Oncologisch onderzoek.nl

Triple-negatief mammacarcinoom (TNBC) heeft een slechtere prognose dan andere subtypen van mammacarcinoom. Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft de prognostische waarde van circulerend tumor DNA (ctDNA) in vroeg-stadium TNBC onderzocht. Dr. Ilana Schlam (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publicerende analyse in Breast Cancer Research.¹

In de literatuur tot en met half november 2023 identificeerden de onderzoekers 20 voor het onderwerp relevante publicaties (tezamen 1202 patiënten) die de associatie tussen detectie van ctDNA en recidiefvrije overleving en/of overall survival rapporteerden. In studies die recidief rapporteerden als time-to-event uitkomst was post-neoadjuvante (voor of na chirurgie) ctDNA-positieve status geassocieerd met hogere waarschijnlijkheid van ziekterecidief (HR 4,12; 95%-bti 2,81-6,04). ctDNA-positieve status in de post-neoadjuvante setting was ook geassocieerd met slechtere overall survival (HR 3,26; 95%-bti 1,88-5,63; drie studies; n=358).

De onderzoekers concluderen dat ctDNA gezien kan worden als prognostische biomarkers voor het anticiperen van het risico van recidief in vroeg-stadium TNBC.

1.Zhang D, Jahanfar S, Rabinowitz JB et al. Role of circulating tumor DNA in early-stage triple-negativ breast cancer: a systematic review and meta-analysis. Breast Cancer Res 2025;27:38

Summary: Systematic review and meta-analysis of 20 publications found that in early-stage TNBC, ctDNA could be used as prognostic biomarker to anticipate the risk of relapse.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Stereotactische radiochirurgie (SRS) voor hersenmetastasen (BMs) kan resulteren in stralingsnecrose (RN). Een retrospectieve studie in het Beilinson Ziekenhuis van Rabin Medisch Centrum (Petach Tikva, Israël) heeft werkzaamheid van bevacizumab voor RN na SRS voor BMs geëvalueerd. Dr. Shlomit Yust-Katz en collega’s publiceren de studie in het Journal of Neuro-Oncology.¹

Tussen begin 2018 en begin 2023 werden in het ziekenhuis 23 volwassen patiënten met tezamen 31 RN-lesies na SRS voor BMs behandeld met bevacizumab. De mediane duur van follow-up was 15 maanden (range 8-28,5). Na voltooiing van de bevacizumab-behandeling hadden vijftien patiënten (65,2%) complete of partiële respons, zes patiënten (26,1%) stabiele ziekte, en twee patiënten (8,7%) progressieve ziekte; dertien patiënten (56%) hadden klinische verbetering. Meer dan 50% volumereductie werd gezien in 84% van de target-lesies. Twaalf maanden na voltooiing van de behandeling waren nog dertien patiënten evalueerbaar (negen waren overleden; één was lost to follow-up). Onder deze dertien patiënten werd verdere verbetering gezien in drie en stabiliteit in vier. Tijdens de follow-up werd hergroei van de target-lesies gezien in elf patiënten, met mediane tijd tot progressie van 7 maanden. Onder de vijf patiënten die opnieuw bevacizumab kregen werd slechts in twee respons gezien.

De onderzoekers concluderen dat bevacizumab voor de behandeling van SRS-geïnduceerde RN geassocieerd was met hoog initieel responspercentage, reductie van de lesies, en klinische verbetering. In ongeveer 50% van de patiënten wordt echter hergroei van de lesie gezien, met slechte respons op bevacizumab re-challenge.

1.Nobel H, Ofer J, Borenstein SF et al. Long-term impact of bevacizumab for the treatment of brain radiation necrosis. J Neuro-Oncology 2025-04979-1

Summary: A retrospective study at Rabin Medical Center (Petach Tikva, Israel) found that among patients with radiation necrosis after stereotactical radiosurgery for brain metastases, bevacizumab was associated with a high initial response rate, significant lesion reduction, and prolonged clinical improvement; however, with longer follow-up there was a high rate of lesion regrowth and poor response to bevacizumab re-challenge.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Januskinase (JAK)-remmers leveren beperkte diepte en duurzaamheid van respons onder patiënten met myelofibrose (MF). De multinationale fase 3-studie MANIFEST-2 heeft de combinatie van de BET-remmer pelabresis en de JAK-remmer ruxolitinib als eerstelijns behandeling voor MF geëvalueerd. Dr. John Mascarenhas (Icahn School of Medicine at Mount Sinai, New York) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 430 patiënten met niet-eerder behandelde MF, die 1:1 werden gerandomiseerd naar pelabresib (n=214) of placebo (n=216) eenmaal daags op dagen één tot en met veertien van drie-weekse cycli, in combinatie met ruxolitinib eenmaal daags. Het primaire eindpunt was reductie van het volume van de milt met tenminste 35% tussen baseline en week 24. De figuur laat zien dat dit eindpunt werd bereikt door 65,9% van de patiënten in de pelabresib-ruxolitinibgroep versus 35,2% van de patiënten in de placebo-ruxolitinibgroep (p<0,001). De absolute verandering in total symptom score (TSS) was -15,99 versus -14,05 (p=0,0545) en TSS50-respons (percentage patiënten met tenminste 50% reductie na 24 weken) werd bereikt door 52,3% versus 46,3%. De meest-gerapporteerde treatment-emergent adverse events waren trombocytopenie (52,5%; 13,2% graad 3 of hoger met pelabresib-ruxolitinib versus 37,4%; 6,1% graad 3 of hoger met placebo-ruxolitinib) en anemie (44,8%; 23,1% graad 3 of hoger versus 55,1%; 36,5% graad 3 of hoger).

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van pelabresib aan ruxolitinib goed verdragen werd en resulteerde in substantiel klinisch profijt onder patiënten met niet-eerder behandeld MF.

1.Rampal RK, Grosicki S, Chraniuk D et al. Pelabresib plus ruxolitinib for JAK inhibitor-naïve myelofibrosis: a randomized phase 3 trial. Nature Med 2025-03752-3

Summary: The multinational phase 3 MANIFEST-2 trial found tolerability and substantial efficacy of the combination of pelabrasib and ruxolitinib compared with ruxolitinib monotherapy as first-line treatment for myelofibrosis.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Metastatisch urotheelcarcinoom (mUC) is een therapeutische uitdaging met slechte uitkomsten. Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studie heeft uitkomsten van mUC met het antibody-drug conjugate enfortumab vedotin (EV) met of zonder pembrolizumab geïnventariseerd. Dr. Hitoshi Masuda (National Cancer Center Hospital East, Chiba, Japan) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

In de literatuur tot en met 31 augustus 2024 identificeerden de onderzoekers elf voor het onderwerp relevante studies (drie gerandomiseerde en acht prospectieve studies), met tezamen 2128 patiënten. Van deze patiënten kregen 563 (26,5%) EV plus pembrolizumab, 814 (38,3%) EV monotherapie, en 751 (35,3%) chemotherapie. EV plus pembrolizumab was geassocieerd met gepoolde disease control rate 86% (95%-bti 83-89), objective response rate 68% (64-71), en één-jaars overlevingspercentage 79% (75-82); terwijl EV-monotherapie geassocieerd was met gepoolde DCR 73% (70-76), ORR 43% (40-74), en één-jaars overlevingspercentage 52% (48-56). Netwerk meta-analyse liet zien dat EV plus pembrolizumab vergeleken met chemotherapie resulteerde in betere ORR (OR 3,47; p=0,004) en één-jaars overleving (2,32; p<0,001). EV plus pembrolizumab resulteerde in hoge responspercentages in eerste lijns setting, terwijl EV monotherapie klinisch profijt leverde in latere lijnen van behandeling.

De onderzoekers concluderen dat EV, vooral in combinatie met pembrolizumab, tot veelbelovende uitkomsten kan leiden onder patiënten met mUC.

1.Yajima S, Hirose K, Masuda H. Enfortumab vedotin with or without pembrolizumab in metastatic urothelial carcinoma. A systematic review and meta-analysis. JAMA Network Open 2025;8:e250250

Summary: Systematic review and meta-analysis of 11 studies (2128 patients) found that among patients with metastatic urothelial carcinoma, enfortumab vedotin, especially combined with pembrolizumab, offers promising beneficial outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Inzicht in trends van met maligniteiten samenhangende mortaliteit kan inzicht leveren in de impact van preventie en screeningsprogramma’s en in vorderingen in diagnosen en behandelingen. Een multinationale werkgroep heeft de verwachte mortaliteit aan maligniteiten in de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk voor het jaar 2025 geïnventariseerd. Prof. Carlo La Vecchia (Universiteit van Milaan) en collega’s publiceren de analyse in Annals of Oncology.¹

De verwachtingen zijn gebaseerd op gegevens in de databases van de World Health Organization en de United Nations. De figuur toont de resultaten van de analyses. De onderzoekers verwachten dat dit jaar in de Europese Unie 1.280.000 personen zullen overlijden aan een maligniteit, overeenkomend met age-standardized rates (ASRs) van 120,9/100.000 mannen (-3,5% vergeleken met 2020) en 79,1/100.000 vrouwen (-1,2%); in het Verenigd Koninkrijk verwachten de onderzoekers dit jaar 173.000 cancer deaths met ASR 101,2/100.000 mannen (-10,1%) en 82,1/100.000 vrouwen (-6,3%). In de Europese Unie worden gunstige trends voorspeld voor de meest-voorkomende maligniteiten met uitzondering van pancreascarcinoom in mannen (+2,0%) en vrouwen (+3,0%), en longcarcinoom (+3,8%) en blaascarcinoom (+1,9%) onder vrouwen. Trends voor mortaliteit aan mammacarinoom zijn gunstig in alle landen. Tussen 1989 en 2025 zijn door verbeteringen in preventie, screening, diagnoses, en behandelingen in de Europese Unie 6,8 miljoen cancer deaths voorkomen en in het Verenigd Koninkrijk 1,5 miljoen.

De onderzoekers concluderen dat de algemene trend van de mortaliteit aan maligniteiten in de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk gunstig is, maar dat een toename is van mortaliteit aan sommige specifieke typen maligniteiten.

1.Santucci C, Mignozzi S, Levi F et al. European cancer mortality predictions for the year 2025 with focus on breast cancer. Ann Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Predictions of European cancer mortality for the year 2025 showed decreases for men and women between 2020 and 2025, while mortality from pancreatic cancer increased slightly for both sexes, and from lung and bladder cancer for females.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Overexpressie van protein tyrosine kinase 7 (PTK7) in longcarcinoom is geassocieerd met tumorprogressie. Cofetuzumab pelidotin (Cofe-P) is een antibody-drug conjugate dat bestaat uit een anti-PTK7 antilichaam geconjugeerd aan een microtubuliremmer. Een multinationale fase 1b-studie heeft Cofe-P geëvalueerd voor recidiverend niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) met overexpressie van PTK7. Prof. Ross Camidge (University of Colorado Cancer Center, Aurora) en collega’s publiceren de studie in Lung Cancer.¹

De studie includeerde 65 patiënten, onder wie 51 met PTK7-expressie in tenminste 90% van de tumorcellen met 2+ kleuringsintensiteit (overexpressie). De patiënten kregen Cofe-P 2,8 mg/kg iedere drie weken. Alle patiënten rapporteerden adverse events, vooral alopecie (52% van de patiënten) en verlaagd neutrofielengetal (43%); graad 3 of hoger AEs werden gezien in 69%, en graad 3 of hoger neutropenie in 25%. Er waren geen graad 5 TRAEs. Onder de patiënten met PTK7-overexpressie was de objective response rate overall 18%. Onder patiënten met PTK7-overexpressie en niet-squameus EGFR-wildtype, niet-squameus EGFR-gemuteerd, of squameus NSCLC was de ORR 21% respectievelijk 15% en 13%. Overall was de mediane duur van respons 7,2 maanden; de mediane progressievrije overleving 5,5 maanden, en de mediane overall survival 12,6 maanden. De langste duur van respons, progressievrije overleving, en overall survival werden gezien in patiënten met niet-squameus EGFR-gemuteerd NSCLC.

De onderzoekers concluderen dat Cofe-P een manageable veiligheidsprofiel en voorlopige werkzaamheid had voor recidiverend NSCLC met PTK7-overexpressie.

1.Cho BC, Johnson M, Bar J et al. A phase 1b study of cofetuzumab pelidotin monotherapy in patients with PTK7-expressing recurrent non-small cell lung cancer. Lung Cancer 2025.108492

Summary: A multinational phase 1b study found manageable safety and preliminary efficacy of cofetuzumab pelidotin monotherapy for recurrent NSCLC with PTK7 expression.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Li Fraumeni syndroom (LFS) dat terug te voeren is op kiemlijn TP53-mutatie resulteert in storingen in DNA-schadeherstel en verhoogd risico van primaire maligniteiten vanaf de jeugd. Radiotherapie met curatieve intentie wordt vaak gebruikt voor maligniteiten in kinderen, maar de impact van radiotherapie in kinderen met LFS is niet onderzocht. Een retrospectieve studie in een patiëntenserie van LFS-kinderen die zijn behandeld in het ziekenhuis van de University of Manchester (UK) heeft de associatie tussen radiotherapie en de tijd tot een volgende primaire maligniteit en de overleving geïnventariseerd. Dr. Emma Woodward en collega’s publiceren de studie in het Journal of the National Cancer Institute.¹

De serie bestond uit vier kinderen met een diagnose van een solide maligniteit voor de leeftijd van 17 jaar. Onder kinderen die radiotherapie hadden gekregen voor de eerste maligniteit was de mediane tijd tot diagnose van een volgende primaire maligniteit 13,3 jaar en de mediane overleving 9,7 jaar. Onder kinderen die geen radiotherapie hadden gekregen was de mediane tijd tot diagnose van een volgende primaire maligniteit 25,1 jaar (Chi² 14,8; p<0,0001; HR 7,9) en de mediane overleving 29,2 jaar (Chi² 12,5; p=0,004; HR 3,2).

De onderzoekers concluderen dat radiotherapie voor de eerste maligniteit in kinderen met LFS geassocieerd is met ongunstige uitkomsten en alleen dient te worden overwogen in afwezigheid van andere potentieel curatieve opties.

1.Woodward ER, Kilday J-P, Ng S et al. Radiotherapy results in decreased time to second cancer in children with Li Fraumeni syndrome. J Natl Cancer Inst 2025; djaf057

Summary: A retrospective review of a case-series at the University of Manchester (UK) found that radiotherapy for first cancer in children with Li Fraumeni syndrome is associated with adverse outcomes and ought to be considered only in the absence of other potentially curative options.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Prostaatcarcinoom (PrC) is wereldwijd de tweede meest-voorkomende maligniteit onder mannen, met 1.466.680 nieuwe diagnosen en 396.792 overlijdens in 2022. Het meest-voorkomende type is adenocarcinoom (≥ 99%), en de mediane leeftijd bij diagnose is 67 jaar. Ongeveer 75% van de patiënten hebben bij presentatie tot de prostaat gelokaliseerde ziekte, met een vijf-jaars overlevingspercentage van bijna 100%. Prof. Bruce Montgomery (University of Washington, Seattle) en collega’s publiceren in JAMA een overzichtsartikel over PrC.¹

De belangrijkste risicofactoren voor het ontwikkelen van PrC zijn hogere leeftijd, zwart ras, en genetische factoren. Kiemlijnveranderingen in genen die betrokken zijn bij DNA-schadeherstel worden gevonden in 12% van de patiënten met metastatisch PrC. De behandeling van gelokaliseerd PrC is afhankelijk van de risicostratificatie (gedefinieerd door serum PSA-niveau, klinisch tumorstadium, en Gleason score of groep), levensverwachting, en voorkeur van de patiënt. Voor veel patiënten met laag-risico of gunstig-intermediair risico ziekte kan actieve surveillance met seriële PSA-screening, digital rectal examination, prostaatbiopsieën, en MRI worden overwogen. Patiënten met hoger risico kunnen worden behandeld met radicale prostatectomie of radiotherapie. Eerstelijns behandeling voor nieuw-gediagnostiseerd metastatisch PrC is androgeendeprivatietherapie met orchiectomie of een gonadotropine-agonist of antagonist, of met een remmer van de androgeenreceptorroute zoals abirateron of enzalutamide. Toevoeging van docetaxel kan worden overwogen voor patiënten met meer-gevorderde ziekte.

1.Raychaudhuri R, Lin DW, Montgomery RB. Prostate Cancer. A review. JAMA 2025.0228

Summary: A review article in JAMA describes risk factors and treatments for prostate cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)