Oncologisch onderzoek.nl

Op basis van resultaten van de ZUMA-3 studie is de CD19-gerichts CAR T-cel therapie brexucabtagene autoleucel (brexu-cel) in oktober 2021 door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van recidiverend of refractair B-cel ALL (R/R B-ALL) in volwassen patiënten. Het ROCCA (‘real-world outcomes collaborative of CAR-T in adult ALL’)-Consortium, een samenwerkingsverband van 31 centra in de VS, heeft uitkomsten met brexu-cell voor R/R B-ALL in volwassen patiënten in de klinische praktijk geëvalueerd. Dr. Lori Muffly (Stanford University, Stanford CA) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde studie hadden (tussen oktober 2021 en oktober 2023) 204 patiënten aferese ondergaan en hadden 189 patiënten brexu-cel gekregen. De mediane duur van follow-up was 11,4 maanden. Tweeënveertig procent van de patiënten kregen brexu-cel in morfologische remissie en voldeden niet aan de inclusiecriteria van ZUMA-3. Brexu-cel resulteerde in complete remissie in 151 patiënten (79,9%) , onder wie 119 (79%) met MRD-negatieve remissie. De mediane progressievrije overleving was 9,5 maanden en de mediane overall survival werd niet bereikt. Graad 3 of 4 CRS werd gezien in 11% en graad 3 of 4 ICANS in 31%. In multivariate analyse hadden patiënten die consoliderende hematopoïetische celtransplantatie kregen superieure PFS vergeleken met patiënten zonder consolidatie of onderhoudstherapie (HR 0,34; 95%-bti 0,14-0,85).

De onderzoekers concluderen dat brexu-cel voor R/R B-ALL in de klinische praktijk resulteerde in hoge percentages patiënten met MRD-negatieve complete respons.

1.Roloff GW, Aldoss I, Kopmar NE et al. Outcomes after brexucabtagene autoleucel administered as a standard therapy for adults with relapsed/refractory B-cell ALL. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A multicenter study by the ROCCA Consortium found that brexu-cel as standard treatment resulted in high rates of MRD-negative complete response among adult patients with R/R B-ALL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Inotuzumab ozogamicine (InO) is een anti-CD22 monoklonaal antilichaam. De multinationale fase 2-studie EWALL-INO evalueerde InO in combinatie met lage-intensiteit chemotherapie voor nieuw-gediagnostiseerd CD22+ Ph- B-cell precursor (BCP) ALL in oudere patiënten (55 jaar of ouder). Prof. Patrice Chevallier (Universiteit van Nantes, Frankrijk) en zijn collega’s van EWALL (European Working Group for Adult Acute Lymphoblastic Leukemia) publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde patiënten die in een eerste inductiefase vincristine plus dexamethason en drie injecties InO kregen (0,8 mg/m² op dag één; 0,5 mg/m² op dagen acht en vijftien) gevolgd door een tweede inductiefase met cyclofosfamide, dexamethason, en twee injecties InO (0,5 mg/m² op dagen één en acht). Responders kregen tot zes consolidatiecycli chemotherapie en achttien maanden chemotherapie onderhoud. Het primaire eindpunt was overall survival (OS).

De mediane leeftijd van de 131 geïncludeerde patiënten was 68 jaar. Van de 130 patiënten die de behandeling startten overleden er drie tijdens de eerste inductie (twee multipel orgaanfalen, één bloeding) en van de 120 patiënten die begonnen aan de tweede inductie overleed er geen. Na de tweede inductie had 90% van de patiënten complete remissie (CR) of CR met onvolledig plaatjesherstel (CRp) en had 80% meetbare residuele ziekte (MRD2) <10^-4. Onder de 119 patiënten met respons hadden 47 relapse terwijl 14 overleden in CR/CRp. De één-jaars percentages waren 73,2% voor OS, 66% voor relapse-vrije overleving (RFS), en 25% voor cumulatieve incidentie van relapse (CIR). Hoog-risico cytogenetische kenmerken en CD22-expressie lager dan 70% waren geassocieerd met slechtere OS, terwijl hoog-risico cytogenetische kenmerken en MRD ≥ 10^-4 geassocieerd waren met lagere RFS en hogere CIR. Tien patiënten ondergingen allotransplantatie na drie consolidatiecycli; deze patiënten hadden zeer gunstige uitkomsten (twee-jaars OS- en RFS-percentages 90%).

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten het gebruik van InO in eerstelijns regimes voor CD22+ Ph- BCP-ALL in oudere patiënten steunen.

1.Chevallier P, Leguay T, DeLord M et al. Inotuzumab ozogamicin and low-intensity chemotherapy in older patients with newly diagnosed CD22+ Philadelphia chromosome-negative B-cell precursor acute lymphoblastic leukemia. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 2 EWALL-INO study found clinical activity and acceptable safety of inotuzumab ozogamicin and low-intensity chemotherapy in older patients with newly diagnosed CD22+ Ph- B-cell precursor ALL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Studies van de associatie tussen body mass index (BMI) en overleving van patiënten met metastatisch pancreas ductaal adenocarcinoom (mPDAC) hebben uiteenlopende resultaten laten zien. BMI is mogelijk een inadequate maat voor kenmerken van de lichaamssamenstelling (‘morfomica’), waaronder subcutaan en visceraal vet, spier, en fascia, die onafhankelijke biologische rollen en associaties met overleving van mPDAC-patiënten zouden kunnen hebben. Een secundaire analyse van de multinationale fase 3-studie Avenger500 heeft associaties tussen morfomische kenmerken en overleving van mPDAC geïnventariseerd. Dr. Vaibhav Sahai (University of Michigan, Ann Arbor) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

Avenger500 was een gerandomiseerde studie in 74 centra in zes landen, die devimlistat (CPI-613) plus gemodificeerd FOLFIRINOX vergeleek met FOLFIRINOX voor niet-eerder behandeld mPDAC. Eerder dit jaar is gepubliceerd dat er geen significante verschillen waren tussen beide armen voor korte- of lange-termijn uitkomsten van de patiënten. De nu gepubliceerde analyse includeerde 476 (van de 528) Avenger500-patiënten (mediane leeftijd 63 jaar; IQR 56-68; 58.8% mannen; mediane BMI 25,0; IQR 22,1-25,9). De figuur toont de uitkomsten van de analyse. Baseline BMI was niet geassocieerd met overall survival. Meer subcutaan vet was geassocieerd met langere OS. Hogere visceraal-vetdichtheid was geassocieerd met kortere progressievrije overleving en OS. Hogere spier-fascia ratio was geassocieerd met langere PFS en OS.

De onderzoekers concluderen dat de analyse associaties tussen baseline morfomische kenmerken en overlevingsuitkomsten van patiënten met niet-eerder behandeld mPDAC heeft geïnventariseerd.

1.Gunchick V, Brown E, Liu J et al. Morphomics, survival, and metabolites in patients with metastatic pancreatic cancer. JAMA Network Open 2024;7:e2440047

Summary: Secondary analysis of the multinational phase 3 Avenger500 trial found that among patients with mPDAC, body mass index was not associated with survival. Higher visceral fat density, subcutaneous fat area, and muscle-to fascia ratio were associated with survival independent of BMI.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen informatie over de impact van de kwaliteit van de voeding op het risico van prostate cancer grade reclassification in mannen die actieve surveillance ondergaan. Het Johns Hopkins active surveillance program is een prospectief cohort van mannen die na een diagnose gunstig-risico prostaatcarcinoom gevolgd worden met actieve surveillance bij Johns Hopkins University (Baltimore MD). Een prospectieve cohortstudie onder mannen in het programma die na diagnose informatie over hun voedingsgewoonten gaven heeft de associatie tussen voedingskwaliteit en het risico van reclassificatie naar hogere graad prostaatcarcinoom geïnventariseerd. Prof. Bruce Trock en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

Tussen begin 2005 en maart 2017 includeerde de studie 886 mannen (mediane leeftijd bij diagnose 66 jaar; IQR 61-69) met grade group (GG) 1 prostaatcarcinoom die bij diagnose een gevalideerde voedselfrequentievragenlijst beantwoordden en actieve surveillance ondergingen. De onderzoekers berekenden voor alle deelnemers een Healthy Eating Index Index 1999-2000 (HEI)-score en een energie-gecorrigeerde HEI (E-HEI)-score als maat voor adherentie aan de Dietary Guidelines for Americans, en een Dietary Inflammatory Index (DII)-score en energie-gecorrigeerde DII (E-DII)-score als maat voor het inflammatiepotentieel van de voeding.

Na mediaan 6,5 jaar follow-up (IQR 4,0-9,1) hadden 187 mannen (21%) reclassificatie naar GG2 of hoger, inclusief 55 mannen (6%) met reclassificatie naar GG3 of hoger (‘extreme reclassificatie’). De cumulatieve incidentie van reclassificatie was 7% na drie jaar en 33% na tien jaar; de cumulatieve incidentie van extreme reclassificatie was 2% na drie jaar en 10% na tien jaar. Hogere baseline HEI (per 1 SD toename van de score sHR 0,85; p=0,03) en E-HEI 0,86; p=0,047) waren geassocieerd met significant lager risico van reclassificatie; hogere baseline HEI (0,72; p=0,01) en E-HEI (0,73; p=0,01) waren eveneens geassocieerd met significant lager risico van extreme reclassificatie. Baseline DII en E-DII waren niet geassocieerd met risico van reclassificatie of extreme reclassificatie.

De onderzoekers concluderen dat onder mannen die actieve surveillance ondergaan na een diagnose GG1 prostaatcarcinoom kwaliteit van de voeding van invloed kan zijn op het risico van graad-reclassificatie.

1.Su ZT, Mamawal M, Landis PK et al. Diet quality, dietary inflammation potential, and risk of prostate cancer grade reclassification. JAMA Oncol 2024.4406

Summary: A prospective study at Johns Hopkins University (Baltimore, MD) found that among men diagnosed with GG1 prostate cancer and undergoing active surveillance, higher adherence to dietary guidelines recommendations may be associated with a lower risk of grade classification.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is niet duidelijk of stereotactische radiotherapie (SBRT) voor gelokaliseerd prostaatcarcinoom niet-inferieur is vergeleken met conventioneel-gefractioneerde of matig-hypogefractioneerde radiotherapie (RT) voor het eindpunt biochemisch of klinisch falen. De multinationale fase 3-studie PACE (‘prostate advances in comparative evidence’)-B heeft SBRT vergeleken met controle-RT voor gelokaliseerd prostaatcarcinoom. Prof. Nicholas van As (Royal Marsden Hospital, London UK) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹




PACE-B werd uitgevoerd in 38 centra in het Verenigd Koninkrijk, Ierland, en Canada. De studie includeerde mannen met stadium T1 of T2 prostaatcarcinoom, een Gleason score 3+4 of lager, en een PSA-niveau van ten hoogste 20 ng/ml. De mannen werden gerandomiseerd naar SBRT (36,25 Gy in vijf fracties over een periode van 1 of 2 weken) of controle-RT (78 Gy in 39 fracties over 7,5 weken of 62 Gy in twintig fracties over 4 weken). Androgeendeprivatietherapie was niet toegestaan. Het primaire eindpunt was de periode van vrijblijven van biochemisch of klinisch falen.

De SBRT-groep telde 433 mannen en de controle-RT groep 441 mannen. De mediane leeftijd van de patiënten was 69,8 jaar en het mediane PSA-niveau was 8.0 ng/ml; de NCCN-risicocategorie was laag voor 8,4% van de patiënten en intermediair voor 91,6%. De mediane follow-up was 74,0 maanden. De vijf-jaars incidentie van vrijblijven van biochemisch of klinisch falen was 95,8% in de SBRT-groep en 94,6% in de controle-RT groep (p=0,004 voor noninferioriteit). De vijf-jaars cumulatieve incidentie van graad 2 of hoger GU-toxiciteit was 26,9% met SBRT en 18,3% met controle-RT (p<0,001) en de vijf-jaars cumulatieve incidentie van graad 2 of hoger GI-toxiciteit was 10,7% respectievelijk 10,2% (p=0,94).

De onderzoekers concluderen dat vijf-fractie SBRT niet-inferieur was aan controle-RT voor het eindpunt biochemisch of klinisch falen, en een werkzame behandelingsoptie kan zijn voor patiënten met laag- tot intermediair-risico gelokaliseerd prostaatcarcinoom.

1.Van As N, Griffin C, Tree A et al. Phase 3 trial of stereotactic body radiotherapy in localized prostate cancer. N Engl J Med 2024;391:1413-1425

Summary: The multinational phase 3 PACE-B trial found that among men with low-risk or intermediate-risk localized prostate cancer, five-fraction SBRT was noninferior to control radiotherapy with respect to biochemical or clinical failure.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Brentuximab vedotin plus doxorubicine, vinblastine, en dacarbazine (BV+AVD) is een standaard-behandeling voor gevorderd klassiek Hodgkin lymfoom (cHL). Gelet op de toxiciteit van de behandeling en het risico van recidief is er behoefte aan veilige en meer werkzame alternatieven. Op Hodgkin Reed-Sternberg cellen is expressie van PD-1 gezien. De fase 3-studie S1826, in 256 centra in de Verenigde Staten en Canada, heeft nivolumab (N) plus AVD vergeleken met BV+AVD onder patiënten in de leeftijd van twaalf jaar of ouder met nieuw-gediagnostiseerd stadium III of IV cHL. Prof. Jonathan Friedberg (University of Rochester NY) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹




S1826 includeerde 970 voor werkzaamheid evalueerbare patiënten die werden gerandomiseerd naar BV+AVD of N+AVD. De figuur toont de progressievrije overleving in de twee groepen. Bij de tweede geplande interimanalyse, met mediane follow-up 12,1 maanden, was de progressievrije overleving significant beter met N+AVD dan met BV+AVD (HR 0,48; p=0,001). Gelet op de korte duur van follow-up kozen de onderzoekers ervoor de analyse te herhalen na mediaan 2,1 jaar follow-up. De twee-jaars percentages voor progressievrije overleving waren 92% (95%-bti 89-94) met N+AVD en 83% (79-86) met BV+AVD (HR 0,45; 95%-bti 0,30-0,65). Immuun-gerelateerde adverse events waren infrequent met nivolumab; BV was geassocieerd met meer discontinueringen van de behandeling.

De onderzoekers concluderen dat onder volwassenen en adolescenten met stadium III of IV cHL N+AVD resulteerde in langer progressievrije overleving met een beter bijwerkingenprofiel dan BV+AVD.

1.Herrera AF, LeBLanc M, Castellino SM et al. Nivolumab+AVD in advanced-stage classic Hodgkin’s lymphoma. N Engl J Med 2024;391:1379-1389

Summary: The phase 3 S1826 trial, at 256 centers in the USA and Canada found that among adolescents and adults with newly diagnosed stage III or IV classical Hodgkin lymphoma, nivolumab plus AVD resulted in longer progression-free survival and a better side-effect profile than brentuximab vedotin plus AVD.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn slechts beperkte adjuvante behandelingsopties voor hoog-risico mismatch repair-deficient (dMMR) endometriumcarcinoom. De multinationale fase 3-studie ENGOT-en11/GOG-3053/KEYNOTE-B21 evalueerde pembrolizumab of placebo plus adjuvante chemotherapie met of zonder radiotherapie voor nieuw-gediagnostiseerd hoog-risico endometriumcarcinoom na chirurgie met curatieve intentie. Dr. Brian Slomovitz (Mount Sinai Medical Center, Miami Beach FL) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology een interimanalyse van resultaten van de studie in de dMMR-subgroep.¹

De studie includeerde patiënten die werden gerandomiseerd naar zes drie-wekelijkse cycli van pembrolizumab of placebo plus carboplatine-paclitaxel gevolgd door zes zes-wekelijks cycli van pembrolizumab of placebo. MMR-status was een stratificatiefactor. Radiotherapie werd overgelaten aan de discretion van de lokale behandelaars. Lokaal-beoordeelde ziektevrije overleving (DFS) was een primair eindpunt.

In de ITT-populatie hadden 141 patiënten in de pembrolizumabgroep en 140 patiënten in de placebogroep dMMR-tumoren. Op het moment van de interimanalyse was de mediane DFS in geen van beide groepen bereikt. Twee-jaar DFS-percentages waren 92,4% (95%-bti 84,4-96,4) in de pembrolizumabgroep en 80,2% (70,8-86,9) in de placebogroep (HR 0,31; 0,14-0,69). Er waren geen nieuwe veiligheidssignalen.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van adjuvant pembrolizumab aan chemotherapie met of zonder radiotherapie resulteerde in significante verbetering van de DFS onder patiënten met hoog-risico endometriumcarcinoom met dMMR tumoren.

1.Slomowitz BM, Cibula D, Lv W et al. Pembrolizumab or placebo plus adjuvant chemotherapy with or without radiotherapy for newly diagnosed, high-risk endometrial cancer: results in mismatch repair-deficient tumors. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Subgroup analysis of the multinational phase 3 KEYNOTE-B21 trial found that pembrolizumab plus chemotherapy improved disease-free survival among newly diagnosed endometrial cancer patients with dMMR tumors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Cadonilimab is een bispecifiek op PD-1 en CTLA-4 gericht antilichaam. De fase 3-studie COMPASSION-16, in 59 centra in China) heeft toevoeging van cadonilimab aan standaard eerstelijns behandeling voor persisterend, recidiverend,of metastatisch cervixcarcinoom (P/R/M CC) geëvalueerd. Prof. Xiaohua Wu (Fudan Universiteit, Shanghai) en collega’s publiceren de studie in The Lancet.¹

De studie includeerde 445 vrouwen in de leeftijd van 18 tot en met 75 jaar met niet-eerder behandeld P/R/M CC. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar zes cycli cadonilimab (10 mg/kg) of placebo, plus platina-gebaseerde chemotherapie met of zonder bevacizumab iedere drie weken gevolgd door twee jaar onderhoudstherapie met cadonilimab of placebo. Primaire eindpunten waren progressievrije overleving en overall survival. De mediane PFS was 12,7 maanden in de cadonilimabgroep en 8,1 maanden in de placebogroep (HR 0,62; p<0,0001) en de mediane OS werd niet bereikt in de cadonilimabgroep en was 22,8 maanden in de placebogroep (HR 0,64; p=0,0011). De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger adverse events waren afname van neutrofielengetal en leukocytengetal, en anemie.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van cadonilimab aan eerstelijns standaard chemotherapie met of zonder bevacizumab voor P/R/M CC resulteerde in significante verbetering van PFS en OS met een manageable veiligheidsprofiel.

1.Wu X, Sun Y, Yang H et al. Cadonilimab plus platinum-based chemotherapy with or without bevacizumab as first-line treatment for persistent, recurrent, or metastatic cervical cancer (COMPASSION-16): a randomised, double-blind, placebo-controlled phase 3 trial in China. Lancet 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 3 COMPASSION-16 trial in China found that addition of cadonilimab to first-line standard chemotherapy improved progression-free survival and overall survival with a manageable safety profile in patients with persistent, recurrent, or metastatic cervical cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)