Oncologisch onderzoek.nl

Er is behoefte aan nieuwe eerstelijns behandelingen voor niet-resectabel RAS- en BRAF-wildtype metastatisch colorectaalcarcinoom (mCRC) in oudere patiënten (70 jaar of ouder). De multicenter fase 2-studie PANDA in Italië heeft panitumumab plus mFOLFOX en panitumumab plus fluorouracil-leucovorine als eerstelijns behandelingen voor deze patiënten geëvalueerd. Dr. Sara Lonardi (Istituto Oncologico Veneto, Padua) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹



De onderzoekers evalueerden panitumumab plus mFOLFOX in 91 patiënten (cohort A) en panitumumab plus fluoruracil-leucovorine in 92 patiënten (cohort B). In beide cohorten kregen de patiënten twaalf cycli behandeling, gevolgd door panitumumab-onderhoudsbehandeling. Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. In beide cohorten was de nulhypothese een mediane PFS van 6 maanden of lager.

De mediane follow-up was 50,0 maanden (IQR 45,6-56,4). De figuur laat zien dat de mediane PFS 9,6 maanden was in cohort A en 9,0 maanden in cohort B (p<0,001 in beide cohorten). De overall response rate was 69% in cohort A en 52% in cohort B. De mediane overall survival was 23,5 maanden in cohort A en 22,0 maanden in cohort B. Graad 2 of hoger chemotherapie-gerelateerde adverse events was 60% in cohort A en 37% in cohort B.

De onderzoekers concluderen dat de combinaties panitumumab-mFOLFOX en panitumumab-fluorouracil-leucovorine redelijke eerstelijns opties zijn voor niet-resectabel RAS-/BRAF-wildtype mCRC in 70-plussers.

1.Lonardi S, Rasola C, Lobefaro R et al. Initial panitumumab plus fluorouracil, leucovorin, and oxaliplatin of plus fluorouracil and leucovorin in elderly patients with RAS and BRAF wild-type metastatic colorectal cancer: the PANDA trial by GONO Foundation. J Clin Oncol 2023; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 PANDA trial in Italy found that the combinations of panitumumab-mFOLFOX and panitumumab-fluorouracil-leucovorin are reasonable first-line options for RAS/BRAF wildtype metastatic colorectal cancer in patients aged 70 years or older.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Onder patiënten met gevorderd melanoom is ziekteprogressie tijdens of na anti-PD-1 behandeling niet ongebruikelijk. Sotigalimab is een op CD40 gericht antilichaam. Preklinische experimenten hebben laten zien dat CD40-agonisten resistentie tegen anti-PD-1 kunnen verminderen. Een multicenter fase 2-studie in de Verenigde Staten heeft de combinatie van sotigalimab en nivolumab voor metastatisch melanoom met progressie op anti-PD-1 behandeling geëvalueerd. Prof. Harriet Kluger (Yale School of Medicine, New Haven CT) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹



De studie includeerde 38 patiënten met metastatisch melanoom na progressie op anti-PD-1. De patiënten kregen sotigalimab 0,3 mg/kg plus nivolumab 360 mg iedere drie weken. Onder de 33 voor werkzaamheid evalueerbare patiënten waren er vijf met partiële respons (ORR 15%); twee van deze responsen waren ongoing na 45,9 en 26 maanden, terwijl in de andere drie responders relapse werd gezien na 41,1 respectievelijk 18,7 en 18,4 maanden. De mediane duur van respons was 26 maanden. Twee additionele patiënten hadden stabiele ziekte gedurende langer dan 6 maanden. Onder de 38 voor veiligheid evalueerbare patiënten waren er 34 (89%) met tenminste één adverse event en vijf (13%) met een graad 3 AE dat samenhing met sotigalimab. Er waren geen behandelings-gerelateerde ernstige AEs, graad 5 AEs, of discontinueringen van sotigalimab vanwege AEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van sotigalimab en nivolumab een gunstig veiligheidsprofiel had, en resulteerde in duurzame respons in een subset van patiënten met anti-PD-1 resistent metastatisch melanoom.

1.Weiss SA, Sznol M, Shaheen M et al. A phase II trial of the CD40 agonist sotigalimab (APX005M) in combination with nivolumab in subjects with metastatic melanoma with disease progression on anti-PD-1. Clin Cancer Res 2023; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 2 trial in the USA found that the combination of sotigalimab plus nivolumab resulted in durable responses in a subset of patients with anti-PD-1 resistant metastatic melanoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In het afgelopen decennium is blokkade van de PD-1/PD-L1 as een veelbelovende optie gebleken voor de behandeling van verscheidene maligniteiten. De gerandomiseerde fase 2-studie SAMCO-PRODIGE 54, in 49 centra in Frankrijk, heeft avelumab (anti-PD-L1) vergeleken met standaard tweedelijns chemotherapie voor metastatisch colorectaalcarcinoom met deficiënt mismatch repair en/of microsatellietinstabiliteit (dMMR/MSI mCRC). Prof. Julien Taïeb (Université Pris-Cité) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

SAMCO-PRODIGE 54 includeerde 122 patiënten met dMMR/MSI mCRC met progressie op standaard eerstelijns therapie. De mediane leeftijd was 66 jaar (IQR 56-76), 53,3% waren vrouwen, 82,0% hadden rechtszijdige tumoren, en 42,6% hadden BRAF-V600E gemuteerde tumoren. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar tweedelijns avelumab of standaard tweedelijns chemotherapie, voortgezet tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was progressievrije overleving.

Er waren tussen de twee groepen geen significante verschillen in patiënt- of tumorkenmerken. In geen van beide groepen werden nieuwe veiligheidssignalen gezien. In de avelumabgroep werden minder graad 3 of hoger treament-related adverse events gezien dan in de chemotherapiegroep (31,7% versus 53,1%; p=0,02). De mediane follow-up was 33,3 maanden. De figuur laat werkzaamheidsuitkomsten zien. De mediane PFS-percentages waren 24,6% met avelumab versus 8,2% met chemotherapie (p=0,03). Na twaalf respectievelijk achttien maanden waren de percentages 31,2% versus 19,4% respectievelijk 27,4% versus 9,1%. Er was geen significant verschil in objective response rates tussen beide groepen (29,5% versus 26,2%; p=0,45). Onder patiënten met ziektecontrole had 75,5% in de avelumabgroep versus 19,1% in de chemotherapiegroep nog steeds ziektecontrole na achttien maanden.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met dMMR/MSI mCRC, avelumab vergeleken met standaard tweedelijns therapie resulteerde in betere PFS en ziektecontrole, met een gunstig veiligheidsprofiel (visual abstract).

1.Taïeb J, Bouche O, André T et al. Avelumab vs standard second-line chemotherapy in patients with metastatic colorectal cancer and microsatellite instability. A randomized clinical trial. JAMA Oncol 2023.2761

Summary: The multicenter phase 2 SAMCO-PRODIGE 54 trial in France found that among patient with dMMR/MSI mCRC and progression on standard first-line therapy, second-line avelumab compared with standard second-line therapy resulted in better progression-free survival and longer disease control, with a favorable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Ongeveer 30% van de patiënten met een nieuwe diagnose niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) hebben stadium III ziekte. Onder patiënten met resectabel stadium III NSCLC kan preoperatieve therapie bijdragen aan downstaging van de tumor en verhoging van de mogelijkheid van complete resectie. De gerandomiseerde fase 2-studie TD-FOREKNOW, in twee centra in China (Medische Universiteit van de Luchtmacht en Lanzhou Universiteit), heeft toevoegen van camrelizumab (anti-PD-1) aan neoadjuvante nab-paclitaxel plus platina-gebaseerde chemotherapie geïnventariseerd. Dr. Tao Jiang (Luchtmachtuniversiteit, Xi’an) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 88 volwassen patiënten (mediane leeftijd 61 jaar; 84,1% mannen) met resectabel stadium IIIA of IIIB (T3N2) die werden gerandomiseerd naar drie cycli camrelizumab plus chemotherapie (n=43) of alleen chemotherapie (n=45), vier tot zes weken lager gevolgd door chirurgie.Het primaire eindpunt was percentage patiënten met pathologisch complete respons. pCR werd gezien in 32,6% van de patiënten met camrelizumab plus chemotherapie versus 8,9% van de patiënten met alleen chemotherapie (OR 4,95; p=0,008). Majeure pathologische respons werd gezien in 65,1% versus 15,6% in de twee groepen. Met mediaan 14,1 maanden follow-up werd de mediane gebeurtenisvrije overleving in geen van beide groepen bereikt. Toxische effecten van toevoeging van camrelizumab aan chemotherapie waren manageable.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van camrelizumab aan neoadjuvante chemotherapie voor stadium IIIA of IIIB (T3N2) NSCLC resulteerde in verhoging van het pCR-percentage en verdragen werd (visual abstract).

1.Lei J, Zhao J, Gong L et al. Neoadjuvant camrelizumab plus platinum-based chemotherapy vs chemotherapy alone for Chinese patients with resectable stage IIIA of IIIB (T3N2) non-small cell lung cancer. The TD-FOREKNOW randomized clinical trial. JAMA Oncol 2023.2751

Summary: The randomized phase 2 TF-FOREKNOW trial, at two centers in China, found that among patients with resectable stage IIIA or IIIB (T3N2) non-small cell lung cancer, addition of camrelizumab to neoadjuvant chemotherapy was associated with an improved pCR rate.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Een fase 2-studie van MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) evalueerde neoadjuvant cemiplimab (anti-PD-1) voor cutaan squameus celcarcinoom van hoofd en hals (CSCC-HN). In 2021 is gepubliceerd dat pathologische respons werd gezien in 15 van 20 patiënten (75%). Lange-termijn uitkomsten van de studie zijn nu gepubliceerd in JAMA Otolaryngology – Head and Neck Surgery.¹

De mediane follow-up was 42,3 maanden (range 7,7-50,6). Zeventien patiënten (85%) bleven ziektevrij, en in drie patiënten (15%) werd recidief gezien. Geen van de vijftien patiënten met pathologische respons op neoadjuvant cemiplimab had recidief (hoewel een van de patiënten overleed aan niet met de ziekte samenhangende oorzaak). Voor het gehele cohort was het drie-jaars ziektevrije-overlevingspercentage 83,9% (95%-bti 68,7-100), het drie-jaars ziektespecifieke overlevingspercentage 95% (85,9-100), en het drie-jaars overall survival percentage 90% (77,8-100). Patiënten met pathologische respons op neoadjuvant cemiplimab hadden significant betere DFS dan patiënten zonder pathologische respons (HR 0,092; 95%-bti 0,010-0,866).

De onderzoekers concluderen dat patiënten met CSCC-HN en respons op neoadjuvant cemiplimab gunstige lange-termijn uitkomsten hadden.

1.Ferrarotto R, Nagarajan P, Maronge JM et al. Outcomes of treatment with neoadjuvant cemiplimab for patients with advanced, resectable cutaneous squamous cell carcinoma of the head and neck: secondary analysis of a phase 2 trial. JAMA Otolaryngol Head Neck Surg 2023.1729

Summary: A pilot phase 2 trial at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) evaluated neoadjuvant cemiplimab for CSCC-HN. At a median follow-up of 42.3 months (range 7.7-50.6) 85% of patients remained disease free. Among the 75% of patients with pathologic response to neoadjuvant cemiplimab, none had recurrence. For the entire cohort, 3-year disease-free survival rate was 83.9% and 3-year overall survival rate was 90%.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De COVID-19 pandemie heeft een aanzienlijke impact gehad op de praktijk van de gezondheidszorg. Een cross-sectionele studie in de Verenigde Staten heeft veranderingen in diagnosen en stadiumdistributie van maligniteiten tijdens het eerste jaar van de COVID-19 pandemie geïnventariseerd. Dr. Xuesong Han (American Cancer Society, Kennesaw GA) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde 2.404.050 volwassen patiënten met een nieuwe diagnose van een eerste maligniteit tussen begin 2018, en eind 2020 (830.528 in 2018; 849.290 in 2019; en 724.232 in 2020). De gemiddelde leeftijd van de patiënten was 63,5 ± 13,5 jaar; 53,5% waren vrouwen; en 75,5% waren non-Hispanic White. De figuur toont resultaten van de analyses. Na het begin van de pandemie, in maart 2020, nam het aantal nieuwe diagnosen sterk af en nam vervolgens weer toe tot bijna het aantal van voor de pandemie. De afname was het grootst voor diagnosen van stadium I ziekte, resulterend in een lagere waarschijnlijkheid van gediagnostiseerd worden met stadium I ziekte in 2020 dan in 2019 (stadium I versus II tot en met IV aOR 0,946; 95%-bti 0,939-0,952) en een hogere waarschijnlijkheid van gediagnostiseerd worden met stadium IV ziekte in 2020 dan in 2019 (stadium IV versus stadium I tot en met III aOR 1,074; 95%-bti 1,066-1,083). Dit patroon werd gezien voor de meeste typen maligniteiten, en was vooral prominent onder Hispanics, Asian American and Pacific Islanders, onverzekerden, Medicare-verzekerden, volwassenen jonger dan 65 jaar, en inwoners van sociaal-economisch gedepriveerde gebieden.

De onderzoekers concluderen dat gedurende 2020 in de Verenigde Staten substantiële onderdiagnose van maligniteiten en afname van het percentage vroeg-stadium diagnose voorkwam, met name onder medically underserved personen.

1.Han X, Yang NN, Nogueira L et al. Changes in cancer diagnoses and stage distribution during the first year of the COVID-19 pandemic in the USA: a cross-sectional nationwide assessment. Lancet Oncol 2023;24:855-867

Summary: A cross-sectional analysis in the USA found that during the first year of the COVID-19 pandemic substantial cancer underdiagnosis and decreases in the proportion of early stage diagnoses occurred.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De functie van de thymus in volwassenen is niet duidelijk. Een case-control study van Massachusetts General Hospital (MGH, Boston) heeft gezondheidsconsequenties van thymectomie in volwassenen geïnventariseerd. Prof. David Scadden en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹


De onderzoekers identificeerden alle volwassen patiënten die in MGH tussen begin 1993 en eind februari 2020 thymectomie ondergingen; patiënten die binnen negentig dagen overleden of binnen vijf jaar niet-laparoscopische cardiothoracale chirurgie ondergingen werden geëxcludeerd. De controlegroep werd samengesteld uit volwassen patiënten die in MGH tussen begin 2000 en eind 2019 niet-laparoscopische cardiothoracale chirurgie ondergingen zonder thymectomie, waarbij eveneens overlijden binnen negentig dagen of tweede ingreep binnen vijf jaar als exclusiecriterium golden.

Voor 1146 patiënten die thymectomie hadden ondergaan kon in de controlegroep een matched control worden gevonden (gematcht voor geslacht, ras, leeftijd ± 5 jaar, en geschiedenis van infecties, maligniteiten, en auto-immuunziekte. Vijf jaar na de chirurgie was de all-cause mortaliteit hoger in de thymectomiegroep dan in de controlegroep (8,1% versus 2,8%; RR 2,9; 95%-bti 1,7-4,8). Het risico van een maligniteit was eveneens significant verhoogd in de thymectomiegroep vergeleken met de controlegroep (7,4% versus 3,7%; RR 2,0; 95%-bti 1,3-3,2). Het risico van auto-immuunziekte verschilde niet significant tussen de groepen.

De onderzoekers concluderen dat all-cause mortaliteit en het risico van maligniteiten hoger waren onder patiënten die thymectomie hadden ondergaan dan onder gematchte controlepatiënten.

1.Kooshes KA, Foy BH, Sykes DB et al. Health consequences of thymus removal in adults. N Engl J Med 2023;389:406-417

Summary: A case-control study at Massachusetts General Hospital (Boston) found that among patients who underwent thymectomy, all-cause mortality and risk of cancer were higher than among controls.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn aanwijzingen dat verhoogd mitochondriaal DNA copy number (mtDNAcn) geassocieerd is met verhoogd risico van non-Hodgkin lymfoom (NHL). De associatie tussen de fractie mitochondriaal DNA met breuken (mtDNAfb) met het NHL-risico is tot op heden niet onderzocht. Een nested case-control study in het cohort van de Alpha-Tocopherol, Beta-Carotene Cancer Prevention (ATBC) Study heeft deze associatie geïnventariseerd. Dr. Dean Hosgood (Albert Einstein College of Medicine, New York) en collega’s publiceren de patiënt-controlestudie in JAMA Network Open.¹

De ATBC Study includeerde tussen begin 1985 en eind 1988 in het zuidwesten van Finland 29.133 mannen (allen rokers, leeftijd 50 tot 70 jaar; mediaan 57,2 jaar) die gerandomiseerd werden naar vijf tot acht jaar dagelijkse inname van vitamine E, beta-caroteen, vitamine E plus beta-caroteen, of placebo. De mannen stonden onder meer bloedmonsters af. Tijdens de follow-up tot eind april 2002 werd NHL gediagnostiseerd in 107 mannen in het cohort. Deze mannen werden voor leeftijd (± 5 jaar), body mass index, aantal sigaretten per dag, aantal pakjaren, en mtDNAcn gematcht met 107 mannen die tijdens de follow-up geen NHL ontwikkelden. In de bloedmonsters bepaalden de onderzoekers de gehalten van mtDNAfb. Hogere mtDNAfb-waarden waren dosis-afhankelijk geassocieerd met verhoogd HNL-risico: kwartiel 2 versus 1 OR 1,24 (95%-bti 0,43-3,40); kwartiel 3 versus 1 OR 3,58 (95%-bti 1,39-9,24); en kwartiel 4 versus 1 OR 3,42 (95%-bti 1,30-8,99; p voor trend 0,004).

De onderzoekers concluderen dat de studie suggereert dat verhoogd mtDNAfa geassocieerd is met verhoogd risico van toekomstig NHL.

1.Hosgood DH, Davitt M, Cawthorn R et al. Mitochondrial DNA fragmentation and risk of non-Hodgkin lymphoma. JAMA Network Open 2023;6:e2326885

Summary: A nested case-control study in the cohort of the prospective ATBC study found that increased mitochondrial DNA fraction with breaks in blood was associated with increased future risk of non-Hodgkin lymphoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)