Oncologisch onderzoek.nl

In fase 1- en 2 studies is gezien dat onder patiënten met resectabel macroscopisch stadium III melanoom neoadjuvante immuuntherapie meer effectief is dan adjuvante immuuntherapie. De multinationale fase 3-studie NADINA heeft twee cycli neoadjuvant nivolumab plus ipilimumab gevolgd door chirurgie (neoadjuvante groep) vergeleken met chirurgie gevolgd door twaalf cycli adjuvant nivolumab voor resectabel macroscopisch stadium III melanoom (adjuvante groep), met adjuvante therapie in de neoadjuvante groep alleen voor patiënten met partiële respons of nonrespons. Prof. Christian Blank (NKI Amsterdam) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde 423 patiënten, die 1:1 werden gerandomiseerd. Het primaire eindpunt was gebeurtenisvrije overleving. Na mediaan 9,9 maanden follow-up was het 12-maands EFS-percentage 83,7% in de neoadjuvante groep (99,9%-bti 45,1-72,7) en 57,2% in de adjuvante groep (45,1-72,7). Het verschil in restricted mean survival time was 8,0 maanden (HR voor progressie, recidief of overlijden 0,32; 99,9%-bti 0,15-0,66). In de neoadjuvante groep had 59,0% van de patiënten majeure pathologische respons (MPR), 8,0% partiële respons (PR), 26,4% nonrespons, en 2,4% progressie; in 4,2% werd chirurgie uitgesteld of achterwege gelaten. Onder de patiënten in de neoadjuvante groep die majeure pathologische respons hadden was het 12-maands recidiefvrije-overlevingspercentage 95,1%, vergeleken met 76,1% en 57,0% onder de patiënten met partiële respons respectievelijk nonrespons. Graad 3 of hoger adverse events die samenhingen met de systemische behandeling werden gezien in 29,7% van de patiënten in de neoadjuvante groep en in 14,7% van de patiënten in de adjuvante groep.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met resectabel macroscopisch stadium III melanoom, neoadjuvant nivolumab plus ipilimumab gevolgd door chirurgie en respons-gedreven adjuvante therapie resulteerde in langere EFS dan chirurgie gevolgd door adjuvant nivolumab.

1.Blank CU, Lucas MW, Scolyer RA et al. Neoadjuvant nivolumab and ipilimumab in resectable stage III melanoma. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 NADINA trial found that among patients with resectable, macroscopic stage III melanoma, neoadjuvant nivolumab plus ipilimumab followed by surgery and response-driven adjuvant therapy resulted in longer event-free survival than surgery followed by adjuvant nivolumab.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De VEGF-route speelt een belangrijke rol in de pathogenese van maagcarcinoom. Fruquintinib is een oraal beschikbare remmer van VEGFR-1/2/3/4. De multicenter fase 3-studie FRUTIGA in China vergeleek fruquintinib plus paclitaxel versus placebo plus paclitaxel voor patiënten met gevorderd adenocarcinoom van maag of slokdarm-maagovergang (aG/GEJ-adenocarcinoom) na progressie op fluorouracil- en platina-bevattende chemotherapie. Prof. Rui-Hua Xu (Sun Yat-sen Universiteit, Guangzhou) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 703 patiënten, die 1:1 gerandomiseerd werden naar fruquintinib plus paclitaxel (n=351) of placebo plus paclitaxel (n=352). De coprimaire eindpunten waren progressievrije overleving en overall survival. De figuur laat zien dat de mediane PFS 5,6 maanden was in de fruquintinibgroep versus 2,7 maanden in de placebogroep (HR 0,57; p<0,0001) waarmee het PFS-eindpunt bereikt werd. Het OS-eindpunt werd niet bereikt, met mediane OS 9,6 maanden in de fruquintinibgroep versus 8,4 maanden in de placebogroep (HR 0,96; p=0,0604). De meest-gerapporteerd graad 3 of hoger adverse events waren neutropenie, leukopenie, en anemie.

De onderzoekers concluderen dat onder Chinese patiënten met eerder behandeld aG/GEJ-adenocarcinoom fruquintinib plus paclitaxel, vergeleken met placebo plus paclitaxel, resulteerde in verbetering van de PFS maar niet OS.

1.Wang F, Shen L, Guo W et al. Fruquintinib plus paclitaxel versus placebo plus paclitaxel for gastric or gastroesophageal junction adenocarcinoma: the randomized phase 3 FRUTIGA trial. Nature Med 2024-02989-6

Summary: The multicenter phase 3 FRUTIGA trial in China found that fruquintinib plus paclitaxel, compared with placebo plus paclitaxel, as second-line treatment significantly improved PFS, but not OS, in patients with advanced gastric of gastroesophageal junction adenocarcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De huidige systemische behandelingen voor metastatisch pancreas ductaal adenocarcinoom (mPDAC) zijn geassocieerd met een vijf-jaars overall survival percentage lager dan 5%. De fase 1b-2 studie OPTIMIZE-1, in veertien centra in drie landen, heeft de combinatie van mitazalimab (een op CD40 gericht IgG1 antilichaam) en mFOLFIRINOX voor niet-eerder behandeld mPDAC geëvalueerd. Prof. Jean-Luc van Laethem (Vrije Universiteit Brussel) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

OPTIMIZE-1 includeerde 70 patiënten met histologisch bevestigd mPDAC en een ECOG performance status 0 of 1. De patiënten kregen veertien-daagse cycli van intraveneus mitazalimab (450 of 900 μg/kg) twee dagen na mFOLFIRINOX. Het primaire eindpunt van fase 1b was het vaststellen van de aanbevolen fase 2-dosering van mitazalimab. Er waren geen doseringslimiterende bijwerkingen met dosering 450 μg/kg; als RP2D werd gekozen voor 900 μg/kg. Het primaire eindpunt van fase 2 was objective response rate. Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse was de mediane duur van follow-up 12,7 maanden. Onder de 65 patiënten die met de RP2D behandeld werden waren 57 evalueerbaar voor werkzaamheid. De ORR was 40%, waarmee het primaire eindpunt bereikt werd. De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger treatment-related adverse events waren neutropenie (26% van de patiënten), hypokalemie (16%), anemie (11%), en trombocytopenie (11%). Er waren geen graad 5 AEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van mitazalimab en mFOLFIRINOX manageable veiligheid en bemoedigende activiteit had als eerstelijns behandeling voor mPDAC.

1.Van Laethem J-L, Borbath I, Prenen H et al. Combining CD40 agonist mitazalimab with mFOLFIRINOX in previously untreated metastatic pancreatic ductal adenocarcinoma (OPTIMIZE-1): a single-arm, multicentre phase 1b/2 study. Lancet Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 1b-2 OPTIMIZE-1 study found manageable safety and encouraging activity of the combination of mitazalimab and FOLFIRINOX as first-line treatment for mPDAC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In veel patiënten met HPV-negatief squameus celcarcinoom van hoofd en hals (HNSCC) wordt recidief gezien. Circulerend tumor (ct)DNA kan minimaal residuele ziekte identificeren, maar de klinische waarde van bepaling van ctDNA in HPV-negatief HNSCC is niet duidelijk. Een retrospectieve studie van Dana-Farber Cancer Institute en Brigham and Women’s Hospital (beide in Boston MA) heeft de waarde van ctDNA-bepaling voor het gepersonaliseerd monitoren van ziektestatus in patiënten met voornamelijk nieuw-gediagnostiseerd virus-negatief HNSCC geïnventariseerd. Dr. Glenn Hanna (Dana-Farber) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 116 patiënten, onder wie 100 in wie de test succesvol werd uitgevoerd (mediane leeftijd 65 jaar; 68% mannen; 65% rokers). Mondholtetumoren waren de meest-voorkomende tumoren in het cohort; de meeste patiënten hadden stadium IIIof IV ziekte (71%). Voor aanvang van de behandeling hadden 75 van 100 patiënten met succesvolle testen detectabel ctDNA (range 0.03-4050 mean tumor molecules per ml). Na mediaan 5,1 maanden follow-up (range 0,2-15,1) hadden 55 de patiënten (55%) meer dan één testresultaat. Onder deze 55 bleven 17 (31%) ctDNA-positief na start van de behandeling. De progressievrije overleving was significant slechter voor patiënten die na de behandeling ctDNA-positief waren dan voor patiënten die na de behandeling ctDNA-negatief waren (HR 7,33; p<0,001); de één-jaars overall survival percentages in beide groepen was 89,1% versus 100% (HR 7,46; p=0,155).

De onderzoekers concluderen dat ctDNA-testen feasible is in patiënten met niet-viraal HNSCC. ctDNA-positiviteit is een indicator voor ziekteprogressie en is geassocieerd met inferieure overleving.

1.Hanna GJ, Dennis MJ, Scarfo N et al. Personalized circulating tumor DNA for monitoring disease status in head and neck squamous cell carcinoma. Clin Cancer Res 2024-0590

Summary: A retrospective study at Dana-Farber Cancer Institute and Brigham and Women’s Hospital found that ctDNA testing is feasible in non-viral HNSCC. ctDNA positivity is an indicator of disease progression and associated with inferior survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Belantamab mafadotin, een antibody-drug conjugate gericht op BCMA, had in een eerdere studie single-agent activiteit voor recidiverend of refractair multipel myeloom (MM). De multinationale fase 3-studie DREAMM-7 vergeleek de combinatie belantamab mafadotin plus bortezomib en dexamethason (BVd) met de combinatie daratumumab plus bortezomib en dexamethason (DVd) voor patiënten met progressief MM na tenminste één eerdere lijn therapie. Prof. Victoria Mateos (Hospital Universario de Salamanca, Spanje) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

DREAMM-7 includeerde 494 patiënten die werden gerandomiseerd naar BVd (n=243) of DVd (n=251). Het primaire eindpunt van de studie was progressievrije overleving. De mediane follow-up was 28,2 maanden (range 0,1-40,0). De mediane PFS was 36,6 maanden met BVd versus 13,4 maanden met DVd (HR 0,41; p<0,001). De overall survival percentages na 18 maanden waren 84% met BVd en 73% met DVd. Complete respons of beter plus MRD-negatieve status werd gezien in 25% van de patiënten in de BVd-groep en 10% van de patiënten in de DVd-groep. Graad 3 of hoger adverse events werden gezien in 95% van de patiënten in de BVd-groep en 78% van de patiënten in de DVd-groep. Oculaire gebeurtenissen waren meer frequent in de BVd-groep dan in de DVd-groep (79% versus 29%); deze gebeurtenissen werden gemanaged met doseringsreducties.

De onderzoekers concluderen dat vergeleken met DVd-therapie, BVd-therapie resulteerde in significant betere PFS onder patiënten met recidiverend of refractair MM na tenminste één lijn behandeling.

1.Hungria V, Robak P, Hus M et al. Belantamab mafadotin, bortezomib, and dexamethasone for multiple myeloma. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 DREAMM-7 trial found that, as compared to daratumumab-bortezomib-dexamethasone, the combination of belantamab vedotin plus bortezomib and dexamethasone conferred a significant benefit with respect to progression-free survival among patients who had relapsed or refractory multiple myeloma after at least one line of therapy. Most patients had grade 3 or higher adverse events.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

PD-1 remmers zoals nivolumab hebben lange-termijn overlevingsvoordeel laten zien in eerder-behandelde patiënten met MSI-H/dMMR metastatisch colorectaalcarcinoom (mCRC). Relatlimab is een LAG-3 remmer met bewezen werkzaamheid in combinatie met nivolumab voor melanoom. De multinationale fase 2-studie CheckMate 142 heeft nivolumab plus relatlimab geëvalueerd voor eerder-behandeld MSI-H/dMMR mCRC. Dr. Michael Overman (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹



CheckMate 142, uitgevoerd in dertien centra in zeven landen, includeerde 50 patiënten die intraveneus nivolumab 240 mg plus relatlimab 160 mg iedere twee weken kregen. Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde objective response rate. De figuur laat zien dat de ORR 50% bedroeg (95%-bti 36-65) en de disease control rate 70% (55-82). De mediane tijd tot respons was 2,8 maanden (range 1,3-33,1) en de mediane duur van respons was 42,7 maanden (2,8-47,0+). De mediane follow-up was 47,4 maanden (range 43,9-49,2). Deze figuur laat zien dat de door lokale onderzoekers beoordeelde mediane progressievrije overleving 27,5 maanden was (95%-bti 5,3-43,7) met een drie-jaars PFS-percentage 38%, en dat de mediane overall survival niet bereikt werd met een drie-jaars OS-percentage vavn 56%. Graad 3 of 4 treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 14% van de patiënten, en TRAEs resulterend in discontinuering voor 8%. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van nivolumab en relatlimab duurzaam klinisch profijt leverde en goed verdragen werd onder patiënten met eerder-behandeld MSI-H/dMMR mCRC.

1.Overman MJ, Gelsomino F, Aglietta M et al. Nivolumab plus relatlimab in patients with previously treated microsatellite instability-high/mismatch repair-deficient metastatic colorectal cancer: the phase II CheckMate 142 study. J ImmunoTher Cancer 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 2 CheckMate 142 study found that the combination of nivolumab plus relatlimab provided durable clinical benefit ans was well tolerated in previously treated patients with MSI-H/dMMR mCRC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Taletrectinib is een potente CNS-actieve ROS1-tyrosinekinaseremmer (TKI). De multicenter fase 2-studie TRUST1 in China heeft taletrectinib geëvalueerd onder patiënten met niet-kleincellig longcarcinoom met ROS1-rearrangement (ROS1+ NSCLC). Prof. Caicun Zhou (Tongji Universiteit, Shanghai) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹


TRUST-I includeerde 173 patiënten (mediane leeftijd 55 jaar; 58% vrouwen, 73% nooit-rokers) onder wie 106 TKI-naïef waren en 67 eerder critozinib hadden gekregen. De patiënten kregen oraal taletrectinib 600 mg eenmaal daags. Het primaire eindpunt was bevestigde objectieve respons (cORR). Onder de TKI-naïeve patiënten was de cORR 91% en de intracraniële cORR 88%; onder de crizotinib-voorbehandelde patiënten was de cORR 52% en de intracraniële cORR 73%. Onder de TKI-naïeve patiënten werden mediane duur van respons en mediane progressievrije overleving niet bereikt met mediaan 22,1 respectievelijk 23,5 maanden follow-up. Onder de crizotinib-voorbehandelde patiënten was de mediane DOR 10,6 maanden (95%-bti 6,3-NR) en de mediane PFS 7,6 maanden (5,5-12,0). Respons werd gezien in acht van twaalf patiënten met G2032R-mutatie. De meest-frequente treatment-emergent adverse events waren verhoogd AST (76% van de patiënten), diarree (70%) en verhoogd ALT (68%); in de meeste gevallen graad 1 of 2. De incidentie van neurologische TEAEs was laag en in de meeste gevallen graad 1. Doseringsreductie wegens TEAEs was vereist in 19% van de patiënten en discontinuering in 5%.

De onderzoekers concluderen dat talectrinib werkzaam en veilig was onder patiënten met ROS1+ NSCLC.

1.Li W, Xiong A, Yang N et al. Efficacy and safety of taletrectinib in Chinese patients with ROS1+ non-small cell lung cancer: the phase II TRUST-I study. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 TRUST-I study in China found that among patients with ROS1+ NSCLC, talectrectinib induced high and durable overall responses, prolonged PFS, and had robust activity against intracranial lesions and acquired resistance mutations including G2032R, with a favorable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan meer werkzame en veiligere behandelingen voor nieuw-gediagnostiseerde chronische myeloïde leukemie (CML) dan de huidige ATP-competitieve tyrosinekinasremmers (TKIs). Asciminib is een STAMP-remmer (‘specifically targeting the ABL myristoyl pocket’). De multinationale fase 3-studie ASC4FIRST heeft asciminib vergeleken met TKI naar keuze van de onderzoeker. Prof. Andreas Hochhaus (Universitätsklinikum Jena, Duitsland) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

ASC4FIRST includeerde 405 patiënten die werden gerandomiseerd naar oraal asciminib 80 mg eens per dag (n=201) of TKI naar keuze van de onderzoeker (n=204). De mediane follow-up in deze twee groepen was 16,3 maanden respectievelijk 15,7 maanden. Het primaire eindpunt was majeure moleculaire respons (BCR::ABL1 transcript niveau ≤0,1%) na 48 weken. Deze werd gezien in 67,7% van de patiënten in de asciminibgroep versus 49,0% van de patiënten in de controlegroep (p<0,001), en in 69,3% van de patiënten met asciminib versus 40,2% van de patiënten met imatinib in het imatinib-stratum (p<0,001), en in 66,0% met asciminib versus 57,8% met tweedegeneratie-TKIs in het tweedegeneratie-TKI stratum (niet significant; geen primair eindpunt van de studie). Graad 3 of hoger adverse events en AEs resulterend in discontinuering waren minder frequent met asciminib (38,0% respectievelijk 4,5%) dan met imatinib (44,4% respectievelijk 11,1%) en tweedegeneratie-TKIs (54,0% respectievelijk 11,1%).

De onderzoekers concluderen dat in deze studie asciminib superieure werkzaamheid en een gunstig veiligheidsprofiel heeft laten zien vergeleken met investigator-selected TKIs en imatinib.

1.Hochhaus A, Wang J, Kim D-W et al. Asciminib in newly diagnosed chronic myeloid leukemia. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 ASC4FIRST trial found that among patients with newly diagnosed CML, asciminib showed superior efficacy and a favorable safety profile as compared with investigator-selected TKIs and imatinib.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)