van toevoegen van remmers van deze route
aan chemotherapie voor gevorderd melanoom. Prof. Mark Middleton (University of
Oxford UK) en collega’s publiceren de 
Squameus
celcarcinoom van de mondholte (OCSCC) is geassocieerd met vaak-late diagnose,
slechte prognose, en dure behandelingen. Prognostische accuratesse is van
belang voor het verbeteren van de uitkomsten van de ziekte. Dr. Sana Karam
(University of Colorado, Aurora) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van
de prognostische relevantie van de lymfeklierratio (LNR; verhouding van
positieve versus alle geresecteerde lymfelieren) en andere factoren in
patiënten die chirurgie met curatieve intentie al of niet gevolgd door
adjuvante behandeling kregen voor OCSCC. Ze publiceren de 
Pixatimod
(PG545) is een nieuw immuunmodulerend middel dat resulteert in activering van natural killer cellen. In muizen is
gezien dat pixatimod in combinatie met anti-PD1 therapie infiltratie van
T-cellen in tumoren bevordert. Een fase 1b-studie in Australië onderzoekt de
veiligheid en werkzaamheid van de combinatie van pixatimod en nivolumab voor
gevorderde solide tumoren. Dr. James Kuo (Scientia Clinical Research, Sydney
NSW) presenteert vandaag eerste resultaten van de escalatiefase van de studie
op het EORTC-NCI-AACR Symposium on
Molecular Targets and Cancer Therapeutics in Dublin.1
Er zijn
aanwijzingen dat expressie van het eiwit CDX2 in coloncarcinoom prognostische
betekenis heeft. Dr. Torben Frøstrup Hansen (Universiteit van
Zuid-Denemarken, Odense) en collega’s hebben een analyse van twee
bevolkings-gebaseerde cohortstudies uitgevoerd om deze aanwijzingen te
valideren voor stadium II coloncarcinoom. Ze publiceren de 
Osteoporose
is consistent gerapporteerd in oudere overlevers van mammacarcinoom. Het is
niet duidelijk of osteoporose en osteopenie ook vaker voorkomen in jongere
overlevers dan in leeftijdsgenoten zonder maligniteiten. Dr. Kala Visvanathan
(Johns Hopkins School of Public Health, Baltimore MD) en collega’s hebben dit
onderwerp bestudeerd in het cohort van de BOSS-studie, een doorlopende
prospectieve cohortstudie die vrouwen en mannen includeert met familiair verhoogd
risico van mamma- en ovariumcarcinoom. Ze publiceren de 
Patiënten
die systemische behandeling krijgen voor maligniteiten hebben een verhoogd
risico van acute nierschade (AKI). Er is weinig informatie beschikbaar over
incidentie van en risicofactoren voor AKI in deze patiënten. Dr. Ron Wald
(University of Toronto) en collega’s
hebben een bevolkings-gebaseerde cohortstudie uitgevoerd om de
beschikbare kennis uit te breiden. Ze publiceren de