De studie includeerde 144 kinderen, van wie 13% prenataal bloot hadden gestaan aan platina, 62% aan taxanen, en 25% aan beide. De mediane duur van follow-up na de geboorte was 3,2 jaar (IQR 3,0-6,4). De kinderen werden onderzocht met een neurocognitieve testbatterij, door ouders beantwoorde vragenlijsten, en fysiek onderzoek. Er waren 101 kinderen die werden onderzocht op leeftijd anderhalf jaar, 96 op leeftijd drie jaar, 63 op leeftijd zes jaar, 32 op leeftijd negen jaar, 18 op leeftijd twaalf jaar, 7 op leeftijd vijftien jaar, en 2 op leeftijd achttien jaar. De neurocognitieve uitkomsten vielen binnen de normale range voor alle leeftijden. Acht kinderen (6%) rapporteerde ototoxiciteit, zeven (5%) chronische medische aandoeningen, drie (2%) congenitale malformaties, en twee (1%) ADHD. Drieëndertig kinderen (23%) hadden neurocognitieve ondersteuning nodig; 64% van deze kinderen waren preterm geboren. Kinderen die prenataal blootgesteld waren aan paclitaxel scoorden lager voor visuospatiaal en verbaal geheugen dan kinderen die blootgesteld waren aan docetaxel.
De onderzoekers concluderen dat de interimanalyse normale neurocognitieve uitkomsten laat zien en geen toename in congenitale misvormingen of medische aandoeningen na prenatale blootstelling van platina en/of taxaan chemotherapie. Het aantal oudere kinderen was echter beperkt, zodat nader onderzoek naar lange-termijn effecten van de blootstelling gewenst is.
1.Van Assche IA, Van Calsteren K, Huis in ’t Veld EA et al. Child outcomes after prenatal exposure to platinum and taxane-based chemotherapy: an unplanned interim analysis of the international network on cancer, infertility, and pregnancy study. eClinMed 2024.102922
Summary: Interim analysis of a multinational prospective study found normal neurocognitive outcomes and no increase in congenital malformations nor medical conditions after prenatal exposure to platinum and/or taxane-based chemotherapy. However, the number of older children in the study was limited.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Isolated limb infusion and perfusion
(ILI/ILP) is de standaard-behandeling voor niet-resectabele in-transit
metastasen (ITM) van melanoom, maar de introductie van immuuncheckpointremmers
(ICIs) en intralesionaal talimogene laherparepvec (TVEC) heeft nieuwe
behandelingen mogelijk gemaakt. Een retrospectieve studie in twaalf centra in
Australië, Nederland, en de Verenigde Staten heeft uitkomsten vergeleken van
eerstelijns ILI/ILP, ICIs, of TVEC voor niet-resectabele ITM van melanoom. Dr.
Jonathan Zager (Moffitt Cancer Center, Tampa FL) en collega’s 
De
multinationale fase 3-studie PACIFIC vergeleek durvalumab (anti-PD-1) met
placebo als onderhoudstherapie voor patiënten met stadium III niet-kleincellig
longcarcinoom (NSCLC) die geen ziekteprogressie hadden na platina-gebaseerde
chemoradiotherapie. In 2017 is 
Er is
behoefte aan veilige en effectieve neoadjuvante behandelopties voor patiënten
met spierinvasief blaascarcinoom (MIBC) die cisplatine niet kunnen verdragen. Cretostimogene
grenadenorepvec (GC) is een recombinant type-5 oncolytisch adenovirus dat selectief
repliceert in blaascarcinoomcellen met veranderingen in de
retinoblastoom-route. Een fase 1b-studie van Moffitt Cancer Center (Tampa FL)
heeft de neoadjuvante combinatie van intravesicaal GC met systemisch nivolumab
voor MIBC geëvalueerd. Dr. Roger Li en collega’s 
Een
significant percentage van patiënten met pancreas ductaal adenocarcinoom (PDAC)
is drager van kiemlijn pathogene varianten (GPVs). Een studie in drie centra in
Spanje heeft universeel testen op GPVs in patiënten met PDAC geëvalueerd. Dr. Leticia Moreira (Hospital Clinc
Barcelona) en collega’s 
De
multinationale fase 3-studie PAOLA-1/ENGOTov25 randomiseerde patiënten met
nieuw-gediagnostiseerd gevorderd ovariumcarcinoom na respons op eerstelijns
chemoherapie 2:1 naar olaparib plus bevacizumab of placebo plus bevacizumab
onderhoudstherapie. In 2019 is 
Plexiforme
neurofibromen (PNs) zijn niet-maligne zenuwschedetumoren die voorkomen in 30%
tot 50% van de patiënten met neurofibromatose type 1 (NF1). De multicenter fase
2b-studie ReNeu in de Verenigde Staten evalueerde de MEK1/2-remmer mirdametinib
voor symptomatische NF1-PNs in volwassenen en kinderen (leeftijd 2-17 jaar). Dr.
Christopher Moertel (University of Minnesota, Minneapolis) en collega’s 
Immuuncheckpointremmers
(ICIs) hebben de overlevingsuitkomsten onder melanoompatiënten verbeterd. Een
retrospectieve studie van Massachusetts General Hospital, Harvard Medical
School, en Beth Israel Deaconess Medical Center (Boston MA) heeft de impact van
body mass index (BMI) en type 2 diabetes mellitus (T2D) op de werkzaamheid van ICIs
in patiënten met melanoom geïnventariseerd. Dr. Ryan Sullivan (MGH) en
collega’s 
