Oncologisch onderzoek.nl

De standaard eerstelijns behandeling voor lokaal-gevorderd nasofarynxcarcinoom (LA-NPC) is chemoradiotherapie (CRT). Een retrospectieve studie in het Eerste Geaffilieerde Ziekenhuis van Zhengzhou Universiteit (volgens deze bron het grootste ziekenhuis ter wereld; meer dan tienduizend bedden) heeft de combinatie van anti-PD-1 immuuncheckpointremming plus CRT voor LA-NPC geëvalueerd. Prof. Daoke Yang en collega’s publiceren de studie in Cancer Medicine.¹

De studie werd uitgevoerd in twee delen. In het eerste deel werden 40 LA-NPC patiënten die eerstelijns anti-PD-1 plus CRT kregen (observatiegroep) vergeleken met 70 LA-NPC patiënten die alleen eerstelijns CRT kregen (controlegroep). Na drie maanden follow-up was objectieve respons gezien in 75% van de patiënten in de observatiegroep en 40% van de patiënten in de controlegroep (p<0,001). De figuur laat zien dat overall survival, progressievrije overleving, en afstandsmetastasevrije overleving, maar niet de locoregionaal-recidiefvrije overleving, significant langer waren in de observatiegroep dan in de controlegroep. Treatment-related adverse events waren in beide groepen voornamelijk graad 1 of 2. Alleen voor gastroïntestinale TRAEs was er een significant verschil tussen beide groepen (p=0,027). In het tweede deel van de studie werden 88 patiënten vergeleken die verschillende typen anti-PD-1 behandeling plus CRT kregen. De overall ORR was 53,4%. De hoogste ORR werd gezien met tislelizumab (63,3%) en camrelizumab (56,8%).

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van eerstelijns anti-PD-1 plus CRT voor LA-NPC kan resulteren in verbetering van de uitkomsten.

1.Shi S, Li B, Zhou P et al. Analysis of the clinical efficacy and safety of anti-PD-1 immune checkpoint inhibitors in locally advanced nasopharyngeal cancer. Cancer Medicine 2024.4.7359

Summary: A trial at the First Affiliated Hospital of Zhengzhou University (China) found promising efficacy of the first-line combination of anti-PD-1 immune checkpoint inhibition and chemoradiotherapy for locally advanced nasopharyngeal carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is bekend dat verschillende metastatische orgaansystemen uiteenlopende response kunnen hebben op immuuncheckpointremmers (ICIs). Een studie van Eberhard-Karls Universität (Tübingen, Duitsland) heeft respons van huid- en viscerale metastasen van melanoom op ICI’s en gerichte therapie (TT) in dezelfde patiënt geïnventariseerd. Prof. Andrea Forschner en collega’s publiceren de studie in het International Journal of Cancer.¹

Onder de 1957 melanoompatiënten die tussen begin 2021 en oktober 2023 in Tübingen werden behandeld waren er 119 met huidmetastasen van wie 89 systemische behandeling kregen. Tijdens de follow-up werden in 32 patiënten viscerale metastasen gezien. De overall response rate van huidmetastasen op eerstelijns ICI was 44.1%, terwijl de ORR van viscerale metastasen op ICIs 55,1% was (p=0,77). De ORR van huidmetastasen op TT was 57,1% en de ORR van viscerale metastasen op TT was 38,5% (p=0,59). De figuur toont de progressievrije-overlevingsresultaten. De PFS-percentages van huidmetastasen behandeld met ICI was 28,9% na zes maanden en 16,5% na twaalf maanden. De PFS-percentages van met ICI behandelde viscerale metastasen was 40,4% na zes maanden en 29,5% na twaalf maanden. De PFS-percentages van TT-behandelde huidmetastasen waren 56,5% na zes maanden en 33,9% na twaalf maanden. De PFS-percentages van TT-behandelde viscerale metastasen waren 25,0% na zes maanden en 18,8% na twaalf maanden.

De onderzoekers concluderen dat in patiënten met metastatisch melanoom huidmetastasen en viscerale metastasen verschillende respons hebben op ICIs en TT.

1.Forschner A, Nanz L, Maczey-Leber Y et al. Response and outcome of patients with melanoma skin metastases and immune checkpoint inhibition. Int J Cancer 2024.35103

Summary: A retrospective study at the University of Tübingen (Germany) found that in patients with metastatic melanoma, skin metastases and visceral metastases respond differently to immune checkpoint inhibitors and targeted therapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de waarde van adjuvante chemotherapie (AC) na radicale nefroureterectomie (RNU) voor upper tract urothelial carcinoma (UTUC). Een analyse van de SEER-database heeft overleving met of zonder AC geïnventariseerd na RNU in patiënten met pT2-4 UTUC. Dr. Francesco Di Bello (Université de Montréal, Canada) en collega’s publiceren de analyse in Annals of Surgical Oncology.¹

In de database voor de periode 2007 tot en met 2020 identificeerden de onderzoekers 1995 UTUC-patiënten, onder 804 (40%) RNU plus AC kregen en 1191 (60%) alleen RNU. In de loop van de tijd nam gebruik van AC significant toe (estimated annual percentage change 4,5%; p<0,001). Deze toename werd gezien onder TanyN0 patiënten (van 28,8%% naar 50,0%; EAPC 7,8%) en onder TanyN1-2 patiënten (van 50,0% naar 70,9%; EAPC 2,3%; p=0,002). Onder de 691 patiënten met TanyN1-2 ziekte was de mediane ziektespecifieke overleving (CSM) 31 maanden met AC vergeleken met 16 maanden zonder AC (p<0,0001), en was AC onafhankelijk voorspellend voor lagere CSM (HR 0,64; p<0,001). Onder TanyN0 patiënten was AC niet geassocieerd met CSM.



De onderzoekers concluderen dat gebruik van AC na RNU voor UTUC tussen 2007 en 2020 is toegenomen, en geassocieerd was met betere CSM onder patiënten met lymfeklierpositieve ziekte maar niet onder patiënten met lymfekliernegatieve ziekte.

1.Di Bello F, Janello LMI, Siech C et al. Adjuvant systemic therapy improved survival after radical nephroureterectomy for upper tract urothelial carcinoma. Ann Surg Oncol 2024-15814-8

Summary: Analysis of the SEER database found that after radical nephrourecterectomy for upper tract urothelial carcinoma, adjuvant chemotherapy was associated with significantly lower cancer-specific mortality in lymph node-positive patients (N1-2) but not in lymph node-negative patients (N0).

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Flexibele sigmoïdoscopie screening is geassocieerd met verlaging van de incidentie en mortaliteit van colorectaalcarcinoom (CRC), maar er is geen duidelijkheid over de duur van deze bescherming. De gerandomiseerde UK Flexible Sigmoidoscopy Screening studie heeft CRC-incidentie en –mortaliteit tijdens 21 jaar follow-up na eenmalige sigmoïdoscopie geïnventariseerd. Prof. Amanda Cross (Imperial College London) en collega’s publiceren de resultaten in The Lancet Gastroenterology & Hepatology.¹

De studie recruteerde mannen en vrouwen in de leeftijd van 55 tot 65 jaar uit eerstelijns-praktijken die aangesloten waren bij 14 ziekenhuizen. Deelnemers die aangaven dat ze sigmoïdoscopie wilden ondergaan, mits daartoe uitgenodigd, werden 2:1 gerandomiseerd naar een controlegroep (geen verder contact; n=113.195) of een interventiegroep (eenmalige flexibele sigmoïdoscopie; n=57.237). Onder de deelnemers die werden uitgenodigd voor de screening ondergingen 71% daadwerkelijk flexibele sigmoïdoscopie. Primaire eindpunten waren CRC-incidentie en –mortaliteit.

De figuur laat de 21-jaars follow-up resultaten zien. De cumulatieve CRC-incidentie was 3,18% in de interventiegroep versus 4,16% in de controlegroep (HR 0,76; 95%-bti 0,72-0,81); de cumulatieve CRC-mortaliteit was 0,97% versus 1,33% (0,75; 0,67-0,83); de effecten van de screening waren vooral evident in het distale colorectum (0,59; 0,54-0,64) maar niet in het proximale colon (0,98; 0,91-1,07). De HR voor CRC incidentie was lager in mannen (HR 0,70; 95%-bti 0,65-0,76) dan in vrouwen (0,86; 0,79-0,93; p voor interactie 0,0007). Leeftijd had geen impact op het effect van de interventie.

De onderzoekers concluderen dat eenmalige flexibele sigmoïdoscopie resulteert in verlaging van de CRC-incidentie en –mortaliteit over een periode van tenminste twee decennia.

1.Wooldrage K, Robbins EC, Duffy SW, Cross AJ. Long-term effects of once-only flexible sigmoidoscopy screening on colorectal cancer incidence and mortality: 21-year follow-up of the UK Flexible Sigmoidoscopy Screening randomised controlled trial. Lancet Gastroenterol Hepatol 2024-00190-0

Summary: The UK Flexible Sigmoidoscopy Screening Trial found that once-only flexible sigmoidoscopy reduced colorectal cancer incidence and mortality over a period of at least two decades.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Paclitaxel, ifosfamide, en cisplatine (TIP) is een geaccepteerd salvage regime voor kiemceltumoren (GCT), maar er is weinig informatie beschikbaar over lange-termijn uitkomsten na tweedelijns TIP voor GCT. Een fase 2-studie van Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York) heeft vijf-jaar progressievrije overleving en overall survival resultaten van de behandeling geïnventariseerd. Dr. Darren Feldman en collega’s publiceren de resultaten in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 104 GCT-patiënten die TIP kregen na eerstelijns cisplatine-gebaseerde chemotherapie. Onder deze patiënten waren er 87 met gunstig-risico ziekte en 17 met tenminste één ongunstig-risico factor. De mediane follow-up was 8,9 jaar. De vijf-jaars PFS- en OS-percentages waren 66% (95%-bti 55-74) respectievelijk 69% (59-77) onder alle patiënten. Onder de 87 patiënten met gunstig-risico ziekte hadden 69 (79%) een gunstige respons met vijf-jaars PFS-percentage 67% (95%-bti 56-76) en vijf-jaars OS-percentage 72% (61-80). Onder de 17 patiënten met ongunstig-risico ziekte waren er 13 (76%) met gunstige respons met vijf-jaars PFS-percentage 59% (95%-bti 33-78) en vijf-jaars OS-percentage 56% (28-76).

De onderzoekers concluderen dat TIP een effectief tweedelijns regime is voor patiënten met GCT.

1.Gleeson JP, Knezevic A, Bromberg M et al. Paclitaxel, ifosfamide, and cisplatin as initial salvage chemotherapy for germ cell tumors: long-term follow-up and outcomes for favorable- and unfavorable-risk disease. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Long-term follow-up of a phase 2 trial at Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York, NY) found that paclitaxel-ifosfamide-cisplatin is an effective second-line regimen for patients with germ cell tumors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In 2022 is een studie van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) gepubliceerd die liet zien dat de chemotherapievrije combinatie van ponatinib en blinatumomab voor Philadelphia chromosoom (Ph)-positief AML resulteerde in hoge percentages patiënten met complete moleculaire respons. Prof. Hagop Kantarjian en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology een update van resultaten met deze combinatie.¹

De studie includeerde 60 patiënten die ponatinib plus blinatumomab kregen voor nieuw-gediagnostiseerd Ph-positief ALL. Na mediaan 24 maanden follow-up was het percentage patiënten met complete moleculaire respons 83%, en het percentage patiënten met meetbare residuele ziekte (MRD)-negativiteit 98%. Slechts twee patiënten ondergingen hematopoïetische stamceltransplantatie. Relapse werd gezien in zeven patiënten: twee met systemische ziekte, vier met geïsoleerde CNS-relapse, en één met extramedullair Ph-negatief CRLF2-positief pre-B ALL. Het drie-jaars overall survival percentage was 91%, en het drie-jaars gebeurtenisvrije overlevingspercentage was 77%. Adverse events resulteerden in discontinuering van blinatumomab in drie patiënten en discontinuering van ponatinib in negen patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van ponatinib en blinatumomab een effectief en relatief veilig chemotherapievrij regime is voor Ph-positief ALL.

1.Kantarjian H, Short NJ, Haddad FG et al. Results of the simultaneous combination of ponatinib and blinatumomab in Philadelphia chromosome-positive ALL. J Clin Oncol 2024.00272

Summary: A retrospective study at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found that the combination of ponatinib and blinatumomab is a highly effective and relatively safe chemotherapy-free regimen for patients with newly diagnosed Ph-positive ALL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De fecale immunochemische test (FIT) wordt veel gebruikt voor de screening op colorectaalcarcinoom (CRC), maar er is slechts beperkt evidentie voor de effectiviteit. Een bevolkings-gebaseerde patiënt-controlestudie van Kaiser Permanente Northern California en Kaiser Permanente Southern California (KPNC/KPSC) heeft de effectiviteit van de FIT-screening geïnventariseerd. Dr. Chyke Doubeni (The Ohio State University, Columbus) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde patiënten die tussen begin 2011 en eind 2017 in de leeftijd van 52 tot en met 85 jaar overleden aan CRC (‘cases’), die 1:8 voor leeftijd, geslacht, duur van deelname aan KPNC/KPSC, en regio werden gematcht met deelnemers die op de datum van de CRC-diagnose van de case CRC-vrij en in leven waren (‘controls’). De onderzoekers vergeleken deelname aan tenminste één FIT-screening in de vijf jaar voorafgaand aan de CRC-diagnose onder de cases en de corresponderende datum onder de controls.

De figuur laat zien dat de studie 1103 cases en 9608 controls includeerde. In de vijf jaar voorafgaand aan de diagnose namen 494 cases (44,8%) en 5345 controls (55,6%) deel aan tenminste één FIT-screening. In regressie-analyse was deelname aan tenminste één FIT-screening geassocieerd met 33% lager risico van overlijden aan CRC (aOR 0,67; 05%-bti 0,59-0,76) en 42% lager risico van overlijden aan linkszijdig coloncarcinoom en rectumcarcinoom (0,58; 0,48-0,71; de associatie tussen FIT-screening en overlijden aan rechtszijdig coloncarcinoom was niet statistisch significant (0,83; 0,69-1,01). FIT-screening was geassocieerd met lagere CRC-mortaliteit onder non-Hispanic Asians (aOR 0,37; 95%-bti 0,23-0,59), non-Hispanic Blacks (0,58; 0,39-0,85), en non-Hispanic Whites (0,70; 0,57-0,86).

De onderzoekers concluderen dat deelname aan FIT-screening geassocieerd was met lager risico van overlijden aan CRC; deze associaties werden gezien in verschillende raciale en etnische groepen.

1.Doubeni CA, Corley DA, Jensen CD et al. Fecal immunochemical test screening and risk of colorectal death. JAMA Network Open 2024;7:e2423671

Summary: A population-based case-control study population-based case-control study in the USA found that participating in FIT screening lowers the risk of dying form colorectal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Lenalidomide is de standaard-behandeling voor transfusie-afhankelijke patiënten met del(5q) myelodysplastische syndromen (MDS). De fase 3-studie SintraREV, in 22 centra in Spanje, Frankrijk, en Duitsland, heeft onderzocht of vroege interventie met lage-dosering lenalidomide gedurende twee jaar transfusie-afhankelijkheid zou kunnen uitstellen onder patiënten met anemie die nog niet transfusie-afhankelijk zijn. Dr. María Díez-Campelo (Hospital Universitario de Salamanca, Spanje) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Haematology.¹

SintraREV includeerde 61 volwassen ESA-naïeve patiënten met laag- of intermediair-1-risico del(5q) MDS met niet-transfusie afhankelijke anemie, en een ECOG performance status 2 of beter (50 vrouwen en 11 mannen; mediane leeftijd 72,2 jaar; IQR 65,4-81,9). De patiënten werden 2:1 gerandomiseerd naar lenalidomide 5 mg eens per dag (n=41; twee werden niet volgens protocol behandeld) of placebo (n=21). Het primaire eindpunt was tijd tot transfusie-afhankelijkheid.

De mediane duur van follow-up was 60,6 maanden (IQR 32,1-73,9). De mediane tijd tot transfusie-afhankelijkheid werd niet bereikt in de lenalidomidegroep en was 11,6 maanden in de placebogroep (p=0,0027). Lenalidomide verlaagde het risico van transfusie-afhankelijkheid met 69,8% (HR 0,302; p=0,0046). De meest-frequente treatment-related adverse event was neutropenie (in de lenalidomidegroep 63%; graad 3 in 42% en graad 4 in één patiënt; in de placebogroep in 19%). Van de niet-hematologische toxiciteiten was rash (23%) het meest frequent in de lenalidomidegroep. Er waren 18 ernstige AEs in 12 patiënten in de lenalidomidegroep, waarvan 5 mogelijk samenhingen met lenalidomide. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat interventie met lage-dosering lenalidomide transfusie-afhankelijkheid uit kan stellen onder patiënten met laag-risico del(5q) MDS, met een manageable veiligheidsprofiel.

1.Díez-Campelo M, López-Cadenas F, Xicoy B et al. Low dose lenalidomide versus placebo in non-transfusion dependent patients with low risk, del(5q) myelodysplastic syndromes (SintraREV): a randomised, double-blind, phase 3 trial. Lancet Haematol 2024-00142-X

Summary: The multinational phase 3 SintraREV trial found that early intervention with low dose lenalidomide for two years delays transfusion dependency, with a manageable safety profile, in patients with del(5q) low-risk MDS who are non-transfusion dependent.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)